Toen ik vorige week deze column schreef bereikte me het opvallende nieuws dat, na bijna dertig jaar, een einde aan de basisbeurs is gekomen. Vanaf 2015 krijgen nieuwe studenten geen geld meer, maar moeten ze het lenen. Als ouder van twee studerende kinderen heb ik hier een dubbel gevoel over.
Studenten hebben door het afschaffen van de beurs minder geld om het ouderlijk huis te verlaten. Dat is jammer want zo blijft mijn zoon, samen met z’n vrienden, mijn kratten bier leegdrinken en gooit hij steeds het leefritme door de war door overdag te slapen en ’s-nachts te stappen. In plaats van in Utrecht op kamers te gaan.
Mijn dochter daarentegen heeft helemaal niets met het studentenleven en past het Nieuwe Werken gewoon op haar studies toe. Als ik ’s ochtends naar mijn werk ga, komt zij in haar ochtendjas naar beneden en gaat online college volgen op haar laptop. Met twee keer per maand naar Amsterdam voldoet ze aan het minimum en de rest van haar tijd reist ze gratis met OV-kaart langs familie en vrienden.
Het afschaffen van de basisbeurs levert zo’n 1 miljard euro op. De minister wil dat geld gebruiken om te investeren in de kwaliteit van het onderwijs. Dat vind ik nu wel een goeie zet, want het niveau van de docenten is ook niet meer wat het geweest is.
Ik sponsor voor zo’n 180 euro per maand per studie per kind. Volgens mijn kinderen krijgen ze hiervoor een handjevol inspiratieloze docenten, waar je alleen terecht kunt via een spreekuur en die nauwelijks op e-mail reageren. Op mijn vraag hoe dat komt, krijg ik als antwoord dat de docenten volstrekt wereldvreemd zijn. Het bewijs zie je wanneer na stages nogal wat studenten stoppen met hun studie en gaan werken. Zelfs een werkomgeving spreekt jongeren meer aan dan de Hogeschool of Universiteit.
Ik verwacht geen docent die met een koptelefoon de collegezaal komt binnenlopen. Maar misschien kan samen chillen er wel voor zorgen dat de docent het juiste talent bij de student boven water haalt.
Ik vat het ff populair samen; het motto van de jongeren is Yolo en daar hoort ongeveer één uur vooruit kijken bij. Ze vinden het niet cool van de politiek dat ze met een schuld opgezadeld worden die gemiddeld van 15.000 naar 30.000 doekoes stijgt. Ondanks de zorgen van de studentenbond heb ik nog maar weinig reacties van de studenten gehoord. Ik denk dat ze het wel gaan hosselen.
Heb er geen dubbel gevoel over. Eerder een gevoel dat we over 20 jaar ons gaan afvragen waarom die domme beslissing genomen is.
Misschien als de studenten er meer voor moeten gaan betalen dat ze beter onderwijs gaan eisen?
Overigens waarom kan de ECB zeer lage of zelfs negatieve rentes hanteren voor de Europese banken en waarom moeten studenten ‘normale’ rentes betalen? Of is dat de eigenlijk reden dat Nederland moet bezuinigen?
Robert, dank voor je kolom en het delen van jouw belevenissen.
Nu ben ik inhoudelijk niet op de hoogte maar vind ik het een bizar verhaal dat de beurs wordt afgeschaft. Zoals ik het van een afstandje bezie wordt de student nu gebruikt als investering in het onderwijs! Zij lenen immers geld wat door de overheid gebruikt wordt om te investeren. De gemiddelde student heeft al problemen met betalingen door een te kleine standaard belbundel. Nu wordt er op korte termijn extra geld gecreëerd die vervolgens ook weer afbetaald moet worden wat het consumptie vermogen van studenten de komende tien jaar na hun studie tot een minimum zal houden. Het lijkt in mijn ogen op korte termijn visie waarin nu een impuls gegeven wordt die later weer geabsorbeerd te worden.
Maar bizar dat dit investeren over de rug van de student heen gaat! Ik snap werkelijk niet waarom de politieke partijen hier allemaal zo blij mee zijn. Nogmaals ik ken de details niet, maar rekenen kan ik wel.
Daarnaast, investeren (geld uitgeven) kan iedereen, maar welke kwaliteitsgaranties zijn er dan? Hoe beheersen we dat de investeringen goed gedaan worden? Hoe lossen we het probleem op van de ogenschijnlijke belabberde kwaliteit van docenten?
Ik heb hier een heel slecht gevoel over…. wie kan mij verlichten?
Wat ik nog veel erger vind, is dat de scholen maar niet beseffen dat zij bedrijven zijn geworden.
Bedrijven die geld nodig hebben om te kunnen blijven bestaan. Door hun onproffesionele instelling en gedrag raken ze hun kwaliteit kwijt. Iets waar ze de student voor proberen te waarschuwen…echter mis je het goede voorbeeld als student bij een hogeschool.
Geen kwaliteit, is geen leerling, is geen geld en dus geen organisatie die kan blijven bestaan.
Ik heb vroeger als student al berekend wat zo’n enkel uur les van een ongemotiveerde slappe hap mij zou gaan kosten. Ik maak mij erg veel zorgen om het onderwijs en zeker ook om het leenstelsel. Ook op oog voor de toekomst, want je zal sneller een opleiding kiezen waar een baan in te vinden c.q. algemeen genoeg bent opgeleidt. waar blijven de vakkenmannen en vrouwen dan nog?
Allemaal off topic op een automatiseringswebsite natuurlijk, maar toch even een reactie: Als je nu een euro zou moeten investeren? Zou je dat dan doen in een buitenlandse student, in een land dat groeit, waar de student bereid is meer (financieel) risico te lopen? Of in een Nederlandse student die relatief duur onderwijs krijgt, maar vaak dezelfde kennis en vaardigheden worden aangeleerd. In een land dat de komende tijd geen grote economische groei zal krijgen (vergrijzing) en waar het dus nog maar de vraag is of hij/zij de lening zou kunnen terugbetalen. Als je een ‘zekere’ begroting zou moeten maken, dan doe je wat investeringsfondsen al jaren doen : zeer beperkt investeren in Nederland. Samengevat: investeren in een Nederlandse student vandaag de dag heeft een hoog risicoprofiel voor rendement (in tegenstelling tot het verleden) en er zijn alternatieven, ook voor overheden. Je kunt ook beredeneren dat overheden er zijn voor een hoog riscio, maar maatschappelijk wenselijke investeren binnen de eigen landsgrenzen, maar dan moeten de verliezen ook geaccepteerd worden. En dat willen de kapitaalverschaffers aan de overheden helemaal niet, dus wordt het maar ‘weer’ een private schuld in de vorm van een studentenlening. (doorschuiven van het probleem)
Robert,
Met inmiddels drie afgestudeerde kinderen en een pas begonnen student in het gezin kan ik voor een groot deel met je meegaan. Iedere vorm van financiële continuïteit ontbreekt bij de ondersteuning van de studenten in de periode dat ik als ouder daar aan bijdraag.
Wat te denken van:
– wel of geen OV-jaarkaart;
– wel of geen beurs voor de Master-studie;
– een harde knip dusdanig uitgevoerd dat het per universiteit verschillend is en het er alleen maar toe leidt dat studenten een tijd lang niet door kunnen. Let wel een minimale eis voordat je met je master kunt starten vind ik wel terecht, bijvoorbeeld maximaal een half jaar in studiepunten achterstand;
– wel of geen beurs voor een tweede master;
– Hoge per universiteit verschillende kosten van een tweede master.
Om dan nog maar te zwijgen over de mentaliteit welke ik op sommige universiteiten tegengekomen ben bij het onderwijzend personeel: Hier vallen alle professoren en begelieders ook onder. In mijn optiek is de onderwijstaak hun primaire taak. Als dan een student als antwoord op extra begeleiding of een extra onderzoekstaak als antwoord krijgt: “Dan kan iedereen wel komen.”, dan heb je volgens mij geen goede invulling van je taak.
Robert,
Dank voor je uitstekende artikel.
Het onderwijs houdt mij ook al jaren bezig.
Inmiddels begin ik langzaam in te zien dat het onderwijs niet meer valt te reden simpelweg omdat niemand dat wil.
Commerciele bedrijven, docenten noch studenten willen graag moeite doen om sucsesvol te worden.
@Chris, Waneer een of andere rijke stinkerd die ooit baas was van een obscuur IT-bedrijfje zijn voelbalclubje bedankt, is dat ook niet erg IT-gerelateerd. Toch vind je ook dat soort non-informatie op Computable.
Zo ook met al die duiven die een bedrijf vol schijten en dan weer elders een managementfunctie mogen bekleden.
Sommige mensen vinden het kenlijk wel belangrijk.
Beste Robert,
Ik begrijp je reactie. Ook goed vergelijkbaar met het dagelijkse leven, als je wat hebt en het wordt schijnbaar minder, dan valt het even zwaar. Gezien de andere reacties is het wellicht interessant om eens een volledig ander perspectief neer te zetten.
We moeten in NL af van het idee dat alles gratis is en uit de lucht komt vallen. Je bijdrage van 180 Euro per maand voor je eigen kind, valt in het niet bij wat de overheid bijdraagt voor je kind. Een opleiding bij Erasmus RSM kost je EUR 32.000 per jaar. 180 Euro belastingvrij schenken aan je kinderen is hierbij een lachertje. Daar betaal je niet eens de tuinman van. De overheid geeft kinderen nu nog altijd meer geld dan de ouders (basis/aanvullend/collegekrediet = 500 per maand). Het is inderdaad tijd dat ouders zelf voor hun kinderen gaan betalen. En niet denken dat van de 180 euro per maand een universiteit kan bestaan.
De overheid heeft verplichtingen om de kennis in NL op peil te houden, maar zoals je zelf opmerkt: de kinderen slapen en drinken en gaan minimaal naar de U. Toch staan de NL U´s hoog aangeschreven in de wereld.
Wat ik wil zeggen is: het wordt tijd dat ouders en studenten begrijpen dat wat ze in NL krijgen heel bijzonder is. Ze krijgen én een goede opleiding en het kost hun bijna niets. Dat de meeste ouders tegenwoordig hun kinderen met geld compenseren omdat ze geen tijd voor ze overhebben, wil niet zeggen dat de overheid dat ook moet doen. Laat ouders en studenten waarderen wat ze krijgen.
Wie alles meet naar de maatlat “geld” is heel erg arm. Ach ach die arme politici!
In mijn tijd had je geen basisbeurs en geen gratis OV-kaart voor studenten. Je had kinderbijslag en je moest hopen dat je ouders jou konden en wilden sponsoren. Zo nodig moest je een bijbaan nemen. Wel was er een leenstelsel via de Dienst studiefinanciering, thans DUO. Je kon – tijdelijk – een renteloze lezing krijgen, die je binnen vijftien jaar moest terugbetalen. Dat was voor velen een must door de toen snel stijgende collegegeld.
Een deel van de colleges was offline, d.w.z. via een videotape te volgen (met een amateuristische beeldkwaliteit en een alles behalve hifi geluidskwaliteit door de slechte akoestiek). Zo kon je een tijdstip van het college een beetje bepalen en kon je ook chillen tijdens het college.
De meeste docenten hadden geen e-mail account en beantwoorden dus nooit e-mail.
Samengevat, het nieuwe stelsel en het nieuwe werken is wel erg retro. En retro is weer erg in trek bij jongeren.
Persoonlijk vind ik dat Nederland veel meer zou moeten doen om te zorgen voor goed onderwijs voor jongeren. Alleen al om te voorkomen dat je als land op steeds meer gebieden weinig meer voorstelt. Wat ik meen te constateren (mede gebaseerd op 4, deels, afgestudeerde kinderen) is dat de kwaliteit van het onderwijs en docenten achteruit gaat, dat veel studenten er bij (kunnen) werken en niet de gedrevenheid hebben die je zou hopen dat ze hebben en dat maatregelen zoals het afschaffen van de beurs het proces waarschijnlijk nog eens gaan versnellen. Het zit natuurlijk in veel meer dan alleen geld, maar deze maatregel lijkt me in deze vorm een geval van ‘penny wise, pound foolish’.