Het is voor elke organisatie van strategisch belang het management te betrekken bij it. De grote vraag is dan echter vaak: hoe maak je inzichtelijk dat it en systeembeheer strategisch relevant zijn? In het eerste deel van deze blogserie behandelde ik de controle die je wil over alle apparatuur binnen de organisatie (compliancy) en de beveiliging van je it-omgeving. In dit deel besteed ik aandacht aan mobiel en gedistribueerde omgevingen.
Er bestaat een relatie tussen het gebruik van mobiele apparaten en de motivatie, productiviteit en flexibiliteit van medewerkers. Dat begrijpt het management ook. De meesten van hen zijn tenslotte zelf intensieve smartphonegebruikers. Zo ontstaat dus al snel de vraag: wat doen we met byod?
Eén van de uitdagingen is de grote hoeveelheid verschillende besturingssystemen, die binnen een organisatie worden gebruikt. De tijd dat de it-afdeling afdwong dat iedereen uitsluitend Windows of Internet Explorer gebruikte, ligt immers ver achter ons. Jouw uitdaging is dan ook hoe je alle apparaten – zowel privé als zakelijk en met welk besturingssysteem dan ook – samen kunt brengen. En dat in één allesomvattend overzicht, ook al zijn er nog zulke grote (technische) verschillen tussen de besturingssystemen.
Containermodel
Een andere uitdaging is hoe je werknemers hetzelfde apparaat zowel zakelijk als privé laat gebruiken. Aan de ene kant wil je personeel zijn eigen data en applicaties gebruiken zonder het gevoel te hebben dat ‘big brother’ hem in de gaten houdt. Aan de andere kant kan it (en het management) ongecontroleerde toegang tot zakelijke data en applicaties niet toestaan. Een mogelijke oplossing is een mobiele app die in het apparaat een zogenaamde ‘container’ maakt. Deze scheidt de zakelijke omgeving van de persoonlijke. Zo is alles wat de gebruiker zakelijk doet – met e-mail, in de webbrowser, met apps, data en zelfs storage – gescheiden van wat hij voor persoonlijk gebruik doet. Alle zakelijke data is versleuteld, ook als het verplaatst wordt buiten de zakelijke firewall. Daarnaast zijn zakelijke data op afstand te verwijderen zonder dat ze persoonlijke data of applicaties aantasten.
Zo’n containermodel biedt veel voordelen boven andere oplossingen. Allereerst is de it-beheerder niet langer belast met het beheer van het apparaat en de applicaties die daarop draaien. Verder is het met een container niet meer nodig mobiele apparaten op het netwerk aan te sluiten via een vpn. Daardoor voorkom je een hoop risico’s en onverwachte kosten. Bovendien stelt een containermodel je in staat zakelijke it-middelen centraal te beheren zonder dat het ten koste gaat van de privacy van de werknemer.
Flexibel zijn
Of het nu gaat om verbinding met de cloud of met externe kantoren, de netwerken van tegenwoordig zijn meer gedistribueerd en verbonden dan ooit. Met andere woorden: flexibeler. Bij het beheer van gedistribueerde middelen op strategisch niveau komt een aantal uitdagingen kijken. Denk aan beperkte bandbreedte, afzonderlijke cloudplatforms, hybride cloudinfrastructuren en verouderde infrastructuren. Het management is niet zo geïnteresseerd in deze uitdagingen, maar wel in de tijd en kosten die het oplossen daarvan met zich meebrengt.
Dat betekent dat systeembeheer ook flexibel moet zijn. It moet één enkele managementlaag hebben, die het mogelijk maakt rapporten, audits, monitoring, configuratie, policyautomatisering en andere managementeigenschappen overal in dezelfde mate toe te passen vanaf één enkel controlepunt.
Houd bij de communicatie richting het management daarom dit in het achterhoofd: dankzij een goede systeembeheertool is een enorme hoeveelheid strategische problemen op te lossen.
Marwin,
Je beantwoord je eigen vraag niet. Waarom zou IT en systeembeheer strategisch relevant zijn? Dat heeft niets te maken met het oplossen van technische vraagstukken (zoals je zelf al zegt) maar ook niet met de tijd en kosten die met het oplossen van die vraagstukken is gemoeid (wel een belangrijk punt maar niet strategisch van aard).
IT wordt pas strategisch van aard indien je aan kunt tonen dat je met een investering in (ontwikkeling en) beheer een kortere time-to-market kunt realiseren. Dit doordat je vaker releases uit kunt brengen (DevOps etc.), meer creatieve mensen bij innovaties kunt betrekken (faciliteren van cocreatie), klanten een deel van het werk kunt laten doen (prosumerization: bijv. bij internet bankieren etc.) of risico’s voor de onderneming kunt verkleinen.
Tsja, en als het dan om systeembeheer gaat? Ik kom te vaak bij rekencentra over de vloer waar men een mooi beheersysteem heeft aangeschaft dat met een beamer continu op een hagelwitte muur wordt geprojecteerd, alleen om te constateren dat alle beheerders letterlijk met hun rug gekeerd naar die muur zitten te werken. A fool with a tool…
Waar het uiteindelijk om gaat is dat je aan kunt tonen dat / hoe je risico’s verkleint, doorlooptijden verkort en proactiviteit vergroot voor de klant van IT. En dat is een samenspel van mensen, werkwijze en middelen.
Maar wellicht loop ik op de zaken vooruit en komt dat nog in een vervolg. Hoeveel blogs mogen we nog verwachten?
@Michiel
Als eerste wringt een kortere time-to-market visie met strategische doelstellingen, je delivery infrastructuur is wat anders dan vluchtige content. Creatieve oplossingen van DevOps zijn voor een groot deel rapport generatoren die wat algoritmen bundelen in een software pakket. Oude wijn in nieuwe zakken is geen innovatie zoals we ook zien met internet bankieren omdat de core gewoon uit modem banken lijkt te bestaan. Er zit dus een groot verschil tussen core IT en edge IT welke door het ontbreken van systeembeheer (als geheel) steeds rafeliger wordt.