Een jaar of zes geleden schreef ik een artikel voor een computermagazine over de al jaren gaande strijd tussen de business en it, zeg maar het business it-alignment probleem. De reden voor dat artikel was de toenmalige hype rond virtualisatie, omdat de business toch altijd weer als het kind op Sinterklaasavond is: vol verwachting klopt hun hart, wie de koek krijgt en wie de gard.
‘De vele technologische ontwikkelingen en snel veranderende manier van werken voeden de verwachting dat it snel, kosteneffectief en flexibel mee kan gaan in de nieuwe trends.’
Achter welk trends business aanloopt blijft voor de it altijd onduidelijk maar één trend die al een tijdje gaande is gaat om de wet van Moore. De technologische ontwikkelingen laten namelijk een trendbreuk zien. Zo schuurt die wet al een tijdje met de boekhouding omdat de technische erosie sneller gaat dan economische afschrijving, technologie die vandaag duur is kost morgen (bijna) niets meer. Dat zorgt dus voor een spanningsveld omdat de bedrijfseconomische benaderingen in de aansturing van de it hierdoor uiteindelijk altijd mank gaan. Een ander probleem is dat de meeste software architecturen geen gelijke tred houden met de techniek en veel applicaties hebben dan ook nog geen voordeel van de parallellisatie met multi-cores of uitschaling via virtualisatie. Batch georiënteerde architecturen bewegen wel richting transactie- en interactieve oplossingen maar die transities kosten tijd. Veel bedrijfskritische services zijn dan ook minder flexibel dan business denkt.
‘A majority of IT departments are deploying virtualization, but still most don’t feel comfortable with tools and technology they have in place to manage application performance or troubleshoot the virtual environment…when asked what the primary troubleshooting problem was, 78 percent said identifying the problem source.’ – Survey conducted by Network World
Luchtkastelen
Ik loop dus regelmatig tegen de perceptieverschillen aan omdat uitgangspunten bij projecten niet kloppen. Vertaling van sla’s naar de techniek gebeurt dan vaak ook nog op wonderbaarlijke wijze omdat virtualisatie ook nog weleens als een placebo gebruikt wordt tegen een chronisch tekort aan kennis. Dit niet alleen door de ‘technology debt’ die er in menige infrastructuur zit in de vorm van oude code, maar ook door het stelselmatig nalaten van capaciteitstesten. It lijkt aangestuurd te worden als oude de kinderserie Tita Tovenaar waar de tovenaarsleerling in haar handen klapte als de dingen niet gingen zoals ze wilde en alles stil stond.
Toen ik zes jaar geleden over het business-IT alignment probleem schreef voorzag ik dan ook al problemen met de hype van vitualisatie omdat deze vooral ging om service delivery en geen focus legde op service support, het stukje beheer dat vaak als personeelskosten in de boekhouding staat. Dit mede doordat de aansturing van de it steeds vaker gedaan wordt via asset management waar de relaties tussen de geregistreerde componenten ontbreekt. Hierdoor is het moeilijk om de waardeketens in de it te kunnen bepalen en hoewel enterprise architectuur (EA) dit probleem probeert op te lossen staat deze discipline echter op achterstand zoals Gartner ook stelt:
‘By 2016, 15 percent of organizations will integrate IT Service View with EA tools, up from a modest 1percent today.’
TCO of ToC
Nu gaat het naar mijn opinie hier dus niet om een asset management systeem waarmee vooral gestuurd wordt op de Capital Expenditures (Capex), de bedrijfseconomische aansturing van de it, die, zoals ik al stelde, mank gaat door een trendbreuk in de wet van Moore. Zo werkte het idee van een CMDB nog goed in batch georiënteerde architecturen, maar schiet het te kort in alle transactie gerichte oplossingen. Kosten voor het netwerk worden vaak niet eens doorbelast terwijl die belasting steeds meer toeneemt. Nu komt wijsheid pas met de jaren, zoals we ook tot ontdekking komen dat internet goedkoop is maar niet veilig. Kijkend naar de trend in de it lijkt het er dus op dat business zich zelf telkens opnieuw in de nesten werkt, omdat er niet verder gekeken wordt dan functionaliteit en kosten.
Mogelijk ten overvloede, maar de doorbelasting van resources zegt niets over de totale kosten van een services en al helemaal niets over de toegevoegde waarde. Een doelmatige (efficiënte) inzet van middelen is hierdoor dan ook lastig te beoordelen. Opmerkelijk vaak blijkt het reclaimen van resources achterwege te blijven waardoor virtuele omgevingen dus even statisch zijn als weleer, een lagere fysieke server footprint zorgt dan ook lang niet altijd voor lagere kosten.
‘In IT operations, all the hype is around configuration management databases as the means to solve all problems. Eventually, another management database related to performance and capacity will emerge.’ – Gartner.
Hypocris(i)e
Business it-alignment is vaak een zwarte pieten discussie door tradities in de boekhouding of organisatorische aansturing. De klaaglijn vanuit incident management helpt ook niet echt om dit probleem op te lossen, zeker niet als er geen aansluiting op de events vanuit de technologie is. De trend van oplopende resource belasting geeft een indicatie van een activiteit maar dat kan dus zowel een nieuw business initiatief als een aanval zijn. Beveiliging zorgt dan ook voor de nodige spanningen tussen business en it terwijl de kosten daarvan vaak onduidelijk zijn. De business kijkt ondertussen verlekkerd naar de speelgoedcatalogus van de cloud, maar zoals ik al aangaf zijn er nog wel enige perceptie verschillen. Afgelopen zes jaar bleken deze grotendeels voort te komen uit de processen die geen gelijke tred houden met de technologische ontwikkelingen. Dit betrof zowel business als beheer processen. Opmerkelijk vaak zijn de verschillen tussen perceptie en realiteit het grootst bij organisaties die hun it uitbesteed hebben. Uit het oog, uit het hart zorgt dan ook niet echt voor een betere relatie tussen de business en it.
‘In the end, all business operations can be reduced to three words: people, product and profits. Unless you’ve got a good team, you can’t do much with the other two.’ – Lee Iacocca
Ewout,
Zouden de werkelijke alignment-problemen (of: afstemmingsproblemen) zich niet moeten afspelen op het niveau van:
Application-to-Business (ofwel het ontsluiten van die functionaliteit die de Business vraagt);
Business-to-Business (in verband met federatie/samenwerking);
Business-to-Consumer (ofwel het leveren van die diensten die de klant vraagt).
Ook wel aangeduid met afkortingen als:
A2B (Application to Business); B2B (Business to Business); A2A(Application to Application); B2C(Business to Consumer) – met dank aan Google.
Zolang onderscheid wordt gemaakt tussen demand (business IT) en supply (technische IT) blijf je gevangen in de business IT-alignment problematiek; hoogste tijd dus dat ook supply een zaak wordt van de Business!
Je blijft mijns inziens teveel hangen aan de onmogelijkheden van bestaande technologie en hebt te weinig oog voor de mogelijkheden van nieuwe technologie.
Zoals Peter van Eijk al terecht opmerkt: “Vergeet …technologie”.
Maar dat geldt natuurlijk niet voor techneuten zoals jij 🙂
@Jack
Als vrijwel elke functionaliteit afhankelijk is van techniek dan kun je deze negeren maar het wordt lastig als de techniek het vervolgens nalaat. Prachtig verhaal van je maar kijk eens naar gebruikers als netwerk eruit ligt, data niet bereikbaar of elk ander incident dat je maar kunt bedenken. Van Eijk is dan ook een fantast want zonder techniek geen connectie en dus ook geen cloud. Misschien ben ik een technicus maar het is net als met auto’s, je hebt monteurs nodig om niet stil te komen staan.
Ewout, je voorbeeld is ongelukkig, want onjuist:
auto’s rijden niet vanwege monteurs, maar vanwege goed functionerende, bewezen technologie.
Als van een nieuw aangeschafte auto na 2 jaar een onderdeel vervangen moet worden hebben zowel de consument als de autofabrikant een stevig probleem. Want een onderdeel dat na 2 jaar al kapot gaat duidt op een fabricagefout, met als gevolg een waardedaling van de tweedehandse modellen en flinke imagoschade voor de fabrikant. Via coulanceregelingen proberen autofabrikanten dit soort gevallen dan ook zo lang mogelijk buiten de publiciteit te houden.
Monteurs dienen voor regulier onderhoud en het oplossen van storingen, die zich dus vooral voordoen (of horen voor te doen) bij verouderde modellen met verouderde technologie.
Tegenwoordig is technologie dus niet meer het issue; het gaat om de functionaliteit.
@Jack
O.N.Z.I.N.
Auto’s zijn inderdaad betrouwbaarder geworden maar kunnen nog steeds niet zonder onderhoud, wet verplicht dit zelfs met APK hoewel daarmee uiteindelijk geen pech- en ongevallen te voorkomen zijn. En monteurs hebben niet alleen een rol in reguliere onderhoud maar ook in het ontwerp- en bouwproces. Dit geldt ook voor de IT en met name de infrastructuur omdat er nog een wezenlijk verschil zit tussen functie en prestatie.
Stellen dat technologie geen issue meer is lijkt me onzin als ik kijk dat door ‘joy-riding’ van de business de kosten de baten overstijgen. Er zit namelijk ook een verschil tussen effectieve en efficiente inzet van technologie. Doelmatigheid is dan ook soms hoogst bedenkelijk als ik kijk naar de stortvloed aan overlappende functies, vooral in B2B en B2C oplossingen.
En inderdaad rijden auto’s niet als in één keer iedereen tegelijk door de Coentunnel wil, te weinig infrastructuur blijft altijd weer voor verrassingen zorgen.