Voordelen, kosten en risico's. Dit is de taal die bestuurders aanspreekt. Hiermee help je hen om beslissingen te nemen. Maar je moet wel een bestuurder zien te vinden die de risico's aandurft. Een mooie rol voor de business informatiemanager om hierin te bemiddelen.
‘Als je denkt dat je alles onder controle hebt, ga je niet snel genoeg’, aldus ex-Formule 1-coureur Mario Andretti. Te hard is natuurlijk ook niet goed, maar waar ligt de balans? En binnen welke factoren? Het antwoord op de laatste vraag is makkelijk. Voordelen, kosten en risico’s. Dit is het speelveld. En tevens zijn dit de punten die je als it’er moet adresseren als je met de business in gesprek gaat. Op basis daarvan nemen zij besluiten. Wat schiet ik ermee op? Wat kost het? En welke risico’s loop ik? Niet alleen als ik ergens voor kies, maar ook als ik er niet voor kies: wat zijn vooral de kosten en risico’s als ik het niet doe?
Een mooi voorbeeld is applicatierationalisatie. Haast iedere organisatie heeft er last van. Te veel applicaties of in ieder geval het gevoel dat je er te veel van hebt. En de behoefte om van een aantal afscheid te nemen. Want dat scheelt in de kosten. Dat vrijgekomen beheerbudget kan ik goed gebruiken voor nieuwe ontwikkelingen. Maar wat zijn de risico’s? Als ik applicatie A uitschakel, weet ik het zeker dat applicaties B en C nog goed zullen functioneren? En wat zijn dan de gevolgen voor de business?
Enkele jaren geleden was er een voorbeeld van een internationaal vervoersbedrijf dat kans zag om miljoenen it-dollars te besparen met applicatierationalisatie. Maar zelfs het idee dat iets mis zou gaan en een vliegtuig niet volgeladen zou vertrekken, deed de business besluiten om ervan af te zien. Was hun besluit terecht of heeft it het niet goed ‘verkocht’? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat applicatierationalisatie bestuurlijk lef vereist. Iemand die op basis van goede argumenten bereid is om de gevolgen op zich te nemen. Dit is wat mij betreft het grootste knelpunt bij applicatierationalisatie – durf.
Het is mij niet bekend in hoeverre dit bedrijf business informatiemanagement heeft ingericht maar daar was zeker een adviesrol voor weggelegd. De business informatiemanager behartigt de business-belangen als het gaat om de benutting van informatie en technologie. Een goeie business informatiemanager weet als geen ander wat er op de agenda van de bestuurder staat. En is in staat om de brug te slaan tussen voordelen, kosten en risico’s en de bestuurder te helpen aan de juiste balans. Want geen risico lopen is misschien wel het grootste risico. Zoals de Amerikaanse majoor-generaal Frederick Blesse schreef: ‘No guts, no glory.’
Wat ik jammer genoeg een beetje mis in dit verhaal is de prachtige voorspelbaarheid van een materie als IT. Je kunt IT heel mooi vormen en voorspelbaar schalen waardoor je een steeds hoger rendement kunt behalen.
Ik ben het in de basis volkomen eens met Mark. Immers, veel applicaties die in stand worden gehouden blijken maar marginaal te worden gebruikt. Te marginaal om als valide te worden beschouwd soms. Je ziet het telkens bij migraties weer terugkomen namelijk het terugdringen van het aantal applicaties en daarbij ook het afscheid (durven) nemen van.
Hierbij dient feitelijk één wet de boventoon te voeren.
Nut
Heeft een applicatie geen toegevoegde of toevoegende waarde? Weg ermee. IT als materie is niet sentimenteel maar rigide. Levert het niets op, zet het dan gewoon niet in. Hoe mooi men het ook probeert te verpakken en aan u te verkopen.
Net zo voorspelbaar als de prijs van een stukje IT is, zo voorspelbaar moet ROI zijn. Zo eenvoudig is het.
Blij dat NumoQuest ‘nut’ aansnijdt. Een aanpak die wel eens wordt gebruikt is om applicaties langs twee assen te beoordelen: op de verticale as functionele waarde (nut zoals bepaald door de business) en horizontaal technische waarde (zowel exploitatie als onderhoud). Zo breng je een applicatieportefeuille in beeld. De kunst is om dit samen met de business te doen. Het gaat niet om de punten en komma’s maar om de dialoog met de business waarin je consensus bereikt over “wat hebben we nou en wat motten we ermee?”. En daarna tot handelen overgaat.
@Mark
Generaal McAuliffe riep: “NUTS!” toen de Duitsers hem vroegen om zich over te geven nadat hij omsingeld was. En er is sprake van een omsingeling als ik kijk naar wijze waarop al een jaar of 30 meerdere architecturen om elkaar heen gebouwd zijn, keurig aan elkaar gelijmd met idee van ESB. En er was natuurlijk wat voor te zeggen om bepaalde dingen bij het oude te laten en telkens erom heen wat nieuws te bouwen. Lange tijd zorgde dat zoals NumoQuest inderdaad voor redelijk voorspelbare ROI/TCO. Maar de wet van Moore is ondertussen sleets geworden en technisch veroudering gaat nu sneller dan economische afschrijving, niet in de laatste plaats door parallellisatie die mede ingegeven wordt door de ontwikkelingen in het netwerk.
Of het bravoure van McAuliffe was of een weloverwogen besluit blijft mistig, uiteindelijk werden de Duitsers uit de Ardenne verdreven toen het zicht helder werd en geallieerden weer heer en meester in de lucht. Om te stellen dat je alleen maar wat durf nodig hebt om applicatie portfolio te rationaliseren lijkt me echter gewoon onzin, helder inzicht in de gehele keten is veel essentiëler. Twee lijntjes (je assen) om daar kosten en waarde op te plotten lijkt me dan ook wat te simpel want vaak gaat het meer om ontvlechten dan rationaliseren. Logische informatiestroom via de ESB blijkt namelijk nog weleens af te wijken van de fysieke over het netwerk.
Durf en gezond verstand. Helden zijn immers zelden dommeriken. Zonder risico gaat niets, maar met teveel risico …….
Risico’s en gevolgen… Het belangrijkste beginsel is dat de business alleen business risk begrijpt en geen IT risk. Het voorbeeld applicatie rationalisatie is hier een mooie in. Applicatie rationalisatie is iets dat de IT wil om de eigen tuin op orde te hebben, niet noodzakelijk wat de business wil.
De bespaarde rationalisatie miljoenen ben je heel snel kwijt als in de overgangsperiode een paar keer een vliegtuig inefficient beladen wordt, of erger nog; helemaal niet vliegt.
Naar mijn ervaring bezit de business genoeg lef, je hoeft alleen maar te kijken naar de systemen die moeten blijven draaien.
Als IT wat wil en IT verkoopt het in termen van business risk, impact op en kostenverschillen in business processen, corporate image, etc., dan zal het gesprek veel eenvoudiger lopen en kun je de “lef” van de business inzetten voor het IT doel.
>Iemand die op basis van goede argumenten bereid is om de gevolgen op zich te nemen.
‘Op basis van goede argumenten vergt ook dat de business vertrouwen heeft in de argumenten van IT. En daar schiet IT nu juist vaak te kort. Is het niet de zaak van IT te weten hoe de technische afhankelijkheden in elkaar steken? Als je als business een paar keer je vingers hebt gebrand, dan kijk je wel uit en neem je wat minder applicatierationalisatie op de koop toe.
Niet alleen durf is nodig, ook vertrouwen.