Een conflict tussen de initiatiefnemers, een omzetgarantie van Capgemini die uitbleef, Meppel als onaantrekkelijke locatie voor klanten en een overschot aan datacenters. Dat zijn samengevat de oorzaken voor het faillissement van datacenter Evinona, zoals naar voren komt uit het eerste faillissementsverslag van curator Van Es van advocatenkantoor Diepeveen & Van Es. Evinova ging eind januari 2014 bankroet.
In 2011 vatten Marcel Stegeman en Joost Valentijn, beiden actief in de hostingmarkt, het plan op om in Meppel een datacenter te starten. Zij vinden in Tieme Murris een lokale investeerder. Er worden contacten gelegd met Capgemini. Het ict-bedrijf wil wel advies leveren over de opzet van het datacenter en zou ook garant staan voor een omzet aan klanten van 1,2 miljoen euro. Op basis hiervan weten de initiatiefnemers financiering los te krijgen bij ABN Amro.
Daarna gaat het toch mis, blijkt uit het eerste faillissementsverslag. Stegeman en Valentijn krijgen een geschil en stappen uit de onderneming en Capgemini zegt geen omzetgarantie te hebben afgegeven. De beloofde omzet berustte slechts op een intentieverklaring en de toenmalige ‘vice president’ Frank Huiskes was niet eenhoofdig bevoegd om toezeggingen te doen, stelt de curator. Huiskes, die niet meer bij Capgemini werkt, wil in een reactie niet meer kwijt dan ‘dat er nooit toezeggingen zijn gedaan’.
Ligging boven NAP
Hoewel dus de ‘Capgemini-klanten’ uitblijven, tracht investeerder Murris toch het datacenter van de grond te krijgen. In oktober 2012 gaat de eerste paal de grond in. ICTroom wordt aangetrokken voor de inrichting. Murris stelt voor de exploitatie een ervaren team samen, onder leiding van de van Capgemini overgekomen Dik van der Leeden, die algemeen directeur wordt. Evinova opent in mei 2013 de poorten en presenteert zichzelf als ‘een splinternieuw gebouw op een industrieterrein met een modulaire opzet waardoor het kan groeien tot een maximum grootte van 6 x 250 vierkante meter’. Volgens Evinova biedt het tier 3-datacenter housing- en hostingfaciliteiten en is het uitermate geschikt als schaduwcenter voor bijvoorbeeld datacentra in de regio Amsterdam. Het datafort ligt bovendien 1,5 meter boven NAP en beschikt over uitgebreide stroomfaciliteiten.
Overschot
Toch blijven de klanten weg. De curator schrijft daarover: ‘In de loop van de tijd blijkt echter dat Nederland te kampen heeft met een overschot aan datacenters en dat Meppel qua locatie zeer onaantrekkelijk is voor bedrijven.’ De door Evinova aangedragen pluspunten van de locatie heeft het bedrijf toch niet voldoende voor het voetlicht kunnen brengen. Eind januari 2014 gaat Evinova failliet.
De grootste schuldeisers zijn ABN Amro (ruim één miljoen euro) en investeerder Mullis via zijn Tiram Holding (ruim twee miljoen). Mullis heeft de bedrijfsmiddelen uit het datacenter inmiddels kunnen opkopen. Wat zijn plannen daarmee zijn is niet duidelijk. Verder ligt er nog een vordering op Capgemini van tachtigduizend euro.
Ik ben het niet eens met de visie van de Curator “Overschot aan datacenters”. Veel, en scherpe concurrentie, klopt, maar dat is toch echt iets anders dan een overschot. Met die redenatie kan je ook beweren dat er een overschot aan supermarkten is.
Het klopt ook niet met de feiten, die in diverse onderzoeken ondubbelzinnig worden aangetoond. Vullingstempo en nieuwbouw zijn in NL onverminderd hoog.
Ik denk zelf dat ook het gebrek aan carriers een rol heeft gespeeld. Je kunt je afvragen of het bieden van slechts 1 fiber van 1 carrier naar een koppelpunt in Amsterdam voldoet voor kritische afnemers.
Typisch dat vestigingsplaats als belemmering voor klanten wordt gegeven: Zolang het niet over fysieke opslag/transport van tapes gaat, maakt het toch niet uit waar een datacentrum staat? Dan is buiten de Randstad misschien zelfs een pré (minder kwetsbaar voor uitval ghrote Internetknooppunten, etc.)?
De wetten van Moore en Kryder zijn al een paar jaar zo zodanig op stoom aan het komen dat je de komende paar jaar gerust nog 90% van de in gebruik zijnde centers kunt opruimen/verkleinen. Gelukkig houden betrokken partijen meestal elkaar als in een Tarantino-klassieker in een cirkel onder schot en hebben de partijen die het uiteindelijk allemaal betalen er geen weet van. Die budgetteren nog trouw als – ver voor de virtualisatiegolf – in de jaren 2000 of eerder of gingen zelfs meer betalen door die golf.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat technisch beschouwd de locatie een factor van betekenis zou zijn. Uiteraard zou je je af kunnen vragen of men vanwege de afstand en tussenliggende ‘nodes’ niet meer een ‘challenge’ hebben gezien dan sec een afstand die eigenlijk geen echte afstand is.
Kijken we verder in het gepresenteerde verhaal hier in computable kan ik me in elk geval niet aan de indruk onttrekken dat er meer aan de hand moet zijn. Dat een bank gebaseerd op dergelijke gegevens en een ‘intentie’ van Capgemini een miljoen ter beschikking stelt vind ik wel erg merkwaardig.
Hoe dan ook, zonde. Wellicht een buitenkansje voor overige investeerders?
Een overschot aan datacenters? En waarom werden/ er toen nog grote datacentra bij Amsterdam en de Eemshaven gebouwd?
En Meppel zou niet aantrekkelijk zijn? En waarom een drugscitty Amsterdam of een desolate Eemshaven wel?
De vragen waarom het gaat zijn m.n.:
Hoe goed was de dienstverlening van Evinona?
Hoe goed was de sales van Evinona?
Hoe goed was de initiële orderportefeuille voor de go?
Hoe krachtig en flexibel was het management van Evinona?
Hoe solide was het partnership met Capgemini?
Hoe energiezuinig was Evinona opgezet?
Wat waren de energie-inkoopprijzen voor Evinona?
Voldeed de capaciteit van de koppelingen naar de Internet exchange points (bijv. AMS-IX, NL-ix, GN-IX ) aan de wens van de klanten?
@Rob
Zeker zorgde wet van Moore voor een hogere density aan servers per rack maar gelijk ook zorgde virtualisatie voor een toename van het aantal logische servers, soms wel een vervijfvoudiging omdat gedacht werd dat het allemaal zo goedkoop was. Als er al een Tarantino-klassieker in de vorm van een ‘Mexican Standoff’ is dan door de slechte combinatie van oude code en nieuwe technologie.
@Ewout, ben ik maar ten dele met je eens. Of applicaties nou op één virtuele server draaien of verdeeld over meerdere, geeft geen noemenswaardige overhead (mits goed ingericht). De behoefte aan meer servers was er zonder virtualisatie ook wel geweest. Intel had in 2006 becijferd dat alle geproduceerde stroom van de wereld van dat moment ontoereikend zou was geweest als de ontwikkeling van het aantal servers van de vijf jaar ervoor zich nog vijf jaar zou doorzetten. Zonder virtualisatie zou de wal het schip dus gekeerd hebben. In die zin heb je gelijk dat het aantal servers door virtualisatie is toegenomen.
Maar ja, jullie staan als Unisys natuurlijk ook bij die Mexican Standoff. En een afdeling systeembeheer van een beetje ngo, overheid of onderwijsinstelling zit er natuurlijk ook niet te wachten om het bestuur mee te delen dat ze hun 60 à 100 bestaande servers tegenwoordig met gemak op één 2U kunnen draaien. Mooie indruk maakt dat. Dan liever VDI erin douwen. Of desnoods Remote Desktop op 4 GByte servertjes. Dan zijn partijen als jullie, HP, Dell, Storage-boeren e.d. ook weer blij.
@Rob
Ik zal niet ontkennen dat we ook in de business van het ijzer zitten, je kunt nu eenmaal niet zonder. Stellen dat je 60 tot 100 servers op één 2U server kan draaien lijkt me nogal afhankelijk van een aantal factoren. Maar aangezien jij in de business van het ‘overcommiteren’ zit is je uitspraak begrijpelijk.
@Ewout: Haha, je kaatst de bal geweldig terug. Ik kan alleen berusten. Verongelijkt reageren zal mij niet helpen (maar het is niet helemaal waar wat je zegt) 🙂