Nederland loopt achter op het gebied van testen. De dagen van de ‘Dutch school of testing’ zijn voorbij, dankzij de wet van de remmende voorsprong. Maar er is langzamerhand een soort nieuw realisme ontstaan, een nieuwe kijk op testen. Jan Jaap Cannegieter, directeur productmanagement bij Sysqa en spreker op diverse seminars in binnen- en buitenland, vertelt over de eye-opener die hij ‘down under’ kreeg en de nieuwe kijk op testen.
Je spreekt regelmatig op conferenties over testen. Wat is je in je trips naar het buitenland het meeste opgevallen?
Dat we in Nederland achterlopen als het gaat om ontwikkeling van methoden en technieken op het gebied van testen.
Hoe bedoel je? Ik dacht dat Nederland altijd voorop liep in testland?
Dat kan ik me voorstellen. In de jaren ‘90 zijn er in Nederland verschillende testmethoden ontwikkeld. Enkele grondleggers van het testen in Nederland spraken veel op buitenlandse conferenties, Nederlandse boeken over testen zijn vertaald in diverse talen en in het buitenland werd zelfs gesproken over de ‘Dutch school of testing’. Toen liepen we internationaal gezien inderdaad voorop in de testwereld.
Wat is er dan gebeurd dat we nu achterlopen?
Ik denk dat er vervolgens sprake is geweest van de ‘wet van de remmende voorsprong’. We zijn blijven hangen in de methoden die in de jaren 90 zijn ontwikkeld, terwijl in het buitenland de ontwikkeling van testmethoden verder is gegaan. En dan doel ik op ontwikkelingen zoals context driven testen, exploratory testen en rapid software testen. Die ontwikkelingen beginnen pas de laatste tijd vaste voet aan de grond te krijgen in Nederland, terwijl exploratory testen toch echt al meer dan tien jaar geleden is ontstaan.
Hoe ben jij erachter gekomen dat we achterlopen in Nederland?
Zolang je alleen in Nederland blijft, kom je daar niet achter. Ik moest daarvoor naar de andere kant van de wereld; Nieuw Zeeland en Australië. Ruim twee jaar geleden heb ik daar een key note presentatie en een tutorial verzorgd op twee conferenties. Het viel me op dat ze daar anders over testen praatten dan ik gewend was en dat ze andere helden hebben dan wij in Nederland. Maar ik werd pas echt wakker geschud tijdens de tutorial die ik verzorgde. Het onderwerp was testprocesverbetering en op een goed moment was ik met een aantal deelnemers aan het discussiëren over testontwerp en testuitvoering. Op één of andere manier leek het alsof de deelnemers en ik elkaar niet echt begrepen. Ineens zei een deelnemer tegen een andere deelnemer: ‘He’s from Holland, he only knows scripted testing.’ Door die opmerking werd ik toch wel behoorlijk uit mijn evenwicht gebracht. Ik begreep in eerste instantie gewoon niet wat die man bedoelde. Ok, ik kom inderdaad uit Nederland. En zit ik daardoor in een bepaald hokje? En wat is scripted testing? De tutorial ging gewoon door, de bewuste deelnemer heb ik nooit meer gezien, maar zijn opmerking is bij me blijven hangen.
En toen?
Ik heb op die conferenties nog zoveel mogelijk mijn licht opgestoken, maar pas terug in Nederland ben ik er samen met een aantal collega’s echt ingedoken. We zijn de ideeën van James Bach, Michael Bolton, James Whittaker, Elisabeth Hendrickson en Gerald Weinberg gaan bestuderen, zijn hun boeken gaan lezen, en zijn andere conferenties gaan bezoeken. En uiteindelijk hebben we situationeel testen ontwikkeld.
Aha, een nieuwe testmethode?
Nee, situationeel testen is geen nieuwe testmethode, absoluut niet. Sommige breed ontwikkelde testers zeggen ook dat er niets nieuws in staat en dat is helemaal waar. Situationeel testen is wel een vernieuwende kijk op testen. De essentie is dat je die manier van testen gebruikt die het beste bij jouw systeem, project en organisatie past, dus niet altijd die ene methode gebruikt die standaard is bij jou organisatie. Situationeel testen onderkent verschillende vormen van testen. Denk daarbij aan testen in testsessies aan de hand van een aantal globale testideeën, of testen zonder van te voren testscripts te maken en de uitkomsten van de tests leidend te laten zijn voor de volgende tests. De in Nederland overbekende manier van testen, waarbij we testen aan de hand van vooraf opgestelde testscripts, valt ook onder situationeel testen omdat deze manier in sommige situaties ook heel goed bruikbaar is. Als tester heb je dus veel meer manieren van testen tot je beschikking. Geen enkele manier van testen is goed of slecht, het hangt van de situatie af hoe je het beste kan testen. Dat maakt testen dus veel flexibeler, effectiever en vaak ook goedkoper en sneller. Het vraagt wel van de tester om al die verschillende manieren van testen te beheersen.
En wordt situationeel testen al toegepast?
Zeker! Een aantal klanten van Sysqa passen het al met veel succes toe. De testers zelf zijn eigenlijk altijd enthousiast omdat ze de aanpak op hun situatie toe kunnen snijden en een veel grotere gereedschapskist hebben dan vroeger. De methode is niet meer leidend! Naast dat een aantal organisaties het al toepassen verzorg ik de laatste tijd regelmatig workshops situationeel testen, er is veel interesse voor de ideeën.
Is Sysqa de enige die bezig is met deze ontwikkeling?
Nee, er zijn inmiddels ook anderen buiten Sysqa die hier heel actief en goed mee bezig zijn. Onlangs heeft Testnet, een netwerkorganisatie voor en door testers, bijvoorbeeld een evenement georganiseerd over context driven testen. Daarnaast zijn er een aantal erg enthousiaste testers die regelmatig bij elkaar komen om het over dit soort dingen te hebben. Maar ondanks al die initiatieven zijn er nog heel veel testers die alleen de oude kijk op testen er op na houden. Er is dus nog een wereld te winnen en dat is de grote uitdaging voor de test community voor de komende jaren.
Bovenstaande commentatoren gaan grotendeels voorbij aan de essentie van het betoog van Jan Jaap. Hij heeft een heel goed punt dat wij in Nederland achterblijven op ons vakgebied. Met dank aan iemand als Erik van Veenendaal, Bolton, Bach etc., is het vakgebied enorm verbreed èn verbeterd. Tevens is de opkomst van internationale uitgaven van test magazines een verrijking voor iedereen die het vak Testen serieus neemt (alhoewel ik me afvraag of de gemiddelde tester de moeite neemt zich te verbreden!). Vooral de NZ- en OZ-test magazines van Geoff Horne zijn zeer lezenswaardig (Australie en NZ).
Wat mij altijd opvalt en tegenvalt is dat we in NL te snel geneigd zijn om in een kramp te schieten als het gaat om bijvoorbeeld TMap versus ISTQB en maken daar dan een welles/nietes spel van. Kijk je bv. naar het onderwerp Exploratory Testing, dan is er tamelijk lang van álles over geschreven en becommentarieerd ipv er lekker mee aan de slag te gaan en je rugzak als test community NL ermee te verbreden. Idem voor mannen als Bach/Bolton: verdiep je erin en haal eruit wat je als tester waardevoller maakt voor je opdrachtgevers!
Testers, kijk aub verder dan je eigen neus lang is en beperk je niet alleen tot scripted testing of TMap.
Dat houden we als testers trouwens ook niet vol gezien de ontwikkelingen in systeemontwikkeling; agile/scrum, devops, ATDD, continuous delivery etc., vereisen een flinke mate van intelligentie en veerkracht van de tester, om je rol zo goed mogelijk in te vullen zonder de dynamiek van dergelijke ontwikkeltrajecten voor de voeten te lopen met dikke boeken en faseringen.