Cloud leveranciers zien cloud computing als de heilige graal. Maar cloud computing is geen oplossing voor verouderde it-systemen (legacy) waar zo veel organisaties nog mee worstelen. En soms is het ook geen oplossing voor nieuwe systemen. Er zijn erg veel voetangels en klemmen die opgelost moeten worden voordat cloud computing een succes kan worden, ondanks de vele beloftes die deze nieuwe techniek potentieel in zich herbergt.
Dat grote organisaties te kampen hebben met grote, verouderde, it-systemen is geen nieuws. Met name grote organisaties, overheid, multinationals, banken, verzekeraars, die in de jaren zeventig systemen hebben gebouwd op de klassieke wijze met een groot datacenter, moeten jaarlijks vele miljoenen betalen om de oude systemen in de lucht te houden. De systemen zijn enerzijds de motor, die deze organisaties hun regelmatige inkomsten verschaffen (zoals salarisstrookje, bankovermaking, belastingaangifte, rekeningovermakingen), anderzijds de ballast die vernieuwing in de weg staat en miljoenen opslokt aan onderhoud.
Vergane glorie?
Het zijn systemen die in de loop van de jaren al maar uitgebreid zijn om steeds meer mogelijk te maken, die onderling gekoppeld zijn of worden, om er meer informatie uit te halen of andersoortige berekeningen mogelijk te maken, maar in wezen zijn veel van deze systemen in de kern niet veranderd sinds de jaren zeventig. De vergelijking met oude binnensteden, waar we een metro of andere nieuwe infrastructuur willen aanleggen terwijl het gewone leven doorgaat dringt zich op.
De verouderde besturingssystemen waarop de it-systemen draaien worden in de lucht gehouden door de klassieke leveranciers met hun consultants en een veelal verouderende groep werknemers. Het is onder andere de wereld van algol, een programmeertaal uitgevonden in de jaren zestig met vele varianten.
De eerste keer dat de problemen met legacy in de openbaarheid kwamen was tijdens de millennium wisseling. Vele gepensioneerde werknemers werden toen teruggehaald, om de oude systemen in hun kern aan te passen aan de millennium problematiek, waar bij de bouw van de systemen nooit rekening mee was gehouden. Hoewel dat in enkele gevallen geleid heeft tot een grondige vernieuwing van de systemen met nieuwe technologieën, liet de korte reparatietijd tot de millennium wisseling meestal niet toe om de grootste en meest complexe systemen daadwerkelijk te vernieuwen.
Wel zijn en worden allerlei technologieën toegepast om het onderhoud op legacy te verminderen. Bijvoorbeeld door systemen ‘in te pakken’ in een nieuwe applicatie laag en de benodigde data er uit te halen en te verwerken in een ander systeem. Dit alles neemt niet weg dat ooit de legacy spaghetti moet worden ontmanteld. Totale nieuwbouw is echter erg duur en veel bestuurders zien er vanwege alle risico’s als een berg tegen op.
Architectuur ontbreekt
Wat zich hier ook vaak wreekt is dat vrijwel overal een behoorlijke architectuur ontbreekt, waardoor het erg moeilijk is delen van oude systemen te vervangen zonder risico’s voor andere delen van het systeem. Wat wel gebeurt, en dat heeft alles te maken met de digitalisering van de samenleving, is dat nieuwe concurrerende bedrijven zonder legacy ballast met nieuwe systemen uiteindelijk oude bedrijven met legacy uit de markt prijzen. Zo worden Internetbanken of bankieren via Google ongetwijfeld op termijn een serieuze bedreiging voor klassieke banken en datzelfde zien we in andere sectoren.
Het verplaatsen van de legacy spaghetti naar de cloud lost uiteraard het onderhoudsprobleem op de legacy niet op. Wel kunnen schaalvoordelen behaald worden in de infrastructuur. Immers je bent verlost van je eigen datacenter en de cloud provider kan een gemeenschappelijk center vaak efficiënter draaien voor meerdere klanten.
Juridische effecten
Er is echter een nog veel fundamenteler probleem met cloud computing dat nu met name op Europees niveau aandacht krijgt. Het verplaatsen van je bedrijfsdata naar de publieke cloud heeft allerlei juridische effecten. De huidige wetgeving in vrijwel alle landen gaat er van uit dat de locatie waar data staat bepaalt welk juridisch regime geldig is. Deze wetgeving is logisch in de oude wereld, waarin informatie schriftelijk is opgeslagen in gebouwen die eventueel bewaakt worden. Maar deze juridische benadering is onzinnig in een tijd waarin data op grond van technische of efficiency overwegingen in een split second verhuist van Almere naar China, India of Opper Mongolië. Immers dat is één van de grote voordelen van de cloud.
Maar Amerika met zijn Patriot Act behoudt zich het recht voor op grond van terrorisme bedreiging, inzage te mogen hebben in de data van alle Amerikaanse bedrijven, ongeacht waar die gevestigd zijn of waar ze data van hun klanten bewaren. Veel landen verbieden het om data van burgers buiten de landsgrenzen te bewaren.
Wetgevingsregime
De Europese Commissie streeft met grote ijver naar een situatie dat we tenminste in Europa tot één wetgevingsregime komen rond bijvoorbeeld Data Protection. Maar Europa zou Europa niet zijn als niet vrijwel alle landen zelf bezig zijn met eigen cloud wetgeving. Alsof een digitale cloud zich kan houden aan landsgrenzen. De voordelen van de cloud dreigen zo kapot gemaakt te worden door nationaal denkende politici, die het maar niet lukt op het gebied van it tot minimaal Europese, maar bij voorkeur wereldwijde afspraken te komen. Door al deze perikelen zijn grote bedrijven, maar overigens ook overheden zelf, buitengewoon terughoudend om hun data in een publieke cloud-omgeving te plaatsen. De vele technische en efficiency voordelen ten spijt zien we dat grote organisaties nog vrijwel geen gebruik maken van de mogelijkheden van de cloud, behalve met minder kwetsbare applicaties of uiteraard binnen hun eigen private (juridische) cloud omgeving.
Peter Hagedoorn, secretaris-generaal van de European CIO Association
Kleine aanvulling op “dat de uitbreidbaarheid of aanpasbaarheid klein is. ” en de relatie tot technical debt.
Wat ik bedoel is dat bijvoorbeeld de legacy van banksystemen enorm zijn uitgebreid met internet bankieren, mobiel pinnen et cetera, maar dat deze verbeteringen nog wel gestoeld zijn op legacy en dus ook vervangen of aangepast worden als de legacy vervangen wordt en dat elke “verbetering” en aanvulling ook weer een extra technical debt is. Met andere woorden; het wordt *nog* moeilijker en duurder om afscheid te nemen van legacy.
Zoals Peter van Eijk eens mooi quote (bron ontbreekt): “The better your fourwheel drive, the further out you get stuck in the jungle”
@Henri Uiteraard eens met je opmerking dat de cloud geen directe relatie heeft me legacy maar ook dat het meer is dan techniek alleen. Ik twijfel over je opmerkingen over performance en verder ben ik benieuwd waar die oplopende kosten in zitten. Kosten lijken mij normaal. Ik verzet me tegen de mening dat legacy een probleem is omdat het legacy is. Het zou mooi zijn als iemand ingevoerd in deze oudere systemen hier iets over kan zeggen.
En het is inderdaad meer dan techniek, deze legacy systemen vormen ihgv banken het hart van de administratie en zijn bepalend. Het zijn volgens mij vaak batch georienteerde systemen. De systemen waarop wij realtime bankieren is volgens mij niet de echte administratie en wordt er ongetwijfeld met schaduwsystemen gewerkt die min of meer los hiervan staan. Dus geloof ook niet dat legacy daarin beperkend is. Ik twijfel of organisaties er wel op zitten te wachten dat die cruciale adminstratie rechtstreeks aan het inerntet gehangen worden. Ik denk het niet, in die zin is die legacy het slot op de deur en is dit model wenselijk. Maar ook daarover zou een kenner vast meer over kunnen zeggen.
@Louis,
Hierbij nog even de kenmerken van legacy waardoor migratie naar een gelaagde architectuur op den duur noodzakelijk is:
1. Dataredundantie:
hetzelfde gegeven is in meerdere applicaties vastgelegd, hetgeen inconsistenties tot gevolg kan hebben; denk bijvoorbeeld aan het vastleggen van adresgegevens binnen verschillende applicaties.
2. Functieredundatie:
dezelfde functionaliteit komt op meerdere plaatsen in dezelfde en/of andere applicaties voor, wat de gevolgen van aanpassingen steeds ondoorzichtiger maakt.
3. Verwevenheid van functionaliteit en data:
functionaliteit is geprogrammeerd in 3GL of 4GL in combinatie met platformafhankelijke databasetechnologie.
4. Verwevenheid van functionaliteit en flow/procesbesturing:
functionaliteit bevat instructies voor de afwikkeling van de workflow, bijvoorbeeld de status verwerking van een bepaalde entiteit, waardoor hergebruik van deze functionaliteit sterk wordt bemoeilijkt.
5. Verwevenheid van applicaties:
door veel 1-op-1 koppelingen tussen applicaties hebben wijzigingen een sneeuwbaleffect in een oerwoud van processen.
6. Batchverwerking:
Legacy is vaak sterk batchgeorienteerd, hetgeen haaks staat op het realtime afhandelen van klantwensen door middel van selfservice (zoals jij ook opmerkt in je tweede reactie).
7. Ontbreken van een architectuur – zie opiniestuk – heeft de punten 1 tot en met 5 als gevolg, maar maakt het ook onmogelijk om optimaal gebruik te maken van de mogelijkheden van cloud-computing (riching een hybride cloud); niet voor niets wordt een ESB als voorwaarde voor SOA soms een ‘pré-cloud broker’ genoemd.
8. En tot slot het punt wat jij in je eerste reactie als kenmerk van legacy aanduidde:
Functionaliteit is soms slecht beschreven of ontbreekt en bovendien is de kennis niet (altijd) meer aanwezig.
Als gevolg van deze kenmerken is legacy dus steeds moeilijker aan te passen aan veranderende bedrijfsomstandigheden, zoals veranderingen in de markt, de wetgeving en de technologie.
In die gevallen is conservatisme dus geen optie.