Bij Surfsara loopt een aanbesteding voor een nieuw datacenter om de high performance computing-apparatuur te huisvesten. Een van de eisen is dat de nieuwe locatie binnen twee kilometer van het Surfsara-kantoor op het Science Park dient te liggen. Daardoor vallen talloze datacenteraanbieders af en is er volgens een aantal van hen sprake van concurrentievervalsing. Volgens de ict-infrastructuurdienstverlener voor het hoger onderwijs is de locatiebegrenzing logisch gezien het belang van de hpc-voorzieningen en is er bovendien geen beter alternatief.
De high performance computing, waaronder de supercomputer Cartesius, en de zware opslagsystemen van Surfsara staan momenteel voor een groot deel in het datacenter van zusterbedrijf Vancis op het Science Park Amsterdam; enkele systemen staan in de Vancis-locatie in Almere. Omdat Surfsara bij Vancis uit zijn jasje groeit wil het naar een nieuw datacenter toe met als steekwoorden modern, duurzaam, flexibel en innovatief.
Niet meedoen
Medio november maakt Surfsara naar verwachting bekend wie de aanbesteding ‘Nieuw Nationaal HPC Datacenter voor onderzoek’ heeft gewonnen. Met de winnende partij wordt een vijfjarig contract gesloten met een verlengingsoptie van tien maal een jaar.
De kans is echter groot dat er partijen naar de rechter stappen om protest aan te tekenen tegen de gang van zaken. Uit de vragenlijsten (nota’s van inlichtingen) die na de start van de aanbesteding zijn gepubliceerd blijken diverse geïnteresseerde partijen kritiek te hebben op de vestigingseis die Surfsara aan de nieuwe locatie stelt. Zij stellen vast dat inschrijvers, die buiten de twee kilometer vallen, niet kunnen meedoen aan het aanbestedingstraject. Dit is in strijd met de aanbestedingswet die voorschrijft dat alle inschrijvers op een gelijke en niet-discriminerende wijze behandeld moeten worden.
Discriminatoir
Ook stelt een van de criticasters dat volgens deze wet een aanbestedende organisatie alleen eisen, voorwaarden en criteria aan de inschrijvers mag stellen die in een redelijke verhouding staan tot het voorwerp van de opdracht. ‘Het doel van de aanbesteding is het beschikbaar stellen van computerruimte en apparatuurkasten binnen een datacenter. Het feit of een inschrijvende partij daarbij binnen twee kilometer gevestigd is, is irrelevant. Wij concluderen daarmee dat de door u gehanteerde eis zowel discriminatoir als disproportioneel is. Daarmee handelt u als aanbestedende dienst in strijd met de geldende wetgeving’, schrijft dit bedrijf aan Surfsara.’
Alleen datacenterexploitanten met locaties in de buurt van Science Park lijken dus een kans te maken, bijvoorbeeld Telecity, Equinix en het eerder genoemde Vancis, dat uitbreidingsplannen heeft. Surfsara wil niet publiekelijk reageren zolang de aanbesteding niet is afgerond.
Groot belang
Maar zowel in het bestek als in de reacties op de protesten van inschrijvers in de nota’s van inlichtingen verweert Surfsara zich door te stellen dat de locatiekeuze is ingegeven door de bijzondere voorzieningen die het beheert. Zoals daar zijn de nationale supercomputer Cartesius, het nationale computer cluster Lisa, de nationale Grid-infrastructuur; een cloud computing infrastructuur voor onderzoek, een big data analysecluster van Hadoop en een centraal archief voor grootschalige data-archivering. Deze situatie brengt een aantal praktische en technische overwegingen met zich mee waardoor Surfsara als eis stelt dat het nieuwe datacenter in de directe nabijheid van de eigen vestiging is gesitueerd. Daarbij gaat het volgens de ict-infrastructuurdienstverlener om de volgende aspecten:
– De hpc-systemen en de supercomputer zijn al aanwezig op het Science Park, namelijk bij zusterbedrijf Vancis.
– Er moet zo min mogelijk netwerkvertraging (latency) optreden tussen de systemen die in de nieuwe computerruimte worden ondergebracht, en de systemen die al op het Science Park aanwezig zijn (bij Vancis en Nikhef en in het Surfsara-kantoor).
– Veel belangrijke glasvezelverbindingen voor onderzoek vanuit het knooppunt op het Science Park (NetherLight) vertrekken naar nationale en internationale onderzoekcentra zoals Cern. Deze glasvezelverbindingen worden ook regelmatig uitgebreid met nieuwe connecties. De netwerkkosten voor verbindingen boven de 1-2 km zijn significant hoger dan verbindingen tot 1-2 km.
– Surfsara verzorgt het onderhoud van de hardware voor een deel zelf en wil de reistijden daarvoor zoveel mogelijk beperken.
– Gasten van Surfsara moeten binnen enkele minuten een bezoek kunnen brengen aan het datacenter en de computerruimte.
– Strategische partners, zoals AMS-IX, en andere samenwerkende organisatie zijn eveneens op het Science Park gevestigd.
Schaalbaar
Daarnaast wijst Surfsara er op dat het zelf regelen en inrichten van een datacenter op eigen of verworven grond juist zorgt voor een beperkte marktwerking, waarbij ook andere leveranciers nodig zijn. De dienstverlener vindt zelfs dat door het in deze vorm op de markt te zetten van de opdracht concurrentie en innovatie bevordert.
Hier is de Nederlandse datacenterdienstverlener Ictroom het mee eens. Het bedrijf is, hoewel niet in de buurt van Surfsara gevestigd, benaderd voor het inschrijven op de aanbesteding. De datacenterdienstverler kan met zijn concept, IMD (Ictroom Modular Datacenter), meedingen met een schaalbaar en ter plekke in te richten locatie, vertelt mede-eigenaar Honoré du Puy. ‘Dit concept, is geschikt voor de uitvraag van Surfsara, waarbij het gaat om zo’n duizend vierkante mater datavloeroppervlakte en een beperkte energievoorziening. Het gaat hierbij namelijk niet om het neerzetten van hele grote datacentra voor diverse klanten die veel energie vreten en waarvoor speciale vergunningen nodig zijn. Op Science Park zijn al energie- en netwerkvoorzieningen aanwezig waarvan wij met ons modulair op te bouwen datacenter gebruik van zouden kunnen maken.’
Herbruikbaar
Du Puy zegt dat Ictroom een modulair gebouw kan neerzetten op beschikbare grond of door een oud pand te ontmantelen en daarin ruimte te scheppen voor zo’n datacenter. In het geval van de Surfsara-aanbesteding heeft Ictroom al een plek gevonden op of rond het Science Park. Hij snapt dat de grote datacenterleveranciers moeite hebben met de eisen van Surfsara maar stelt dat modulaire bouw de toekomst heeft. Het maakt opdrachtgevers minder afhankelijk van de traditioneel vaste datacenterlocaties.
Bovendien zijn de gebouwen door de modulaire opbouw en het werken met herbruikbare materialen makkelijk op- en af te schalen. Prima geschikt voor het flexibel willen inzetten van computercapaciteit, van heel zwaar tot licht, concludeert Du Puy.
Hij wijst er nog op dat het modulaire datacenter niet verward moet worden met een datacentercontainer. ‘Dat zijn meestal tijdelijke voorzieningen, zoals de iTainer, of worden door fabrikanten neergezet met hun eigen apparatuur, zoals de Spin-container van Sun en de IBM- en HP-oplossingen. Onze gebouwen zetten we neer voor zo’n vijf tot vijftien jaar waarbij opdrachtgevers zelf hun apparatuur naar binnen kunnen rijden.’ Du Puy gaat met het concept van Ictroom binnenkort ook de grens over. Hij ziet vooral internationaal de vraag naar modulaire datacenters groeien.
Naast het feit dat er iets op is af te dingen op de regelgeving en de ‘wensen’ van Surfsara, paradoxaal, is het een hele interessante situatie die hier ontstaat.
EU regelgeving
Afgezien van het feit dat andere belangstellende toeleveranciers dreigen buiten de boot te vallen, kijkend naar de criteria die Surfsara stelt, kun je je afvragen hoe een zakelijke relatie eruit zou zien als je als leverancier een eventuele procedure zou hebben gewonnen.
Vrijheid van ondernemen
Aan de andere kant, en dat is mij ook een groot goed dat door regelgeving de nek is omgedraait, word hier door anderen even verordonneert hoe ik zou moeten ondernemen. In dit geval Syfsara dan natuurlijk. De zakelijke onafhankelijkheid is wat dat betreft in het geding.
Hoe interessant het er op papier ook uit mogen zien, ik ben persoonlijk en zakelijk van mening dat de EU mij niet zou moeten komen vertellen op welke wijze ik wil ondernemen. Hier heb je wat dat aspekt betreft verliezers met een zeer grote incompetente gemene deler;
De Nederlandse overheid die volkomen impotent op geen enkele wijze voor haar in Nederland opererende ondernemingen weet te vrijwaren van buitenlandse inmenging. Een onderneming in Nederland die niet op eigen manier zou mogen ondernemen, is aan dictatuur onderworpen.
En dat is precies wat de EU en Brussel is verworden. Een dictatuur met slechts een zweem van democratie met impotente vazallen in Den Haag.
Tragisch.
uit het artikel:binnen twee kilometer gevestigd is,
deze eis kan alleen als er een onderbouwing is bv tijdvertraging van de communicatie in relevantie tot wat er gehuisvest is in het datacentrum.
Het argument van de netwerkkosten bij een afstand langer dan twee km zijn niet relevant. Glasvezel daar in de polder zo buiten is hooguit 50 euro per meter. Daarnaast is dat denken voor een aanbieder….
De eis zonder “serieuze’ onderbouwing op nemen is inderdaad, zoals er gesteld wordt:”discriminatoir als disproportioneel”.
Het lijkt er op dat als ze dit zonder redelijke onderbouwing willen ze al een “winnaar” op het oog hebben.
Surfsara is geen onderneming, maar een academische service verlener. Ze besteden subsidiegeld, waardoor ze ook europees moeten aanbesteden. Ondernemers hebben als ze zelf geen subsidie ontvangen of aanbieden op dit soort projecten ook geen last van aanbestedingsregels.
Hun eis voor een datacentrum locatie in de buurt is zeer begrijpeleijk als men weet dat HPC systemen zeer veel hands-on maintenance vragen, veel meer dan op een gebruikelijke infrastructuur worden configuraties aangepast, al dan niet tijdelijk. Ook hun netwerklatency eis is begrijpelijk als men weet dat dit soort systemen zeer netwerk kritisch zijn, HPC wordt voornamelijk gedefinieerd door het netwerk, de servers (CPUs en Memory) zijn vaak redelijk standaard, het netwerk geenszins. Veel van hun systemen worden nml gebruikt met configuraties waar ook tussen servers shared memory bestaat. Dat werkt niet goed als de afstand en dus de latency tussen servers te groot wordt.
Verder verplaatsen ze enorme hoeveelheden data (Petabytes), toen ik er een paar jaar geleden werkte hadden ze op het grid-systeem alleen al 16 maal 10 gbit/s tussen hun disk storage en compute servers. Het is dus zeker geen enkel glasvezelkabeltje wat getrokken zou moeten worden als een tweede datacentrum ver weg ligt.
Verder zijn er binnen de straal van 2 kilometer al zo veel aanbieders (en de mogelijkheid voor alle partijen om een nieuw datacentrum te bouwen), dat ze hoogstwaarschijnlijk gewoon aan de aanbestedingsregels voldoen. Ook de europese regels schrijven niet voor dat een datacentrum onder deze omstandigheden overal moet kunnen staan. Anders zou het net zo goed naar Polen kunnen bv.
@Floris
Het gaat in de aanbestedingsregels om de redelijkheid en dus de onderbouwing van een eis. Ook jij geeft niet aan waarom dat 2 Km zou moeten zijn max.
dat ze veel data verzetten, ja, maar bv 96 vezels meer kleuren… etc en ook Surfsara is dan het fietspad langs die snelweg.
Ook ondernemers hebben zich aan aanbestedingsregels te houden, maar wat minder ..en daarnaast goed aanbesteden levert een beter resultaat dan zomaar wat kiezen.
Er is toch ook wat voor te zeggen om zorgvuldig met belastinggeld om te gaan, zeker voor organisatie die van de subsidie infuus gebruik maakt
@Maarten
Ik schreef:
“Veel van hun systemen worden nml gebruikt met configuraties waar ook tussen servers shared memory bestaat. Dat werkt niet goed als de afstand en dus de latency tussen servers te groot wordt.”
Mischien had ik moeten schrijven “…werkt niet als…” ipv “niet goed”
2km is dan al veel, maar overkomelijk. Het heeft daarnaast ook te maken met het aantal hobs dat je over moet als de afstand groter wordt en je lijnen moet leasen.
Niet zo handig van Surfsara om die eis van 2 km niet goed te onderbouwen. Het kan toch niet al te moeilijk zijn om als eis een maximale latency van X milliseconden op X kleuren per fiber tussen het datacenter en Surfsara/Vancis op te nemen omdat anders Carthesius niet functioneert. Dus gewoon terugtrekken die aanbesteding, bijwerken en opnieuw publiceren.
@Floris
maximale latency onderbouwen en opgeven, 2 km is daar wellicht dan een oplossing voor die er uit volgt,
meer hobs hoeft niet, darkfiber point to point etc
zie verder itk_§§255
@Maarten en itk_11255
Helemaal mee eens, onderbouwing op die manier is beter. Maar die geven ze dan ook:
“Maar zowel in het bestek als in de reacties op de protesten van inschrijvers in de nota’s van inlichtingen…” zie boven onder “Groot belang”.
Ik werk al een tijd niet meer voor Sara, maar ben destijds wel bij aanbestedingen betrokken geweest. In die documenten worden altijd harde getallen genoemd, ze doen zo vaak aanbestedingen dat die documenten inmiddels aardig dichtgetimmert zitten. Als je dat nml niet doet zijn fabrikanten altijd zo inventief dat ze aparatuur aanbieden die in praktijk niet geschikt is voor de HPC toepassing waar die voor is aangeschaft.
het artikel boven beschrijft dat de klagers het niet eens zijn “omdat computerkasten overal kunnen staan”. Dat is niet waar en kan Sara ook hard maken. Ook eisen aanbestedingsregels niet dat iedereen moet kunnen aanbieden, men mag best eisen stellen, bv ook aan de grootte van het bedrijf, of eigendomsstructuur (geen bedrijf in handen van USA of China bv). Heel vaak in aanbestedingen van een Disaster Recovery locatie wordt genoemd dat het tweede datacenter minstens 50km van het andere moet liggen, en dat mag ook. Wat niet mag is de eisen zo stellen dat slechts 1 bedrijf kan aanbieden, maar zo lang er voldoende aanbieders mogelijk zijn is er geen juridisch probleem.
@Floris,
Ik denk dat de informatie die boven gegeven wordt gewoon te compact en te kort is. Dat gebeurt wel meer hier. Gevolg ervan: brede discussie. Dat is op zich goed, ook al is de forumruimte hier niet echt interactief noch communicatief. Maar het stemt vaak wel tot nadenken en dat is weer goed, tenminste voor degenen die er aan mee doen. Wat wel erg opvalt is, dat de direct betrokken organisatie nooit mee doen, op zijn minst een link geven waar (openbare) informatie te vinden is, is vaak al te veel. Dat is dan weer jammer. Het zijn overigens wel de betere organisaties die wel forum reageerders informatie geven.
Overigens zo te lezen zitten we op hoofdlijnen wel op de zelfde golflengte, uiteindelijk
https://www.tenderned.nl/tenderned-web/aankondiging/detail/samenvatting/akid/7fbeab9ee8ba124d69475946c4b52b68/pageId/D909C/huidigemenu/aankondigingen/cid/256271/cvp/join
Hopelijk werkt die link, maar aanbestedingsdocumenten zijn geheel openbaar (zoeken op “surfsara aanbesteding”).
En bij nader inzien lijken ze deze eis niet afgedekt met harde latency getallen, maar omschreven als “zo min mogelijk” en “binnen 2km”. Dat zou juridisch voldoende moeten zijn, maar zoals de consensus op dit forum is hadden ze er wat meer aandacht aan motivatie kunnen besteden.
Overigens kan men altijd een aanbesteding weer volledig intrekken, en opnieuw uitbrengen met aangepaste eisen, als men er in de toelichtingen niet uitkomt. Dat levert vertraging op, en alsnog moeten de eisen die men stelt wel voldoen aan de wet. Maar pas als de opdracht “onterecht” gegund is aan een partij, heeft een rechtszaak voor terugdraaien/schadevergoeding zin.