Platform Outsourcing Nederland (PON) zet volop in op externe sourcing. Hiertoe heeft het platform Daan Rijsenbrij als ambassadeur outsourcing aangesteld. Hij gaat zich inzetten voor de inhoudelijke, professionele uitbouw van externe sourcing in Nederland. Zo wordt er volgend jaar een trend onderzoek opgestart hoe Nederland denkt en handelt over/met outsourcing in de praktijk.
‘Het vakgebied sourcing is nog danig in beweging’, zegt Rijsenbrij op de PON-website. ‘Na het zelf doen, het door externen laten verzorgen, het de deur uitdoen (outsourcing), kwam de cloud boven de horizon. Ik moet helaas constateren dat geen van deze vier mogelijkheden, ondanks de grote inspanningen die wij als it-community hebben geleverd, al een voldoende professioneel niveau van volwassenheid heeft bereikt. Bij het zelf doen zie ik nog steeds grote problemen met het in voldoende mate werven van adequaat personeel. Bij het outsourcen zien wij de eerste tekenen van het terugdraaien van zowel outsourcingsdeals als het heroutsourcen in de nabije omgeving, dus terughalen uit landen als India. De cloud verkeert, althans voor zakelijke doeleinden, nog in een opstartfase.’
Slanke ondernemingen
Toch blijft Rijsenbrij als architect in externe sourcing geloven. ‘Ik blijf een voorstander van slanke ondernemingen. Als ambassadeur van het PON zal ik dit standpunt de komende jaren zowel publiekelijk als in mijn uitingen in de architectenwereld uitdragen. Ik zal vanaf volgend jaar jaarlijks een lezing geven dan wel een artikel publiceren om outsourcing in welke vorm dan ook duidelijk en expliciet over de bühne te brengen. In mijn rol als ambassadeur zal ik de filosofie van het PON inzake het samen ontwikkelen van kennis en het delen van kennis uitdragen. Ik zal deelname aan het PON actief aanbevelen bij potentieel nieuwe leden. Kortom, ik vertegenwoordig als ambassadeur dat waar de vereniging voor staat: kennis ontwikkelen en delen door en voor sourcingprofessionals. Ik vertegenwoordig niet het bestuur.’
Het grote voordeel van het PON is volgens Rijsenbrij dat alle betrokken partijen die ook bij een individuele sourcingsdeal aanwezig zijn, participeren in het PON. De uitbestedende partij en de providers dus, net als adviserende partijen als adviesbureaus en advocatenkantoren. Ook zijn de kennisinstituten onderdeel van het PON om tot theorievorming te komen en opleidingen te verzorgen.
Goedkope handjes
De toekomst is volgens Rijsenbrij moeilijk te voorspellen door onverwachte technologische innovaties en andere verdienmodellen door plotselinge economische crisissen. ‘Mijn uitspraak in 2007 dat outsourcing naar India binnen een paar jaar over de hill zou zijn, heeft wat langer geduurd voor het uitkwam. Pas nu in 2013 zie je dat outsourcing naar India begint af te kalven. Toch voorzie ik een grote rol van derdewereldlanden op sourcingsgebied maar niet meer met het argument van het leveren van ‘goedkope handjes’.
Rijsenbrij ziet slimmere aanbestedingsprocessen ontstaan om te ontsnappen aan de te rigide Europese wetgeving. ‘Ik zie uitbesteders die een ecosysteem opzetten met al hun providers en adviesbureaus om te borgen dat zij in gezamenlijkheid het belang van de klant vooropzetten in plaats van suboptimaal tegen elkaar te concurreren bij de onderhavige klant. Ook zie ik outsourcing meer en meer onderdeel worden van een omvattender businesstransformatietraject. Daarnaast zie ik een hernieuwde belangstelling voor het shared service center, wellicht door het katalyserende effect van cloudtechnologie. Tot slot zie ik de eerste tekenen dat de cloud wordt bevrijd van zijn hype-imago.’
Outsourcing is een niet duurzame manier van ondernemen. Zodra bedrijven hun klanten en werknemers uit verschillende culturen betrekken, resulteert dit uiteindelijk in het verdwijnen van werk naar een lage lonen land en afnemende verkopen omdat de klanten alhier zonder werk komen te zitten.
In feite is outsourcing niet eens ondernemen te noemen, want ondernemen zorgt voor banen, meerwaarde en kansen. Outsourcing doet precies het tegenovergestelde.
@ KJ, dit klinkt als een reactie van iemand die wil vasthouden aan het bestaande, en eigenlijk niet op zoek is naar versterking /verbetering door nieuwe diensten/producten te realiseren.
Outsourcing is (als het goed is) het resultaat van een “make/buy” beslissing. Kijken of outsourcing past binnen je organisatie is iets dat iedere ondernemer zou moeten doen!
Je PC/Laptop, in het algemeen koop je die toch, en ga je niet zelf maken? (of je hebt heel bijzondere eisen of je bent een hobbyist).
Het zelfde geldt voor je auto, je huis, je GWE , je brood, je bankstel, je (LED)-tv etc etc.
Outsourcing zorgt ervoor dat je je mensen en middelen aan andere zaken kunt besteden, en daarmee nieuwe dingen kunt maken, die een hogere toegevoegde waarde hebben, dan de ge-outsourcde zaken (als je die zelf zou doen).
Zowel KJ als Mic hebben gelijk. Hoewel de primaire doelstelling van een (commerciele) organisatie winstmaximalisatie, is een hele belangrijke randvoorwaarde continuiteit. Winstmaximalisatie leidt zeker niet tot banen, maar continuiteit weer wel. Er is dus een balans nodig. Die zal voor elke organisatie anders zijn, als gevolg van branche, concurrentie en omgevingsfactoren.
Het verschil met een traditionele make/buy in fysieke produkten en (ICT) diensten (cloud, sourcing, externen) zit hem nu juist in het feit dat een fysiek produkt compleet los te adresseren is van het proces waarin dat produkt word gebruikt. Veel (ICT) diensten zijn dermate verweven met het primaire bedrijfsproces dat je nauwelijks meer kunt spreken van losse diensten (hoe fantastisch de marketing ook is). Het ondersteund het beeld dat Daan heeft wat businesstransformatie betreft. Dat betekent ook, dat (ICT)dienstverleners steeds meer kennis en kunde moeten hebben van de tak van sport van de klant en niet alleen ICT. Dus (ICT)professionals zullen ook die kant op moeten schuiven en vakspecialisten (financiele specialisten, logistieke specialisten, etc..) zouden meer ICT kennis moeten opdoen. Dan versterken we elkaar. Waarschuwing: laten we vooral niet proberen om van ICT-ers, financieel specialisten te (willen) maken en andersom. Dat is kul en een valkuil.
Ik begrijp KJ wel. Rijsenbrij preekt louter voor eigen parochie. Daardoor klinkt het alsof outsourcing een doel moet zijn en zo werkt dat natuurlijk niet. Elke activiteit dient bij te dragen aan het bereiken van de doelen van een onderneming. Niet meer en niet minder. Soms kan outsourcing daarbij onmogelijk zijn of een te groot risico vormen. Met name op het gebied van veiligheid en diefstal van (intellectuele) eigendommen. We kennen zo langzamerhand allemaal wel de manier waarop in veel landen met dat soort belangen wordt omgesprongen. Bovendien blijken daarnaast ook vaak de kosten niet op te wegen tegen de baten doordat de culturele – en taalbarriëres te groot zijn om dat te krijgen wat afgesproken is.
@Mic
FYI : ik werk voor een ICT service provider waar op dit moment de mensen worden ontslagen die voorheen in vaste dienst waren bij andere bedrijven. Een van de primaire redenen voor outsourcing is vaak het lozen van ICT personeel dat “te duur” is geworden. “Te duur” staat dan synoniem met “er is nu goedkoper personeel voorhanden”.
Ik wil hier niet de communist uithangen (ben zelf een vrij rechtse bal), maar ik stel vast dat de business zich tegenwoordig wat te weinig realiseert wat het streven naar maximale winst voor effect heeft op haar eigen klanten. Prima dat er taken geautomatiseerd kunnen worden en dat er werk wordt verplaatst naar een lage lonen land, maar uiteindelijk resulteert dat in mensen die thuis zitten en moeten rondkomen van een minimuminkomen. En dat bestedingsklimaat is op den duur ook niet bevordelijk voor de groei van een bedrijf.
*zucht*
Als met uitbesteden beoogd wordt om de focus op core competenties te leggen, het schoenmaker blijf bij je leest principe te volgen, dan valt er wat voor te zeggen. Helaas wordt het vaak enkel en alleen gebruikt als een korte termijn bezuinigingsmaatregel waardoor KJ gelijk heeft. Op die manier is al heel wat ‘knowhow’ uit ons land verdwenen waardoor de keus tussen maken of kopen niet eens meer gemaakt kan worden. Daan Rijsenbrij lijkt zoals het nu gepresenteerd wordt een promotor van de vleesindustrie die er belang bij heeft om de varkenscyclus draaiende te houden.
Betreffende cloud ben ik het wel (deels) met hem eens want dat delivery model biedt mogelijkheden om ganulair uit te besteden zonder kennis te verliezen waarbij doel niet een shared service center moet zijn maar een community service om de synergie te vergroten. Want zin als: “Ik zie uitbesteders die een ecosysteem opzetten met al hun providers en adviesbureaus om te borgen dat zij in gezamenlijkheid het belang van de klant vooropzetten in plaats van suboptimaal tegen elkaar te concurreren bij de onderhavige klant.” klinkt me teveel als ouderwets polderen, de oude wijn van corporatisme in een nieuw jasje.
Bij het lezen door de PON website bekruipt mij het gevoel dat er weer een nieuwe ICT management layer is gecreëerd. Destijds bij ITIL ging het om het managen van ICT, nu bij PON gaat het om het managen van het managen van de ICT, een soort meta-management met centrale begrippen als : Transitie, Acquisitie, (/Out)sourcing. Noem mij cynisch maar ik ben benieuwd of de beloning in deze nieuwe discipline evenredig is met het abstractiniveau.
@KJ
Te duur: betekent dat je te weinig waarde toevoegt voor de prijs die je vraagt, in vergelijking met je concurrentie.
Vervolgens heb je zelf de keuze, of ik ga meer waarde toevoegen, waardoor ik de prijs waard ben (in de ogen van degene die betaald), of ik zak met de prijs.
Als je stil blijft zitten, dan wordt je gepasseerd, zeker in een tijd waar meer aanbod is dan vraag.
Het is een heel normaal verschijnsel dat je in het begin (nieuw product/dienst) een hogere prijs krijgt dan als het product “main-stream” is geworden.
Dat geld voor een scheepsbouwer, voor een televisie maker een meubel maker, melkproducent en ook voor een ICT leverancier! De scheepsbouwer koopt in veel gevallen de staalplaten voor de wand in, net zo voor de motor en andere onderdelen, en je kunt m.i. niet zeggen dat die onderdelen niet van essentieel belang zijn in het voortbrengingsproces en eindresultaat.
In de “vroege” dagen van de administratieve automatisering, hadden de professionals die dagelijks in de processen werkten, allerlei argumenten waarom hun werkzaamheden niet geautomatiseerd c.q. uitbesteed konden worden. De automatiseringsprofessionals gaven toen aan dat grotendeels onzin is, en berust op de hang op het bestaande vast te houden (geen innovatie) en hebben aangetoond dat het wel degelijk mogelijk is (er zijn altijd uitzonderingen).
Als het niet om banen van mensen zou gaan, is het best wel vermakelijk om te zien dat, grote delen van de wat volwassenere IT professionals, nu dezelfde (soort) argumenten gebruiken als hun klanten van 20 jaar geleden, om zo hun status quo te bestendigen, c.q. veranderingen te minimaliseren.
Nogmaals, uitbesteden/outsourcen is een “make/buy” afweging per organisatie, die per organisatie verschillend kan uitpakken! Maar om uitbesteden/outsourcen categorisch negatief te benaderen heeft wel heel veel weg van een “Not in my back yard”!
Je zegt het in feite zelf al. In iets andere woorden jouw uitspraak: “zelfs al voeg je evenveel of zelfs meer waarde toe, je prijs is te hoog in vergelijking met de concurrentie.”
De reden dat mijn prijs hoger is dan een collega in China of India is dat de lasten hier hoger liggen alsmede de wetten van vraag en aanbod binnen een gesloten systeem.
Als dat aanbod echter door globalisatie/outsourcing enorm wordt vergroot wordt dit evenwicht echter verstoord en raken de mensen hier werkeloos omdat zij (in tegenstelling tot de bedrijven) hun lasten niet kunnen verlagen. Zij hebben niet de keuze om bijvoorbeeld belastingen en accijns af te dragen in een voordelig land elders.
Het is gewoonweg geen eerlijke concurrentie.
Daarom is het outsourcen van werk (vooral in een recessie) een race naar de bodem. Als er een bedrijf mee begint volgt noodgedwongen (zoals je zelf aangeeft) vaak de hele sector, zoals we hebben kunnen waarnemen met de tuinbouw, transport en bouwsectoren.
Volgens jouw logica zou je dan zeggen dat de prijzen omlaag zouden moeten gaan want er wordt immers hetzelfde gerealiseerd met een lagere kostprijs. Maar in de praktijk zien we dat niet echt gebeuren.
Als bevolking schieten we er netto dus niet veel mee op aangezien de winsten ten gevolge van outsourcing voornamelijk toekomen aan het management en wellicht wat aandeelhouders van die bedrijven. Uiteindelijk komen er per saldo meer mensen op straat te staan.
Wat zie jij als het einddoel van automatisering vraag ik mij af. In de automatisering was het adagium vanouds dat “de simpele en geestdodende taken” moesten worden geautomatiseerd zodat deze mensen “zich met intelligentere en meer zinvolle taken” konden gaan bezighouden.
Welnu, stel dat later 85% van de beroepsbevolking van nu is weg geautomatiseerd. Wie gaat dan het dagelijks bestaan van dit bevolkingsdeel financieren en met wat voor zinvolle zaken gaan deze mensen zich dan dagelijks bezighouden ?
Verder bestrijd ik dat outsourcing ook maar iets te maken heeft met innovatie. Verandering an sich kan je namelijk niet gelijkstellen met innovatie, het moet wel iets beters opleveren en dat doet outsourcing dus aantoonbaar niet.