Vanuit het bedrijfsleven wordt gevraagd naar ervaren en minder ervaren medewerkers. Daarbij is de behoefte aan hbo opgeleide medewerkers nu en in de toekomst belangrijk. Het bedrijfsleven zoekt eigenlijk een hbo-er met vijf jaar werkervaring maar voor een functie die dan weer niet passend is, want vaak is het voor iemand met die ervaring weer een te lage functie.
ICT bedrijven proberen daarom schoolverlaters te rekruteren om ze zo snel mogelijk te laten doorstromen naar functies die wel passend zijn bij hun opleiding. Probleem is om duidelijk onderscheid te maken op kennisniveau. De kennis en kunde van een schoolverlater is niet stabiel en wisselt tussen de verschillende scholen en zelfs binnen een school kan het niveau tussen de kandidaten weer sterk verschillen. Er bestaat niet één bepaald lesprogramma met één daarbij behorend diploma. Het hangt van de school af hoe het lesprogramma wordt samengesteld en wat daaromheen aan extra’s geboden wordt. Dit naast de vastgestelde eisen vanuit de overheid. Maar die zijn zo ruim opgesteld, dat iedere mbo of hbo zijn eigen invulling daaraan geeft.
Dit 100 procent ondervangen zal nooit lukken, we hebben te maken met mensen, die verschillende motivatoren, inzichten, opvoeding en interesses hebben. Toch kan er duidelijk een label meegegeven worden en kunnen er een aantal meetbare criteria ten grondslag liggen aan de kwaliteitseis. Dit kan onder andere gedaan worden door certificering. Aan de hand van standaard toetsen op verschillende niveaus kan worden gemeten hoeveel kennis iemand bezit op een bepaald terrein.
Binnen de ict-infrastructuur geldt bijvoorbeeld Microsoft, Citrix en Cisco als standaard. Zodra een kandidaat certificaten van deze producten kan overleggen, is het niveau al voor een groot deel bepaald. Helaas vinden deze certificeringen niet op school plaats. De onderwijsinstelling kan ook geen rekening houden met alle verschillende behoeften op dit gebied. Het ene bedrijf wil graag certificering van Microsoft, de ander Unix en weer een ander is geheel gericht op software ontwikkeling.
Hier ligt een taak voor het bedrijfsleven. Veel bedrijven proberen door middel van een studieplan medewerkers eenmaal aangenomen te laten certificeren. Een enkel bedrijf pakt echt door en zorgt voor een hbo curriculum waardoor gestructureerd aan certificering gewerkt kan worden. Voordeel voor het bedrijf is evident. Zodra een medewerker gecertificeerd is, blijkt op een transparante manier zijn kennisniveau en dus inzetbaarheid op ict-projecten. Voor de medewerker is het de kans om certificaten op hbo-niveau binnen te halen, terwijl hij/zij daarvoor gewoon betaald wordt. Er wordt immers naast de studie veelal in eigen tijd, ook gewoon gewerkt. Het behalen van een volledig hbo valt dan opeens binnen het bereik en kan soms zelfs geheel bekostigd worden door het bedrijf waarvoor de medewerker werkt. Hiermee worden de huidige en toekomstige tekorten aan hbo’ers ingevuld met mbo’ers die via certificering naar een hbo-niveau zijn doorgegroeid. Echter met het grote voordeel dat het pragmatisch ingestelde hbo’ers zijn met werkervaring.
Bedrijven die op deze manier investeren in het kennisniveau van hun medewerkers maken het een aantrekkelijke plaats om te werken. Natuurlijk is het niet allemaal zonneschijn. Ook de medewerker zal qua tijd moeten investeren. Veelal zal dit na werktijd in de avonduren moeten gebeuren. Maar je doet dan wel praktijkervaring op en je bouwt aan je kennis op hbo-niveau. Voor het bedrijfsleven essentieel dat er aantoonbaar kennis is en dit kan binnen de ict eigenlijk alleen maar door het overleggen van certificeringen in combinatie met praktijkervaring.
Maarten Cobelens, coo bij Peak-IT
Productcertificatie hoort mijns inziens echt niet thuis in het reguliere onderwijs, maar bij het bedrijfsleven of commerciele opleiders. Het verschil tussen wat ze in Duitsland “Bildung” en “Ausbildung” noemen.
Door alleen productcertificaten toe te voegen kun je van een MBO-er geen HBO-er maken (dan eerder door een paar jaar ervaring). Van een HBO-er verwacht ik ook wat meer qua algemene kennis zoals bijvoorbeeld meer talenkennis dan alleen Engels.
Een interessant pleidooi voor ‘plof ITers’ aldus een ‘IT fokker’.
“Het bedrijfsleven zoekt eigenlijk een hbo-er met vijf jaar werkervaring maar voor een functie die dan weer niet passend is, want vaak is het voor iemand met die ervaring weer een te lage functie.”
Misschien kan het bedrijfsleven een functieprofiel samenstellen dat wel passend is ? Oh nee, toch niet. Beter is het te zeiken dat men niemand kan vinden.
😉
Certificeren is alleen echt belangrijk voor c.v. schuivers !
Maarten,
Waarom is certificering belangrijk?
We hebben tenslotte zo’n beetje alles gecertificeerd, van ons voedsel tot de diensten. Toch blijken regelmatig certificering uiteindelijk niet meer dan een stukje papier. Certificering is dan ook in de eerste plaats een commercieel circus, als de markt verzadigd is breng je een ‘nieuw nu nog beter’ versie uit en begint het hele spel weer opnieuw.
Wat gaat er mis bij certificering?
Certificeringen zijn in de eerste plaats een momentopname maar geven zeker geen langdurige zekerheid. Niet voor de degene die ze behaald en ook niet voor degene die ze belangrijk vindt. Beetje als een dure verzekering die uiteindelijk niet blijkt te dekken maar wel aangesmeerd wordt in combinatie met product of dienst.
“Voordeel voor het bedrijf is evident. Zodra een medewerker gecertificeerd is, blijkt op een transparante manier zijn kennisniveau en dus inzetbaarheid op ict-projecten.”
Welke kennis volgens taxonomie van romiszowski?
Certificering zoals we het nu kennen in de ICT levert namelijk enkel gedresseerde apen op, kosten een paar pinda’s maar passen prima in de business die we gecreerd hebben.
Hoe gaat het in de praktijk?
Een project moet voorzien worden van de menselijke resources, de projectmanager zet hiervoor dus een aanvraag uit. Dat doet hij/zij op basis van gevraagde producten. Deze wordt in behandeling genomen door HRM die gaat zoeken op ‘kernwoorden’ en duikelt daarmee een aantal CV’s waarbij prijs bepalend is. De ervaren maar dure mensen (over gecertificeerde) vallen nu dus al direct af en de goedkope maar onervaren gaan door.
Projectmanager heeft nu dus een verzameling mensen die allemaal heel goed zijn in een deelgebied maar geen enkele notie hebben van de rest. En niet zelden beginnen nu de problemen want……
1. De projectmanager begreep niet goed wat er precies gevraagd werd.
2. HRM afdeling vulde de vraag zonder enige kennis van vakgebied in.
Kijkend naar de cijfers van succesvolle projecten is de ‘root cause’ helemaal niet zo moeilijk maar niet leuk om te horen.
@Ewout: kortom, certificaten bieden in veel gevallen slechts een vorm van schijnzekerheid.
Als ik kijk naar de stapel certificaten die ik ondertussen heb, zie ik:
– Certificaten die eigenlijk niet meer zeggen dat ik aanwezig ben geweest. Leuk voor aan de muur, maar meer ook niet.
– Certificaten waar iets van een examen aan vast zat. Dit toont in ieder geval aan dat ik de theorie begrepen heb. Maar iemand die goed kan leren kan zo’n certificaat ook halen, maar geen idee hebben er wat vervolgens in praktijk mee te doen
– Certificaten waaraan een examen en praktijktoets zit. Hier geldt hetzelfde als bij de vorige, maar hier heb je in ieder geval ook nog met het product gewerkt en aangetoond dat je er iets mee kan.
Het is al eerder gezegd op deze site, maar certificaten zijn als een rijbewijs. Je hebt een papiertje, maar dat wil nog niet zeggen dat je kunt autorijden.
Een projectmanager met een stapel PrinceII certificaten is nog niet meteen een goede projectmanager. Een tester met ISTQB foundation heeft een keer van de grondbeginselen van het testen gehoord, maar maakt dat hem een waardevolle tester?
Een cursus moet je (als werknemer) willen volgen om iets te leren wat je toe kunt passen in de praktijk, niet om te kunnen pronken met een certificaat
In een eerdere opdracht van een overheid ben ik bezig geweest met het braak liggende terrein genaamd ‘overige certificeringen’als onderzoek. Basis hierbij was te onderzoeken wat moest worden gedaan met het woud van certificaten in het leven geroepen door het bedrijfsleven.
Leerfase en affiniteit
Ik ben in dat onderzoek tot de conclusie gekomen dat wanneer men jongeren ‘door laat leren’, deze in een leer modus/curve zitten die het behalen van bepaalde certificering redelijk eenvoudig maakt. Hierbij moet worden aangetekend dat affiniteit met richting en materie toch een heel ander verhaal blijkt.
Senior en actuele/parate kennis
Gebleken is dat senior professionals in gespecialiseerde richtingen, IT of anderszins, zeer gedegen kennis en ervaring bezitten vaak zonder een bepaalde certificering. Daarbij is ook naar voren gekomen dat de roep om een bepaalde certificering, soms de lading niet dekt omdat de feitelijke activiteiten anders liggen dan wel wezenlijk blijken te verschillen.
IT, ITIL en Prince II
Vanuit de spraktijk ben ik menig ‘PM’/’PL’ tegen gekomen die ITIL of Prince II gecertificeerd waren maar geen enkele affiniteit met materie IT bezaten. De gevolgen waren op zijn zachtst gezegd zeer ‘variabel’.
Hoger management en certificering
Je ziet ook nog steeds met regelmaat, ook bij overheden, dat er mensen op cruciale posities zitten, die weinig tot geen materiekennis, of affiniteiten bezitten, met vele gevolgen van dien. Die zouden die materiekennis oop niet op doen wanneer zij een IT gerelateerde certificering zouden behalen.
Het is uiteraard niet aan mij om te oordelen over individuele gevallen. Feit blijft wel dat het heel interessant is te zien dat er over certificering goed moet worden nagedacht. In de basis ben ik het wel met de stelling eens, alleen de praktijk blijkt zo heel erg anders.
Op het forum van freelance.nl kwam ik deze inzending tegen “Wat als men in logistiek net zo zou recruiteren als in ICT”..
Recruiter: we hebben met spoed een chauffeur nodig!
Chauffeur: dat komt goed uit, ik heb 25 jaar mijn rijbewijs en heb in Parijs gewerkt en ben gewend te rijden op de Champs Elysees.
Recruiter: maar kan u ook op de snelweg rijden met Adaptive Cruise Control?
Chauffeur: ja dat kan ik dan natuurlijk ook. Als ik op de snelweg rijdt zet ik ‘m altijd op de cruise control.
Recruiter: mmm, dat is zeker zo’n conventionele uitvoering….. zo’n ding wat automatisch afstand houdt is echt veel moeilijker. En heeft u wel eens gereden met een regensensor?
Chauffeur: nou ja, ik heb gewoon een ruitenwisser met interval. Als het dan hard gaat regenen moet ik hem zelf een standje hoger zetten.
Recruiter: Oei, oei, en hoe zit het met het rijden met automaat?
Chauffeur: ik heb nu een schakelauto maar een automaat rijdt natuurlijk veel prettiger. Ik heb vroeger een…
Recruiter onderbreekt: dat gaat echt niet passen. Ik moet wel iemand hebben die nu een automaat heeft. Anders duurt de inwerkperiode veel te lang snapt u. Nou, tot ziens en succes met solliciteren
@mauwerd: hij’s goed!
@mauwerd
de spijker op z’n kop.
HR medewerkers kunnen geen ICT-personeel selekteren omdat ze geen hout van de materie en de vereiste persoonlijkheidsstruktuur van een goede ICTer begrijpen.
Dat was zo, dat is zo en zal wel zo blijven.
Misschien ligt de oorzaak daarin dat HR mederwerkers meestal afhankelijk zijn van ICTers voor een werkende IT, en onbewust hun “machtspositie” willen genieten.