Mark Vermeer is per 1 augustus 2013 de chief information officer (cio) van de gemeente Rotterdam. Hij volgt daarmee Hans Nijman op, die eerder dit jaar binnen dezelfde gemeente directeur Toezicht & Handhaving Stadsbeheer is geworden. Met de benoeming van Mark Vermeer tot cio heeft het college van B en W dinsdag 9 juli ingestemd.
Tot nu toe werkte Mark Vermeer als afdelingshoofd Informatiemanagement en waarnemend cio bij de gemeente. Mede hierdoor brengt hij de nodige kennis en ervaring met zich mee die nodig zijn bij het oplossen van de complexe informatievraagstukken waar de gemeente Rotterdam zich voor geplaatst ziet. Zijn benoeming draagt bij aan de continuïteit van de sturing op de ict-functie van de gemeente Rotterdam, die met het instellen van de cio in 2009 in gang is gezet.
Deze post was nodig nadat bleek dat de gemeente geen grip had op zijn ict. Prince2 was ingevoerd als standaardmethodiek voor het beheren van ict-projecten, maar bijna niemand van het ambtelijk apparaat hield zich aan deze standaard. Het imago van ict speelde daarbij parten, het college vond ict niet sexy. Uiteindelijk werd Hans Nijman als eerste Rotterdamse cio aangesteld. Zijn belangrijkste taak werd de controle en aansturing op ict terug te krijgen.
Mark Vermeer studeerde Bestuurlijke Informatica aan de Erasmus Universiteit, promoveerde aan de Universiteit Twente op de interoperabiliteit van bestaande databases en werkt sinds 2000 bij de gemeente Rotterdam.
Wat heeft een CIO en een ICT functie te maken met PRINCE2? Als je echt van deze aanpak op de hoogte bent, weet je ook dat PRINCE2 een methode voor de klantzijde van een project is. Dat is ICT en de CIO niet; dat is de (interne) leverancierskant.
Juist daarom is met het PRINCE2 denken nog heel veel te halen want projecten gedreven door (interne) leverancier, zoals ICT projecten per definitie zijn, zijn gedoemd te falen.
Sorry Nico, maar je haalt e.e.a. nu echt door elkaar.
Een Chief Information Officer (CIO) dient een manager op hoog niveau aan de vraagzijde (`klantzijde`) te zijn. Het is de hoogste manager (en daarmee hoogste eigenaar) van de informatie van de organisatie te zijn. Het huidige probleem is echter dat op dit moment veel CIO’s als C`IT`O functioneren, en dus als IT manager op hoog niveau in de organisatie, en dat werkt zelden. Dat doet niet af aan het feit dat de bedoelde CIO functie wel aan de kant van de vraag naar informatie van de organisatie dient te zitten.
Ten tweede Prince2. Dat is een aanpak om projecten te beheersen, waarbij gewoonlijk vooral projecten die de inzet van IT beogen bedoeld worden. Dat soort projecten hebben dan ook heel veel te maken met IT en IT-ers, en die betrekken regelmatig (cq. dienen regelmatig te betrekken) gebruikers (de vraagkant) bij hun werk. Dat je Prince2 projecten dan volledig aan de vraagkant van de organisatie plaatst is wat wonderlijk.
Wat je precies bedoelt met “(interne) leverancierskant” is niet helder. Mogelijk dat je interne IT-ers cq. IT-afdelingen bedoelt, maar “klanten” hebben doorgaans niet zoveel met een interne leverancierskant te maken.
Je hebt wel gelijk dat er nog veel te halen valt in IT-projecten. Of dat vooral aan een projectaanpak als Prince2 ligt valt sterk te betwijfelen. Een vraagzijde (cq. `klant`) die echt goed weet wat zij wil kan met die kennis een investering in een project opstarten, en dus vooraf goed weten wat dat project moet opleveren. Daarmee zal je al veruit de meeste problemen uit projecten halen, gewoon omdat je dat soort projecten niet meer opstart. Als dat het geval is heb je ook weinig of niets aan Prince2. Maar als je dan toch gaat investeren, dan is een aanpak zoals bijvoorbeeld Prince2 die voorschrijft meestal een goed idee.