Veel scholen zijn op zoek naar wat ze moeten doen met alle digitale ontwikkelingen. De uitgever wil graag digitale lesmethoden leveren, maar kan het boek al de deur uit? Moeten we zelf materiaal ontwikkelen? Hebben we een draadloos netwerk nodig? In de leermiddelenketen wordt het aanbod in grote mate bepaald door de uitgever. Maar zal dat zo blijven?
Voorheen kon een uitgever niet zomaar investeren in nieuwe boeken zonder te weten hoeveel afnemers er zouden zijn. Introductie van nieuwe materialen was tamelijk kostbaar. Het grote verschil is dat het lesmateriaalaanbod in de digitale markt heel snel gelanceerd kan worden via een app store en dat de aanbiedende partij flexibeler is, omdat er niet nagedacht hoeft te worden over de oplage. Je kunt vrij risicoloos content ontwikkelen en digitaal aanbieden. De beoordeling door de afnemer bepaalt het succes, niet de grootschalige marketinginspanning.
Met de digitalisering, denk aan iTunes, zijn er ecosystemen ontstaan waarbij de consument of afnemer kleinere eenheden kan kopen. In het geval van iTunes een muzieknummer in plaats van een heel album. Die finetuning heet modularisatie, oftewel het aanbieden van kleinere eenheden. Dat is een stap die uitgevers in Nederland nog moeten maken.
Het is in de markt van educatieve content de vraag of het misschien een nieuwkomer is die op dit gebied uitgevers voorbij gaat. Op het internet worden veel zaken gratis aangeboden, ook hele colleges en cursussen van indrukwekkende educatieve instituten. Iedereen vraagt zich af wat voor verdienmodel er zou kunnen zijn als uitgevers op educatief gebied de stap maken om informatie gratis aan te bieden. Wat zijn de extra diensten die de meter laten lopen als de rest van de informatie gratis aangeboden wordt?
Docent 2.0
De digitale leermiddelenketen brengt veel voordelen met zich mee. De programmatuur stelt ons in staat om de digitale data uit leerprogramma’s te bewaren. Net als Google die bijhoudt wat het profiel is van een internetgebruiker, onttrekken deze programma’s data aan het proces van de gebruiker, in dit geval de leerling. De interpretatie van deze data, de zogenoemde learning analytics, levert een schat aan informatie op over de leerprestaties van de groep en het individu. Deze beoordeling vraagt om nieuwe vaardigheden en oplossingen. De techniek en de voortgang van het leren van een individu wordt inzichtelijk voor de school en docent, zodat er relevant lesmateriaal kan worden aangeboden. Dit betekent dat je een uiteensplitsing krijgt van het leerproces zelf, een individuele aangelegenheid is, versus de sociale leervragen die in de klassikale leeromgeving gedaan moet worden. Dat laatste blijft. De docent 2.0 is vooral de regisseur van de leerprocessen.
De docent kan hierbij niet alleen realtime volgen wat de groep doet, maar ook wat elk individu doet. Een leerling zal misschien niet zo snel zijn hand op willen steken om toe te geven dat hij iets niet helemaal begrijpt. Maar een leraar die ziet welke opgave de leerling heel veel tijd kost, of waar veel van dezelfde fouten worden gemaakt, herkent een probleem. Door data op de juiste manier te interpreteren, ziet de docent welk kind behoefte heeft aan welke informatie.
Er ontstaat voor docenten een nieuwe expertise. Een die ze onder de knie moeten krijgen. De interpretatie van leerdata. Als de uitgever straks op grote schaal aan de slag gaat met het verzamelen van data, wellicht het nieuwe verdienmodel, heeft het weinig nut als docenten er niet mee om kunnen gaan. Big data doen hun intrede in de klas.
Wat te doen?
Het is niet meer de vraag òf je als school iets moet doen met digitalisering. Pas twee jaar geleden kon je je als school nog afvragen of er wel voldoende content voor de tablet in de klas zou zijn. De groei van het aantal relevante apps is sindsdien enorm en kwaliteit komt door ranking snel in beeld. Ga vooral niet veel energie steken in het zelf ontwikkelen van materiaal.
Alles bij elkaar helpen scholen zichzelf vooruit als ze zorgen voor toegang tot het internet en makkelijk gebruik van apps. Het ontsluiten van de digitale wereld begint bij beschikbaarheid van devices. Investeer daarin als school om effectief te innoveren. De rest gaat sneller dan je denkt.
Mooie toevoeging op de maatschappelijke discussie rond IPad-scholen. Er ontstaat m.i. sterk de indruk dat scholen en de politiek in de ‘neat technology trap’ vallen met Maurice de Hond voorop. Toch zijn zaken als leren schrijven veel te belangrijk voor de kleine motoriek om te laten vervangen door het IPad-toetsenbord. Jammer dat dit artikel dit soort nuances buiten beschouwing laat. Maar goed, dat hoort misschien ook niet op de Computable website thuis.
Veel wordt gedacht aan de vervanging van boeken door een Tablet, maar geef ze dan een E-Reader zodat ze tenminste geen spelletjes gaan spelen of gaan chatten met elkaar. Net zoals bij bedrijven zouden scholen goed naar hun proces moeten kijken voordat ze de IT-oplossingen als doel op zich naar binnen rijden of tablets aan leerlingen gaan uitdelen. Internetten en social media als facebook en twitter zijn tijdvreters. Als leerlingen 24 uur per dag toegang hebben tot deze media, dan komt er weinig van leren terecht.
Puntje van aandacht: little big data toepassen op leerlingen wordt misschien lastig vanuit een privacy/juridisch oogpunt.
Wat me opvalt is dat veel mensen, waaronder de auteur van dit artikel, lijken te denken dat de automatisering van het onderwijs pas met de komst van Tablets en Apps begint. Dat is natuurlijk onzin, er zijn al vele jaren “PC Apps” en “Web Apps” voor het onderwijs. En die worden ook al ingezet door leerkrachten op een wijze die bij “docent 2.0” staat beschreven. De inzet van iPads is dan eigenlijk ook alleen maar een ander hulpmiddel, naast alle bestaande analoge en digitale hulpmiddelen. Behalve natuurlijk bij de Steve Jobsscholen van Maurice de Hond waar iPads als uitgangspunt dienen, en niet als ondersteunend middel. Als enige verschil zou je de wijze van aanschaf en beheer kunnen noemen, via ‘App stores’, maar voor de inzet in het onderwijs maakt dat niet uit.
Pieter,
Zou je me eerst eens uit kunnen leggen welke ervaring je hebt in het onderwijs, een manager Zorg en Onderwijs die zich bezig houdt met
IT-gerelateerde financiering en leasing lijkt me namelijk niet een ervaringsdeskundige.
Ik hoop dat het hoofdrekenen er niet bij inschiet!
Ik zou er een voorkeur aan geven als docenten gewoon weer eens les zouden gaan geven in plaat van zich met allerlij nutteloze gadgets bezig te houden.
Fortuyn had op dat punt wat mij betreft gelijk, de computer de klas uit, en de docent weer voor het schoolbord.
Met een aanzienlijke ervaring in aspecten van het onderwijs, vooral assessment van kinderen voor leraren, knik ik aan de ene kant maar schud ik mijn hoofd aan de andere kant.
Assessment
Cito is niet emer dan een middeltje dat laat zien of een kind, op enig moment, goed in staat is zaken te begrijpen, op te pakken en te leren. Het laat, alleen als je dat een paar jaar doet, de leer en ontwikkelingscurve zien. Je hebt namelijk klassen met meer dan 25 kinderen in Nederland en dan begint de ellende.
Niet elke leraar …
Het is een gegeven dat niet elke leraar IT ‘fehich’ is. Sterker nog, het kwaliteit dat de hedendaagse pabo vaak afleverd is werkelijk tenenkrommend. 2e jaars pabo en te stom om fatsoenlijk Nederlands te kunnen schrijven of te lezen? Plots blijkt iedereen ongeletterd of komen alleen kneusjes tegenwoordig nog maar op de pabo?
Ipad scholen
staads vaker, met een puber in huis, krijg ik te maken met de keerzijde van een tablet, jawel, ook gij Ipad. De Ipad is inmiddels ingeruild voor een light, zeer snelle, niet al te dure laptop. Lekker licht, twee maal zo snel, meer opslag capaciteit en….. net wat meer mogelijkheden.
Ik zie steeds meer ouders naar deze puber kijken want tjee, dat gaat soms wel een stuk makkelijker dan……
Als we die combinatie nemen van docenten en Ipad scholen, dan ben ik een groot voorstander van een paperless office. Natuurlijk ook een paperless school en klas. Ruim maar op die handel en geef elk kind een laptopje en je kan. Leraren en kinderen hoeven niet meer met boeken en papieren te zeulen en technische ondersteuning, als je het lekker standaard houd, een eitje. Presentaties en opdrachten digitaal. Geweldig.
Implementatie en kosten
Als we even om ons heen kijken, de kosten van de boeken nemen die elk kind jaarlijks, althans hun ouders, moeten ophoesten, dan ben je met die digitaliseringsslag meteen klaar. Beetje vreemd dat de uitgeverswereld daar nu zelf nog niet helemaal achter lijkt te zijn.
‘Ambachtelijk pen en papier….’ Weet u nog, een kwelende Donner, voor hij de regoe nam in het Diginotar verhaal, want als die IT was aan hem niet besteed, moet je gewoon eens uit faseren.
IT en….
Automatiseren is besparen. In dit geval bespaar je heel veel tijd, geld, materiaal, bij een automatiseringsslag. Maar we moeten wel nuchter blijven natuurlijk, er zijn opleidingsrichtingen waarbij je aan een digitaliseringsslag nu eenmaal niet zoveel hebt.
Docent 2.0
Docent 2.0 doet met zijn tijdbesparing veel meer aan kwaliteit voor zijn leerlingen. Daarboven zit een commissie die de voortgang van de studenten bij houd. Plots kan die cmmissie meerdere scholen bedienen en de docent 2.0 bijstaan. Dat zou nog eens automatiseren zijn.
Dit artikel? Een prachtige aanzet.
@NumoQuest: ik weet niet of je nu heel enthousiast moet zijn over IPad scholen. Er is namelijk een ideologie van Maurice de Hond (methode nr. zoveel O4NT) aan opgehangen, waarin – hoe verrassend – docenten een ‘coachende’ rol krijgen en kinderen zelf mogen doen wat ze willen… Waar dat toe gaat leiden, laat zich raden….
Ik vermoed dat auteur geen antwoord gaat geven op mijn eerste vraag.
Ondertussen ontstaat er wel een interessante discussie over een overgewaaide hype uit Amerika terwijl wij volgens mij al een jaar of 30 of meer tablets gebruiken op school. Zo heb ik mijn kinderen de heel oude tablet uit mijn jeugd gegeven, merk LOCO. Voor een paar kwartjes heb ik nieuwe APPS in de vorm van boekjes aangeschaft op rommelmarkten. De geluidjes moeten ze er zelf bij maken, is goed voor hun fantasie.
Het zal duidelijk zijn dat ik erg sceptisch ben over het gebruik van iPads op school, de ene monopolist vervangen door de andere zorgt niet voor beter onderwijs of lagere kosten. Dat moderne middelen ondersteunend kunnen zijn wil ik niet ontkennen maar dan moet wel vanuit de leerling gedacht worden en niet vanuit de markt. Een docent 2.0 die regisseur is van leerprocessen klinkt me teveel als een manager die alleen maar met winstcijfers bezig is en geen aandacht meer heeft voor de essentie van leren.
Roepen om innovatie maar afraden om zelf energie te steken in ontwikkeling, hoe lang nog voordat we fantasieloos Noord-Koreaans onderwijs hebben?