Het nieuwe systeem Noas bij de Politieacademie draait en alles werkt. Dat zegt Scientia, de leverancier van een deelsysteem: het roosterpakket Syllabus Plus. Het bedrijf begrijpt de ophef niet die is ontstaan tussen de politie-opleidingsorganisatie en projectleider Capgemini. Ook het bedrag van negen miljoen euro, dat uitgetrokken is voor Noas, kan Scientia niet plaatsen. Het bedrijf stelt dat het totale projectbedrag voor de betrokken partijen aanzienlijk lager ligt.
Een woordvoerder van Scientia stelt dat Noas is opgeleverd en dat alle deelsystemen werken. Het Nieuwe Onderwijs & Administratiesysteem (Noas) bestaat uit het studentregistratiesysteem Osiris van softwareleverancier Caci, het roosterpakket Syllabus Plus (Enterprise) van Scientia en een door Capgemini ontwikkeld derde systeem dat zorgdraagt voor de inbedding van Noas in de it-omgeving van de Politieacademie.
Toch is de Politieacademie boos op Capgemini omdat Noas niet goed zou werken. Het contract met hoofdaannemer Capgemini, dat de aanbesteding voor Noas in 2010 won, is opgezegd en de Politieacademie heeft de broncode van Noas opgeëist. Mocht de instelling besluiten om opnieuw een geheel nieuw systeem te laten bouwen, dan zou er negen miljoen euro verkwist zijn.
Zwarte piet
De zegsman van Scientia kan dat bedrag niet plaatsen. De drie partijen – Capgemini, Caci en Scientia – hebben gezamenlijk ‘aanzienlijk minder’ gekregen dan die negen miljoen, zegt hij, zonder het exacte bedrag te willen prijsgeven. Daarnaast snapt hij niet waarom Capgemini de zwarte piet krijgt toegeschoven. ‘Noas is door de bijzondere setting, namelijk een politieorganisatie en geen school of universiteit, een a-typisch project. Maar we hebben het werkend opgeleverd.’
Wat nu precies de reden is voor het conflict tussen de Politieacademie en Capgemini weet de man van Scientia niet. Hij zoekt het vooral intern bij de Politieacademie. Het opleidingsinstituut kwam de afgelopen maanden negatief in het nieuws door allerlei interne misstanden, zoals het ontbreken van goede leiding en onderwijs dat niet aansloot op de politiepraktijk. Directeur Ad van Baal, die de overeenkomst met Capgemini in april ontbond, is daarom inmiddels opgestapt.
Capgemini wil niet reageren op de vraag of Noas inderdaad werkend is opgeleverd. Woordvoerder Alexander Kühn zegt dat het bedrijf met de Politieacademie aan een gezamenlijke verklaring werkt. Bij de Politieacademie belt niemand terug. Ook de zegsman van Caci laat ondanks een herhaaldelijk verzoek om terug te bellen, niets van zich horen.
Samenwerken
Scientia is een Britse softwaremaker van roosterpakketten die vooral in het onderwijs worden gebruikt. De software van Scientia werkt nauw samen met Osiris, een systeem van softwareleverancier Caci. Dat is een beproefd systeem voor de onderwijswereld en ontwikkeld door PSB Informatiesystemen. Dit Nederlandse bedrijf werd medio 2012 overgenomen door het Amerikaanse Caci. PSB werd samengevoegd met Chronotech, een andere overgenomen Nederlandse softwareleverancier voor het onderwijs, tot Caci BV. Het studenteninformatiesysteem Orisis bestaat sinds 2001. Oorspronkelijk bedoeld voor de Universiteit Utrecht is het systeem daarna uitgegroeid tot een standaardpakket voor universiteiten en hbo’s.
Klanten van Osiris zijn onder meer de TU Delft, Erasmus Universiteit Rotterdam, Universiteit Twente en de Radboud Universiteit. Capgemini is de vaste implementatiepartner van Caci in Nederland. De Hanzehogeschool Groningen koos begin dit jaar voor Osiris als studenteninformatiesysteem. De hogeschool neemt de software af als clouddienst.
Een typisch voorbeeld van een conflict waar zakelijke mediation een win-win-win oplossing kan bieden voor alle betrokken partijen. Het is jammmer dat in Nederland de zakenwereld niet vaker gebruik maakt van een conflictoplossingsmethodiek. Dan was de kans dat dit zo in de pers komt veel kleiner en lopen bedrijven geen imago schade op. Komt u in zo’n situatie steek eens u licht op bij een zakelijke mediator in uw omgeving.
Het gevolg van dit conflict loopt zeer waarschijnlijk uit op een rechtzaak en aan het eind…….. alleen maar verliezers.
Ja ja, ik ken zulke projecten waarbij verschillende producten bij mekaar geintegreerd worden tot een systeem, been there done that.
Partijen gaan dan hun eigen modules ontwikkelen, en paar maanden voor de deadline wordt alles over de schutting gegooid, zo van ons gedeelte werkt nu. Hoe meer partijen, hoe risico voller, onstabieler het systeem wordt. Soms gaat er nog een jaar inzitten om alles goed werkend, geintegreerd te krijgen.
Des te opmerkelijker is de reactie van Scientia, kom op zeg, een klant zit ook niet te wachten op een zeperd. Er moet iets goed mis zijn met wat ze verwachten en wat is opgeleverd, met dit ich habe es nicht gewusst reactie zet je jezelf voor schut.
Een onderdeel van het project zou moeten zijn dat de leverancier ervoor zorgt dat ze opleveren wat de gebruikers gaan gebruiken. Een systeem dat ‘werkt’ maar niet wordt gebruikt is nutteloos. Het gaat er niet om dat de leverancier ‘denkt’ dat het werkt. The proof of the pudding is in the eating. ‘Bruikbaarheid’ wordt niet door de leverancier bepaald, maar door de gebruikers.
Niels, dank voor de mooie en terechte woorden. Dit is nog steeds een van de grootste uitdagingen in de IT en andere bedrijfstakken. Begrijpen wat de gebruiker/consumenten wil en dat leveren. Of het nu IT of een andere dienst/product is, de stelling klopt precies.
Helder inzicht komt niet ineens. De projectdetails vanuit de verschillende kampen zet aan tot meer nuance in het projectbeeld van de Politieacademie. De perceptie van de klant is uiteindelijk bepalend. Niels heeft hierin gelijk. Maar de projectverantwoordelijkheid ligt ook aan klantzijde om aan te sturen op tussentijdse opleveringen met voldoende kwaliteit.
Het eindresultaat na 1,5 jaar uitloop is blijkbaar nog onvoldoende. Dat partijen in de media nu over elkaar buitelen is sensationeel en geen reclame voor alle betrokkenen. Maar dit is ook geen goede PR voor de hele ICT-wereld.
Het is inderdaad geen goede PR voor de ICT-wereld an sich. Maar ook hier staat eigenbelang en geldelijk gewin op de voorgrond als in zoveel aspecten van onze samenleving.
Klanten die ICT diensten en producten afnemen kunnen zich wat dat betreft beter wapenen door pas te betalen als alles klaar is en naar tevredenheid werkt en alles wat er alsnog als meer werk voort komt onder de noemer garantie scharen. En als het niet lukt er contractueel zeer forse consequenties aan verbinden. Maar ook niet kinderachtig voor een dubbeltje op de eerste rang gaat zitten maar er een schappelijk bedrag voor over hebben.
Aan “zou moeten zijn” heeft niemand iets.
Het lijkt erop dat partijen een verschillende beleving hebben van ‘werkend’ en van ‘kosten’. Indien dat het geval is dan hebben zowel IT’ers als juristen zitten slapen.
‘alle deelsystemen werken’ riekt naar een mislukte integratie-test en GAT-test.
En ‘uiteindelijk bepalen de gebruikers of het werkt’, sorry maar die tijd zijn we écht voorbij. Requirements, acceptatiecriteria, regievoering en Opdrachtgeverschap zijn elementaire voorwaarden voor een succesvol project. Voorwaarden welke *geheel* aan de zijde van de Opdrachtgever liggen, maar waarop de Opdrachtnemer wél moet sturen.
Ook daar kunnen partijen elkaar even in de ogen kijken.
Ook mediation is een tikje gedateerd en zou bovendien onnodig moeten hebben zijn geweest. Nu helpt het hooguit om de sfeer wat te verbeteren. Maar zodra men de contracten in de la heeft teruggevonden is het vaak te laat.
Wat écht helpt is ‘Project Recovery’; orde op zaken stellen, de goede resultaten borgen, de rest repareren waar mogelijk. Voor de rest zo snel mogelijk werken aan een Versie 1.1 , maar dan op basis van bovengenoemde elementaire voorwaarden.
‘Been there, done that’, jazeker, maar over het onderwerp van ‘Project Recovery’ bestaat inmiddels ook een zeer kleine bibliotheek (o.a. Kothari, Smith, Williams)
Operatie geslaagd (volgens de onderaannemer) maar patiënt overleden (volgens de klant).
Ik sluit mij aan bij de woorden van Niels. De oorzaak is echter een falende opdrachtgever en opdrachtnemer. De politie heeft veel geïnvesteerd in opleidingen en Cap staat zich voor als belangrijke aanbieder hiervan. Maar beide laten niet zien dat zij het hebben toegepast of zelfs maar begrepen, zie: http://www.viergever.info/nl/prince2lev.aspx
Over de onderaannemer: als je op dit moment met dit statement komt, geeft dat ook een indicatie van hun kwaliteit. Want bij kwaliteit staat de gezondheid van de patiënt, niet de operatie (techniek) voorop.
Dit soort projecten gaan bijna altijd mis doordat de verwachtingen van de opdrachtgever niet aansluiten op wat de aanbieder zegt te gaan leveren.
Het wordt hoog tijd dat prestatieinkoop (Best value Procurement) veel breder toegepast gaat worden. Deze wijze van aanbesteden is veel meer gericht op het selecteren van kwaliteit. Goede kans dat ook dit project anders was gelopen als dit was toegepast bij de aanbesteding. Prestatieinkoop komt er (zeer) kort op neer dat de opdrachtgever zijn probleem aangeeft en dat de leveranciers in plaats van ‘ja en amen’ roepen op een 300-tal vragen, hun visie neerleggen om het probleem daadwerkelijk op te lossen. De leveranciers die het echt snappen, haal je er zo tussenuit.
in de praktijk heeft dit al vele geslaagde projecten opgeleverd bij onder andere Rijkswaterstaat en de Belastingdienst. Interessante kost.
Goede projectleiding zorgt ervoor dat het oorspronkelijk gestelde doel gehaald wordt, zowel wat betreft het op te leveren product alsook de tijd waarin. Het lijkt hier wel alsof alles meer is geworden, de opdracht, de doorlooptijd en de kosten, typisch Franse slag….