Het mooiste seizoen van het jaar gaat beginnen, iedereen is vrolijk. De fluitende vogeltjes, de strak blauwe hemel en de zon die de wereld er een stuk aangenamer uit laat zien. We trekken massaal naar buiten om de tuin op orde te brengen en uit de wind lekker bij te kleuren van de eerste zonnestralen. Het voorjaar is ook de tijd dat de caravans uit de stalling worden gehaald. Er heel veel overeenkomsten met het pakken van de caravan en kamperen, en het plaatsen en beveiligen van data in de cloud.
Het straatbeeld verandert en bij elk huis is het niet meer de baan of de auto die status bepaalt, maar de afmeting van de caravan. Bouwvakkers en aannemers hebben status met hun uitgebouwde bestelbussen en meterslange caravans daar achter, waarmee ze met honderdtien kilometer per uur in zo kort mogelijke tijd richting vakantie scheuren. Het lijkt wel alsof achter elke auto een trekhaak zit. Opeens begrijp ik waarom mijn Duitse vrienden grappen maken over de gele kentekenplaten met NL op de Duitse autobahn – ‘Nur Links’.
Dit jaar hebben we lekker lang meivakantie. Een mooie gelegenheid om met zijn allen achter elkaar aan richting de ‘Nederlandse’ campings in de Franse zon te trekken om daar naar Frans Bauer te luisteren, de Telegraaf te lezen en frikandellen te eten. Wat zijn wij Nederlanders toch een bijzonder volk.
‘Save to drive´
De caravan wordt thuis volgestopt met eigen spulletjes en de lcd/dvd-combinatie, uiteraard naast de kratten Heineken, hagelslag en zakken aardappels. De volgende ochtend zijn we ‘save to drive’ en kan de ‘sleurhut’ achter de auto geschakeld worden en vertrekken we ’s ochtends vroeg richting het warme zuiden. Onderweg wordt er langs menig parkeerplaats even gestopt om een sanitaire stop te plegen en aan een picknicktafel de zelf gesmeerde boterhammen op te eten.
Omdat Zuid Frankrijk wel heel ver weg is als je met slechts negentig kilometer per uur de strijd met de Route de Soleil aangaat, wordt er halverwege nog een nachtje op een willekeurige snelwegcamping overnacht, waarna we de volgende dag moe maar voldaan op de eindbestemming arriveren. Heerlijk dat voorjaar…
Databeveiliging
Leuk zo’n vakantieverhaal, maar wat heeft dat nu te maken met databeveiliging? Dat zal ik je uitleggen. Er zijn namelijk heel veel overeenkomsten met het pakken van de caravan en kamperen, en het plaatsen en beveiligen van data in de cloud.
Wanneer we de caravan hebben opgehaald en vol hebben gepakt op onze eigen oprit, zijn we nog niet zo precies met de beveiliging: de deur blijft openstaan, terwijl we steeds meer spullen in de caravan stoppen. Maar zodra we weg rijden wordt beveiliging ineens topprioriteit. We controleren drie keer of we de deur op slot hebben gedaan. Langs de snelwegen pakken we even snel de broodjes uit de caravan, maar we weten niet hoe snel we hem weer op slot moeten zetten, wie weet wat voor personen er langs de snelweg rondlopen op zoek naar spullen uit onze caravan.
Ook op de bewaakte snelwegcampings voelen we ons niet veilig. De caravan wordt hermetisch afgesloten voor we gaan slapen. Als we uiteindelijk op de camping vol Nederlands zijn gearriveerd, kan de vakantie beginnen, maar we vertrouwen niemand. Bij elk bezoekje aan het zwembad gaat de caravan goed op slot.
Ik vraag me af waarom we, als we de spullen in onze caravan zo goed beveiligen, onze digitale gegevens onbeveiligd de digitale snelweg opsturen. En waarom parkeert het merendeel van de organisaties hun gevoelige data zonder aarzeling en versleuteling in de publieke cloud? Mijn tip: behandel data als je eigendommen op vakantie, dan zal de digitale wereld een stuk veiliger zijn. Fijne vakantie!