Clusterfucks zullen vaker voorkomen nu we zo afhankelijk – lees verslaafd – zijn van internet. Bijna één op de vijf jonge Duitsers wil liever een jaar zonder seks dan een jaar zonder internet. Een belangrijke reden waarom we meer problemen kunnen verwachten is het megasucces van smartphones en apps. Wat zijn te trekken lessen?
Ben je klaar voor de volgende verstoring? In plaats van blaming and shaming is het beter jezelf af te vragen hoe je als organisatie zo snel mogelijk herstelt en leert van fouten. Dat betekent allereerst: analyse van de oorzaken. In november 2011 lanceerde ING zijn app voor mobiel bankieren in de app store. Twee maanden daarna volgde de eerste zware verstoring (van 22 tot en met 24 januari 2012). Het succes van apps zoals voor mobiel bankieren zet de wereld op z’n kop. Slechts 1/3 van de mobiele gebruikers van Bank of America en Chase in de Verenigde Staten heeft gedurende de maand februari (2013) gebruik gemaakt van hun pc of notebook voor internetbankieren.
Voor Nederland zullen die cijfers niet veel anders zijn. Mobiel wordt hét primaire kanaal. De nieuwe realiteit is een technologisch generatieconflict: piepjonge apps aan de voorkant en bejaarde productiesystemen aan de achterkant. Het is de wereld van snel en flexibel versus stabiel en betrouwbaar. Banken en bedrijven als NS zullen moeten leren leven met die realiteit en met het feit dat er altijd weer een volgende keer komt dat het goed fout gaat.
Communicatie uit het Brezjnev-tijdperk moet over zijn. Eerst doen alsof er niet aan de hand is en dan vaag communiceren? Zeggen dat ‘het schaamrood op je kaken staat’ bewijst dat de afdeling communicatie niet goed beseft in welk tijdperk we nu leven. Met sociale media is de geest snel uit de fles. In maart vorig jaar stelde een beveiligingsonderzoeker vast dat mobiel internetbankieren van ING onveilig zou zijn. Het klopte dat er een probleem was met een identiteitscertificaat maar er werden meerdere lagen van authentificatie gebruikt en klanten liepen dus geen gevaar. In de volgende release van de app was het probleem sowieso opgelost. Dat was echter niet de reactie van de communicatieafdeling. Dan heb je alle schijn tegen en word je door de Brenno de Winter’s afgemaakt. Een cio moet zich in dat geval bemoeien met de interne én externe communicatie.
Een ander voorbeeld. Op 22 maart vorig jaar legde een it-verstoring bij ProRail het treinverkeer tussen Amsterdam en de luchthaven Schiphol urenlang stil. Richting de pers werd de oorzaak teruggebracht tot de zinsnede ‘schakelsoftware die niet schakelt’ waardoor ‘het back up systeem niet werkte’. Dat klinkt wel heel erg dom. De werkelijkheid was veel genuanceerder. In de externe communicatie moet je eerlijk zijn, expertise tonen zonder technotaal en geen domme dingen zeggen.
Hoe leg je het uit aan de board? Zware verstoringen leveren ook iets positiefs op: het besef dat je als bedrijf zo afhankelijk bent geworden van it, dat je zult moeten investeren in bijvoorbeeld een active/active omgeving. Je bedrijfskritische systemen zijn dan opgebouwd uit clusters die workloads van elkaar overnemen wanneer een van de clusters vastloopt. Als cio moet je de kans grijpen om de board te overtuigen dat het nu tijd is om niet verder te kaasschaven, maar de juiste beslissingen te nemen. Ofwel: vernieuw#ing in plaats van stor#ing.
Veiligheid en kwaliteit zijn zaken die je niet kan ‘fixen’. Dit is iets wat jaren inspanning kost. Dit combineren met flexibiliteit is een huzarenstukje, waarbij pas echt het kaf van het koren wordt gescheiden. Dat is niet langer meer een kunstje, maar een vak apart. Het verhogen van veiligheid en kwaliteit laat zich alleen niet in monetaire waardes uitdrukken of goed te vatten in een risico-analyse (tenzij men ongefundeerd optimisme achterwege laat en echt kennis heeft van zaken), behalve als het te laat is en je door verlies aan vertrouwen klanten begint te verliezen. Maar dan is het bijna onomkeerbaar. Ik doe een aanname, maar ik denk dat veel ING-klanten nu naar een andere bank om aan het kijken zijn. Aangezien mensen niet graag van bank veranderen, is het onwaarschijnlijk dat ING deze mensen nog ooit terug kan winnen als klant. Wat betreft het falen van een uitwijk bij ProRail maar ook laatste bij de BRU: hiervoor is vaak een totaal herontwerp nodig. Hoe wil je dit communiceren? Want het ‘oplossen van dit probleem’, gaat enorme inspanningen, tijd en kosten meebrengen. Voor de rest heb ik mij zelfs als senior it’er wel verbaasd over de stuntelige taal die gebezigd werd door ProRail en de BRU…
ICT is ingewikkeld en iedereen is er afhankelijk van. Hoe leg je het uit uit aan de gebruikers(, dat zijn er soms nogal wat) ? Vooral als het allemaal wat minder voorspoedig verloopt ?
Een dergelijk probleem heeft de politiek. Volgens mij is het probleem daar ook nog niet perfect opgelost.
@ Mauwerd
Die afhankelijkheid wordt alleen maar groter, omdat er meer functies in apparaten geïntegreerd worden en omdat er meer apparaten aan IP gekoppeld worden. IP veroorzaakt in feite dat afstand er niet meer is. daarnaast elimineren netwerken de factor tijd ten opzichte van de oude processen,
Daarnaast in de bedrijfsomgevingen raakt plan “P”, de papieren processen in ongebruik en die doen het dus niet meer als back-up, omdat de bedrijfsprocessen gaandeweg een andere koers zijn gaan varen dan de “oude” papieren processen.
Kortom iedereen en elk bedrijfsproces zal er uiteindelijk niet indirect, maar direct afhankelijk van worden. Misschien is dat eigenlijk al wel bijna zo.