Water komt gewoon uit de kraan, elektriciteit uit het stopcontact en omdat dit in West-Europa vrijwel altijd goed gaat, beschouwen we deze producten als commodity. Het verbeteren ervan is lastig, omdat kraanwater hier eigenlijk net zo goed is als mineraalwater en 250 volt niet veel beter is dan 230. Wel kun je proberen deze producten goedkoper aan te bieden of de bijbehorende dienstverlening te verbeteren. Deze aspecten zijn dan ook precies de dingen waar energiebedrijven op concurreren.
We horen het constant: het netwerk is een commodity. En dus is dan vaak de ‘logische’ volgende stap dat de prijs naar beneden moet, en dreigt men over te stappen naar een concurrent. Maar is het bedrijfsnetwerk echt niet meer dan een commodity en wil de markt echt dat aanbieders alleen op prijs concurreren?
Netwerkprestaties
Misschien wel, als het primaire doel kostenverlaging is, het netwerk niet als bedrijfskritisch wordt beschouwd en er verder geen belangrijke applicaties op draaien. Maar als het betreffende netwerk deel uitmaakt van het productieproces, is het verstandig om veel aandacht te besteden aan de kwaliteit en de performance van het netwerk. Voor organisaties als de Navo, Tommy Hilfiger of PaperlinX zijn kwaliteit en netwerkprestaties een integraal onderdeel van hun succes. Voor deze organisaties moet een netwerkprovider niet voornamelijk concurreren op prijs, maar op kwaliteit en de middelen om de kwaliteit via innovatie te verbeteren.
Momenteel richten veel bedrijven zich op kostenbesparingen, hoe kan een kwalitatief hoogwaardig netwerk hieraan bijdragen? Cloudgebaseerde diensten of het consolideren van applicaties naar een centrale locatie zal op termijn leiden tot kostenbesparingen, maar dit zal alleen succesvol zijn als het wordt omsloten door een kwalitatief hoogwaardig netwerk. In dit geval helpt het netwerk om kosten te besparen, terwijl het onmiddellijk waarde toevoegt!
Netwerkoptimalisatie
Een praktisch voorbeeld is CLSA, een van de grootste onafhankelijke financiële instellingen in Azië, die gekozen heeft om circa twintig servers, welke verspreid door heel Azië stonden, te consolideren in een enkel datacenter in Hong Kong. Deze consolidatie heeft geleid tot kostenreducties, maar ook voor problemen in het gebruik van e-mail en kritische applicaties, welke van essentieel belang zijn voor een financiële instelling die in ‘split-seconds’ over informatie moet beschikken. Door middel van netwerkoptimalisatie zijn deze problemen uiteindelijk verholpen. Met als resultaat een kostenverlaging van 35 procent en perfect functionerende applicaties alsof deze nog in de lan-omgeving zouden staan.
Als het netwerk een commodity is, dan is één megabit één megabit, ongeacht wie het aanbiedt. Echter, er zijn aanbieders die zich richten op kwaliteit en ervoor zorgen dat het maximale uit het netwerk wordt gehaald. Dit serviceniveau is essentieel in het hierboven beschreven scenario. Het bevat elementen zoals netwerkoptimalisatie of -versnelling en zorgt ervoor dat de cio of it-manager richting zijn of haar interne of externe klanten een kwalitatief hoogstaande dienstverlening kan garanderen. Het optimaliseren van een netwerk zorgt er ook voor dat alleen wordt betaald voor wat er daadwerkelijk wordt afgenomen. Optimalisatie- en versnellingstechnologieën maken het voor dienstverleners mogelijk om zich te onderscheiden op kwaliteit en toegevoegde waarde.
Concluderend: het netwerk is in veel gevallen niet slechts een commodity en er is zeker een verschil in wat verschillende dienstverleners bieden. Net zoals elektriciteit is het netwerk absoluut noodzakelijk, maar in tegenstelling tot elektriciteit maakt de kwaliteit van het netwerk vaak wel degelijk het verschil.
Ik volg die commodity-stelling nooit helemaal.
Dat water komt automatisch uit de kraan? Daar zit helemaal geen werkgelegenheid achter. Het wordt aangeleverd door de kabouters.
Idem verhaal voor de elektriciteit.
De prijzen voor energie en water blijven ook maar stijgen.
Het maakt niet uit bij welke energieleverancier je zit? Er zijn genoeg mensen die jaarlijks switchen en daarij in de expres gecreëerde valkuilen lopen.
En als men het binnen de ict dan echt over commodity heeft, zoals bijvoorbeeld een Office-pakket, dan zie je juist wel weer dat er een soort ‘branded’ tendens is ontstaan.
Kortom, die hele stelling ‘commodity’ raakt kant noch wal.
@Stephan,
Het verschil wordt niet meer gemaakt door de netwerkbitten-transporteurs, maar door de communicatietoepassingen. De keuze voor de juiste toepassingen, of het ontwikkelen ervan en dan integreren in de bedrijfsprocessen maakt het verschil. Bitten transporteren kunnen ze allemaal wel, natuurlijk zijn er prijsverschillen, maar het is wel vijftien krentenbollen in een dozijn geworden. Wellicht iets voor een deel 2…
Commodity heeft ook te maken met standaardisatie. Overal 230V uit de wandcontactdoos is erg prettig zodat je apparaten het overal doen.
Maar continuiteit achter dit net én het water is van levensbelang, dus als we dit commodity noemen, dan bedoelen we in ieder geval niet: het is niet belangrijk.
Op het moment dat iets zodanig standaard is dat het door meerdere leveranciers kan worden geleverd, zie je én een verbetering van de prestaties én een neerwaardse beweging van kosten. Ik ben geen econoom, maar dit lijkt toch wel een patroon te zijn. En dit kan eigenlijk alleen door schaalvergroting van de leveranciers.
Voor netwerkleveranciers (en anderen) is het dus helaas zo dat ze steeds meer service moeten leveren voor steeds minder: hoera voor de klant. Dat er een ondergrens is, merk je als de leveranciers er niet meer aan kunnen verdienen. Als het water niet meer uit de kraan komt, komt de maatschappij in gevaar. Als thuis internet er uit ligt, krijg ik mijn gezin op mijn nek…
Wanneer zal de regering een minimum service level eisen van de internet verbinding naar de burger? Tenslotte moeten we straks allemaal van MijnOverheid.nl gebruik gaan maken.
@Leen:
Wat voor sla’s zouden dat dan moeten zijn?
En inzake schaalvergroting: er zijn genoeg bedrijven die schaalgrootte hebben. Maar er toch geen voordeel uit weten te halen. Allez – das toch de algemene teneur bij fusies en overnames. Of bedoel je iets anders?
Als een dienst of product een commodity is dan heb je het goed gedaan. Je hebt de complexiteit van een dienst of product zo weten terug te brengen (door standaardisatie) dat het voor een afnemer eenvoudig is om al dan niet daarvoor te kiezen of inzichtelijk is geworden. Ik zie dat als een compliment.
Daarnaast denk ik, als je als leverancier in staat bent om variaties aan te bieden op een “commodity”(lees gestandaardiseerde aanbod)dan kan je daar de verschillende kwaliteitsaspecten in meenemen met de daarbij behorende prijzen of bandbreedtes aan prijzen en de sturingsmechanismen zoals SLA’s en KPI’s. M.a.w. je hebt een entry level, midlevel en highend level.
Overigens is het het netwerk een zeer kritische en een sterk gemeenschappelijk component in de infrastructuur en als zodanig een zeer belangrijk onderdeel waar niemand meer om heen kan. En omdat een netwerk zo kritisch is, wordt hard aan gewerkt om die voorziening up and running te houden.Geen netwerk, geen applicaties en data! Desalniettemin blijft het netwerk ondergeschikt voor de gebruiker ook al is netwerk een belangrijke facilitator. Het zijn de applicaties en data die toegevoegde waarde leveren.
Ik blijf erbij dat het netwerk een commodity is en voor mij is het de normaalste zaak in de wereld dat de netwerkleverancier zijn uiterste best daarvoor blijft doen. Dat is ook zijn business! Dat de afnemers over de prijzen praten betekent niets anders dan dat er veel concurrenten zijn en dat op zich is erg goed. Ik zie daarom ook niet het probleem van de auteur van het artikel.