De werkgelegenheid in de Nederlandse it- industrie staat onder druk. Maar hoe komt het dan dat ik laatst op het congres Productsoftware alleen maar bedrijven hoor klagen over een tekort aan goede mensen om het bedrijf te laten groeien?
Het gaat hier om bedrijven die voor eigen rekening en risico nieuwe software in de markt zetten. In toenemende mate wordt die software overigens als clouddienst uitgeleverd. Bij veel van deze bedrijven, zelfs als ze honderd procent in Nederland zijn gevestigd, is de voertaal bij de ontwikkelaars Engels. Niet omdat dat interessant klinkt, maar omdat ze niet genoeg Nederlanders kunnen vinden die het willen of kunnen doen.
Het is niet zo dat deze bedrijven niet willen outsourcen naar de Oekraïne of India of zo, dat doen ze al, maar je kan niet alles outsourcen.
De werkgelegenheid in de it-sector staat vooral onder druk in de detachering. Die markt is afgelopen jaar met meer dan een kwart ingezakt! Dat zijn dramatische Zuid-Europese cijfers!
Het probleem is dus niet de werkgelegenheid in de it-sector. Het probleem is dat de vaardigheden van veel it’ers niet aansluiten op de werkelijke mogelijkheden.
Detachering maakt lui. Bodyshoppen is een tamelijk risicoloze vorm van ondernemen. Aanvragen van de klant doorzetten naar een stel freelancers heeft nauwelijks risico, en nauwelijks toegevoegde waarde. En als gedetacheerde van een grotere club hoef je alleen nog maar aan je facturabiliteit te denken, niet aan je waarde voor het project van de klant. De klanten zijn trouwens ook vaak lui. In plaats van een project te definiëren, dat als project in de markt te zetten en als project goed te besturen, is een blik inhuur opentrekken erg gemakkelijk.
Wat nodig is, is om te investeren in mensen. Bedrijven investeren in mensen, mensen investeren in zichzelf. Is dat nu zo moeilijk? Lees een boek! Ga op cursus! Probeer iets! Faal! Heb succes!
Toch is ondanks alle beperkingen Nederland een succesvol softwareland, dus hoe zou het zijn als we onze schouders er nog wat steviger onder zouden zetten?
Peter van Eijk is onafhankelijk adviseur op het gebied van digitale infrastructuren (www.peterhjvaneijk.nl).
Dhr. Van Eijk vergelijkt hier appels met peren. Bovendien doet hij vermoeden dat de gedetacheerde professional geen hart voor de klant heeft. In de praktijk dient de ingehuurde professional snel resultaten te laten zien, aangezien hij elk moment opzegbaar is. Een tamelijk ondoordacht artikel!
Wat een oppervlakkige mening voor iemand die in de IT werkzaam is.
Grofweg gezegd komt het hierop neer:
“Het probleem is dat de vaardigheden van veel it’ers niet aansluiten op de werkelijke mogelijkheden.”
Antw: “Wat nodig is, is om te investeren in mensen. Bedrijven investeren in mensen, mensen investeren in zichzelf. Is dat nu zo moeilijk?”
Je verbazing van de laatste vraag komt voort uit je onververmogen om de complexiteit van het probleem te duiden. Welke boeken moeten er worden gelezen opdat de schouders er wat steviger onder worden gezet? Welke cursussen verzuimen mensen te nemen?
Een neo-liberale aansporing voor entrepeneurschap is ok – dat soort MBA-denkstijlen kennen we wel – maar je benoemt onvoldoende de voorbeelden die de diepgang van je inzicht weergeven.
Verder geef je vaagheden ten beste, die niet aansluiten op de gangbare waarnemingen:
“Aanvragen van de klant doorzetten naar een stel freelancers heeft nauwelijks risico, en nauwelijks toegevoegde waarde.”
Zo bezien is het dus eigelijk geen probleem dat de vaardigheden niet aansluiten op de vraag, die is er immers toch wel.
Ook vraag ik me af of je zelf wel veldwerk heb verricht:
“En als gedetacheerde van een grotere club hoef je alleen nog maar aan je facturabiliteit te denken, niet aan je waarde voor het project van de klant.”
Mijn ervaring is dat je als gedetacheerde je vooral aan de opdracht moet houden, en dat elke afwijking of dialoog over de waarde een vorm van risicogedrag is. Is dat de gedetacheerde aan te rekenen? Welke boeken en cursussen verhelpen dit?
Een verhaal van ongenuanceerde vaagheden is geen goede ondergrond om een overtuigende aansporing op te baseren. Maar dat heb ik uit een boek.
Als ik het goed begrijp signaleert Peter dat je je er bij het aanpakken van een ict-probleem op meerdere manieren makkelijk vanaf kunt maken, wat bij een opeenstapeling van gemakzuchtige functionarissen leidt tot een slechte oplossing van je probleem.
Hoewel detachering hierbij als oorzaak gepresenteerd wordt, is het hooguit een mogelijk symptoom. Medewerkers kunnen een gebrek aan inzicht in lange termijn consequenties hebben, ongeacht hoe kort of lang ze in dienst zijn of op welke manier zij aan het project verbonden zijn.
Het stellen van de juiste vragen om de oplossingen voor de lange termijn functionerend te krijgen/houden is overigens wel iets waar een specialist die sneller van opdracht wisselt vaker mee te maken krijgt dan een specialist die op dezelfde plek blijft zitten. Maar het is uiteindelijk gewoon afhankelijk van de persoonlijkheid van de specialist of hij die vragen stelt en antwoord eist, of dat hij zich er makkelijk vanaf wil maken. Persoonlijkheid dus en veel minder de formele contractvorm.
@Willem ik begrijp je reactie jegens Cornee niet.
Hij biedt in principe een vacature aan, in deze tijd toch al redelijk bijzonder vooral met de toevoeging dat hier eens niet naar leeftijd wordt gekeken.
Voor meer informatie kun je zelf met het bedrijf contact opnemen.
Verwacht je nu echt voor de voorgestelde vacature een topsalaris te ontvangen?
(ik ben er overigens wel blij omdat ik aan geen enkele van de gevraagde profieleisen voldoe… Brrrr)
@Sjoerd
‘Juist wel als de frisse wind in het bedrijf rond waaien en zo zaken aanstippen.’
Hier illustreer je het probleem perfect. Met een frisse wind en her en der wat aanstippen bouw je geen top-software. En ook ik heb ook beide kanten gezien. En mensen die vastzitten in hun architectuur, tunnel visie haal je daar niet uit als aanstippende frisse gedetacheerde. En dit is inderdaad het probleem van de opdrachtgever zoals Peter meldt.
Als externe wordt je binnen gehaald om een kunstje te doen dat je kunt. Een medewerker wordt op uitdagende projecten gezet om te leren, daar investeer je in. In een externe medewerker investeer je niet in zijn of haar leertraject. Externe hebben altijd een leerprobleem.
Tot zover de theorie.
Bij de laatste twaalf wervingsprocedures waar ik bij betrokken was zijn de personen met een detacheringsachtergrond het nooit geworden. Allemaal goed in samenwerken maar bij de code analyse vielen ze door de mand. Wij zoeken geen mensen die leuk kunnen samenwerken maar vakmensen komen we er wel uit.
Zelf was ik aanwezig bij het genoemde congres. Er werd inderdaad ‘geklaagd’ dat er te weinig goed opgeleide software engineers beschikbaar zijn. Dat bracht de discussie o.a op het al dan niet oprichten van een universitaire faculteit die gericht is op de hoogvliegers.
Naar mijn mening is er een vrije markt van personeel in Nederland. Vraag zorgt voor een aanzuigende werking den dus voor meer it’ers. Is er dan sprake van een verstoorde marktwerking? Misschien. Hoe weet en aspirant it’er dat zijn investering (vier jaar en circa veertigduizend euro) terug verdiend kan worden?
Ik zie mijzelf als een goed opgeleide software engineer en ik zoek andere goed opgeleide software engineers om ze een baan aan te kunnen bieden. Mijn probleem is echter dat de goede software engineers een salaris vragen/verdienen die mijn klanten niet meer willen betalen. Dus waar zit nu het tekort? Ja, we kunnen meer omzet maken als we meer goedkoper maar wel goed opgeleid personeel kunnen vinden. En dat vinden we in de Oekraine. Vinden we dat logisch? Nee, we vinden dat niet logisch.
Er wordt gesproken over een tekort, maar toch staan de tarieven onder druk. De klant kan geen onderscheid maken op kwaliteit, maar wel op tarief. Er is een overschot van slecht opgeleid it-personeel dat deze tarieven onder druk zet. De klant (inkoper) kan veelal geen beslissing maken op kwaliteit, maar wel op basis van de tarieven!
Hierin zie ik dan ook een oplossing. Zeker voor de bedrijven die zelf software produceren zodat goede software engineers (developer) zorgen voor lagere kosten. Zorg ervoor dat goede IT-ers ook als zodanig herkenbaar zijn. Een BWM is immers ook duurder dan een Kia. Iemand van de Harvard krijgt (in Amerika) beter betaald dan iemand van de Hogeschool van Utrecht.
Hier is de klant/inkoper wel in staat om een gefundeerde keuze te maken op basis van de kwaliteit. Afas en Unit4 zou ik adviseren om nauw samen te werken met de opleidingen om zo een studie vorm te geven die goede mensen oplevert. Laat dan de aspirant student weten dat deze opleiding een hoger salaris garandeert dan andere opleidingen. Door de hogere eisen houdt je de gemotiveerde studenten over. Door de studie beter aan te laten sluiten bij de vraag krijg je in de toekomst werknemers die snel en efficient inzetbaar zijn.
Helaas kan ik ook een analogy maken die minder positief is. Er is een tekort aan betaalbare sportauto’s. Daarom importeer ik een tweedehands Kia uit China. Die kunnen ook 120 en voor veel minder!
Dan werf je de mensen zelf! Als je softwarebedrijf bent weet je precies wat je in de mensen zoekt.
De opdracht/werkgever is juist lui en willen het lekker makkelijk via detacheerders of recruiters.
En dan gaan meuren dat ze het schaap met de vijf poten niet kunnen vinden voor 2500 bruto niet ouder dan dertig met tien jaar ervaring.
Er zitten al 600.000 mensen thuis waarvan een flink percentage ict’ers, en dan kunnen ze deze niet vinden…?Wie doet er nu iets niet goed?
@Pascal
Ik voldoe wel aan alle gestelde eisen, zelfs ruimschoots. Echter, ik heb al een prima baan. Het punt gaat erom dat de laatste jaren de salarissen in de ict zo hard gedaald zijn, dat loondienst voor de meeste mensen geen optie meer is. De salarissen die geboden worden komen overeen met minder dan twintig euro per uur. Voor dat tarief kan je geeneens outsourcen.
Het aanbieden van vacatures door Cornee klinkt dus heel mooi, echter zonder het bekend maken van het salaris, kan je weleens van een koude kermis thuis komen. Ben bang dat het hier ook het geval is, gezien op zijn site gesproken wordt van een ‘marktconform’ salaris.
Het punt dat ik wil maken is dat bedrijven klagen over het vinden van technische informatica ingenieurs. Echter, ik zie het nergens terug in het geboden salaris.
Bedrijven die voor eigen rekening en risico iets maken waar de markt nog niet om gevraagd heeft willen natuurlijk hun rekening sparen en het risico beperken.
In het algemeen geldt dat omdat het slechter gaat met de economie, consumenten en bedrijven de hand op de knip houden en er minder werkgelegenheid is. En dus staan de salarissen onder druk. Dat heet marktwerking.
Omdat bedrijven minder te besteden hebben, maar wel een bepaalde kwaliteit verwachten en de Nederlandse specialist kennelijk niet bereid is zijn luxe inkomenspositie bij te stellen, wijken zij voor die kennis uit naar het buitenland. Dat de kwalitatieve ellende daarmee in veel gevallen alleen maar groter wordt heeft wellicht te maken met het gegeven dat ook daar inmiddels de markt overvraagd wordt. Vele varkens maken de spoeling dun, tenslotte.
Hierdoor ontstaat een rare situatie: specialisten zijn er nog wel, maar ze zijn te duur voor de huidige markt (te duur is wat anders dan te oud). Er zijn voldoende vacatures, maar onvoldoende specialisten die ze kunnen of willen vervullen. Wie het weet mag het zeggen.
Overigens valt het me op dat de discussie zich concentreert op de it’er. Ik geloof dat de it’er maar een deel van het probleem is. In een recente reactie van Nico Viergever op een ander artikel (Rijk pakt ICT-projecten slimmer aan) citeert hij dat onderzoek uitwijst dat 64% van de gevraagde functionaliteit niet wordt gebruikt. Als je it’ers iets laat bouwen dat onnodig complex is (want teveel functionaliteit) dan werk je in de hand dat it te duur is en niet levert wat je verwacht. De kwaliteitsbeleving staat dan zwaar onder druk. En bedrijven met dat soort ervaringen houden de hand zeker op de knip, terwijl ze er in veel gevallen zelf het nodige aan kunnen doen.
Als we it naar een hoger plan willen brengen, ook in deze tijd, dan is wat mij betreft het eerste advies: Breng de keten op orde.
@hk
De salarissen staan onder druk, zogenaamd door de crisis. Dat noem je marktwerking? Marktwerking is dat wanneer er door de crisis een grote werkeloosheid is onder ontwikkelaars waardoor die bereid zijn tegen lager salaris te werken. De bedrijven bedrijven kunnen echter niemand vinden, er is kennelijk schaarste. Gevolg, je zal meer moeten betalen om in de schaarste toch iemand te vinden. Dat noem ik nou marktwerking! De prijs wordt betaald door vraag en aanbod, niet door de perceptie van de directie die denkt alle beroepen over één kam te scheren.
Er is vraag naar specialisten, dus moet je meer betalen. De bedrijven denken echter voor een dubbeltje op de eerste rang te zitten, dus ze vinden niemand. En dan gaan ze klagen.
Overigens is ict meer dan alleen bouwen, ook advies, ontwerp etcetera vallen onder ict. En er zijn genoeg ict-methodes, zoals RUP et cetera, waarmee je kan voorkomen dat je teveel functionaliteit ontwikkeld.