De werkgelegenheid in de Nederlandse it- industrie staat onder druk. Maar hoe komt het dan dat ik laatst op het congres Productsoftware alleen maar bedrijven hoor klagen over een tekort aan goede mensen om het bedrijf te laten groeien?
Het gaat hier om bedrijven die voor eigen rekening en risico nieuwe software in de markt zetten. In toenemende mate wordt die software overigens als clouddienst uitgeleverd. Bij veel van deze bedrijven, zelfs als ze honderd procent in Nederland zijn gevestigd, is de voertaal bij de ontwikkelaars Engels. Niet omdat dat interessant klinkt, maar omdat ze niet genoeg Nederlanders kunnen vinden die het willen of kunnen doen.
Het is niet zo dat deze bedrijven niet willen outsourcen naar de Oekraïne of India of zo, dat doen ze al, maar je kan niet alles outsourcen.
De werkgelegenheid in de it-sector staat vooral onder druk in de detachering. Die markt is afgelopen jaar met meer dan een kwart ingezakt! Dat zijn dramatische Zuid-Europese cijfers!
Het probleem is dus niet de werkgelegenheid in de it-sector. Het probleem is dat de vaardigheden van veel it’ers niet aansluiten op de werkelijke mogelijkheden.
Detachering maakt lui. Bodyshoppen is een tamelijk risicoloze vorm van ondernemen. Aanvragen van de klant doorzetten naar een stel freelancers heeft nauwelijks risico, en nauwelijks toegevoegde waarde. En als gedetacheerde van een grotere club hoef je alleen nog maar aan je facturabiliteit te denken, niet aan je waarde voor het project van de klant. De klanten zijn trouwens ook vaak lui. In plaats van een project te definiëren, dat als project in de markt te zetten en als project goed te besturen, is een blik inhuur opentrekken erg gemakkelijk.
Wat nodig is, is om te investeren in mensen. Bedrijven investeren in mensen, mensen investeren in zichzelf. Is dat nu zo moeilijk? Lees een boek! Ga op cursus! Probeer iets! Faal! Heb succes!
Toch is ondanks alle beperkingen Nederland een succesvol softwareland, dus hoe zou het zijn als we onze schouders er nog wat steviger onder zouden zetten?
Peter van Eijk is onafhankelijk adviseur op het gebied van digitale infrastructuren (www.peterhjvaneijk.nl).
Ik begrijp het punt eigenlijk niet dat je wilt maken.
Wie moet er nu wat? Investeren in mensen: de werkgevers dus? Lees een boek: de werknemer dus?
En de koppeling tussen detacheerders en software productiebedrijven is ook allerminst duidelijk.
Peter,
Je artikel zou heel veel waardevoller zijn geweest als je concreet zou aangeven wat bedoeld wordt met ‘goede mensen’
Tekort aan mensen? Hoe kan het dan dat mensen met zat opleiding en ervaring thuis zitten? Oh ja, die zijn boven de 40 dus die moet je eruit kieperen of afzeiken bij hun sollicitaties. Klagers geen nood hoor!
Lijkt me niet onlogisch. Gedetacheerde ict’ers ontwikkelen geen diepgang. Goede software moet jaren meegaan en voorzien in scenario’s die nog niet voorgekomen zijn. Dit vereist jaren kennisontwikkeling en ervaring van zowel de software als de omgeving waar deze functioneert. Als gedetacheerde zit je ergens een kwartaal, een jaar, twee jaar, dan het volgende project. Je wordt nooit geconfronteerd met de lange termijn gevolgen van je besluiten.
@G. van Veen
In de praktijk is dat verhaal toch heel wat genuanceerder dan het lijkt. Aangezien ik beide petten op heb gehad valt het mij op dat veel in-house developers toch redelijk veel last hebben van een tunnelvisie mbt lange termijn omdat ze als dan niet opgejaagd door de business resultaten moeten leveren. Dan zijn die extra ’toeters en bellen’ niet nodig, onnodig duur of te moeilijk.
Aan de andere kant kun je als gedetacheerde ook door een bedrijf worden ingehuurd om je ‘kunstje’ daar te doen. Maar in hoeverre je effectief kan worden ingezet is volledig afhankelijk van het bedrijf wat je heeft ingehuurd. Vaak kun je juist wel als de frisse wind in het bedrijf rondwaaien en zo zaken aanstippen wat eigen mensen vaak niet lukt of moeite mee hebben. En dan komt het ook wel eens voor dat je de rotzooi van de mensen voor je mag opruimen wat behoorlijk leerzaam kan zijn om dat soort fouten zelf niet te maken.
Wat Peter aanhaalt is eigenlijk maar een klein onderdeel van een geheel. Feit is dat in Nederland er wel heel erg makkelijk over ict wordt gedacht. Maar de handen die het daadwerkelijk uit moeten voeren krijgen vaak te weinig tijd en/of middelen om kwalitatief goede producten te maken omdat ze zelf als (cru gezegd) wegwerp artikelen worden beschouwd.
Wat een kolder is dit weer. Genoeg werkeloze programmeurs in Nederland die graag hun schouders eronder willen zetten, echter die zijn niet bereid om voor 2500 bruto te werken. Voor dergelijke salarissen moet je je op de zogeheten kennis-expats uit de Ukraine e.d. richten. Die kunnen hier werken zonder belasting, premies etcetera te hoeven betalen. Voor hun is het dus 2500 euro netto per maand.
Kennis is niet het probleem, voor Nederlanders zijn de salarissen te laag om in loondienst te werken. De hypotheek moet ook worden betaald, dus moet je wel freelancen.
Ik heb zelf in de detachering gezeten en bij veel bedrijven in die branche merk je de spanning tussen declarabel zijn of op cursus gaan. Je hoeft niet alle opleidingen in de baas zijn tijd te doen, maar als je veertig uur per week ingezet wordt zijn er ook nog maar weinigen die volledig in eigen tijd een cursus gaan volgen. Met andere woorden, de detacheringsbedrijven moeten ook niet zoveel boter op hun hoofd hebben.
@Ron: Bij Crotec zijn we nog op zoek naar ontwikkelaars. Ik kijk niet naar leeftijd ik kijk naar vaardigheden…
@Corne Smiesing
Wees dan ook zo sportief om hier te melden wat jij onder een ‘marktconform’ salaris verstaat? Want daar ligt tegenwoordig het probleem. Programmeurs in loondienst moeten op een houtje bijten, ondanks je HTS-opleiding, al je ervaring, cursussen, certificeringen et cetera.
Hier wordt even een blik ongefundeerde gemeenplaatsen opengetrokken als bladvulling voor een makkelijke column. Kennelijk heeft de auteur geen recente ervaring in de detachering.
Als gedetacheerde zie ik vooral kritische klanten die erg precies aangeven wat ze zoeken en daar scherp op selecteren, en ervaar ik inderdaad een focus op facturabiliteit maar daarvoor ook een voortdurende prikkel/noodzaak om kennis en vaardigheden in huis te hebben of aan te leren om goed detacheerbaar te zijn.
Lui is aan beide kanten niet aan de orde, verre van dat.