De rechtbank Midden-Nederland heeft alle bezwaren van SAS Institute afgewezen tegen de plannen van de buurvrouw om een hondenhotel te beginnen. Voor SAS vormt het landgoed Oud-Bussem in Huizen de uitvalsbasis in Nederland. Volgens het softwarebedrijf veroorzaken de honden geluidsoverlast en vreest het voor aantrekkend verkeer en stankoverlast. Hiervan heeft niet alleen het personeel last, maar ook klanten en relaties van SAS die op het landgoed cursussen en presentaties volgen.
Buurvrouw Karin van Leeuwen Boomkamp woont op familiegrond die zo’n tweehonderd meter naast landgoed Oud-Bussem ligt. Zij bestiert de hondenuitlaatservice De Speurneus en heeft deze dienst uitgebreid met een hondenhotel. De honden mogen worden uitgelaten op onder meer het landgoed. Dat is weliswaar in eigendom van SAS, maar het gaat om een monument met een openbare functie, waar bijvoorbeeld gewandeld mag worden.
Van Leeuwen Boomkamp heeft de vergunning van de gemeente voor een hondenhotel al zo goed als op zak. Dat weerhield SAS er niet van om eind februari een kort geding aan te spannen om te trachten hier een stokje voor te steken. In het plan voor een hotel van 25 tot 50 honden, dat volgens SAS onrechtmatige hinder veroorzaakt, zag het bedrijf aanleiding om ook gelijk een verbod op het uitlaten van honden te eisen. Het bedrijf trekt in zijn protest op met 32 omwonenden en het Goois Natuurreservaat.
In de dagvaarding zegt SAS dat het landgoed en de omgeving passen bij de bedrijfsfilosofie. Het bedrijf wenst te kunnen opereren vanuit een ‘rustige, natuurschone, inspirerende en mensgerichte omgeving.’ Daar komt bij dat het bedrijf een aanbouw uit de jaren zestig heeft vervangen door een nieuwbouwvleugel die bestaat uit een auditorium, cursusruimtes, werkplekken en een lunchroom. Het uitlaten van honden door De Speurneus levert volgens SAS veel overlast op, niet alleen voor het personeel maar ook voor de gasten. Die overlast wordt alleen maar erger als er een structureel hondenhotel wordt gevestigd op het perceel van de buurvrouw.
De rechtbank oordeelde echter dat het met de door SAS aangevoerde onrechtmatige hinder, veroorzaakt door de exploitatie van het hondenuitlaatcentrum en het hondenhotel, in de praktijk wel meevalt. Buurvrouw Van Leeuwen Boomkamp had hiervoor diverse verklaringen van haar eigen personeelsleden en klanten, andere, niet-klagende buurtbewoners, collega-uitlaatservices en gedragstherapeuten voor honden. Doorslaggevender is echter een akoestisch onderzoek dat zij in juli 2012 had laten uitvoeren door adviesbureau De Haan uit Arnhem. Dit concludeerde dat het bedrijf van Van Leeuwen Boomkamp kan voldoen aan de grenswaarde van het maximale geluidsniveau. Opmerkelijk was dat SAS eerder had aangekondigd een contra-expertise te zullen instellen, maar dat er ten tijde van de behandeling van de zaak geen onderzoeksgegevens op tafel kwamen.
Erfdienstbaarheid
Ook bij een ander argument schoot SAS zich in de voet. Volgens de twee (!) advocaten van het Amsterdamse kantoor Boekel de Nerée rust er door afspraken uit het verleden op het perceel van Van Leeuwen Boomkamp een erfdienstbaarheid ten behoeve van het heersende erf van SAS. Dat zou betekenen dat de buurvrouw op haar perceel alleen mag wonen en er geen bedrijf mag houden. De advocaat van Van Leeuwen Boomkamp, Gerrit Bogaers, wees er tijdens de zitting fijntjes op dat het door SAS aangeduide perceel een pad is waarop niet gewoond wordt door zijn cliënte. Dit blijkt uit een kadastrale kaart van 1934 die hij toonde en die de tegenpartij kennelijk niet had ingekeken. De rechter twijfelde niet aan de authenticiteit van deze kaart en stelde vast dat uit de processtukken ook niet te herleiden is of er nog een erfdienstbaarheid op het perceel van Van Leeuwen Boomkamp rust. De vordering van SAS werd daarop afgewezen.
Volgens een woordvoerder van SAS gaat het bedrijf waarschijnlijk niet in hoger beroep maar hoopt het dat er snel een oplossing wordt gevonden wordt die alle betrokkenen past. Op de vraag of een gang naar de rechter, als machtsmiddel tegen een burger die ook een boterham moet verdienen, wel past in het kader van maatschappelijk verantwoord ondernemen benadrukt het bedrijf dat het geen geval is van SAS tegen een burger. ‘Het gaat om een hele groep omwonenden tegen de uitbreiding van een bestaande hondenuitlaatservice, wat ook een bedrijf is. SAS wil ook graag een goed bewoner zijn van zijn pand en het perceel, en doet dit dus door solidair te zijn met de 32 andere omwonenden. Dat is dus ook maatschappelijk verantwoord ondernemen.’ Het bedrijf overweegt geen verhuizing. ‘SAS ‘woont’ en werkt met heel veel plezier op het landgoed’, aldus de zegsman.
Waardevermindering
Raadsman Bogaers is verbaasd over de gang van zaken. ‘Mijn cliënte houdt altijd veel rekening met SAS en laat bijvoorbeeld haar honden niet uit wanneer men daar lunchpauze houdt. Tot het moment dat mijn cliënte een vergunning voor een hondenhotel indiende, was er niets aan de hand. Pas toen gingen omwonenden klagen en begonnen ze over geluidsoverlast en waardevermindering van hun bezit. Gelukkig zijn alle bezwaren door de rechter afgewezen en kan ze door met haar werk.’
Hij wijst er op dat De Speurneus niet de enige hondenuitlaatservice is die daar in de buurt actief is. En er lopen ook veel wandelaars rond en mensen die hun eigen hond uitlaten. ‘Het gaat om een buitengebied, waarin een hondenhotel goed past. Het gaat niet om een druk bebouwd gebied waarin men al gauw last kan krijgen van geluidsoverlast. Je kunt de argumenten ook omdraaien. Er zijn bijvoorbeeld omwonenden die zich storen aan de verkeersoverlast die het personeel en de bezoekers van SAS veroorzaken. En niet iedereen vindt de ook ’s nachts verlichte neo-classisistische aangebouwde oranjerie mooi. Van die verlichting zijn de nachtdieren het haasje.’
Landgoed met verleden
SAS Institute is in Nederland actief sinds 1986. In eerste instantie vanuit een villa in Hilversum, maar het softwarebedrijf kocht het landgoed Oud-Bussem op 20 juli 1992. Aan het landgoed, dat dateert uit de zestiende eeuw, zit een roerige geschiedenis vast. Het kwam in 1928 in handen van Pieter van Leeuwen Boomkamp, een rijke ondernemer die zijn fortuin in Nederlands-Indië had verdiend met Amsterdams rubber. Hij liet het toenmalige vervallen landhuis slopen en bouwde het nu nog aanwezige landhuis.
Van Leeuwen Boomkamp koos in de jaren dertig voor de NSB om het behoud van Indië. Bekend is dat prins Bernard tot zijn kennissenkring behoorde. In de vooroorlogse jaren bezocht de prins diverse feesten in de villa Oud-Bussem.
Na de Tweede Wereldoorlog werd een groot deel van het landgoed als straf voor de NSB-keuze van Van Leeuwen Boomkamp door de Staat verbeurd verklaard ter compensatie van verloren gegaan natuurschoon elders en van andere schade die de oorlog had veroorzaakt. Vanaf 1964 tot 1973 was hier de Van Creveldkliniek (hemofiliekliniek) gevestigd. Uiteindelijk kwam het in handen van SAS. De familie Van Leeuwen Boomkamp hield na de verbeurdverklaring nog wel andere percelen in bezit, voor onder andere akkerbouw, veeteelt, houtverkoop en een manege, en om te wonen.
Beste redactie, kunt u mij uitleggen waarom dit achtergrondartikel van waarde is voor de IT-er? Dit hoort m.i. in de categorie roddel en achterklap en heeft NUL nieuwswaarde voor een IT-er. Wilt u zo vriendelijk zijn om ‘gewoon’ weer content te publiceren over inhoudelijke ICT-zaken waar ik als IT-er ook echt iets aan heb. BVD.
@Rinsen Ik heb me dat ook afgevraagd, wat doet dat artikel hier? Niettemin, ik vond het een erg grappig maar ook informatief artikel. Minstens zo interessant vind ik de inzet over de historie van het landgoed. Indie, Oud-Bussum, een vrind van Bernard, Boomkamp en zijn keuze voor de NSB (omdat die voor behoud Indie was! een intrigerende zin). Gelukkig niet iets over scrum, agile of andere occulte zaken en begrijpelijk!
Bizar, zo’n uitgebreid verhaal dat in het geheel niets met IT te maken heeft. “Hoe goed geïnformeerd neemt u een IT-beslissing?” vraagt Computable. Nou, je kunt volgens mij ook too much information hebben. Graag weer wat meer IT-nieuws, als het kan.
Kom op heren, een beetje zijsprongetje moet kunnen. Ben je ook niet meer verbaasd als je op training bent bij SAS en een groot aantal honden over het gazon ziet rennen.
@Redactie: leuk stukje met nice-to-know achtergrond info. Kan er bij tijd en wijle best een keer tussendoor.
@John, hartelijk dank voor het compliment! Dit was precies de overweging van de redactie: een lekker leesverhaal – nice-to-know – voor in het weekeinde. Dat het direct een grote impact heeft op ict’ers en ic-managers hebben wij nooit aangenomen. Natuurlijk maken wij van dit soort verhalen niet de kern van onze redactionele formule.
@all, jullie kunnen gerust zijn!
In hoger beroep is deze zaak gewonnen door SAS uitsluitend op basis van een erfdienstbaarheid uit 1948. Sluiting van de hondenuitlaatservice lijkt nu onafwendbaar en daarmee vervallen de werkplekken van twee vaste medewerkers en een viertal part-time medewerkers. Bizar dat SAS hieraan heeft meegewerkt. De hondenuitlaatservice is al 12 jaar actief en van geluidsoverlast is officieel vastgesteld is geen sprake. Schandalig SAS!!!
Geen reclame voor de it-branche. Het hondenhotel bestaat al lang, maar zodra er vergunning wordt aangevraagd komt er een rechtszaak voor overlast. Niet erg diervriendelijk. Honden hebben ook recht op een plek, helemaal als hun baas op vakantie gaat.