De snelheid waarmee nieuwe hardware op de markt komt wordt steeds hoger. Agile Scrum, een project management methode specifiek voor software ontwikkeling, wordt gezien als hét middel om in een rap tempo nieuwe apps in de markt te zetten zodat die nieuwe hardware ook daadwerkelijk gebruikt kan worden.
Maar wat drijft dat nou? Is al die nieuwe hard- en software nou echt zo innovatief? Wie heeft er nou eigenlijk voordeel van die aanhoudende stroom ‘nieuwe’ versies?
Om te begrijpen wat dit drijft eerst iets over de 4 fases in de levenscyclus van een product. Deze fases zijn introductie, groei, volwassenheid en terugval.
Tijdens de introductie fase zal er nauwelijks wat van dat nieuwe product verkocht worden. Alles draait om het vergroten van de naamsbekendheid en de eerste referentieklanten binnenhalen. Als dit succesvol is zal er in de groeifase juist wél veel verkocht worden. Het rendement is in deze fase dan ook maximaal. Die groei in verkoopcijfers en rendement zorgt dat de concurrentie aanzienlijk toeneemt.
Bij een echt innovatief product duren deze twee fases samen één tot twee jaar. Wat wil zeggen dat de fabrikant één à twee jaar de tijd heeft om zijn slag te slaan: zijn initiële ontwikkelkosten terug verdienen, een groot marktaandeel te veroveren om vervolgens te cashen via een beursgang.
Na de beursgang draait alles om hoge volumes en dito omzet snelheid in een poging de aandeelhouders tevreden te houden. Wat allemaal die fabrikanten drijft tot een haasje-over met steeds weer nieuwe versies van bestaande, min of meer dezelfde producten. In de hoop met die nieuwste versie (opnieuw?) de gunst van de klant voor zich te winnen. Een paar voorbeelden.
Smartphones en tablets. Samsung, Apple, Sony en nog een paar andere fabrikanten brengen op dit moment in rap tempo ‘nieuwe’ modellen van hun smartphones en tablets op de markt. In een aantal gevallen ligt het tempo zelfs zo hoog dat er al specificaties uitlekken van model B terwijl model A weliswaar geannonceerd is. Maar nog steeds niet in de winkels licht.
Wat allemaal die fabrikanten gemeen hebben is dat er functioneel uiteindelijk niet zo bar veel veranderd. De verbeteringen beperken zich tot snellere chipsets en cpu’s die minder energie verbruiken. Waarbij die extra snelheid ruimschoots ‘gecompenseerd’ wordt door nog weer meer apps toe te voegen die bij het aanzetten automatisch opgestart worden. Het is dan wel zaak om genoeg geheugen te hebben. Anders wordt het ding alsnog enorm traag.
Het lagere energieverbruik wordt ‘gecompenseerd’ door weer een groter scherm en een nog hogere dpi (dots per inch). Dit is een maat voor de kwaliteit en het detailnivo van het scherm; hoe hoger hoe beter. Maar ook: hoe hoger het stroomverbruik. Wat maakt dat smartphones en tablets na vier tot acht uur gebruik weer aan het infuus moeten…
OS-en en apps. Agile Scrum lijkt het wondermiddel te zijn om snel nieuwe os-versies, nieuwe apps en updates van bestaande apps op de markt te krijgen. Kenmerkend van deze project methode zijn de multidisciplinaire ontwikkelteams en de sprintjes die steeds een maand of wat duren. Er wordt zelfs al gedacht over een Agile methodiek voor hardware – maar dat even terzijde.
Zo wil Linux bakker Ubuntu overstappen op een zogenaamd rolling release schema. De eerste resultaten daarvan zijn al merkbaar. De meeste recente Long Term Support (LTS)-versie (april 2012 – LTS 1204) is inmiddels al twee keer voorzien van een update. Wat wil zeggen dat het een versie is die vijf jaar ondersteund wordt. De volgende stap bestaat uit het stoppen met de halfjaarlijkse releases en enkel nog met LTS-versies te werken.
Mozilla is al een stukje verder. Met ingang van versie 5 (2011) brengt Mozilla elke drie maanden een ‘major’ update uit van Firefox. Op het moment van schrijven zitten we op versie 19.0.2.
Zelfs een moloch als Microsoft heeft plannen in die richting voor hun Office 2013. Terwijl ook minder bekende, kleinere spelers van wanten weten. Zoals bijvoorbeeld Kovid Goyal van Calibre. Calibre is een app om overzicht te houden op je e-book bibliotheek. Kovid hanteert zelfs een release schema van een week. Letterlijk dus: elke vrijdag wordt er een nieuwe versie opgeleverd!
Maar ook hier geldt dat als je gaat kijken wat die veranderingen nou écht inhouden, het bar weinig voorstelt. Er zijn hooguit een handjevol functionele verbeteringen en bugfixes doorgevoerd. Het aantal wijzigingen is op hooguit twee handen te tellen. Wat op zich wel begrijpelijk is. Want elke vier tot zes weken moet er een ‘nieuwe’ release komen. Dat maakt dat er domweg te weinig tijd is om er echt wat van te maken.
Wegwerpmaatschappij en ratrace
Dit alles versterkt het concept ‘wegwerpmaatschappij’ waarbij een nieuwe versie van een bepaald product eigenlijk nauwelijks waarde heeft. Immers ‘morgen’ is er toch weer een ‘nieuwe’! Wat, naar verwachting, versterkt wordt als straks de hardware ook nog eens onder hetzelfde Agile-regime gaat vallen.
Ook blijft er weinig aandacht, tijd en geld over om grotere vraagstukken op te pakken. Immers fabrikanten willen over een half jaar toch weer een nieuw smartphone-model in de markt zetten. Aangevuld met de nodige ‘nieuwe’ apps. Die vervolgens ook weer elke vier tot zes weken bijgewerkt moeten(?) worden. Vrij vertaald: time-to-market is belangrijker dan een innovatief product!
Waardoor ik me steeds vaker afvraag wie er nou eigenlijk voordeel heeft bij deze ratrace? Afgezien van wat marketeers. Want voor hen is dit alles natuurlijk koren op de (marketeer)molen. Wie het weet mag het zeggen. Ik heb op déze vraag nog geen antwoord…
Dag Will, wat een leuk artikel en gezien de onthullingen van de laatste dagen op dit gebied (HTC, Samsung, Anyone?) erg relevant en sluit volgens mij zeer goed aan op wat je schrijft.
Als je het marketing budget van Samsung ziet zijn marketeers de grote winnaars.
Uiteindelijk lijkt de ratrace te botsen met innovatie. Een antwoord heb ik ook niet.
Ben je net gewend aan je Twitter App, wordt-ie weer op z’n kop gezet en is het weer een paar weken wennen. Mensen houden eigenlijk niet van verandering, maar toch wordt alles continu veranderd en in een steeds rapper tempo. Wat overblijft is onrust en een ongemakkelijk gevoel. Dat kan nooit lang standhouden. Architectuur wordt op die manier ook steeds moeilijker. Heeft dat nog wel zin? Als we toch wegwerpen?
@Henri: Dat de ratrace botst met innovatie geloof ik niet. Dat de grootste innovaties ontstaan door slimme combinaties, geloof ik wel. Maar of daar altijd weer een mooi business model aan te koppelen is geloof ik niet. Voor je het weet is Facebook weer “uit” en Zuckerberg history. Maar ja, je moet blijven ontwikkelen anders raak je sowieso uit de mode. De moderne gebruiker is genadeloos. Een app is zo verleden tijd. Maar wat als je business er echt afhankelijk van is? Wat als je bijvoorbeeld afhankelijk was geweest van Google Reader?
Continue aanpassen is het credo, tot je er bij neervalt! Zinloos, net als het leven zelf 😉
Het antwoord op je vraag Will is vrij simpel.
De fabriek.
Vraag niet aan de klant wat hij wil hebben, maar hoeveel je er aan de klant kan afzetten (#).
De rest is gebakken lucht.
Vraag maar aan Kodak, Coca Cola, IBM en/of KLM…, die weten er alles van.
Als je, je gaat verdiepen (met name betreffende Kodak – sta ik mee in ‘nou contact).
Kun je wellicht een ander licht ‘zien’ schijnen.
Goed goan ;D
@Henri:
Inderdaad – de marketeers zijn in alle gevallen de winnaars.
En dan even met Apple en Samsung als vertrekpunt: hoewel de omzet wellicht anders doet vermoeden doet Apple het veeeeeel beter als Samsung. Ze hebben in een gegeven tijdvak minder modellen in de verkoop. En ook minder marketing geld.
Samsung heeft veel meer smartphone modellen nodig om een vergelijkbaar marktaandeel te halen.
Wat zich weer terugvertaald in rendement – zie ook: http://www.42bis.nl/2013/03/infograpgic-samsung-vs-apple-wie-wint/
=====
@Gijs:
LoL – yep – je hebt helemaal gelijk – het lezen is zinloos. En meer specifiek: het ontbijt/lunch/diner komt ergens in de loop van de dag in het riool terecht. Dus waarom ontbijten/lunchen/dineren… 😀
=====
@Jurgen
Ik begrijp de laatste passage niet – lijkt wel of er een of meerdere typo’s in zitten?
=====
Will,
Een ratrace wordt gelopen door ratten in gevangenschap, en het rennen in een tredmolen is even zinloos als achter een bal aanrennen. Want hoewel we misschien niet in kooitje zitten zijn we meestal wel gebonden door conformiteitsdwang. Het sociale keurlijf dat in stand gehouden wordt door de marketeers die hierop parisiteren, de ratten. En een rattenkoning moet natuurlijk een troon hebben, de sociale netwerken die als een bron is welke gevuld met zout water ervoor zorgt dat we altijd dorst blijven houden en ons laten (ver)strikken.
Want de dot.com economie is grotendeels een bedot.com economie geworden waar het niet om kwaliteit maar kwantiteit gaat, maar de massa is dan ook al sinds de industralisering gewoon een afzetmarkt. Naast marketeers hebben trouwens ook juristen voordeel aan deze ‘verwerpelijke’ markt omdat concurrentie er niet alleen uitgedrukt wordt met korte lifecycles maar ook door middel van patenten. Misschien wel de reden waarom Apple niet zoveel modellen heeft en nog even comfortabel achterover kan leunen.
Stellen dat je het eten direct in de WC kan gooien omdat het daar uiteindelijk toch terecht komt doet onrecht aan je eerdere opinie, de toekomst openbreken met een meerjarige studie. Het gaat namelijk niet om de gewoonte van ontbijten, lunchen en dineren maar de voedingswaarde die je tot je neemt om gezond te blijven. Uiteindelijk ook de reden waarom sommigen achter een bal aan gaan rennen, de door slimme marketing tot een volksport verheven maar zinloze bezigheid waar ook veel geld mee verdiend wordt.
Als je wilt weten wie er belang bij heeft geldt de aloude regel. Volg het geldspoor.
De marketeers zijn ook maar een radertje in een grote machine. Maar net als in het Wizard of OZ verhaal zolang die machine zorgvuldig achter een gordijn wordt gehouden en het volk in tovenaars blijft geloven zal er weinig veranderen.
Maar waarom rennen we dan allemaal achter die marketeers (aka tovenaars?) en hun boodschap aan? Is het angst? En waarvoor dan?
Of is het meer van het soort “hebben-hebben-hebben” en “is mooi – wil ik ook”? Om vervolgens als een groep lemmings de winkels te bestormen?
Vrij vertaald:
We hoeven toch niet achter die figuurlijke marketeer bal aan te rennen? Dat is toch een keuze?
Allez – de laatste keer dat ik het “veld” in liep stond er niemand achter me met een geweer…
🙂
Het lijkt allemaal zeer snel te gaan, maar in de praktijk valt het altijd tegen. Er wordt volgens mij nog steeds een afweging gemaakt tussen het “beste” product, dat voldoet aan alle verwachtingen en de “time to market”. Innovatie is er eigenlijk maar zelden, je ziet veel meer dat producten evolueren, dus een basis product dat telkens wordt opgewaardeerd.
Een paar voorbeelden:
Linux is afgeleid van UNIX en dat is ontstaan in de jaren zestig, toen een innovatie, daarna verfijning en opwaardering, Ubuntu is weer een afslag van Linux;
Smartphones zijn afgeleid van de telefoon en organizers. De mobiele telefoon zullen we als innovatie maar bij Ericsson en Nokia neerleggen, uit de jaren zeventig en de organizer bij Psion?
Tablet zijn weer afgeleid van de smartphone, innovatie van Apple
PC’s zijn ontstaan bij Apple, of eigenlijk daarvoor bij de heathkits etc en sindsdien eigenlijk alleen maar technisch opgewaardeerd.
Als je kijkt naar aanpalende gebieden zoals Audio en Video dan zie je in de consumenten markt innovaties elkaar steeds opvolgen door iets nieuws en vervangende: Van Tape, naar cassette naar writeable cd/dvd, naar schijven, naar flashgeheugen, ieder met zijn eigen cyclus, what’s next? vraag je je af, oh ja uit de cloud, dus carrierless.
Dab is een toetsenbord en beeldscherm wel erg lang op de markt. Google Glass en spraak invoer zijn de next steps, maar dat is al jaren…..
Kortom, de wereld draait op een normaal tempo en updates zijn van alle tijden. Niets nieuws onder de zon. Iedereen heeft zo zijn eigen perceptie.
Ik vindt dat het gebruik van een Agile aanpak als Scrum hier in een negatief daglicht wordt geplaatst. Ik lees volgens mij niets over de enorme toegevoegde waarde van een korte time 2 market voor bedrijven. Moest je eerst een jaar wachten op de resultaten van een IT project, met scrum krijg je na één maand al bruikbare resultaten. Dat is namelijke de key! Bruikbare resultaten.
Denk nog even terug aan de tijden van weleer. Hoelang zaten we niet te wachten op aanpassingen in MS Office? Fijn als Microsoft ook Agile principes toepast om met een kortere time 2 market nieuwe bruibkare features uitrolt!