Met de regelmaat van de klok komen berichten en waarschuwingen in de pers, over een ‘tekort’ aan ict'ers. Steevast kunnen zulke berichten en waarschuwingen rekenen op heel wat onbegrip bij de Iict-professionals. Tijd om daar wat aan te doen. Concretiseer de signalen!
Geregeld staan er berichten en waarschuwingen in de pers, over een dreigend ‘tekort’ aan ict’ers. Zulke berichten en waarschuwingen stuiten vaak op onbegrip bij de lezers, ict-professionals. Desondanks is er wel degelijk een probleem aan het groeien. Voor zover dat probleem er niet al is, wordt het vanaf nu alleen maar groter.
We hebben geen van allen een glazen bol. Toch wordt verwacht dat naar aanleiding van zo’n waarschuwende analyse, er iets gaat gebeuren. Leerlingen zouden bijvoorbeekd vaker voor een ict-opleiding moeten kiezen; scholen zouden aantrekkelijker moeten worden; de match tussen opleiding en vraag bij werkgevers zou ‘nog beter’ moeten gaan matchen. Maar erg hard gaat dat niet. Er ontbreekt nog wat.
Voordat iemand de ingrijpende keuze maakt voor een toekomst in de ict, is beeldvorming nodig van het werk, de aantrekkelijkheid en de kans op een baan. Maar in bijna alle analyses van de werkgelegenheid, wordt nauwelijks gespecificeerd om welke functies het gaat, noch om welke aantallen. Maar volgens mij kan dat wel degelijk verbeteren. Er zijn grote ict-werkgevers met een vergrijzende workforce die alleen al de aantallen preciezer kunnen aangeven. Van veel applicaties en systemen is nu al duidelijk wanneer ze gaan uitfaseren. Trends in technology shifts worden reeds voortdurend en uitgebreid in kaart gebracht. Ondanks dat de eerste pogingen nog onnauwkeurig zouden kunnen zijn, is er wel degelijk materiaal om mee te beginnen. Ik vind het bijzonder hard nodig om concreter te voorspellen welke behoefte, waar, wanneer en hoeveel ervan gaat ontstaan.
Het risico dat er studenten lopen op een studie die mogelijk géén baan oplevert (of een vervelende, slecht betaalde baan) kan eveneens actiever worden beheerst. In het buitenland is het reeds heel gewoon om mensen aan te nemen, de studie voor ze te betalen tegen een opleidingen beding en een contract met een minimale looptijd. Ergens zal de aantrekkelijkheid van de ict-sector ook uit dit soort, voor ons innovatieve maar echt niet zo heel erg baanbrekende constructies moeten blijken. Het kan de onzekerheid van een prettige werkgever, uitzicht op werk en contact met de ict zelf wegnemen.
Aan de andere kant dwingt duidelijkheid vooral de grote ict-werkgevers om hun strategische beleid te concretiseren. Het drukt ze met de neus op de feiten, zeker tegen de tijd dat de trend toegespitst wordt naar werkgever niveau. De cijfers van werkzoekenden, scholieren en hun profielen zijn grotendeels al beschikbaar, via scholen en banensites. Het is duidelijk welke competenties de mensen nu hebben, het is grotendeels voorspelbaar welke daarvan over drie tot vijf jaar verouderd zullen zijn. Er zijn nog wel meer redenen te verzinnen om de behoefte specifieker in kaart te brengen. We hebben er allemaal belang bij.
Een goede start zou zijn om de top honderd grootste ict-werkgevers in Nederland eens te bevragen naar hun trendanalyses en lange termijn verkenningen. Niet alleen wat hun specifieke behoefte (aantallen, soorten, tijdstippen) betreft, maar ook naar hoe ze van plan zijn om tekorten op te lossen. Bijvoorbeeld door met de cijfers in de hand, geïnteresseerde studenten – ook werkende ‘permanente educatie’ studenten – tegemoet te komen in kosten en risicobeheer. Volgens mij komt de arbeidsmarkt dan veel eerder in beweging. Afwachten is geen oplossing: Dat leidt tot een nieuwe Y2K-achtige situatie, maar zonder te weten waar het breekpunt precies ligt.
Kortom: De ict-sector kan en moet veel verder zijn personeelsbehoefte concretiseren. Werk aan de winkel!
Zoals Pascal ben ik het ook helaas met Willem eens.
IT is een dynamische wereld en je moet als ITer in deze wereld met de bewegingen in je vak meebewegen. Doe je dat niet dan lig je er vroeg of laat uit.
Houd verschillende ontwikkelingen in de gaten en je ziet welke weg je moet inslaan en wat je ontwikkeling voor de komende tijd wordt. Door snelle veranderingen in de IT-wereld kun je niet de toekomst voorspellen, je kunt beter korte opleidingen (tot 1 jaar) volgen om snel je huidige kennis en ervaring met de nieuwe ontwikkelingen te combineren en verder gaan dan lange trajecten. Als je dit zo opbouwt dan ben je altijd up-to-date en hopelijk aantrekkelijk! 🙂
@Harold,
1) Als werkgevers slechts een beperkt zicht hebben op de kwaliteiten van het personeels bestand, hoe komen zij daarom tot de slotsom dat er een tekort aan ICT specialisten ontstaat ?
2) Met je opmerking twee geef je eigenlijk aan dat het artikel van Peter inhoudelijk niet strookt met de situatie voor detacheerders, terwijl juist dit soort organsaties het de door Peter getorpedeerde uitspraken het hardst roepen.
Leuk artikel, en ik ben benieuwd of we inderdaad nu een keer de feiten boven krijgen. Zoeken we ICT-ers met een duidelijk (en realistisch) functieprofiel, of blijven we zoeken naar het schaap met de 5 (of liever nog meer) poten?
Zelf heb ik de indruk dat als we maar vaak genoeg roepen dat er een tekort is, we ook gaan geloven dat er een tekort is.
Als er echt een tekort zou zijn, dan zouden de ontslagrondes van nu niet zo’n probleem hoeven zijn.
Als er echt een tekort zou zijn, dan zou Jeroen (CAP) geen 20% salarisvermindering hoeven te vragen aan zijn mensen
Toch ?!?
PaVaKe,
Ontslaan van mensen is geen reden te zeggen dat er geen tekort is! Zoals ik hierboven aangaf, ict is een dynamisch vak dat voortdurend verschillende ontwikkelingen en veranderingen meemaakt. Deze situatie zorgt ervoor dat na een tijd vraag naar iets afneemt (dus overschot) en ook vraag naar iets anders toeneemt (dus tekort) ontstaan.
Daarom heb ik voorgesteld om als ICTer een keer per jaar een opleidingsplan voor jezelf op te stellen om ervoor te zorgen dat je niet in de eerste groep (overbodige mensen) terecht komt.
Ik ben het met je eens dat veel bedrijven opzoek zijn naar schaap met 5 poten. Misschien door je ontwikkelingen op peil houden krijg je 4,5 of misschien 5 poten! Zo blijf je aantrekkelijk,niks mis mee 🙂
Reza
Misschien niet goed verwoord mijnerzijds: ontslaan van mensen is inderdaad geen reden te zeggen dat er een tekort is. Maar als er zoveel mensen tekort zijn, dan zouden de onstlagenen in theorie weer snel aan een baan moeten kunnen komen, toch?
En daarmee is het dus niet zo’n groot probleem ontslagen te worden.
Een opleidingsplan klinkt leuk, maar bij alle bedrijven waar ik gewerkt heb is één van de eerste dingen waarop bezuinigd wordt als het wat minder gaat …. inderdaad, de opleidingen
PaVaKe,
Waarom zou ik de continuiteit van mijn inkomen en ontwikkeling, van mijn werkgever af laten hangen? Passieve houding rondom mijn ontwikkeling (ik heb het aangevraagd maar mijn werkgever is er nog niet mee akkoord gegaan)zorgt ervoor dat mijn naam op de Exit-list komt staan. Het probleem wordt nog erger als ik ontslagen word en ook niet meer aan een baan kan komen omdat mijn kennis en ervaring achterhaald zijn! Dat heb ik te danken aan mezelf!
==============================================
Zorg zelf voor je opleiding en ontwikkeling en wacht niet op je werkgever, die komt misschien alleen bij jou om te vertellen dat je weg moet en niet dat je een opleiding krijgt!
==============================================
Tijd geleden was er een artikel met een leuke reactie van je: (https://www.computable.nl/artikel/opinie/outsourcing/4682713/1276946/een-fyra-van-een-outsourcingdeal.html#4683516)
Over dat opleiden of het type mensen dat men zoekt het volgende.
Software ontwikkelaars, ICT-Infrastructuur specialisten, Projectmanagers kun je uit de grote bak van ICT-ers die nu buiten spel staan echt gewoon opleiden. Specialisten op het gebied van Analytics, Security en toepassing van Social Meda vereist vaak veel meer. Of zeer zeer diepgaande kennis van een deelvakgebied in combinatie met een marktdomein (bijvoorbeeld statistiek, combinatoriek (en dan bedoel ik niet die van het VWO) en geofysica. Liefst in beiden gepromoveerd. Andere takken van sport vereisen een meer “streetwisdom” van de manier waarop een en ander wordt gedaan.
Ik durf te wedden dat de toegevoegde waarde van “dingen” die er toe doen en dat zijn toch echt de zaken in de eerste groep van mensen, veel meer opleveren dan hopen op meer marktwaarde door te investeren in zaken waar je je zou kunnen afvragen of daar ooit iets uitkomt.
De crisis waar we nu inzitten raakt niet de ICT als vakgebied, maar de gehele economie. Er is gewoon een vraaguitval (minder productie, minder investeringen, minder van alles). Dan kunnen we wel doen alsof verbeteringen aan de marketingkant dat gaat veranderen, maar dat is kul. In goede tijden is behoeftecreatie (voor niet strikt noodzakelijke goederen) al een kunst. In deze crisis in mijn optiek compleet zinloos. De mensen houden hun hand op de knip om alleen nog de strikt noodzakelijke dingen te kopen. Waarom denkt een ondernemer dat hij alsnog bakken met mensen kan verleiden met onzin producten en diensten.
Volgens mij is er in de zorg en onderwijs nog heel veel werk te doen, door daar efficiënter met de reeds beschikbare middelen om te gaan. Laten we ons dan daar op concentreren als ICT-ers en andere dienstverleners.
@Reza: ik ben het niet met je oneens, maar ik denk dat e.e.a. wel afhangt van het soort cursussen wat je nodig hebt (denkt te hebben) om bij te blijven.
Bijv. in mijn mainframe tijd had ik alle cursussen bij IBM in Nederland gehad, waarmee ik de basis heb gevormd. Voor de specialistische cursussen moest ik al naar Engeland; collega’s van mij zelfs naar Amerika.
Ook voor mijn huidige vakgebied geld dat deels. Ik werk veel met IBM tools, en hèt evenement op dat gebied is een jaarlijkse conferentie in Orlando.
Zo’n weekje Orlando kost al snel €3500 (conferentie, hotel, verblijf en reis); weekje cursus in Londen zit je daar ook al snel aan (zo niet overheen).
Dit worden dan wel hele grote investeringen als je dat zelf moet gaan betalen.
@PaVaKe, natuurlijk heb je als werknemer niet zo bijster veel trek om regelmatig dergelijke bedragen in je te moeten investeren, MAAR
je mag wel van de werknemer verlangen dat hij:
– Zelf bij zijn werkgever aangeeft welke cursussen/evenementen hij wil bijwonen en waarom
– Bereid is eigen tijd te investeren in kennis vergaring
– Zelf moeite te doen om te bekijken welke ontwikkelingen voor hem/haar in de toekomst relevant zouden kunnen zijn.
– ergens moeite voor wil doen (vooral dit laatste aspect vind ik nog wel eens tegen vallen)
Daar staat tegenover dat je van een werkgever mag verwachten dat de werknemer
– Een deel werktijd wordt geboden om kennis eigen te maken.
– De werknemer de mogelijkheid moet worden geboden ook kennis eigen te maken die niet direct een op een toepasbaar is, maar welicht later wel van pas kan komen.
– De werknemer de mogelijkheid en gelegenheid wordt gegeven eventuele externe cursussen / evenementen bij te kunnen wonen.
Verder geld voor beide partijen, een cursus of een evenement bijwonen, kan heel leuk zijn met een lekker etentje, en een gezellige babbel aan de bar, maar het is gewoon werk en geen vakantie reisje !
Kortom een samenspel tussen werkgever en werknemer waarin beiden moeten investeren voor de toekomst.
Welnu…. daar zie ik bij een hoop bedrijven nog heel veel mogelijkheden voor verbetering.
Peter,
Leuk artikel en ook interessante reacties waarvan de meeste best wel herkenbaar zijn. Maar eerst wil ik ingaan op je voorstel om te regeren door te kijken welke compententies er nu opgeleid worden in plaats van achteraf te reageren. Het afstemmen van vraag en aanbod vraagt namelijk enige ‘bevriezing’ omdat de lifecycle van meeste producten korter zijn dan de gemiddelde opleidingen. Want net als bij Y2K reageren we vooral op de ontwikkelingen omdat we dus van trend naar trend hobbelen, keurig aan de lijband van leveranciers dus. Vandaag zijn appels populair, volgende week peren en dan weer kersen waardoor het dus best wel moeilijk wordt om te weten wat je nu precies moet planten.
En hoewel het altijd verstandig is om niet op één paard te wedden wordt in een reactie al aangegeven dat cursus-, examengelden en het verlies aan productieve uren ervoor zorgen dat bijhouden van commerciele certificering een kostbare zaak is. Zeker omdat ‘return on investment’ meestal nogal laag is doordat lifecycle kort is en het aanbod groot waardoor er dus nog weleens sprake is van een varkenscyclus. Dit speelt vooral bij de ‘bedieningscertificaten’ waar leveranciers geen voordeel hebben van schaarste maar ook geen nadeel van korte geldigheid. Hierdoor worden de paarden waarop je gokt dus verkocht als rund om vervolgens als goedkoop vlees verwerkt te worden in de lasagne omdat marges belangrijker zijn dan moraal.
Dit alles klinkt misschien cynisch maar als ik kijk naar mijn eigen kinderen die nu op de basisschool zitten dan verbaas ik me over de staat van het onderwijs in het algemeen en de liefde voor techniek in het bijzonder. Want toen ik zo oud was als mijn zoon nu is kon ik al eenvoudige programma’s schrijven, simpelweg omdat er niet zoveel ‘kant-en-klaar’ oplossingen waren. Tegenwoordig echter kan alles van het Internet geplukt worden zonder dat er enige kennis nodig is waardoor meeste mensen dus niet eens weten wat een IP-nummer is of hoe het systeem van DNS werkt. Dit laatste werd trouwens nog eens bevestigd toen ik enige maanden geleden samen met mijn collega Ruud een lecture over opslag gaf aan ICT studenten op een hogeschool.