In een open brief aan Capgemini-bestuurder Jeroen Versteeg stellen medewerkers dat het gevraagde loonoffer van maximaal 20 procent niet reëel en onverantwoord is. Bij het uitblijven van een reactie kondigen zij aan actie te voeren onder het motto ‘Jeroen, blijf van mijn poen!’.
In de open brief stellen de medewerkers het voorstel van een loonoffer ‘ronduit beschamend’ te vinden. Zij wijzen erop dat de getroffen medewerkers ooit, samen met hun toenmalige werkgever als klant, met open armen zijn binnengehaald. Hen werd toen verzekerd dat er niet zou worden getornd aan hun arbeidsvoorwaarden. Dat dit nu toch gebeurt, beoordelen zij als onfatsoenlijk en onprofessioneel werkgeverschap.
De werknemers roepen hun directeur Jeroen Versteeg op om de voorgestelde salarisreducties te stoppen. Zij stellen dat de tevredenheid van het personeel voor het bedrijf belangrijker is dan het verhogen van het rendement voor aandeelhouders van 7 naar 15 procent. Zij vragen Versteeg om een oplossing waarbij het bedrijf laat zien te willen investeren in de medewerkers. Zij willen zich hierbij laten vertegenwoordigen door de vakorganisaties FNV Bondgenoten, De Unie en CNV Dienstenbond.
Ultimatum
De werknemers stellen bestuurder Versteeg een ultimatum van tien dagen na dagtekening van de brief. Die heeft als dagtekening 27 februari 2013.
Capgemini bevestigt de ontvangst op maandag 4 maart 2013 van de open brief aan Versteeg. ‘We hebben ‘m vanochtend per e-mail ontvangen’, zegt woordvoerder Alexander Kühn. ‘We beraden ons nog op een formele reactie, die volgt later deze week.’
De brief is ondertekend namens de Capgemini-medewerkers die een voorlichtingsbijeenkomst van de gezamenlijke bonden bijwoonden op 20 februari 2013 in het vergadercentrum BCS in Utrecht.
Open brief aan Jeroen Versteeg
Open brief
Utrecht, 27 februari 2013
Beste Jeroen,
Op 31 januari zijn wij, de Capgemini-medewerkers, getrakteerd op een wervelende kick-off show in Rosmalen. Een show opgebouwd rond de kernwaarden van Capgemini en met een vooruitblik naar de doelen voor de toekomst. Je prees ons voor onze professionaliteit, inzet, kennis en vaardigheden. Gepassioneerd riep je ons op om de doelen vooral samen te realiseren en er trots op te zijn deel uit te maken van zo’n mooi bedrijf als Capgemini.
Amper twee weken later kreeg een groot aantal Capgemini-collega’s een heel andere boodschap. Het ging niet meer om het vieren van successen, maar om een aanzienlijk loonoffer. Het effect was navenant: weg gevoel van waardering, weg passie, weg loyaliteit, weg trots! Wat rest is teleurstelling, verdriet, radeloosheid, tranen, woede, vragen, schaamte en onzekerheid.
In reactie hierop hebben wij, samen met de vakorganisaties, op 20 februari jl. een bijeenkomst georganiseerd om onze ervaringen te delen. Daarbij was er ook steun van collega’s die deze keer (nog) niet om een loonoffer zijn gevraagd.
Wij zijn teleurgesteld in jouw interpretatie van goed werkgeverschap. De gevraagde loonoffers zijn ronduit beschamend. De gevolgen zijn moreel en maatschappelijk onverantwoord. Capgemini associeert zich graag met de woorden ‘people matter’, maar maakt dit richting zijn eigen ‘human capital’ niet waar. Integendeel! Wat blijft er op deze manier over van de zo enthousiast gepropageerde individuele arbeidsrelatie en de kernwaarden van ‘ons’ bedrijf? Om nog maar te zwijgen van de imagobeschadiging die Capgemini via de pers en bij klanten oploopt.
Het grootste deel van de getroffen medewerkers is destijds samen met zijn klanten en het bijbehorende werk met open armen binnengehaald. Er waren mooie beloftes en er zou niet worden getornd aan de waarde van onze arbeidsvoorwaarden. Capgemini zou ons de mogelijkheid bieden om vakkennis volledig te benutten en ons verder te ontwikkelen. Met dit voor ogen heeft iedereen zich volledig ingezet. Daarbij is voor wat de salarissen betreft de laatste jaren de ‘nullijn’ gehanteerd. Het nu daar bovenop gevraagde loonoffer betekent grote onzekerheid over onze toekomst. Geen garantie op werk en mogelijk financiële ondergang voor veel gezinnen.
Wij hebben allemaal een arbeidsovereenkomst met Capgemini. Hierin zijn door beide partijen afspraken gemaakt over te verrichten werkzaamheden en de beloning die daar tegenover staat. Het kan niet zo zijn dat één van beide partijen eenzijdig deze overeengekomen afspraken schendt. In het schriftelijke voorstel voor salarisaanpassing wordt impliciet gecommuniceerd dat indien het voorstel niet wordt geaccepteerd er andere maatregelen zullen volgen. Dit is geen fatsoenlijk en professioneel werkgeverschap.
Je vraag om een substantieel deel van ons salaris in te leveren is hard aangekomen bij ons en onze gezinnen. Sterker nog, de gevraagde loonoffers (tot soms wel 20%) vinden we niet reëel en onverantwoord. Voor velen van ons is het onmogelijk dit voorstel serieus in overweging te nemen, omdat we daarmee zouden tekenen voor onze eigen financiële ondergang.
Het is onacceptabel dat in tijden van economische crisis de winstgevendheid verder moet worden opgepoetst ten koste van de inkomens van een deel van de medewerkers. De onomwonden keuze voor jongere en goedkopere medewerkers is ‘goedkoop’ en ongepast.
We roepen je op om de voorgestelde salarisreducties te stoppen. ‘People matter more’ dan het vergroten van de winst voor de aandeelhouders van 7 naar 15%.
Wij gaan er vanuit dat je als eindverantwoordelijke en CEO gericht bent op het vinden van een oplossing, zodat iedereen zich gemotiveerd, gedreven en trots kan blijven inzetten voor Capgemini. Een oplossing die uitgaat van investeren in medewerkers in plaats van het straffen van (een deel van de) medewerkers. Wij willen ons daarbij laten vertegenwoordigen door vakorganisaties FNV Bondgenoten, De Unie en CNV Dienstenbond.
We verwachten binnen 10 dagen na dagtekening van deze brief een reactie. Bij het uitblijven van een reactie behouden we ons alle rechten voor om verdere stappen te overwegen, zowel in de media als richting ‘stakeholders’ onder het motto “Jeroen, blijf van mijn poen!’
Met vriendelijke groet,
namens alle op 20 februari aanwezige werknemers,
FNV Bondgenoten
De Unie
CNV Dienstenbond
Face it. Boven de 40 moet je eruit want dan wordt je te oud bevonden door werkgevers. Maakt niet uit wat je kent of kunt. Je wordt zo ingeruild voor een ander, wellicht een lekker goedkope Pool of Roemeen? En anders gaat het werk toch gewoon naar India? Je kunt je afvragen of de ICT-er niet gewoon de werkloze van de toekomst is.