Het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties start een schadevergoedingsprocedure tegen KPN. Het ministerie stelt dat KPN de OT2010-aanbesteding voor vaste telefonie heeft gehinderd door onrechtmatig handelen bij zijn inschrijving. Verschillende media melden dat de Nederlandse staat 24 miljoen euro van KPN gaat eisen.
Door het oponthoud kon pas in 2012 de opdracht definitief gegund worden aan Tele2. Dat was voor een hoger bedrag dan de eerdere inschrijving van KPN. De staat, in dit geval de rijksoverheid en ruim honderd decentrale overheden, claimt hierdoor aanzienlijke schade te hebben geleden. Het ministerie heeft geprobeerd met KPN de schade te regelen, maar die onderhandelingen zijn mislukt. Hierdoor stapt de staat nu naar de rechter.
Een ware lijdensweg
De definitieve gunning van het perceel Vaste Telefonie binnen de overheidsbrede aanbesteding OT2010 was een ware lijdensweg voor het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. In augustus 2010 tekenden verliezers van dit onderdeel voor de eerste keer bezwaar aan tegen de voorlopige gunning, waar toen nog niet bekend was om welke bedrijven het ging. In de zaak werd duidelijk dat KPN de opdracht had toegewezen gekregen, maar dat het bedrijf oneerlijk zou hebben geconcurreerd door verlaagde inkooptarieven te hanteren. De klacht werd gegrond verklaard en Tele2 kreeg de opdracht gegund. KPN won vervolgens weer een kort geding, waarna de staat zelf in hoger beroep ging.
De staat besloot de aanbesteding dan maar opnieuw uit te schrijven, maar hier tegen ging de nummer drie, BT, weer in beroep. De rechter dwong vervolgens de staat om aan KPN te gunnen, waar Tele2 weer tegenin ging. Van de Opta moest KPN echter zijn bod intrekken, waaraan het telecombedrijf gehoor gaf. Eindelijk kon daarom de opdracht definitief gegund worden aan Tele2.
Eerst blunder je als staat en vervolgens kom je na allerlei omzeilingen uit op een hoger contract vanwege vermeende andere en lagere interconnectie tarieven. Naar mijn weten marginaal in het gehele contract.
Als je ziet wat die rechtszaken al gekost hebben dan was een schikking misschien beter geweest.
Omdat de staat nu immateriële schade claimed kan ook deze rechtszaak nog wel eens lang duren. De staat claimt opportuniteit kosten, dus voordelen in de zin van “wat als”. Jammer dat zakendoen steeds meer door de rechter moet worden besloten en dat verliezers hun verlies niet accepteren.
@Jeroen van Doorn: Zo is het precies. Je kijkt gewoon wat je moet aanbieden om als meest in aanmerking komende partij gekwalificeerd te worden. Het is een dom rekensommetje want de criteria staan er ondubbelzinnig in. Ieder criterium heeft een eindig aantal ratings. De meest ongegeneerde aanbieder wordt geselecteerd (soms zelfs tegen wil en dank zoals met de Fyra). Daarna heb je het rijk alleen en de opdrachtgever heeft alle beslissingsmacht uit handen gegeven voor vier of tien jaar. Het enige wat ze nog kunnen doen is je voor wanprestatie de deur uitwerken, maar dan is de schade voor hen veel groter dan voor jou.
Ik heb aanbestedingen gezien waar de honden echt geen brood van lusten. Ik heb sinds 2004 geweigerd eraan mee te doen. De laatste waar ik aan meegedaan heb (en voor geselecteerd werd) was van de Gemeente Groningen. Toen moest ik naar de rechter omdat ze in het voordeel van een andere eveneens geselecteerde in strijd met de mededingingswet handelden (terwijl de Gemeentelijke Diensten waar we voor werkten, volop tevreden met ons waren). Vervolgens kreeg ik ongevraagd 10.000,00 euro en bleek de advocaat uit mijn kamp ‘weggekocht’. In de erop volgende aanbesteding werd een minimale omzet van 4,5 miljoen in de productgroep desktop-pc’s verlangd.