Het ballonnetje van Jeroen Versteeg van Capgemini over het inleveren van een deel van het salaris van oudere medewerkers zou best wel eens een vervolg kunnen krijgen. Niet zo zeer op dit moment, maar naar de toekomst toe lijkt dit de enige oplossing om een balans te vinden tussen de toegevoegde waarde van een medewerker voor het bedrijf en de beloning.
Dit geldt niet alleen in de dienstverleningswereld waar na verloop van tijd de externe verkoopwaarde van een consultant vaak niet evenredig is aan de toegevoegde waarde, maar dit gaat ook op voor bijvoorbeeld de bouw. Een simpel voorbeeld is een metselaar. Een beginnende metselaar van twintig jaar heeft geen ervaring en zal dus qua toegevoegde waarde voor het bouwbedrijf minder toegevoegde waarde hebben als een metselaar met tien jaar ervaring. Dit gaat helaas niet op voor een metselaar van vijftig jaar. Deze heeft inderdaad dertig jaar meer ervaring, maar de toegevoegde waarde zal waarschijnlijk niet jaar op jaar gegroeid zijn. Fysieke beperkingen door de leeftijd en het minder bekend zijn met nieuwere technieken leiden er samen met de opgebouwde rechten binnen het bedrijf (meer vakantiedagen bijvoorbeeld) toe dat de toegevoegde waarde zeker niet evenredig groeit met de ervaring dan wel met de leeftijd.
Zo ook bij de it-dienstverlening zoals bij Capgemini. De oudere medewerkers hebben meer ervaring, maar ook vaak minder affiniteit met de nieuwere technieken en methodes. Het oppakken van deze nieuwe zaken bij oudere mensen gaat vaak minder snel. Eigenlijk kunnen we stellen dat bij fysieke beroepen dit natuurlijk verval bij de leeftijd van veertig begint en bij intellectuele beroepen dit na de vijftig toch zeker het geval is.
Als het salaris gekoppeld is aan de toegevoegde waarde van iemand voor het bedrijf zou het goed te verdedigen zijn dat het salaris op een bepaald moment ook weer minder kan worden. Dit misschien wel richting het pensioenbedrag van 70 procent van het salaris.
Als dit mogelijk wordt, zullen oudere medewerkers ook weer aantrekkelijker worden om in dienst te nemen.
In principe is de trend van het koppelen van de beloning aan de toegevoegde waarde al een tijdje aan de gang. Steeds meer bedrijven gaan over op het opsplitsen van het traditionele salaris in een lager vast bedrag en een hoger variabel bedrag. Het variabele gedeelte is dan gekoppeld aan de toegevoegde waarde van de medewerker en eventueel het totaal resultaat van het bedrijf. Hiermee faciliteer je als bedrijf dus dat de beloning kan afnemen als de toegevoegde waarde van een werknemer afneemt.
De tweede trend die te zien is binnen dit faciliteren vinden we bij de ZZP’ers. In de IT-dienstverlening zijn dit vaak mensen tussen de 30-40 jaar oud op het moment dat ze beginnen als zelfstandige ondernemer. Als deze mensen niet bijblijven qua technieken en methodes (dus kennis) zal ook hun marktwaarde na verloop van tijd afnemen, waardoor het uurtarief ook onder druk komt te staan. Zeker voor ZZP’ers geldt dat bijblijven betekent dat men tijd moet besteden aan het opdoen van kennis door bijvoorbeeld cursussen. Dit wordt vaak aangeduid als dubbele kosten, minder uren kunnen maken doordat je op cursus bent en de kosten van de cursus zelf.
De conclusie is wat mij betreft dan ook dat we er voor veel beroepen niet aan gaan ontkomen om meer te kijken naar de beloning ten opzichte van de toegevoegde waarde en dat het hierbij ook mogelijk gemaakt moet worden om de beloning te verminderen. Dit gezegd hebbende besef ik me goed dat dit niet van vandaag op morgen arbeidsrechtelijk geregeld kan worden en dat dit ook niet opgaat voor alle beroepen dan wel iedere medewerker. Het ballonnetje zal dus nog wel even blijven zweven, maar kapot geprikt worden gaat dit niet.
Jan Groenen, cfo Profource
Aangezien mijn eerste reactie niet lijkt te worden geplaatst zal ik e.e.a. proberen te nuanceren.
Hier spreekt een CFO en ondernemer die een leeftijd heeft waar hij anderen zo’n beetje op begint te diskwalificeren. Waarom doet hij dat? Staat hij boven de medemens? Of kan hij het doen omdat hij “binnen” is? Dat laatste lijkt misschien een prestatie, maar dat had hij niet bereikt zonder die werknemers die hij bij het grofvuil zet zodra ze boven de 50 zijn – ze hebben hem allemaal geholpen succes te behalen.
Daarom is dit hele artikel arrogante krachtpatserij van iemand die is vergeten wat het is om werknemer te zijn. Iemand die elk middel aangrijpt om te rechtvaardigen dat zijn bedrijf winst moet blijven maken – dat HIJ winst moet blijven maken – en dat anderen hem dus toegevoegde waarde moeten leveren (in zijn portemonnee). Want genoeg is voor dit soort mensen nu eenmaal niet genoeg en hun bedrijven zijn geen filantropische instellingen. En daarom zitten we in een crisis.
Toch nog maar eens dat mooie artikel lezen van Ludo zwaan, onlangs in Computable: Demotie? Werkgevers, wordt wakker!
@hk en
Nou hk, best heel genuanceerd gedaan.
Ik kan me er derhalve ook wel in vinden wat je tikt.
Echter, een goede werknemer wil je niet verliezen.
Mijn vraag in deze: wat maakt een goede werk-nemer/gever?
Dat mis ik in je reply.
Hierin wordt niet meegenomen (mogelijk wel in vorige reacties) dat de vergrijzing gevolgen zal hebben voor de vraag naar personeel. Dan nu mensen korten op hun salaris zal het verloop des te groter gaan maken. Op dit moment zitten goedbetaalde 40 en 50 plussers vast in hun huidige goede salaris. Wellicht minder productief en van toegevoegde waarde als we zouden willen. Maar zonder hen zit men wel met hele lege handen. Verloop creëert lege handen. Zie dan de juiste mensen dan maar weer eens terug te krijgen. Het geeft überhaupt extra kosten (werving en inleren). Het lijkt mij verstandig gezien de toekomst dan de nu goed betaalde krachten te gaan enthousiasmeren, motiveren en bijleren zodat we investeren om ze toch hun toegevoegde waarde in relatie tot hun salaris kunnen gaan waarmaken. Dit is niet enkel een verantwoordelijkheid van de medewerker (natuurlijk ook) maar waar heeft die werkgever dan al die tijd zitten slapen, ook bij hen ligt deze verantwoordelijkheid.
Kennelijk investeert ProFource meer in het uiterlijk dan in de competentie van de consultants :
http://www.personalshopper.nu/klantenervaring/de-juiste-kleuren-en-styling-is-vaak-net-even-dat-extras/
@John,
Mooi verhaal (ik heb het linkje even gevolgd).
Zelf zit ik nog een paar jaar aan de veilige kant van het Abraham syndroom maar inderdaad motorrijden doe ik al enige jaren niet meer 😉
Het bedrijf waar jij voor staat spreekt me overigens niet aan. Met alle respect voor alle vak colega’s maar als ik zou moeten werken in een MicroSoft omgeving ben ik niet meer waard dan al die gastjes die net van school komen, en om eerlijk te zijn (wederom no offence naar wie dan ook) kijk ik erg neer op MS-Only ‘specialisten’.
Ik zie gewoon te vaak dat men zich specialist noemt (dat ook daadwerkelijk is) in een aantal standaard producten waar werkelijk zat twintigers en dertigers voor te vinden zijn.
Ik moet het inderdaad hebben van de diepgaandere kennis van systemen. Dat maakt van mij een goede troubleshooter met veel kennis en ervaring (iets dat je als schooljongen nu eenmaal niet kunt hebben opgedaan)
Helaas is de markt voor lieden die werkelijk wat kunnen erg beperkt.
Stel je voor je bent een storage specialist (wat ik zeker niet ben) die echt weet waar hij het over heeft… wie is dan bereid je daar voor een passend salaris voor in te huren ?
Zo kan ik (en jij ongetwijfeld ook) nog tal van voorbeelden noemen.
Feit is dat de markt zich in de afgelopen jaren helemaal heeft gericht op oplossingen die gen enkele diepgaande kennis vereissen. Sterker nog als je met een gedegen oplossing voor een issue komt wordt je vaak honend weggelachen (totdat je laat zien dat het werkelijk mogelijk is).
Kijk bijvoorbeeld eens naar de beperkte kennis van programeertalen die er aanwezig is.
Als we even alle visualmeuk en php rommel weglaten is de kans erg klein dat je nog kandidaten vind die je uit de brand kunnen helpen (en ik krijg vanuit MS-omgevingen nogal eens wat bras voorgeschotelt)
Ben ik nu zo goed omdat ik inmiddels al grijze haren heb ?
Nee absoluut niet. in mijn vriendenkring zitten schooljochies met wie ik graag wederzijds kennis deel. Toegegeven, ze zijn zeldzaam maar zij geven me wel hoop voor de toekomst als ik zelf weer eens aan personeelswerving mag denken.
Een puntje nog, in de ICT zijn de salarissen niet op minimumloon gebaseerd.
Lijkt me dus ook niet echt dat salaris versus leeftijd een issue mag zijn.
Als iemand ’te duur’ is dan had je ehm vooraf niet zo veel moeten betalen.
Als iemand die je niet wilt missen toch wegloopt, dan is hij/zij dus kenlijk te laag betaalt.
Neem voor salaris ook maar even de secondaire en tertiaire arbeitsvoorwaarden mee.
Immers als je een dik salaris harkt, veel vakantie dagen heb maar het werk of je colega’s bevallen je niet, is er weinig reden om bij een werkgever te blijven rondhangen.