Wat zal er overblijven, de multifunctionele webbrowser of de gespecialiseerde apps op nieuwe besturingssystemen? Is de klassieke web browser zoals we die al tientallen jaren gebruiken gedoemd te sterven als een soort van terminal-emulator nodig om legacy client/server-toepassingen te draaien op moderne client-platforms?
Gedreven door de dreiging van Microsoft om de licentieprijzen voor Window 8 en Media Center per 31 januari drastisch te verhogen heb ik vorige week besloten om mijn Windows 7-desktop voor het vriendenprijsje van 29,95 euro te upgraden. Buiten de dreigende licentie verhoging weet ik nog niet wat mij heeft bezielt om mijn goed werkende Windows 7-machine vaarwel te zeggen. Zeker omdat ik erg opzag tegen de user interface van Windows 8. Waarschijnlijk was het dan toch mijn ongecontroleerde nieuwsgierigheid om mijn desktop-pc in een gigantische telefoon te veranderen. Tenslotte bel ik ook met mijn desktop middels een ip-phone en een headsetje..
Windows 8 is, net als mijn iPhone, iPad en Android-telefoons gebaseerd op grote iconen zodat je daar met een relatief klein touch screen zoals van een telefoon of tablet makkelijk applicaties mee kan starten en bedienen. Ook een app-store ontbreekt niet waarin ik al vele interessante apps, gratis of betaald, heb kunnen vinden.
Al spelende met deze nieuwe desktopervaring valt het mij op dat de aloude desktop wel op te roepen is, maar eigenlijk ook een beetje is weggestopt tussen al die grote iconen. Met al die apps gebruik je eigenlijk de desktop en de drie browsers (IE, FF, Chrome) die daar normaliter in zijn geïnstalleerd veel minder. Als er voor een website een app is uitgekomen dan start je daarvoor, net als op je telefoon of tablet, de browser niet meer op. Andersom redenerend, komt het er eigenlijk op neer dat websites die geen eigen app hebben ontwikkeld je veroordelen tot de ‘oude’ user interface in het besturingssysteem en een stukje extra software; ‘de browser’. De vertrouwde browser is hiermee eigenlijk gedegradeerd tot een multipurpose portal om ‘oude’ websites te draaien. Eigenlijk lijkt de browser nu al wel een beetje op de 3270 terminalemulators uit de jaren tachtig, die nodig waren om legacy-applicaties op een nieuw besturingssysteem te draaien.
Geen enkele organisatie of aanbieder van content op het internet wil als oudbollig gezien worden en wil op elk platform bereikbaar blijven dus er worden driftig apps ontwikkeld die de gebruikers steeds meer gaan weerhouden om de aloude browsers te gaan gebruiken. Apps hebben het voordeel dat ze zich niet aan allerlei protocolregeltjes hoeven te houden. De communicatie tussen client en server kan dus veel effectiever verlopen dan als je gebruik moet maken van een chatty-protocol zoals http dat is. Omdat een deel van de opmaak al op de client aanwezig is, hoeft er alleen ruwe data overgestuurd te worden, waarmee dus op langzame verbindingen toch een goede gebruikerservaring kan worden bereikt. De goede werking hangt ook niet meer af van de kwaliteit of compatibiliteit van de browser, maar meer van de app zelf. Ik moet wel toegeven dat het daar nog wel eens aan schort, maar toch…
Veel cloud serviceproviders gebruiken browsertechnologie om applicaties te publiceren naar hun gebruikers toe. Op deze manier zijn ze natuurlijk, ondanks het gebruik van allerlei mobiele code, gelimiteerd door de regels die een browser nodig heeft om goed te functioneren. In het geval van applicaties via het web kan een browser nooit de functionaliteit, effectiviteit en gebruikerservaring bieden als een gespecialiseerde app zoals Citrix-achtige clients of gespecialiseerde terminal apps als clientsoftware.
Apps hebben nog een ander groot voordeel voor de aanbieders van content, ze veranderen het verdienmodel van het internet op een manier die met browsers nauwelijks is op te dringen. Gebruikers van een portal of site kunnen middels een betaalde app geld afhandig worden gemaakt. Het gaat veelal (nog) om kleine bedragen per app maar toch ontstaat er hierdoor een directere binding tussen de gebruikers en de aanbieders van content. Dit kan veel voordelen opleveren voor de aanbieder want eigenlijk heb je je geregistreerd op het moment dat je de app hebt aangeschaft. De aanbieder heeft nu ook de mogelijkheid om binding met je te houden door het pushen van berichten of alerts terwijl je hun site niet eens bezoekt. Vooal dit verdienmodel en de betere binding met de gebruikers zal waarschijnlijk het einde inluiden voor onze oude vertrouwde webbrowser.
Ik vraag mij echt af hoe lang het nog duurt voordat de belangrijkste content- en dienstenaanbieders hun portals gaan afsluiten voor html-gebasserde omgevingen en alleen nog met betaalde apps te benaderen zijn en daarmee dus ook de multifunctionele-browser de nek gaan omdraaien. Heeft de webbrowser nog een toekomst of wordt het straks een soort van terminalemulator voor legacy-applicaties die gedraaid moeten worden op een modern besturingssysteem?
Een redelijke naieve opmerking op zijn zachtst gezegd.
Voor een technische leek wellicht een valide vraag maar de onderliggende techniek is wel even wat anders. Het verschil is dat bij de browser de presentatie aan de server kant wordt verzorgd en bij de app aan de client kant. Dat maakt het bouwen van een app ook wel wat meer ingewikkeld dan vaak verondersteld wordt.
Wat dat betreft zal eerder de muis vervangen worden voor een touchscreen dan dat de browser door alleen apps.
Quote uit artikel:
[i]”Apps hebben het voordeel dat ze zich niet aan allerlei protocolregeltjes hoeven te houden. De communicatie tussen client en server kan dus veel effectiever verlopen dan als je gebruik moet maken van een chatty-protocol zoals http dat is. Omdat een deel van de opmaak al op de client aanwezig is, hoeft er alleen ruwe data overgestuurd te worden, waarmee dus op langzame verbindingen toch een goede gebruikerservaring kan worden bereikt. De goede werking hangt ook niet meer af van de kwaliteit of compatibiliteit van de browser, maar meer van de app zelf. Ik moet wel toegeven dat het daar nog wel eens aan schort, maar toch…”[/i]
Quote uit reactie van de schrijver van het artikel:
[i]”Ik ben wel benieuwd naar de onderliggende protocollen en standardisatie want de paar apps die ik even snel met Wireshark heb bekeken communiceren met Secure Sockets Layer of TLS dus lastig om te zien wat daar echt gebeurd op de achtergrond. Zijn er hier apps developers?”[/i]
Fascinerend gewoon!…..
Vraag die overblijft is of de auteur meer een verkoper of meer een technicus is. Van de eerste kan ik dit soort praktijken nog wel verwachten en pijnlijk ‘accepteren’.
Je kunt het TLS verkeer via wireshark analyseren als je in bezit bent van de private en de public sleutel. Zie hier als voorbeeld een link die gaat daarover als men te maken heeft met een telefooncentrale.
http://wiki.snom.com/FAQ/How_to_decode_TLS_calls_using_wireshark
Dit is uiteraard alleen mogelijk als men toegang heeft tot de private sleutel. Een eigen webservice beheren is dus een must voor een analyse.
Meestal wordt het gedaan met XML zo ver ik weet. Dit gaat trouwens bijna net zo chatty als met het HTML protocol… (Ik moest de term ‘chatty’ opzoeken trouwens)
Fascinerend hoe mensen tegenwoordig alles in één vat willen gieten.
Waarom moet alles via een app of de browser? Puur content consumeren, bijvoorbeeld nieuws lezen, weerbericht, fora etcetera gaan prima via de browser. Geen enkele reden om daar een aparte app voor te installeren. Het enige dat zo’n app doet is een browservenster openen en daarin dezelfde content laten zien als de website.
Bij interactieve zaken (applicaties, vandaar het woord ‘app’) is een app zeker zinvol. De GUI kan beter afgestemd worden op de hardware, offline beschikbaarheid van data is beter, makkelijker en veiliger te realiseren, client-side logica is beter af te schermen etcetera.
We praten dus gewoon over twee verschillende werelden waarbij ieder zijn eigen oplossing kent.
Mee eens, HTML 5 wordt steeds volwassener en biedt steeds meer mogelijkheden om typische app functionaliteit via de browser aan te bieden. Je blijft echter steeds met typische web problemen zitten. Denk aan cross-domain scripting wat je echt niet wilt toelaten in je browser. Als een app dat doet om data van verschillende bronnen te accumuleren is dat echter goed verdedigbaar. In een website zul je dat server side moeten doen om dat dan vervolgens in de browser te tonen.
Ik zeg dus: schoenmaker, blijf bij uw leest. Een browser is een ideale tool om content te consumeren, oftewel informatie te browsen (vandaar de naam). Een app is een applicatie, oftewel toepassing. Ideaal voor interactieve zaken waarbij (eventueel) resources van het net gebruikt worden.
Een browser is toch ook een applicatie, waarom zou een app dan geen browser zijn. Ik zie die twee werelden fuseren en in verschillende hoedanigheden met elkaar gaan samenwerken en zoals gezegd acteert een app al vaak als browser, met het voordeel dat de presentatie aan de client kant kan plaatsvinden. Het begint dan weer een beetje op een terminal service te gelijken.
Ik zie de trend wel, net de als de schrijver van dit artikel.
Oke, voor veel websites is een alternatief in de vorm van een app beschikbaar voor specifieke extra toeters en bellen en wellicht makkelijker navigatie, en voor klantenbnding natuurlijk.
Maar ik moet er niet aan denken dat ik voor elke web-site een app moet installeren. Het wordt dan wel erg vol op mijn device en mijn scherm.
Gelukkig is er dan de generieke app voor alle sites: de generieke web-browser – met HTML5.
Gelukkig maar.
‘m App is gepruts met Java (draait in een browser)
Een applicatie is een programma (software).
Het zelfde artikel in de Engelse versie op ons bedrijfblog heeft in ieder geval de aandacht bereikt van Mozilla founder en chairman Tristan Nitot, uiteraard is hij het er niet mee eens… maar hij geeft wel een goed doordacht antwoord op deze stelling waarmee hij ook meteen een nieuwe generatie browsers voor Android en desktops promoot!
http://blog.mozilla.org/beyond-the-code/2013/02/07/what-if-the-browser-disappeared/
Haha, geloof je zelf dat plausibel is dat ik net zoveel apps ga installeren en gebruiken dan dat ik websites bezoek ?
Apps kunnen een aanvulling of vervanging zijn van websites, maar zeker niet van de webbrowser.