Detacheerders die als preferred supplier voor een grote opdrachtgever de inhuur van zelfstandige ict-professionals regelen, hebben geen monopoliepositie bij het contracteren van zzp’ers. Dat vinden Computable-experts naar aanleiding van een lezersvraag naar een eventueel monopolie.
Een lezer van Computable vroeg half december 2012 de loopbaanexperts of detacheerders die bij een belangrijke ict-opdrachtgever de status ‘preferred supplier’ hebben, daarmee feitelijk monopolist zijn. Hij ziet dat collega-zzp’ers bij het werven van een opdracht gedwongen zijn de werkzaamheden via de prefferred detacheerder te verrichten, inclusief de tarieven, marges en afdrachten die deze partij hanteert. ‘Is dat wel zuivere koffie?’, wilde hij weten. Acht Computable-experts gaven hem hun mening.
Volgens directeur André van Dalen van Oracle-expert Amis Services in Nieuwegein is het voor zzp’ers belangrijk uit te gaan van hun eigen kracht. Kijkt een opdrachtgever alleen naar de laagste prijs, dan heeft een zelfstandige die veel meer in zijn mars heeft, daar volgens hem niets te zoeken.
Managing partner Tjibbe van der Zeeuw van expertisenetwerk Qhuba in Utrecht waarschuwt voor het probleem van verschraling: professionals worden gereduceerd tot een cv en een tarief. ‘Over opbrengsten en match met karakter, cultuur en persoonlijke bijdrage wordt niet meer gesproken. Ja, achteraf. Als het dan maar niet te laat is …’
Eigen keuze
Voor zzp’ers liggen de opdrachten niet altijd voor het oprapen, beseft manager business support Peter Meindertsma van CRM Partners in Barneveld. Zit er een preferred detacheerder tussen opdrachtnemer en opdrachtgever, dan moet de opdrachtnemer in principe de voorwaarden van de tussenpersoon accepteren. ‘Accepteer je die of ga je je tijd elders beter besteden? Het blijft je eigen keuze.’ Hij ziet geen juridische of ethische bezwaren tegen een preferred detacheerder. ‘Het staat iedereen vrij te bepalen waar hij zijn diensten inkoopt en tegen welke voorwaarden – totdat hij door de voorwaarden gehinderd wordt en niet meer aan de gewenste capaciteiten kan komen.’
Directeur Stephan Bosman van ict-detacheerder Neomax ziet dat ict-opdrachtgevers kansen laten liggen wanneer zij alleen op prijs inkopen en niet op kwaliteit en resultaat. Hij zegt: ‘Geen marktwerking op basis van tarieven, maar juist op basis van succes. Geef meerdere partijen een kans, kwaliteit en massa gaan meestal niet hand in hand en maak de business weer persoonlijk. Op die wijze creëer je meer betrokkenheid bij je leveranciers en wordt het nog leuker om met elkaar in de ict werkzaam te zijn.’
Voordeel
Directeur ict-diensten Roland Schweigl van ict-dienstverlener Cegeka in Veenendaal ziet ook voordelen aan de intermediairfunctie van een detacheerder. ‘Via zo’n grote detacheerder kunnen zzp’ers bij een klant binnenkomen waar ze anders als zelfstandige geen kans zouden maken. Dat geldt ook voor kleine detacheerders. Mijn ervaring is dat grote detacheerders lang niet altijd in staat zijn om helemaal zelf in de vraag van een grote klant te voorzien. Zij schakelen dan zzp’ers en kleine detacheerders in.’ Kleine partijen hebben naar zijn idee meer voordeel dan nadeel bij de positie van een preferred supplier.
Zo zie je maar dat het doorlenen zoals veel gebeurde in het verleden nog steeds niet weg is. Daarnaast zie je dat bedrijven een grote detacheerder nemen als poortwachter en de rest eigenlijk het zelfde blijft.
Op zich is dit geen verkeerde beweging aangezien op deze wijze grote inhurende bedrijven ineens zicht krijgen op wat er allemaal binnenkomt.
Nee, volgens de gangbare economische definitie is een ‘preferred supplier’ – dus ook detacheerder – een oligopolist.
Er is nl. sprake van een beperkt aantal mededingers, waarbij de prijsstelling van de één direct de marktpositie van de anderen beïnvloedt.
De symptomen zijn als zodanig dan ook herkenbaar in de huidige markt.
Met het genoemde meest herkenbaar symptoom, “verschraling; professionals worden gereduceerd tot een cv en een tarief”.
Vele aanvragen kenmerken zich door ‘puntsgewijze motivatie op elke eis’ en ’tarief : zo scherp mogelijk’.
Aan de andere kant voegen de preferred suppliers ook weinig waarde toe. Vaak heeft de ZZP-er zelf direct het contact en de opdracht al “geregeld”, blijkt er sprake te zijn van een preferred supplier. Het moet dan via hun lopen, ze pakken hun marge zonder dat ze maar iets gedaan hebben. Voor de ZZP-er is het vaak dubbel wachten op z’n geld, eerst moet de preferred supplier betaald krijgen en die betaald daarna pas de zzp-er. Het is zeer concurrentie-beperkend.
Wellicht moet je ook even kijken waarom “inhuurders” werken met preferred suppliers……
– preferred supplier is eigenlijk een tegenhanger van de “blacklist” (de zzp-ers of detacheerders waarmee je geen zaken (meer) wilt doen.
– van je leverancier verwacht je een bepaalde stabiliteit, dus niet om de paar weken een ander persoon voor een bepaalde klus. Je wil dus de voorkeur geven aan leveranciers die hier aan voldoen
– het maakt voor een inhuurder nogal wat uit of ze met één partij prijsonderhandelingen moeten voeren, of met 50 individuen
– voor de inhuurder is het ook handig als hij maar één factuur hoeft te sturen, ipv 50 individuele
– zeker vanuit de inkooporganisatie is het ook handig als ze één aanspreekpunt hebben ipv allemaal losse
Echter, dit is vooral de visie van inkooporganisaties en hogere managers.
Deze constructie geldt overigens niet altijd alleen voor zzp-ers. Ik ken ook bedrijven die maar met één partij zaken doen wanneer het gaat om inhuur van krachten, en deze ene partij doet dan weer zaken met de zzp-ers en andere detacheerders.
Alhoewel… zoals in sommige reacties al genoemd is: sommige zzp-ers en kleinere detacheerders hebben hun eigen contacten binnen de organisatie. Zij voeren de gesprekken zelf, en als ze het dan eens zijn geworden, wordt alleen het formele gedeelte (de contracten) afgehandeld langs centrale weg.
Intersant onderwerp. Hoewel de reactie van PaVaKe verhelderend is, heb ik in het verleden toch wel een aversie gekregen van die al dan niet preferred supplieers die over elkaar rollend en bollend proberen de gunst van zowel de aanbieder als de al dan niet geschikte kandidaat te winnen.
Om te beginnen zou je als werkelijk prefered supplieer moeten realiseren (dat doet de kandidaat immers ook) dat je daarmee nog niet een exclusive supplieer bent.
Denk maar niet dat vodatelefoon, de ptt, de NS of shell een geschikte kandidaat overslaat omdat die niet via de al te gretige detacheerder wordt aangeboden.
Verder heb ik gemerkt dat ook bij de preferred zwamkezen een hoop cowboy volk zit.
Een dotnet klopper, sharepoint avonturier zullen ze wel kunnen vinden, maar voor een vacature die een wat specialistischere achtergrond vereist heb je tenminste de kennis nodig om zo’n kandidaat op een behoorlijke manier te screenen. Die kennis heb je niet als je naar tien jaar VisualBasic besluit headhunter te worden.
@Pascal
Je hoort me ook niet zeggen dat de oplossing van preferred suppliers zaligmakend is. Integendeel zelfs in sommige gevallen.
Stel, ik heb via via de perfecte kandidaat gevonden om bij mij een klus te komen klaren. Helaas komt zijn werkgever niet voor op de preferred suppliers list van mijn werkgever. Dan wordt het heel lastig deze man/vrouw binnen te halen.