Volgens vakbond De Unie wordt 2013 voor onder meer de it-sector een somber jaar. Voorzitter Reinier Castelein denkt dat er opnieuw veel banen verloren zullen gaan. Vooral de versoepeling van de ontslagregeling baart de vakbondsvoorzitter zorgen. De Unie stelt dat er ook buiten de sector banen worden geschrapt in it-functies, met name in de financiële sector. Zo staan er bij pensioenuitvoerder APG honderd tot tweehonderd ict-banen op de tocht.
De Unie-voorzitter Castelein deed zijn uitspraken tegen de zakelijke nieuwszender RTLZ. Hij voorspelt dat de ontslaggolf de komende jaren door kan gaan. ‘Ik houd mijn hart vast voor 2014, als het ontslagrecht zodanig is versoepeld dat de mensen die nu nog te duur zijn om te ontslaan, wel kunnen worden weggestuurd.’ In zijn ogen kan er niet snel genoeg een sociaal akkoord worden gesloten. ‘Dat eindeloze aftasten moet maar afgelopen zijn.’
Castelein ziet het somber in voor de financiële sector, maar maakt zich tevens zorgen over andere sectoren. Hij noemt in het gesprek met RTLZ bijvoorbeeld de it-sector: ‘2013 zal voor veel mensen een somber jaar worden. Maar dat zou in 2014 gewoon door kunnen gaan.’ De Unie-voorzitter wijst er op dat bij Capgemini eerder dit jaar al tussen de 300 en 400 ontslagen vielen. Maar ook bij andere grote dienstverleners verdwenen in 2012 honderden banen, zoals bij Logica, HP, IBM en KPN Corporate Market.
Banken en verzekeraars
Maar niet alleen in de it-sector vinden saneringen plaats. Ook daarbuiten verdwijnen er it-functies, met name in de financiële sector. Daar worden in het kader van grote ontslagrondes ook automatiseerders ontslagen. Het afgelopen jaar hebben ABN Amro, ING, Rabobank en SNS Reaal aangekondigd zeker ruim 5000 banen te schrappen. Volgens het Financieele Dagblad hebben de meeste banken en verzekeraars hun personeelsbestand in Nederland al met meer dan 10 procent teruggebracht. ‘Het is een drama. Ik voorzie in 2013 en 2014 nieuwe aankondigingen’, zegt Erwin Rog, onderhandelaar bij vakbond De Unie, tegen deze krant.
Sanering bij pensioenuitvoerder APG
Ook bij pensioenbedrijven vinden reorganisaties plaats, waar ook ict-functies worden geschrapt. Begin 2013 wordt bijvoorbeeld bekend hoeveel automatiseerders er bij het ICT-bedrijf (voorheen CIS) van het pensioenconcern APG moeten verdwijnen. Momenteel loopt er een adviesaanvraag van de directie bij de ondernemingsraad. Naar verwachting gaat het om zo’n honderd tot wellicht tweehonderd banen. Bij het ICT-bedrijf werken zo’n duizend mensen (inclusief inhuur) aan de ict voor APG Pensioenbeheer, APG Asset Management en verzekeraar Loyalis. Het budget bedraagt zo’n 150 miljoen euro.
De reorganisatie bij de ict-divisie is onderdeel van een veranderprogramma dat APG afgelopen oktober aangekondigde. Dat moet de efficiency van de bedrijfsvoering van de pensioenuitvoerder verbeteren. Het plan is volgens de directie nog een uitvloeisel van de fusie met Cordares in 2008, waarbij de bedrijfsonderdelen pensioenadministratie, incasso, communicatie en ict nu worden geïntegreerd. Daarbij verdwijnen naar verwachting de komende vier jaar jaarlijks zo’n tweehonderd banen, waarvan een deel via gedwongen ontslag.
De recessie kan ook een positief effect hebben op de ICT-branche. Indien de juiste mensen blijven behouden voor de organisatie kan dit zorgen voor een verhoogde productiviteit en kwaliteit.
LS,
Links en rechts zullen we nog wel even last hebben van de economische malaise. Aan de andere kant zijn de bedrijven vanaf 2008 aan het schrapen op de kosten of zijn er faillissementen uitgesproken. Bedrijven die nu nog overeind staan zijn geherstructureerd en staan klaar voor de toekomst. Hierin zullen ook ouderen in participeren. Ouderen die jaren geleden vastgeroest zaten en niet flexibel meer waren. Nu staan de ouderen te springen voor werk en staan open voor allerlei werkzaamheden. Werkzaamheden die geld oplevert en financiële planningen weer mogelijk maakt. Het UWV, de bijstand en de vele onterechte afwijzingen wil je achter je laten en vergeten. Het is bijna ‘ maakt uit wat, als het maar ontzorgt’. Ook ik ben nog wel somber maar start per 6/1/2013 wel weer met een nieuwe baan voor een jaar. Ik behoor nu tot de 2% ouderen boven de 50 jaar die weer kan werken en een salaris krijgt. De feestdagen stonden nu niet in het teken van solliciteren of wanhoop. Kortom, laten we voorzichtig positief zijn.
Denk dat John een belangrijk punt maakt. Onze branche is zo veranderlijk dat kennis van vandaag over een jaar al weer verouderd is. Inhoudelijke ervaring heeft dus een beperkte houdbaarheid. Er is dus altijd wel weer iets nieuws te leren waarmee je jezelf kunt onderscheiden van (wellicht) jongere werknemers. Als je 20 of 30 jaar ervaring je helpt om snel tot de essentie van een nieuwe techniek of methode door te dringen, is dat alleen maar een extra plus.
Kan me herinneren dat we in het eerste decennium van deze eeuw niet meer wisten waar we nieuw personeel vandaan moesten halen. We zijn toen van ellende (dat bleek de verkeerde woordkeuze) herintredende huisvrouwen gaan opleiden. Veel van die dames stroomden uiteindelijk in een snel tempo door naar hogere posities. Ze wilden zo graag en hadden zo weinig te verliezen. (levens)ervaring en motivatie betaalde zich hier snel uit. Ik heb dan ook medelijden met de HR medewerker (of vaak medewerkster) die leeftijd alleen maar ziet als een hogere looneis en daarmee een probleem. Die laat zoveel betere kandidaten lopen.
Dat er ontslagen in de IT vallen wil trouwens ook niet zeggen dat de behoefte aan IT weg is. Linksom of rechtsom zal die behoefte toch opgevuld moeten worden. Vaak zijn die ontslaggolven een overreactie en moet de recruitment afdeling als weer snel aan het werk. En de oplossing is niet altijd een medewerker in India of Pakistan. Die hebben ook looneisen die sneller groeien dan hun eigen economie.
Voor 2013 wens ik iedereen die op de bank terecht is gekomen een positieve houding toe. Zolang je maar blijft leren en fris uit je ogen kijkt. Dan kan je jezelf in elk geval niets verwijten.
@John: veel succes bij je nieuwe baan. Enne: een nieuwe baan voor een jaar levert tegenwoordig net zoveel zekerheid als een contract met onbepaalde duur.
Ik ben op de eerste plaats geen voorstaander van het ontslaan van mensen omdat het even tegenzit. Daarom plaats ik vraagtekens bij het huidige bedrijfsbeleid t.a.v. duurzaam ondernemerschap van de leiding. In heb het idee dat er te veel nadruk gelegd wordt op o.a.:
1. korte termijn visie (snel mensen aannemen als het meezit en dan opeens mensen ontslaan als het tegenzit),
2. commerciele doelstelling (in termen van geld verdienen).
Als ik er nog iets aan toevoeg namelijk, een belangrijk geluid van mensen over de werkvloer dat wij leven om te werken, dan moet ik inderdaad geloven dat wij te veel bezig zijn met geld verdienen.
Ik denk dat werken om te leven beter past bij een mens. Wellicht is het in dit licht nuttig om de kwaliteitsfunctie van een onderneming t.a.v. de samenleving opnieuw te bekijken.
Ik ondersteun de mening van Pradiep. Ik hoop dat in 2013 de trend naar meer duurzaam ondernemen doorzet. Je ziet steeds meer invloedrijke denkers die mensen (bedrijven) inspireren om deze stap te zetten. En dat betekent ook een duurzaam personeelsbeleid waarbij niet gelijk wordt gereorganiseerd als het een jaar tegenzit. De CEO’s van tegenwoordig blijven 2 jaar bij een bedrijf, en het enige wat je dan kan doen om het resultaat te verbeteren, is in de (personeels)kosten snijden. Toegevoegde waarde leveren in de producten of diensten zie ik weinig CEO’s doen.
Daarnaast is het heel kortzichtig aangezien er op (middel)lange termijn een tekort is aan ICT mensen, die je vervolgens weer moet werven tegen hoge kosten. Want het wereldje is klein. En effect op het imago van zulk ontslagrondes is groter dan bedrijven denken. Die mensen krijg je niet zomaar terug met alleen een dik salaris. De trend zal meer doorslaan naar intrinsieke motivatie ipv extrinsieke motivatie. En dan heb je als bedrijf niet echt een goede kant van jezelf laten zien.
Het is allemaal kenmerkend voor hoe onze samenleving op dit moment is georganiseerd. En allerlei agressie, criminaliteit komt uit deze excessen voort. De drive naar meer geld is allesoverheersend.
En dat terwijl je van een inkomen boven de 75.000 euro per jaar, niet gelukkiger wordt, blijkt uit allerlei onderzoeken.
Natuurlijk moet er een motivatie zijn om mensen om te presteren, excelleren maar of geld altijd de juiste is. Het moet meer in balans komen met andere waarden en normen. Je medemens moet niet de dupe worden van de wens naar meer-en-meer geld.
Ook opvallend artikel gisteren op nu.nl dat de superrijken enorm veel rijker zijn geworden in 2012. Dat is een langer het geval; het geld stroomt steeds meer van arm naar rijk. Let wel, ik ben niet jaloers op dat geld. Maar er mag wel wat meer maatschappelijke verantwoordelijkheid genomen worden door deze rijken.