De eindgebruiker is koning! Vroeger was het zo dat de it-afdeling voorschreef hoe er met de it-systemen om moest worden gegaan. Soms kwam dit voort uit de starheid van systemen, maar meestal lag het aan de starheid van it’ers; zij hebben graag volledige controle. Onder zware druk van de eindgebruiker is dit nu volledig aan het omslaan.
Met de komst van steeds gebruikersvriendelijker apparaten als smart phones en tablets zijn mensen ook steeds ‘verwender’ geworden op het gebied van automatisering. Voor elke toepassing is wel een app te verkrijgen en hoe meer apps in de app store hoe beter de leverancier gewaardeerd wordt. Het hele app-model is natuurlijk mogelijk gemaakt door de komst van de cloud en Software-as-a-Service modellen. Facebook, Hotmail en Twitter in de consumentenmarkt, gevolgd door SalesForce en Office365 in de zakelijk markt, hebben een enorme impact gehad op de manier waarop gebruikers kijken naar en omgaan met it. Deze SaaS oplossingen maken het zelfs voor de kleinste gebruiker mogelijk om op volwassen manier mee te doen. Apps doen daar nog een schepje bovenop.
De tijd is voorbij dat je met de corporate laptop op kantoor komt waarna het ding eerst een half uur de verplichte veiligheidsprocedures doorloopt en de vereiste software updates installeert. Met Bring Your Own Device werd het al rap mogelijk om deel te nemen in bedrijfsprocessen vanaf je eigen tablet, zonder dat daarbij de veiligheid in het gedrang kwam. Heel fijn, omdat je dan niet meer te maken hebt met het keurslijf waarin je werkgever of opdrachtgever je wil stoppen en ook voor tijdelijk, ingehuurd personeel veel beter omdat je dan niet voor elke klant een bijbehorende laptop nodig hebt.
Maar wat nu als we nog wat verder willen? Wat als er dusdanig slimme platforms ontstaan in de cloud, waarbij je zelfs je eigen bedrijfsproces kan meenemen? Bring Your Own Business Process? BYOBP?
Altijd al gefascineerd door code generatie en model driven applications denk ik dat het mogelijk is om je eigen bedrijfsproces mee te nemen en te laten landen op het it-platform van de organisatie waar je op dat moment voor werkt. Droom ik? Denk aan initiatieven als Microsoft’s Oslo! Mensen zijn niet in een keurslijf te persen, ze willen graag hun eigen vrijheden bij het uitvoeren van hun dagelijkse werkzaamheden. Het gaat om het resultaat en niet om de manier waarop. De manier waarop wordt grotendeels bepaald door de gebruiker en niet door de organisatie waar zij voor werkt.
Vandaag de dag is met een platform als SharePoint Online (onderdeel van Office365) al behoorlijk veel mogelijk op dit gebied. Vanuit een door de eindgebruiker getekend Visio-diagram op basis van de standaard BPMN-taal kan redelijk eenvoudig een ‘applicatie’ (workflow) worden gegenereerd die in SharePoint kan draaien en waarmee je snel aan de slag kan. In feite is SharePoint Online dan geen SaaS-oplossing meer maar een PaaS-oplossing; een platform waarop je oplossingen laat landen. De grote uitdaging zit hem in het bieden van flexibele samenwerkingsmogelijkheden en volledige auditability. Door middel van zo veel mogelijk geautomatiseerde, in het platform ingebouwde governance moet auditability (wie heeft wat, wanneer en waarom gedaan?) goed realiseerbaar zijn. En door een dynamisch, sociaal samenwerkingsplatform te bieden waarbij mensen op een ad hoc manier bij elkaar komen waar en wanneer nodig, kunnen processen prima op elkaar afgestemd worden. Zo gebeurt het toch eigenlijk al lang, bij de koffiecorner of in de gang? Alleen nu dan ondersteund door een platform wat ook de gebruikersacties registreert en coördineert.
Door BYOBP op deze manier te implementeren kunnen flexibiliteit en controle prima samenleven. Zeker in een tijd waarin het niet meer ‘done’ is om medewerkers te monitoren op aanwezigheid maar op resultaat (het kan niet anders met het nieuwe werken) moeten ook de onderliggende platforms dit gaan faciliteren.
BYOBP is het nieuwe buzzword voor 2013. Mark my words.
Ik denk niet dat de starheid van de it’er de grondoorzaak is van het voorschrijven hoe er met systemen omgegaan moest worden. Eerder wet- en regelgeving die bepalen hoe en op welke wijze processen – en dus ook systemen – ingevuld moeten worden.
Dat werk veranderd door het gebruik van byod is een trend die doorzet. Angst wordt weggenomen doordat er systemen ontstaan die dit op een verantwoorde en veilige wijze mogelijk maken. Sharepoint is er een van, hoewel de onderliggende techniek het voor de it’er niet altijd makkelijk is een vlot en goed werkende omgeving van te maken. En, belangrijker, is sharepoint wel het juiste middel?
Ik zie meer in middelen die een gedeeld whiteboard mogelijk maken, online conferencing. Dan kun je ongeacht werkplek – als je maar een Internetvoorziening hebt – deelnemen, een idee uitwerken en dan weer offline verder denken. Dit strookt meer met de Scrum gedachte; korte sprints waarin in kleine stappen oplossingen gemaakt worden. Sneller resultaat. Makkelijker bijsturen.
Bij vrijheden horen ook verplichtingen.
Dat een gebruiker snel en makkelijk op een byod-manier wil werken is op zich logisch. Alleen de realiteit is toch wel wat anders. De grootste belemmering is het feit dat de techniek niet snel genoeg meegroeit of geadopteerd wordt om aan deze vraag te voldoen.
Neem nou bijvoorbeeld Windows 8. Dat is al een ruime maand uit maar er zijn nog steeds bedrijven die het tien jaar oude Windows XP gebruiken. Die vergelijking kan je ook doortrekken op het byod-vlak en de maatwerkapplicaties van bedrijven. Daar zitten vaak nog steeds applicaties die steunen op techniek van 10 jaar geleden.
Maar ook de nieuwste Windows 8 RT tablets zijn ook maar beperkt geschikt omdat ze niet 100 procent compatible zijn met hun grote broers de desktop pc’s. Dus Office op je RT-tablet draaien lukt alleen met een afgeslankte variant.
Dus wat dat betreft zal de hele byo-trend nog wel minimaal tien jaar in elementaire ontwikkeling zijn en zullen er nog genoeg uitdagingen aangegaan moeten worden.
Ik vind dit een stigmatiserend artikel:
…maar meestal lag het aan de starheid van it’ers….
Dit suggereert dat it’ers destijds wel anders konden, maar er een plezier in hadden om star te zijn naar de gebruiker. Dan is mijn ervaring gelukkig anders.
…zij hebben graag volledige controle….
Een IT-er wil geen controle om de controle. Hij wil dit omdat hij verantwoordelijk is voor beschikbaarheid en betrouwbaarheid van systemen, of omdat gebruikers er zelf om vragen. En daarvoor moet je op sommige momenten of plaatsen een controle inbouwen. Bijv. m.b.t. autorisatie van maildatabases, of van sales gegevens. Het is de gebruiker die vraagt of IT alleen geautoriseerde mensen toegang wilt geven. En t.b.v. bijv. betrouwbaarheid van systemen is het vrij logisch dat de broncode afgeschermt wordt om te voorkomen dat willekeurige gebruikers algorithmes aanpassen.
En geef een it’er ook niet de schuld dat t.b.v. electronisch betalingsverkeer meerdere validatie- en autorisatie processen geimplementeerd zijn.
Ik sluit me ook aan bij de opmerking van Paul, dat ook wet- en regelgeving voorschrijft dat er controles worden ingebouwd.
@Marius @Paul, voor de goede orde: ik categoriseer mezelf ook als it’er en vind mijzelf soms ook best star als men mij om nieuwe functionaliteiten en mogelijkheden in een bestaande omgeving of product vraagt. Daarnaast hebben jullie natuurlijk groot gelijk dat ook governance een grote rol speelt in de terughoudendheid. Soms moet je prikkelen om verder te laten lezen… De reacties bij opinies zijn net zo waardevol als de opinie zelf!
@Gijs,
Jouw bewering en beeld omtrent BYOD-zaken, waar je een deel van je artikel op gebaseerd hebt, zijn volkomen verkeerd! Veel zaken en processen zijn in een BYOD-concept verplaatst naar een andere plek in de architectuur, dus niet verdwenen. Ik ga hier verder niet op in, want dit is geen BYOD-artikel.
Je gedachte wordt al ondersteund met tools en mogelijkheden vanuit collaboration-hoek.
Met een juiste collaboration suite (dus geen Sharepoint) kun je veel vrijheid in werkprocessen inbouwen. De voorwaarde van het behalen van de verwachtte resultaten is dat je businessprocessen en je bedrijfscultuur deze werkwijze ondersteunen. In dit kader hebben we te maken met management 2.0, werknemer 2.0 en ook dus bedrijfsvoering 2.0.
Langzaam maar zeker begint IT op voetbal te lijken. We hebben in dit land ruim 15 miljoen voetbalcoaches, maar ondertussen bijna evenzoveel IT experts.
Iedereen is er van overtuigd dat zijn laptop, tablet, smartphone het beste is. Dito voor de applicaties die gebruikt worden, of die nu traditioneel of in de cloud gedraaid worden. En ach, waarom laten we dit ook niet introduceren voor businessprocessen.
Alles bij elkaar opgeteld kom ik tot de nieuwe manier van samenwerken: Zo dicht mogelijk langs elkaar heen communiceren!
Er wordt in het artikel gesproken over de starheid van de it’er, maar wie mag het straks allemaal weer aan elkaar zien te knopen? Juist, diezelfde it’er.
Intercompatibiliteit tussen diverse office suites (open office, ms office etc); websites die in de ene browser anders worden weergegeven dan in de andere, attachements die in het ene e-mail pakket wel te openen zijn, en in het andere niet, attachments die op het ene OS wel goed meekomen in de standaard mailclient, en in het andere OS niet.
Mijn beeld is dat werknemers straks heel wat zakelijke uren lopen te verstoken met het draaiend krijgen van hun eigen device en het integreren van hun eigen processen in de bedrijfsomgeving, in plaats van dat ze doen waar ze voor aangenomen zijn.
Dan laat de IT’er een beetje star zijn, maar hij zorgt wel dat de hele zaak draaiende blijft!
“BYOBP is het nieuwe buzzword voor 2013. Mark my words.” – ik twijfel hier sterk aan.
Als je zou zeggen “case management” of “no process” dan zou ik je wellicht nog gelijk geven, maar ik en velen anderen denk ik met mij worden moe van BYO.
Uiteraard gaat het niet om het woord, maar om de gedachten erachter en ik ben tegen dit hele concept.
Waarom is goede software en succesvolle IT schaalbaar? Omdat het gestandaardiseerd is. En waarom is schaalbaar goed? Omdat het in lijn is met de business en mee kan bewegen met de business, zowel omhoog als omlaag.
Tot zover is er nog steeds geen tegenstrijdigheid met SharePoint waarop je bedrijfsprocessen kunt laten landen -om het artikel maar aan te halen.
Maar schaalbaarheid zit hem niet alleen maar in de IT, maar juist ook in het proces. Ik geloof dat een proces het meest efficient wordt uitgevoerd als deze ook zoveel mogelijk structuur heeft en de software dit zo goed mogelijk kan ondersteunen. Met eigen processen verlies je zeer veel controle. Hoe ga je governance uitvoeren? en controleren of er aan compliance regels is voldaan? Hoe draag je processen over? Of laat je veel initiatief over bij de werknemer?
In alle gevallen zullen de kosten stijgen. Je hebt namelijk duurdere mensen nodig als je flexibele processen hebt, de inwerktijd wordt langer, parate kennis belangrijker. Maar ook het maken van rapportage en de rest van de ketens worden geraakt.
Nu ben ik niet tegen alle flexibele processen, maar ik ben van “standaard, tenzij”.
Om dan nog het BOYD ding te adresseren. BYOD werkt volgens mij alleen maar goed als je geen aparte software hoeft te installeren op het device om bij bedrijfsdata te komen, maar dat je standaard maakt van e-mail protocollen en bijvoorbeeld de browser. Anders gezegd: als er een probleem optreedt moet de eigenaar van het eigen device dit probleem zelf op kunnen lossen (eventueel met wat WIKI’s van de werkgever), anders wordt BYOD waarschijnlijk een duur concept.
BYOBP blijft in mijn ogen een slecht idee. Leuk voor de kenniswerkers, maar lang niet geschikt voor iedereen omdat je vooral discipline nodig hebt en in NL dit in mijn ogen vaak ontbreekt.
Eigenlijk wel een goed plan. Waarom alles in beton gieten met regelgeving en strafmaatregelen.
Het kan ook anders:
http://uitverwondering.blogspot.nl/2009/06/geen-verkeersborden-meer-in_09.html.
http://www.binnenlandsbestuur.nl/ruimte-en-milieu/achtergrond/achtergrond/verkeersborden-en-stoplichten-exit.99924.lynkx
Waarom zou het in het verkeer wel kunnen werken en in het zakenleven niet? Het verkeer is toch ook maar een ‘proces’ wat bestuurd wordt door regelgeving en borden?
@Wil: in een dorp van 800 inwoners werkt dat misschien, maar ik weet niet of je ooit in India bent geweest?
Ik heb daar enkele heel mooie verkeersknooppunten gezien zonder borden, waar het een gekrioel is van allerhande gemotoriseerd verkeer, fietsen, koeien, olifanten, voetgangers en handgeduwde karren.
Een geweldige ervaring om mee te maken, maar verre van efficiënt in vergelijking met onze verkeersdoorstroming.
@PaVaKe:
Lol – je neemt hem nou wel heel erg letterlijk. 🙂
Maar goed – om daarin mee te gaan: zelfs als de verkeersdoorstroming niet efficiënt is, dan nog is er een keus – ga ik mee doen of niet.
Datzelfde geldt ook voor veel andere initiatieven. Ik ben van mening dat we teveel denken in beperkingen en wantrouwen (regels, SLA’s en strafmaatregelen).
Op voorhand al – nog voordat er ook maar een paal in de grond staat zijn er al aannames over hetgeen er fout gaat, wie of wat die de fout gaat veroorzaken en wat een passende maatregel zou kunnen zijn.
Met als gevolg dat er nogal wat initiatieven in de kiem gesmoord worden enkel vanuit de aanname dat het fout gaat. Vooral de tak van sport die security heet kent een hoog DIP gehalte (aka: voor elke oplossing een probleem). En kenmerkt zich door een schrijnend tekort aan mensen met een GBV diploma.
🙂