De detacheringswereld heeft zich de afgelopen vijf jaar stormachtig ontwikkeld. Waar grote en middelgrote organisaties eerst tussen de tien en driehonderd leveranciers op het gebied van tijdelijke resourcing hadden, zien we de laatste jaren een grote verschuiving naar minder leveranciers die meer toegevoegde waarde leveren..
Tot een aantal jaar geleden waren veel managers in staat via hun eigen netwerk consultants in te huren. Elke freelancers was een leverancier vanuit inkoop-perspectief, de tarieven waren sky high (en totaal niet geharmoniseerd) en kwaliteit was minder relevant dan beschikbaarheid.
En toen kwamen we in een economisch neerwaartse spiraal terecht. Dat is het moment geweest waarop de verantwoordelijkheid voor inhuur is verschoven van (it-) management naar de inkoop afdeling. Gestructureerd en gedecideerd werden tariefsverlagingen doorgevoerd en de aantallen leveranciers geminimaliseerd.
Samenwerkingsverbanden met grote consultingorganisaties werden contractueel vastgelegd. Consultants gingen tegen kostprijs of met verlies richting de klant, wat weer ten kosten is gegaan van de kwaliteit.
Er zijn veel organisaties die geëxperimenteerd hebben met zogenaamde brokers: partijen die, (bijna) volledig geautomatiseerd, grote volumes aanvragen in behandeling namen en voor lage tarieven snel meerdere cv’s per aanvraag konden leveren. De marges zijn minimaal, omdat de toegevoegde waarde ook minimaal is.
Gevolg: Tarieven het juiste percentage omlaag, marge voor de leverancier procentueel omlaag, vervullingsquota op orde, reactietijd keurig in Excel bijgehouden: missie geslaagd!! Dat de business inmiddels met de handen in het haar zat was minder relevant dan de klinkende resultaten op het gebied van teruggeschroefde tarieven en lagere marges.
Wat deze maatregelen voor de kwaliteit van de ingehuurde mensen betekende kwam tijdens de evaluaties tussen inkoop en leveranciers niet ter sprake. De consulting partijen keken naar beschikbaarheid van consultants in plaats van kwaliteit en de brokers waren niet in staat kandidaten daadwerkelijk te kwalificeren op vakinhoudelijke kennis.
Mensenwerk
Sommige partijen zijn altijd vast blijven houden aan de overtuiging dat kwaliteit leveren nog altijd mensenwerk is. Dat het tijd en geld kost om het netwerk van leveranciers en freelancers up to date te houden en uit te breiden. Dat elke kandidaat die bij je opdrachtgever geïntroduceerd wordt persoonlijk gekwalificeerd moet worden om naast de functie inhoudelijke match ook een persoonlijke en culturele match te kunnen maken.
Resourcing the future betekent dat detacheringsorganisaties een transparante totaal oplossing moeten leveren die veel verder gaat dan het leveren van consultants op vragen van opdrachtgevers. Een detacheringspartij die over vijf jaar nog steeds wil bestaan zal zich moeten profileren als een consultancy organisatie met kennis van flexibele arbeid. Let wel: dat gaat verder dat het leveren van kandidaten op openstaande vragen! Denk aan competentiemanagement, het daadwerkelijk pro-actief managen van een pool op basis van beschikbaarheid, performance en skills.
Het primaire uitgangspunt moet uiteraard zijn dat de klant altijd kan vertrouwen op het tijdig en correct leveren van de juiste, persoonlijk gekwalificeerde resource. Hiernaast zal een breed scala van additionele diensten geleverd moeten worden om bestaansrecht te behouden, zoals daar zijn:
– Het harmoniseren van tarieven van reeds ingehuurde resources, zodat de gehele populatie qua functieniveau en tariefstelling op een (rechtvaardig en marktconform) niveau zit.
– Altijd transparant zijn op het gebied van tariefstelling (in- en verkoop) en de keten zo kort mogelijk houden. Het geld moet komen waar het hoort, bij de persoon die de arbeid bij de opdrachtgever verricht. Dat er een marge wordt gerekend voor de werkzaamheden is logisch, zo lang deze transparant en redelijk is.
– Het pro-actief bewaken van én adviseren over de kwaliteit van de resource pool, door middel van tooling en actief competentiemanagement (rekening houdend met de plannen voor de toekomst, actieve pool opbouw, et cetera).
– Pro-actief advies geven op het gebied van project/programma portfolio management, rekening houdend met beschikbare resources op de markt.
Samengevat: de detacheerder van de toekomst zal in staat moeten zijn een flexibele schil van resources (met zeer schaarse skills) voor een of meerdere opdrachtgevers te managen in de breedste zin van het woord. De tijden van body shopping zijn over.
Laatste tijd veel berichten over detachering in computable. Het oude detacheren, mensen wegzetten en klaar, zal verdwijnen. Athans dat is de strekking. Maatwerk en kwaliteit gaat matching bepalen.
Eigenaardig marktmechanisme. Gaat het economisch lekker, dan bestellen opdrachtgevers maar wat bij hun preferred supplier. Die zal het wel weten, die is immers gespecialiseerd in werving van de meest geschikte resources. Dat die weer tegen extra kosten via andere bureautjes allerlei FTE’s tevoorschijn toverde, was een goede zaak. Bovendien, die accountmanager had haar favoriete strakke outfit weer bijzonder vrouwelijk om haar lichaam zitten. En ze hield keurig haar mond tijdens de intake bij de techneuten.
Nu is het crisis en nu moet het allemaal anders. Dat recruiters maar wat bij de bedrijven naar binnen schoven, is nu opeens een probleem. Tarieven en afroming zijn een probleem. Daarvoor boeide het niet. ICT Budget moet gewoon op en dan maar wat minder resultaat.
Ik ken alleen maar ICT. Zou het bij andere bedrijfstakken net zo gaan ? Ach, wat zeik ik ook. Geweldig toch 😉
Het is een bekend fenomeen dat in tijden van crisis mensen weer merkartikelen en duurdere zaken gaan kopen omdat die langer meegaan. Wat dat betreft gaat dit ook op voor de ICT natuurlijk.
Maar als ondernemer moet je hier altijd op letten want als je tijdens een hoogconjunctuur de kwaliteit en kosten goed bewaakt hebt zul je daar altijd baat van hebben als het tegen zit en je die omschakeling niet hoeft te maken en nog genoeg vet op de botten hebt.
Beste Ramond,
Je samenvatting is ietwat problematisch: hoe kun je zeer schaarse skills in de breedste zin van het woord managen? De hoeveelheid zeer schaarse skills is heel beperkt (hooguit 10% van de huidige workforce binnen detacheerders beschikt over zeer schaarse skills) en waarom zou je daarvoor een detacheerder in willen huren? Zeer schaarse skills worden immers niet in volume gevraagd en lenen zich dus heel goed voor een directe ZZP-relatie (niet via een broker dus) of om op projectbasis in te huren.
Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar de toekomst van detachering ligt niet in de zeer schaarse skills (of superspecialistische skills), maar in de specialistische skills die naar behoefte als detachering of op projectbasis kunnen worden geleverd. En als een detacheerder daarnaast ook nog dé partner voor de flexibele schil wil blijven/worden, zal hij ook een broker-rol moeten kunnen vervullen voor generieke skills.
Kortom, het laatste woord over het toekomstige business model van IT detachering is nog lang niet gerept.