Hoewel snel de vinger naar de apparatuur wijst bij fouten in virtuele omgevingen, blijkt bij nader inzien vaak dat menselijk falen de oorzaak is. Veel organisaties hebben hun disaster recovery plannen helaas slecht op orde.
De komst van virtualisatietechnologie heeft er onder meer voor gezorgd dat organisaties hun bedrijfscontinuïteit beter kunnen plannen. Maar virtualisatie is een complexe technologie en vereist specialistische kennis en kundig van zowel it-medewerkers als het management. Sterker nog, als virtualisatie wordt ingezet zonder kennis van zaken, kan het juist een bedreiging zijn voor de bedrijfscontinuïteit en dataverlies tot gevolg hebben.
Volgens het onderzoek ‘The State of Disaster Recovery Preparedness’ van Forrester hebben veel bedrijven de afgelopen jaren hun disaster recovery mogelijkheden verbeterd. Twee derde van de ondervraagden liet weten de afgelopen vijf jaar geen grote storingen te hebben gehad. Dat dit niet betekent dat bedrijven comfortabel achterover kunnen leunen, blijkt uit de 25 procent van de bedrijven die aangeven vrijwel niets geregeld te hebben op het gebied van disaster recovery.
Daarbij blijken storingen veel vaker voor te komen dan ‘intern bekende rampen’. Veel IT-afdelingen hebben het zo druk met het oplossen van de ramp dat ze vergeten het management op de hoogte te stellen. Sommige organisaties hebben helemaal niet vastgesteld in welke gevallen er sprake is van een storing, dus het management zal in die gevallen terughoudend zijn een voorval als ramp te bestempelen als het slechts om een klein ding lijkt te gaan, zoals bijvoorbeeld het telefoonsysteem dat eruit ligt of vertragingen in het e-mailsysteem.
Voorbereid zijn op rampen, hoe groot of klein ook, vraagt meer dan alleen een document met een plan voor de bedrijfscontinuïteit. Het vraagt samenwerking van alle betrokkenen. Een goed plan begint met een risico impact analyse. Daarna gaat het bij de meeste bedrijven mis. Het plan blijft ergens in een la liggen en er wordt geen actie ondernomen. Hier komt de menselijke factor weer om de hoek kijken.
Verlies van virtuele data
Dataverlies in een virtueel datacenter is in de meeste gevallen te wijten aan menselijke fouten. Andere oorzaken zijn het uitvallen van hardware of zijn het gevolg van het ontbreken van een fatsoenlijk disaster recovery plan. Ook wordt er nog wel eens teveel vertrouwen gesteld in de redundancy van san’s. Kostbare tijd wordt verspild als wordt ontdekt dat belangrijke back-ups corrupt zijn of tijdens de ramp niet te benaderen zijn. Dit is niet het moment dat een it-beheerder erachter wil komen dat zijn back-ups of back-upsoftware niet naar behoren werken.
Zo kwam een bedrijf erachter dat hun virtuele host server geen toegang meer had tot het opslagsysteem. De omgeving had veertig virtuele machines en verschillende besturingssystemen. De hoofdserver draaide op een op Linux gebaseerde hypervisor die was gekoppeld aan twee lun’s (local unit number). Om onbekende redenen werden de lun’s op een bepaald moment geformatteerd. Tijdens dat proces werd de metadata van het ext-bestandssysteem naar vooraf gedefinieerde gebieden geschreven. Deze metadata bevatte slechts een paar duizend bytes aan informatie, maar de schade aan de virtuele schijfbestanden en de structuur was enorm. Pas na vele lange avonden werden de virtuele schijfbestanden weer gevonden en kon de data worden teruggehaald.
Consequenties
Virtualisatie heeft de it-industrie veel kosten bespaard. Volgens cijfers van onderzoeksbureau IDC steeg het percentage verkochte externe disk opslagsystemen vorig jaar met 55,7 procent ten opzichte van het jaar daarvoor. Deze stijgende groei dwingt it-management om hun disaster recovery plannen up-to-date te houden en deze regelmatig te toetsen en testen. Daarmee kunnen storingen door dataverlies uit virtuele omgevingen geminimaliseerd of zelfs geëlimineerd worden.
Nu meer opslagruimte wordt ingenomen door virtualisatietechnologie moet er speciaal aandacht worden geschonken aan het beheer en de bescherming van virtuele assets. Succesvolle organisaties beseffen dat iedere storing in de virtuele infrastructuur, ongeacht hoe klein, een impact heeft op de gehele business. Dit besef heeft ertoe geleid dat steeds meer organisaties proactief data recovery diensten in hun plannen voor onvoorziene omstandigheden opnemen.
Lees ook de white paper over data loss.
Jaap Jan,
Is dit onderzoek in NL of in de USA gehouden? Dit kan nog wel eens een vertekend beeld geven namelijk.
Het hebben, gebruiken van data betekent toch dat er automatisch recovery faciliteiten procedures en beveiliging in geïntrigeerd moeten zijn, anders heb je als snel niet meer wat je had? In dat kader zou het toch eigenlijk “koppel” verkoop moeten zijn?
Prettig leesbaar artikel Jan Jaap.
@Ruud en haai Ruud,
Ik vraag me af wat het uit maakt waar het onderzoek gehouden is? Een Nederlandse dombo blijft een dummy. Een Amerikaanse dummy blijft een dombo, toch?
Al is’t een blondje uit Volksdummynumberone city in Calcutta.
Zover ik weet was er met een schrijfmachine nooit problemen.
Een factuur, offerte of boekhouding blijft mensenwerk – sterker nog waarom moeten mensen in ons magazijn artikelen tellen aan het einde van het jaar?
De kwaliteit van de invoer bepaald de uitvoer.
Ik kan niet koken (nooit in verdiept), welke gek zet me dan in de keuken om een sterren maaltijd te fabriceren?
Kortom: de kop van het artikel had volgens mij moeten zijn: Management falen hoofdreden voor datarecovery… ;-D
@Maarten en haai Maarten,
Over koppelverkoop gesproken… ;-D
@ Jasper,
Leuke reactie van je. Maar het is wel degelijk van belang om te weten waar dit onderzoek gehouden is. Per land verschilt bijvoorbeeld het kennisniveau,regelgeving en vergeet ook niet de leefomstandigheden ( denk aan eventuele natuurrampen ) Al deze eerder genoemde zaken hebben invloed op de uitkomst/uitslag van een onderzoek.
De uitkomst van bijvoorbeeld de USA is heel anders dan hier. MKB heeft daar een andere definitie/omvang en de regelgeving is een stuk strikter.
Ruud,
Bedankt voor je reactie.
Lees ik hier nu uit dat je bedoeld dat in het land van blinden 1 oog koning is? Wat mijn inziens maakt het niets uit. Voorbeeld: In Oost Duitsland (van voor de muur enzo) reed iedereen in een Lada of soort gelijk voertuig zullen we maar zeggen, wat moest je toen met een Bentley in Oost Duitsland? Ik bedoel dus het gaat om percentages, niet om harde cijfers.
In Amerika staat op elke hoek van de straat een stopbord, in Nederland een enkele per plaats/stad. Krantenartikel: Nederlander rijdt zonder te stoppen voorbij stopbord en botst op de computer van Ruud. Zou in Nederland de krant Kunnen halen, in Amerika nooit. Zelfs niet als er stond computer van Ruud botst op een stopbord, terwijl de auto doorreed.
Amerikanen zijn niet dik omdat ze veel eten, ze zijn dik omdat ze lui zijn – qua eet behoeften. En ik kan ’t weten… ik ben Amerikaan en weeg nog geen 80 kilo aan de haak. Komt allemaal doordat in Amerika elke plaats minstens 5~7 fastfood ketens gevestigd zijn op nog geen 100 mtr. van elkaar af. Is in Nederland niet zo en derhalve is onze eetgewoonte ook anders. Een Amerikaan weegt gemiddeld (zeg is wat) 150 kilo (???) een gemiddelde Nederlander 87 kilo. dan is een Amerikaan in Nederland zwaar, echter in Amerika ‘normaal’ en visa versa. In Rusland kan het vriezen -10 daar hebben ze het daar niet over in het nieuws, hier schreeuwen ze moord en brand als het -3 wordt en er 2 cm sneeuw valt (vrijdag, 7/dec/02).
Kortom: strikt genomen is in het land van blinden 1 oog koning – maar daar heb je weinig aan als die ergens anders woont.
Wat ik bedoel te zeggen is dat het niet uitmaakt waar het onderzoek gehouden is, als het maar in percentages uitgedrukt wordt.
Jasper,
Al weer zo’n creatieve reactie van je. Ik blijf echter bij mijn standpunt dat het handig is om te weten waar en onder wie dit onderzoek is gedaan. Percentages zijn leuk, maar ook weer niets zeggend als je niet weet waar ze vandaan komen.
Maar ja iedereen heeft natuurlijk recht op zijn of haar mening 🙂
@Ruud
…en Ruud heeft ook recht op zijn mening!
Hallo, ’t gaat om een reactie, niet om politiek of voetbal ;-D.
Even zo bekeken.
Maurice de Hond heeft het onderzoek gedaan in China…?
Gekker nog, in Ghana, België, China en Oost Zwitserland.
Mijn id blijft dat dit niets uitmaakt.
Waar het mij eigenlijk om gaat is dat het niet menselijk falen is maar management falen.
Welnu, het onderzoek:
Jongeren kunnen er niets van, veel auto-ongelukken onder jongeren tot 25 jaar – schuld van de muziekbranche (Ipad – smartphone enz.).
Na 5 jaar huwelijk – enorme explosie in aanschaf van gehoor- en antwoordapparaten.
Meeste vrouwen horen niets, maar mannen luisteren niet!
Maakt het jou nu nog wat uit in welk land het onderzoek gedaan is?
Goed goan!
@Ruud: dank je voor reactie. De statistieken zijn gebaseerd op alle cases van Kroll Ontrack wereldwijd. We doen ongeveer 50.000 recoveries per jaar.
@Maarten: ook jij bedankt voor je reactie. Bedrijven besteden enorm veel geld aan automatisch recovery faciliteiten, replicatie backup etc. Het punt is juist dat deze faciliteiten door menselijke fouten niet juist worden ingesteld of zelf corrupt kunnen raken. dit is voornamelijk incident based. Koppel verkoop is in dit geval een item in het disaster recovery plan met noodnummer van de expert en do’s en don’ts.