Het detacheren van it-professionals in de oude vorm van ‘uurtje-factuurtje’ heeft zijn langste tijd gehad. Bedrijven willen, en terecht, vooraf weten wat een it-project gaat kosten om zo beter te kunnen budgetteren. En bedrijven willen weten wat een nieuw project oplevert. Voorheen was het heel normaal dat een flink deel van het it-budget werd besteed aan het doorlopend inhuren van gespecialiseerd personeel.
De huidige economische perikelen dwingen bedrijven echter vooraf de waarde van een it-project helder te hebben. Vervolgens gaat men shoppen om gekwalificeerd personeel te zoeken die het project kan uitvoeren, binnen budget en tijd. Ook het eindeloos verlengen van een opdracht met nieuwe toepassingen behoort tot het verleden. Tegenwoordig is een ‘open einde’ bij een project uit den boze, het moet vooraf heel helder en duidelijk zijn welke kosten en hoeveel tijd geïnvesteerd moet worden.
Bedrijven die it-specialisten detacheren komen dus niet meer weg met het eenvoudig ‘wegzetten’ van mensen. Zij moeten een omslag maken naar projectmatig werken met geprognotiseerde oplevertijden en prijzen. Voor detacheerders betekent dit dat men vóór het inleveren van een offerte goed moet weten wat de it-situatie bij de klant is. Maar ook hoe snel zijn eigen it-professionals werken en hoe hoog het kennisniveau is. En dat is natuurlijk een behoorlijke uitdaging. Want een it-project is geen exacte wetenschap.
Het is lastig te voorspellen hoe de techniek in de praktijk precies uitpakt. Dat maakt het inplannen van professionals voor it-projecten zoals bijvoorbeeld een identity- of een access management-oplossing moeilijk. Mede daarom is het uitermate belangrijk dat de klant openstaat voor een tussentijdse veranderingen in de planning, ofwel een ‘change request ’, noodzakelijk om het project succesvol op te leveren. Dit request onderbouwt waarom een project langer duurt, en dus duurder wordt dan aanvankelijk begroot. Een sterke vertrouwensband is natuurlijk onontbeerlijk voor deze manier van samenwerking.
Ouderwetse detachering verandert in fixed-price projectplanning. Is dat positief? In mijn optiek wel. Het vereist namelijk een goed inzicht in de unieke situatie van de klant en een nauwe samenwerking met de klant. Tegelijkertijd is er een intensieve samenwerking en begeleiding van de it-specialist. Een detacheerder weet daardoor precies wat zijn of haar sterke en zwakke kanten zijn. De veranderingen zijn misschien het gevolg van een negatieve (lees economische) situatie, maar leveren een positief resultaat. Mensen raken aan alle kanten nauwer bij elkaar betrokken. Dat maakt de werksituatie prettiger en de projecten succesvol.
Blij dat dit keer niet ik maar Henri zich verbaast over de redaktie.
Ditmaal is het wel heel merkwaardig daar voor dit onderwerp niet eens technische kennis vereist is om de reacties te beoordelen.
Er is een beweging gaande dat bedrijven en organisaties zelf ‘de flexibele schil’ van uitzendkrachten, gedetacheerden en zzp-ers organiseren om op de kosten van uitzendbureaus, detacheerders en intermediairs te besparen. Ze gaan over tot (online) marktplaatsen voor matching. Overigens werkt het overgrote deel van de beroepsbevolking nog steeds op basis van onbepaalde contracten. Het is waarschijnlijker dat uitzendbureaus, detacheerders en intermediairs verdwijnen.
De contracten voor onbepaalde tijd hebben het voordeel dat de werkgever de werknemer steeds wisselende taken kan opdragen, meer continuïteit doordat werknemers elkaars werk opvangen bij ziekte en vakantie, meer loyaliteit en motivatie, meer kennisbehoud en minder weglekken kennis naar concurrenten, gauw capaciteit bij de hand, minder snel afbranden.
@Henri, @ Pascal
met enige reversed engineering is het toch wel duidelijk hoe het “sterren” “systeem” werkt? Maar kennelijk is dat niet de drijfveer waarom mensen reageren, noch … en dan zou hier iets over inhoud en kwaliteit moeten staan…..
Deze kwestie speelt al decennia. Opdrachtgever en –nemer willen graag weten waar ze aan toe zijn. De vraag is, hoe kan dit effectiever gebeuren. Dat heeft alles te maken met betere afspraken tussen en binnen partijen en met commitment.
Aanbieders hebben daarom de laatste decennia veel geïnvesteerd in gespecialiseerde offertemanagers, in planners en in het ontwikkelen en verbeteren van soft skills van hun personeel. Door goed te communiceren en te rapporten, door te timeboxen, rapid prototypen, et cetera, kan men de afstemming verbeteren. Helaas heeft de ICT-sector veel ervaren krachten verloren en maken veel ICT-projectmanagers en -leiders van nu vrijwel dezelfde fouten als hun voorgangers
Zoals hierboven is gesteld, is de rol van de opdrachtgever van net zo groot belang. Gelukkig is ook aan zijde van de opdrachtgever e.e.a. verbeterd. Opdrachtgevers laten hun algemene managers naar bijspijkercursussen gaan om adequater om te gaan met projecten en om feeling te krijgen met ICT. Grote opdrachtgevers halen ook weer eigen ICT-ers in huis vanwege de expertise.
Maar toch, de opdrachtgever heeft vaak moeite om een project (binnen een programma) goed te definiëren, om haar personele aandeel in een project goed in vullen, de juiste informatie aan te leveren, et cetera. Het grootste probleem is dat de opdracht meestal benedenmaats is ingevuld doordat de businesscase rammelt of verouderd is. De opbrengsten bij het bereiken van de doelstellingen zijn dan meestal minder groot dan bedacht vanwege politieke overwegingen. Verder vergen lichtzinnige changes een heel groot deel van het uiteindelijke budget. Dat eindbudget is daardoor meestal hoger dan gepland en de doorlooptijd langer; tenzij het project of dienst natuurlijk voortijdig sneuvelt en de opbrengst nul is. Faalt de opdrachtgever op deze gebieden, dan krijg je ook weer te maken met vertragingen en dus met meerkosten.
Ik zie dat Bram Haasnoot moeite heeft om hiervoor oplossing te noemen. Ook hij gaat uit van de bijna onvermijdelijke change requests (die toch van de klant komen?). Hoeveel mensuur men van welke expertise, met welke ervaring nodig heeft, kan men dan niet van te voren bepalen. Daarbij maakt het niet uit of je als profitcenter over eigen personeel beschikt aangevuld met uitzendkrachten, gedetacheerden of ZZP-ers, of dat je de opdracht uitbesteedt aan een solution provider of aan een team van zelfstandigen, et cetera.
Dus ook de verwachtingen moeten goed gemanaged worden. Daarbij hoort geen kop bij van “Uurtje-factuurtje heeft langste tijd gehad”, maar realistische voorlichting
@Henri Koppen, je stelt terecht: “Fixed price is nagenoeg alleen mogelijk bij standaard werk of waar de specificaties compleet zijn”.
Dat is toch voor opdrachtgever en opdrachtnemer een uitgelezen kans om het beter te doen.
Een aantal basis voorwaarden uit projecten zou ik zeggen:
– Begin niet voordat de scope helder is
– als de scope niet helder is , maak hem dan helder, daar bewijs je als opdrachtnemer de opdrachtgever een dienst mee
– wil de opdrachtgever afwijken, prima maar dan wel in de volgende fase, maak er een nieuw project van
– blijf ten alle tijde communiceren
enz.
In de praktijk blijkt vaak dat de grondbeginselen van projectmanagemnet niet uitgevoerd worden(niet bekend zijn?)
En ja, dan verval je in uurtje factuurtje.
Andre, ik volg je redenering, maar scope is bij maatwerk vaak niet voldoende om een fixed price te berekenen.
Scope is een rekbaar begrip. En om de scope helder te krijgen moet je ook tijd investeren (a la uurtje factuurtje). Ben het direct met je eens dat projectmanagement steeds vaker in mijn beleving niet goed uitgevoerd worden. Dat heeft er wellicht weer mee te maken dat de tarieven onder druk zijn komen te staan en lage tarieven geen goede relatie hebben met de geleverde kwaliteit….
Henri, en dan heb je toch weer een projectmanager nodig om het op de rails te zetten. Daar komt men hoe dan ook later wel weer achter.
Prachtig artikel!
Met een gedegen informatieplan is “uurtje factuurtje” nog steeds mogelijk.
Sterker nog, zeer wenselijk.
Wat wil de (eind)gebruiker, hoe ziet het er nu uit, wat zijn de (nieuwe) ontwikkelingen, wat wil de klant zelf(!) en hoelang gaat die onzin duren. Vervolgens volgt de offerte met een goede omschrijving van de werkzaamheden, tijd en kosten, beschreven per ontwikkelingsstadia. Na het ondertekenen van de orderbevestiging is er geen afwijken meer mogelijk. Zijn er later afwijkingen /aanpassingen gewenst… Je raad het al, “uurtje factuurtje”.
Lijkt me redelijk en voor de KLANT zeer wenselijk.
Als het anders werkt schaar ik dat onder amateurisme.
Ter verduidelijking, als een prof-voetballer niet kan scoren of assist’s aflevert wat gebeurt er dan? Als een ICT’r niet kan berekenen wat iets moet kosten of hoelang iets gaat duren, wat is i dan?
Kortom: faalt het management, faalt het team – en visa versa – as easy as.
Ik ben het niet eens met de kop van het artikel, maar met de inhoud zeer zeker.
Tja.
Ik begin oud te worden.
In 1987 hoorde ik een vergelijkbaar verhaal van mijn manager. Met andere woorden; het blijft lastig om contracten af te sluiten. Zeker als je als UWV en NS liever via een portal inhuurt.
Fixed price is ook niet alles – lees stuk over Taxi. Agile is geen fixed price in de zin, dat je weet wat je krijgt.
Alvast 1 tip: als je fixed price doet, moet je als klant de leverancier aan dat contract houden en niet met allerlei aanpassingen tussentijds komen.