Recent had ik een ontbijtsessie over cloud lifecycle management waarbij één onderwerp me over de streep trok om vroeg op te staan, namelijk chargeback. Oftewel het terugvorderen van gemaakte investeringen via het gemeten verbruik en niet zoals meestal gebruikelijk met een doorbelasting van de kosten op basis van het bezit. Want ‘Going Dutch’ – waarbij iedereen betaalt voor zijn feestje in de cloud – voorkomt een heleboel verrassingen achteraf.
Nu is het doorbelasten van de kosten niet nieuw, maar het wordt vaak als ‘funny money’ gezien, een vestzak-broekzak boekhouding die niet erg serieus genomen wordt. Er is ook geen prioriteit om de kosten transparant(er) te maken omdat verliezen toch wel genivelleerd worden. Iets dat nu als een boemerang terugkomt omdat de budgetten onder druk staan. En virtualisatie, waarbij servers niet alleen snel offline en online gaan maar ook van configuratie of plaats veranderen zorgt voor een uitdaging in de boekhouding. Want het wordt steeds vaker als oneerlijk ervaren om een vast bedrag in rekening te brengen voor virtuele servers. Daarom lokken mogelijkheden van cloud computing met haar ‘pay per use’ modellen.
Mistige applicatiekosten
Cloud computing zorgt namelijk voor zowel een wijziging in de architectuur als de doorbelasting van de kosten. Maar dit beseffen gebruikers nog niet goed, die zien it als iets dat er gewoon is en waar ze onveranderd gebruik van kunnen maken. Cloud computing is daarom technisch dan misschien wel doeltreffend maar hoeft financieel niet doelmatiger te zijn. Want techniek zelf biedt geen functionaliteit, dat doen al die applicaties die vaak niet OS-agnostic of multi-tenant zijn.
Bedrijven hebben hierdoor soms een applicatie portfolio van 1500+ applicaties, exclusief hulpmiddelen om dit alles te beheren. Al die applicaties komen natuurlijk niet vanzelf op de meegebrachte apparaten en data moet niet alleen opgeslagen worden maar ook terug te halen zijn om maar eens wat te noemen.
Gebruikers enkel crediteren voor het gebruik van techniek omvat dus niet de totale kosten van de it. Ook het oplossen van incidenten kost geld en deze komen nog altijd vaker voort uit de software dan de hardware. Business-it alignment gaat dus vooral om de vraag of de techniek naar de business gebogen wordt of juist andersom.
Boekhouden versus ondernemen
Nu komen er steeds meer cost recovery tools die helpen om break-even te komen in de kosten op basis van het gebruik. Nadeel is dat ze vooral gericht zijn op de techniek door het gebruik van de resources te meten. Terughalen van de gemaakte investeringen is ook nog maar het begin, het boekhouden achteraf. Het geeft it vooral de mogelijkheid om de business zelf de kosten te laten dragen van haar keuzen. Zeker als er ‘use case’ gedacht wordt bij opstellen van de service want cloud computing biedt kansen om meer marktgericht techniek aan te bieden mits de regie maar behouden blijft.
Bij prijzen van de services zal namelijk rekening gehouden moeten worden met veranderingen zoals wijzigingen in aanbieders en afnemers maar ook met koersverschillen, wat zeker bij grote volumes voor verrassingen in de boekhouding kan zorgen. De inrichting van een chargeback oplossing moet even dynamisch zijn als de cloud en zal dus meer een framewerk zijn met mogelijkheden voor integratie van informatie uit verschillende interne en externe bronnen.
Service knowledge
Als één afdeling diensten uit de cloud afneemt is al snel duidelijk wie de kosten draagt. Maar het wordt anders als de gehele organisatie naar de cloud gaat, verschillende diensten afneemt en meerdere leveranciers gebruikt. Met meerdere ‘eilandjes’ zal de uitdaging en het werk al snel in het uitzoeken van alle relaties tussen applicaties, servers, data en gebruikers zitten. Iets dat waarschijnlijk niet gedaan zal worden door de cloud-provider en het opstellen van een rekening aan de eindgebruiker bemoeilijken.
In de eerdere opinie ‘Release of relatie management’ beschreef ik al eens de uitdagingen om tot een service knowledge management systeem te komen. Ook hier ligt een uitdaging omdat veel interne catalogussen voor ict-diensten vooral nog uit techniek gerelateerde deeloplossingen bestaan waaruit de service nog gecomponeerd moet worden door de business. En creditering achteraf (chargeback) helpt niet bij het maken van de juiste keuzen, dat wordt pas mogelijk als vooraf de kosten (showback) van de it-services inzichtelijk zijn gemaakt.
Pushback
Eerlijk doorbelasten van de kosten zal wel een cultuurschok geven omdat er tussen de business en it altijd een houding is geweest van: ‘Wij vragen, u draait.’ Gebruikers weten ook niet dat er ketens zitten achter alle functionaliteiten. Dat is iets voor techneuten, mensen van een andere wereld die een onbegrijpelijke taal spreken. Totdat de dingen niet gaan zoals ze horen te gaan en dan mag it het achteraf weer oplossen. Maar op die manier worden de zorgkosten voor alle oplossingen onbetaalbaar want er is misschien wel ‘draadloos stroom’ maar deze is niet gratis. En dus wordt het tijd dat er een meter komt bij de gebruiker die inzichtelijk maakt welke informatie getapt is, tegen welke voorwaarden en bij wie.
Transparant maken van alle kosten vraagt dus meer dan een tool aan de achterkant en heeft vooral een visie nodig die verder gaat dan techniek. Want de business stelt soms onverenigbare eisen en heeft vaak onmogelijke wensen. En natuurlijk biedt de cloud mogelijkheden maar verwacht er alstublief geen wonderen van, tenminste niet direct.
Krijg je misschien hetzelfde als toen grote bedrijven kantooroppervlakte per gebruikte vierkante meter gingen doorbelasten naar hun afdelingen… Diverse afdelingen wilden toen buiten het kantoor gaan huren omdat de vierkante meters daar goedkoper waren 😉
Ewout,
Charge back, metering, betalen naar gebruik, meten is weten, is enorm interessant en inderdaad een onderwerp om vroeg voor op te staan.
Kan me goed vinden in alles wat je hier beschrijft en het is een draak om dit goed voor elkaar te krijgen! Daarbij geloof ik wel dat dit 1 van de centrale thema’s is van hoe een onderneming met IT om zou moeten gaan.
Het is een competentie die een onderneming naar een volgend niveau kan tillen van volwassenheid.
Ewout,
Je hebt gelijk, maar is dit iets nieuws? Naar mijn mening niet!
Als voorbeeld, ik was betrokken bij een outsourcingtraject van een organisatie met zeer veeleisende afdelingen/gebruikers. In dat traject hebben we een algemene SLA voor gehel organisatie opgesteld. Daarna hebben we per afdeling een sub-SLA opgesteld, want elke unit/afdeling had eigen budget en gebaseerd op het beschikbare budget wilden ze dienstverlening krijgen.
De afdelingsmanagers wilden ook aan het eind van de maand duidelijke rapportages ontvangen van de kosten die ze gemaakt hebben. Deze rapportage was opgesteld gebaseerd op de punten en informatie die iedere manager belangrijk vond om terug te zien (maatwerk)
In de selectiefase waren een aantal leveranciers afgewezen omdat ze niet aan een aantal eisen omtrent SLA en rapportages konden voldoen.
Deze aanpak kan ook op sommige punten verder uitgebreid worden en in een Cloud-traject toegepast worden, vind ik.
Reza,
Ik beweer niet dat chargeback nieuw is, in tegendeel zelfs met de zin:’Nu is het doorbelasten van de kosten niet nieuw, maar het wordt vaak als ‘funny money’ gezien…’ Probleem hierbij is echter dat dit veelal rigide accounting systemen zijn, niet erg dynamisch. En juist betreffende je punt van maatwerk maak ik een punt door te stellen dat de chargeback juist wel dynamischer moet.
Het gaat er hierbij dus om wat ‘billable units’ zijn, vanuit zowel de techniek als de service. Eerste is belangrijk om te komen tot efficiëntere applicaties en laatste om meer marktgericht te werken. De vraag die ik hier dus nog in het midden laat is of de meter nu aan de achterkant of de voorkant moet komen maar in ieder geval iets om over te denken.
Marcel,
Je vergelijk is correct omdat er vaak sprake is van:”penny wise and pound foolish” doordat er vaak niet gekeken wordt naar alle aspecten. De kale huurprijs kan dan wel goedkoper lijken maar wie betaald de inrichting, schoonmaak, beveiliging enzovoort?
Anderzijds is het wel de toekomst, geen grote en dure kantoren meer maar een grotere mobiliteit en flexibiliteit in de vorm van Het Nieuwe Werken. Maar ook dat is voor veel organisaties een cultuurschok omdat het een andere manier van management vraagt.
Misschien wat kort door de bocht – maar toch:
Alles staat en valt met het gemeenschapelijk belang (ook geen nieuwe trouwens!).
De business ziet IT vooral als een kostenpost. En wil daarom tot achter de punt en de komma weten waar het geld aan op gaat. Om vervolgens vast te stellen dat het allemaal wel erg duur is. En al helemaal als de SLA’s niet gehaald worden – om maar eens iets te noemen.
De IT operatie maakt niet echt aanstalten om daar wat aan te veranderen. Ze blijven vasthouden aan SLA’s die iets zeggen over (bijvoorbeeld) oplostijden van incidenten. Of erger nog: de tijd die een helpdesk medewerker nodig heeft om de telefoon op te pakken.
Om vervolgens achteraf middels rapportages te laten zien in hoeverre ze daarin geslaagd zijn.
En al mopperend accepteren beide partijen deze werkwijze van elkaar. Terwijl allebei feitelijk een heel ander belang hebben (of zouden moeten hebben): zorgen dat de doorvoersnelheid en/of verwerkingscapaciteit van een proces zo hoog mogelijk is. Wat uiteindelijk bepalend is voor het rendement. En daarmee de winstgevendheid.
Misschien een idee om daar op te gaan sturen? Bijvoorbeeld met behulp van de methode van Goldratt genaamd de ‘theory of constraints’. Deze methode heeft als doel de beperkende factor in een proces zodanig aan te pakken dat de beperkende factor ergens anders komt te liggen.
Door dit vervolgens systematisch te herhalen worden in een korte tijd een hoop beperkingen de wereld uit geholpen. 🙂
Het oplossen kan bestaan uit de inzet van IT middelen. Maar ook uit een andere werkwijze. Of een combinatie van die twee. Wat er voor zorgt dat het een gemeenschappelijk belang gaat zijn. Mijn inschatting is namelijk dat vrijwel elke oplossing in een of andere vorm leunt op IT.
Meer informatie over een dergelijke aanpak is terug te vinden op: http://www.managementboek.nl/boek/9789049101282/de-zwakste-schakel-eliyahu-goldratt.
Will,
Interessante inbreng maar misschien dat je ook andere methodieken moet noemen zoals Lean, Six Sigma en zelfs ITIL om er een paar te noemen. Deze gaan ook om continu procesverbetering waarbij geld nog steeds de beperkende factor is. Kosten gaan nu eenmaal voor de baten uit en dus zal rekening gehouden moeten worden met de terugverdientijd, het rendement van de verandering.
Hoewel we in de IT ook weleens veranderen om de verandering zelf is er ondanks gemeenschappelijke belang wel enige spanning, de aloude discussie van Business-IT alignment. Of zoals jij het zegt: Beide partijen lijken mopperend elkaars tekortkomingen te accepteren maar bewegen ook niet echt naar elkaar toe. Ondanks dat ze niet zonder elkaar kunnen is er dus ook nog steeds een scheve verhouding. En dat is natuurlijk vreemd omdat de ICT uiteindelijk een heleboel ‘Money Making Boxes’ zijn.
Ewout,
Er wordt veel over cloud geschreven en gediscussieerd. Dat komt doordat cloud nog veel vage kanten en onzichtbare aspecten (technisch, juridisch, financieel etc) heeft. Vraag op een ict-beurs van een aantal mensen die daar rondlopen wat ze onder cloud verstaan! Dan krijg je zeker tal van definities te horen.
Dit verschijnsel kunnen we niet met virtualisatie of andere ontwikkelingen van de afgelopen jaren vergelijke. Cloud is een containerbegrip geworden. Dit middel moet nog verder ontwikkeld worden (niet alleen op technische vlak), er moeten standaarden gedefinieerd worden en ook richtlijnen vastgesteld en erkend worden. Daarna hebben we de basis om de weg aan te leggen naar het gewenste model dat bij je behoefte en business past.
In een artikel zoals dit van jou hebben we het over applicaties, dienstverlening, businessprocessen en nog veel andere zaken. Allemaal terecht! Maar wie zegt dat deze zaken nog een discussiepunt vormen als cloud en aan de cloud gerelateerde zaken gestandaardiseerd zijn?
Misschien zijn in dat kader het soort, de transitie en integratie van applicaties naar cloud, hervorming of transitie van businessprocessen naar cloud, dienstverlening(basispakket) zodanig gedefinieerd en uitgekristalliseerd dat we dit soort discussies niet meer hoeven te maken!
Gelukkig zien we er steeds meer bewegingen die zich bezig houden met het standaardiseren van cloud-zaken.
En tot voor die tijd blijven we lekker over dit onderwerp schrijven, lezen en discuseren!
Reza,
Dat er veel definities of soorten zijn van Cloud Computing is correct, volgens mij mede door het gevolg van de beperkte standaardisatie in applicaties. Het gaat er dus om dat we niet proberen vierkante blokjes door ronde gaatjes te slaan met Cloud Computing. In eerdere opinie:’Cloud Computing op maar gemaakt’ ging ik hier al eens op in.
Dit stuk haakt daar ten dele op aan door aandacht te vragen voor een aantal onvoorziene verrassingen die voort kunnen komen uit bestaande applicaties. Want deze zijn niet altijd ‘resource efficiënt’ geschreven waardoor er verschillen in accounting systemen kunnen ontstaan.
Ewout,
Mee eens! Maar zoals ik hierboven zei:
” wie zegt dat deze zaken nog een discussiepunt vormen als cloud en aan de cloud gerelateerde zaken gestandaardiseerd zijn?”
En vervolgens:
“Misschien zijn in dat kader het soort, de transitie en integratie van applicaties naar cloud, hervorming of transitie van businessprocessen naar cloud, dienstverlening(basispakket) zodanig gedefinieerd en uitgekristalliseerd dat we dit soort discussies niet meer hoeven te maken!”
M.a.w. we discuseren over iets wat misschien later helemaal een andere vorm heeft dan waar we het nu over hebben/discuseen!
Hoe handig is dit?!