Recreatief verkeer, met name streaming video, is een constante en groeiende belasting van het bedrijfsnetwerk. Dit is vooral te merken bij grote internationale evenementen, zoals de Olympische spelen. Vanaf eind juli is de kans groot dat werknemers die niet op vakantie zijn, op hun werkplek via hun pc of BYOD smartphones/ tablets naar hun favoriete sportwedstrijden en playbacks gaan kijken. Is dit erg?
Welnu: elke live stream gebruikt ongeveer 200Kbps tot 1,5 Mbps. Dit zal tijdens favoriete sportuitzendingen leiden tot een traag netwerk, en belangrijker nog, de prestaties van werknemers die niet naar de spelen kijken, lijden hieronder. Dat de vraag naar streaming video enorm kan zijn tijdens de Olympische spelen blijkt uit de cijfers van de vorige Spelen. In 2008 werden er in de VS bij de site van het Amerikaanse omroepbedrijf NBC.com 75,5 miljard video streams opgevraagd, en tien miljoen uur aan video bekeken. Via de site van de Europese Broadcasting Union (EBU) werden er destijds 180 miljoen video streams geopend.
Indrukwekkende cijfers, maar van belang is te noteren dat deze bovenstaande cijfers niet duidelijk maken waar de video’s bekeken werden, thuis of op het werk. Maar al werd er een fractie bekeken op het werk, dan nog hebben we het over een zware netwerkbelasting en is de kans dat bedrijfskritische applicaties hier hinder van ondervinden groot. Kunnen bedrijven voorzorgmaatregelen nemen? Drie eenvoudige handvatten bieden uitkomst in deze sportieve tijden:
1) Inzicht is het halve werk: zorg voor een real-time overzicht van de toepassingen en webcontent op uw netwerk. Op basis van deze gegevens kunt u het gebruik van bandbreedte nauwkeurig identificeren en meten.
2) Besturing: Maak eenvoudige QoS-beleid zodat ‘grote bandbreedtevreters’ niet meer dan 10 procent of minder van de netwerkcapaciteit kunnen gebruiken. Bedrijfskritische applicaties houden de hoogste prioriteit en worden niet meer gehinderd door plotselinge vraag naar bandbreedte .
3) Optimaliseer het netwerkverkeer: Caching on-demand video en stream-splitsing van live video's verminderen de hoeveelheid bandbreedte die wordt verbruikt doordat meerdere werknemers kijken naar dezelfde film.
Steven,
Op zich haal je wel valide punten aan. Je kan als organisatie 2 dingen doen of het toe staan of het verbieden. Echter zullen je gebruikers als je het verbied altijd wel weer een trucje uithalen om het toch te kunnen zien. Dus ik deel je mening. Ondanks je als leverancier van dit soort producten toch een beetje “reclame” maakt dat je hier slim mee om moet gaan.
Beperk/minimaliseer de bandbreedte en maak het in- en vooral overzichtelijk.
Steven,
Begrijp ik het goed dat je voorstelt om netwerk uit te breiden om werknemers een sport/recratie kanaal op de desktop te bieden?
Misschien dat een simpele oplossing als een TV met CVB-T in de kantine niet alleen goedkoper maar ook eerlijker is. Eerlijker naar de baas en de wel hardwerkende collega’s. Of ben ik hier te simpel?
Een bandbreedte van 200 Kbps tot 1,5 Mbps is nogal een verschil en dan is het nog de vraag welk protocol wordt gebruikt. Bij een multicast protocol gaat dit helemaal goed en ontstaan er geen netwerk problemen. QOS is natuurlijk wel interessant, maar levensgevaarlijk. Als je een niet-multicast stream gaat voorzien van OQS voor Video dan zal dit Real-time protocol voorrang krijgen boven de rest, een meltdown is het gevolg. Ik heb het nu over netwerpparameters en niet de instellingen op proxy apparatuur.
Ik heb nog wel een toevoeging op 1, met nummer 1a: Ontwerp het Netwerk op basis van video applicaties en ga niet achteraf met allerlei tools de ontwerp fouten teniet proberen te doen.
@ Ewout: Natuurlijk is het niet de bedoeling dat werknemers uitgebreid naar de Spelen gaan kijken, of naar andere live stream uitzendingen. Dus ik opper zeker geen apart recreatiekanaal op de desktop. Maar je moet ook realistisch zijn, en feit is dat werknemers nu eenmaal online uitzendingen (gaan) volgen. Mijn verhaal gaat in hoe je daar als netwerkbeheerder mee om moet gaat. Waarschijnlijk volgt iedereen zijn eigen favoriete sport. Gezamenlijk in de kantine naar een tv kijken is een erg goed voorstel, en erg gezellig! Maar daarmee haal je niet het hele probleem weg. Dus maak inzichtelijk wat er gebeurt op het netwerk en probeer ervoor te zorgen dat andere applicaties hier niet onder te lijden hebben.
Ik mis een (in mijn ogen) belangrijk handvat: wat is het beleid van de werkgever?
Niet de systeembeheerder bepaalt of, en in welke kwaliteit, er gekeken mag worden, maar de werkgever.
Als netwerkbeheerder ben je hierin faciliterend, en als je geluk hebt adviserend.
Maar ook elkaar aanspreken op verantwoordelijkheden en regels is in deze belangrijk. Als mijn kamergenoten de spelen zitten te kijken, en ik daardoor niet meer kan werken (bandbreedte) en extra werk moet verzetten (omdat hun niet aan het werk zijn) dan moet ik hun daar ook op aan kunnen spreken
Over het algemeen is het interne of externe uurtarief wat “te niet” gedaan wordt door niet-bedrijfsmatig “gebruik” van internet toegang veel hoger dan de kosten van de bandbreedte, misschien alleen al daarom is het hebben en naleven van beleid een praktischere oplossing dan op Kbit of Mbit “niveau” dit proberen aan te pakken.
Het is mooi dat dit onderwerp gekoppeld is aan de Olympische spelen maar deze zaak dient altijd aandacht te krijgen. Dit onderwerp vormt het fundament van een deel van je architectuur. Afhankelijk van je architectuur, een beleid hebben voor het gebruiken van netwerkcapaciteit is handig tot noodzakelijk.
Wanneer je omgeving uitbesteed is en zich bevindt in het datacenter van je leverancier of wanneer je omgeving gebaseerd is op RDS of VDI(zelfs gehost vanuit je lokale datacenter) dan zou je altijd van tevoren nagedacht moeten hebben over je netwerkverbruik en prioriteren (video, SMTP, http, SMB, muziek, printen, VoIP etc) van je “interne” netwerk of de verbindingslijn. De realisatie van deze is niet altijd voordelig, schrik niet van de offerteprijs!