Wanneer komt de informatie technologie nu eindelijk tot rust? Wanneer kan de cio zich eindelijk gaan concentreren op het optimaliseren van de bestaande manier van werken? Wanneer houdt de industrie op met het uitbrengen van nog betere, maar ook weer niet passende oplossingen en wanneer houden de gebruikers nu eindelijk op met het adopteren van nieuwe manieren van werken die eigenlijk helemaal niet passen in de huidige modus operandi?
Het antwoord op deze vraag is even vaag als helder: Voorlopig niet. De it is zo'n jong vakgebied met zulke verse technologie, dat het nog vele jaren zal duren voordat de grenzen van het kunnen bereikt zijn. De wet van Moore werkt voorlopig nog op de ontwikkeling van de processor, voor opslag van data worden in snel tempo termen als Terabyte en Petabyte normaal en alweer achterhaald. Netwerksnelheden en capaciteit worden zowel voor het lan als voor de lange afstand groter en groter.
In de applicatiewereld maken nieuwe paradigma als het apps-model voor smartphones en tablets dat de oplossingen van gisteren alweer vernieuwd moeten worden. Hoe kun je als beleidmaker hier nu mee omgaan? De enige manier is door de verandering tot standaard te verheffen. Streef niet naar een afgeronde future state, maar zorg voor een it-landschap wat dusdanig dynamisch en modulair is, dat nieuwe ontwikkelingen geen negatieve impact hebben op de bestaande investeringen.
Is dit nieuw? Natuurlijk niet. Het vraagt alleen een mindset die niet altijd aanwezig is. In veel organisaties wordt een strikte scheiding gehanteerd tussen de staande operatie en de innovatie. Hierbij is ook nog vaak de innovatie gekoppeld aan de functionele behoefte en veranderingen. Technische vernieuwingen moeten dan maar meeliften op de functionele veranderingsagenda. 'It in rest' (beheer) en 'it in motion' (innovatie), of ook wel Run and Change, is een manier om deze tweedeling te benoemen.
Primair doel van de staande organisatie is stabiliteit. Elke verandering is daarmee op voorhand al een bedreiging van de status quo. Om deze zekerheid te waarborgen hebben organisaties steeds mooiere processen ingericht om veranderingen (vanuit de innovatie) door te voeren. Risico hierbij is dat de stabiliteit van de veranderingsprocedure een eigen leven gaat leiden en een beperking gaat worden voor het snel kunnen inspelen op veranderingen.
Resultaat: Afdelingen gaan op zoek naar eigen manieren op oplossingen te realiseren (en gebruiken een SaaS oplossing uit de markt in plaats van de eigen oplossing), medewerkers zoeken manieren om hun eigen device (byod is ook al zo’n verstorende factor) te kunnen gebruiken en gebruiken Dropbox of Skydrive voor het overbrengen van documenten en maken rules in Outlook voor het kopiëren van alle mail en afspraken naar Gmail of Hotmail waar men op de smart phone mee werkt. Hoe strakker het cordon om de eigen it, hoe inventiever men op zoek zal gaan om de nieuwe mogelijkheden toch te kunnen benutten.
Juist de nieuwste ontwikkelingen in de it maken het mogelijk om te ontsnappen aan de rigide kooi van behoudendheid. Kernbegrippen hierbij zijn modulariteit, klassificatie (van data, van applicaties en van gebruikers) en een brongerichte beveiliging. Hoe verder kom ik later graag op terug.
Als organisaties echt procesmatig zouden werken, dan is IT ondergeschikt aan het proces en kunnen technologie componenten worden vervangen zonder grote impact. Het probleem is dat de IT, of liever de tekortkomingen van IT, een cruciale rol spelen in een proces. We moeten eens starten met het implementeren van systemen die gebruiksvriendelijk zijn, dan heeft niemand behoefte aan dropbox of skydrive.
En ook zonder IT of nieuwe technologie is “Change The Only Constant”, de wereld verandert continu.
@Willem Oorschot: Helemaal mee eens. Probleem is dat we in de IT nog zo aan het worstelen zijn om de techniek onder de knie te krijgen, dat we er nog niet in slagen om in deze mode te komen.
Aan de randen van de IT begint het te komen met het verschuiven van functies vanuit de consumentenmarkt in de richting van professionele IT. Vanuit het perspectief van de gebruiker is er weinig verschil tussen hotmail of gmail en de bedrijfs e-mail of Dropbox en het content management systeem van de werkgever.
Het is aan ons om te zorgen dat die verschillen duidelijk zijn of dat de verschillende oplossingen echt, veilig en betrouwbaar, door- en met elkaar gebruikt kunnen worden.
Speelt de bereidheid (of beter het gebrek eraan) om risico te lopen ook niet mee?
Immers, we leven in een maatschappij waar toch redelijk snel wordt gegrepen naar strafmaatregelen op het moment dat iets niet goed gaat.
Het is ook maar de vraag of de suggesties van meer/betere processen nou wel echt gaat helpen. Want ook die moeten weer geautomatiseerd worden om effectief en effecient te kunnen laten werken. Met alle risico’s van dien.
Nee – dan liever een voorbeeld nemen aan bestaande industrieën. Bijvoorbeeld de auto industrie. Waarom lukt het (bijvoorbeeld) Toyota wel om, in vergelijking met IT, met weinig ‘waste’ een auto te maken?
Ook denk ik dat het zou helpen om wat meer vooruit te kijken. De huidige IT operatie met zijn service levels wordt voornamelijk gedreven door het achteruit kijken. En niet op een combinatie van achteruit en vooruit kijken. Om op basis van de verwachte verschillen tijdig bij te kunnen sturen.
Vooruitkijken is zeker niet 100% foutvrij. Maar ook over die foutmarge is iets zinnigs te roepen. Waarna een onderneming voor zichzelf kan bepalen of hij bereid is dat risico te lopen.
Maja – als het dan toch fout gaat… Terug bij het begin… 🙂
Inderdaad, streven naar stabiliteit is het vermijden van risico’s. In concept is terug naar het begin het beste idee, maar je draait 30 jaar ontwikkeling, inzet van honderduizende IT-ers, tientalle jaren aan ingesleten cultuur niet zomaar terug.
Een van mijn favoriete gezegdes luidt: “If you find yourself in a hole, stop digging”. Maar wat als die kuil al meters diep is. Dan is even rustig nadenken over de best manier naar boven een slimmme eerste stap.
Zolang de doelstellingen van mensen, afdelingen en bedrijven gericht blijven op het continueren van wat is, als het moet ten koste van verandering, dan graven we vrolijk door. Werken aan een model waarin de risico’s beheersbaar zijn, waar het oplossen van problemen de focus krijgt boven het ten koste van alles vermijden van problemen, kan een begin zijn van een andere route.
Ik denk dat het niets te maken heeft met hoe jong de ICT is, want dat is ze niet. ICT bestaat feitelijk al zo’n 20 jaar. Er bestaat alleen geen andere tak van sport die zo veranderlijk is als de ICT. Telkens wordt er weer van alles veranderd, vaak onder het motto van ‘beter’, maar vaak wordt er veranderd om te veranderen.
Denk bijvoorbeeld aan Microsoft die qua functionaliteit niet heel veel nieuws onder de zon brengt als het op besturingsysteem en office aan komt. Ook al worden de producten technisch gezien wel beter, en met wat leukere toeters en belletjes erop, aan de voorkant doen ze basaal nog steeds wat ze 15 jaar geleden ook deden: mensen laten inloggen, hun email laten lezen en brieven laten tikken.
Als het niet voor het steeds veranderen voor steeds een nieuwe versie van het platform was, kon er misschien ook eens geoptimaliseerd worden in het werken met de gereedschappen, in plaats van dat er elk jaar weer een nieuw gereedschap bij komt waardoor de gebruiker feitelijk steeds onhandig ‘blijft in het gebruik ervan.
En zolang grote bedrijven daar veel geld mee verdienen gaat dat ook door. Want als je een product maakt dat ‘klaar’ is, en waar je niets meer aan hoeft te doen omdat het 20 jaar meegaat, houdt het snel op.
De ontwikkelingen binnen ICT beperken zich niet alleen tot verschillende objecten maar ook verschillende lagen en bouwstenen binnen de architectuur. Door deze ontwikkelingen zien we dat steeds meer functionaliteiten ontwikkeld en in een object geconsolideerd worden, als voorbeeld kunnen we een SAN/Storage van 3 jaar geleden met die van nu vergelijken.
Het resultaat hiervan is een diepe verwevenheid van de functionaliteiten in de objecten(OS, applicaties, infrastructuur hardware-software etc). Hierdoor zal het voordeel van modulariteit “verminderd” worden. Neem niet weg dat in elk geval de infrastructuur op modulariteit en klassificatie opgebouwd moet worden.
Als voorbeeld, de invoering van VDI vereist een bepaald type SAN/Storage, back-up oplossing(hardware, software), server hardware etc. Afhankelijk van je vertrekpunt, soms moet je je hele SAN infrastructuur vervangen. In dit geval wat heb je aan bestaande modulariteit?
Met modulariteit en klassificatie creëer je flexibiliteit binnen je architectuur. Deze kun je goed gebruiken om een antwoord te geven op de behoeftes vanuit je organisatie, door het invoeren van de nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden. Maar deze flexibiliteit kent ook grenzen zoals ik hierboven aangaf.
Het is zeker belangrijk om te weten of je bedrijf een “trend zetter” of “trend volger” wil zijn. Waarom wil je je applicatielandschap in een App Store veranderen? Is dit nice to have, must have or should have ? En wat heb je er voorover?
Het mag dan een jong vakgebied zijn, maar de fundamenten van dit vakgebied liggen al twee tot drie decennia vast, en zullen toereikend blijken tot en met het tijdperk van quantumcomputing. Helaas besteed het huidige universitaire onderwijs te weinig aandacht aan de fundamentele informatica, waardoor de opleidingen hun duurzame karakter missen dat je zou verwachten van universitair onderwijs.
Jong is een relatief begrip. Het eerste gebruik van computers voor burgerdoeleiden was eind jaren veertig in de USA voor de administratie van de toen gehouden volkstelling.Dat maakt het vak dus zo’n 60 jaar oud. Voor de meeste van ons een hele leeftijd, maar als vakgebied natuurlijk nog helemaal niets. Het oudste beroep bestaat duizenden jaren maar ook vakgebieden als transport, fabrikage en energie hebben honderden jaren van ontwikkeling doorgemaakt.
Niet alleen de techniek ontwikkelt zich nog dagelijks (en niet alleen om nieuwe omzet te genereren), ook de manier waarop we IT inrichten en ook de manier waarop we IT toepassen blijft in verandering. De onvolwassenheid van het vakgebied gecombineerd met de behoefte aan stabiele kwaliteit, maakt dat organisaties kiezen voor een “bevroren” productieomgeving.
@Guido
verandering…..
Wanneer ik kijk naar de mogelijkheden van de afgelopen 20 jaar op het gebied van de communicatie technologie, de veel vergeten C in iCt, dan zie ik veranderingen die gaan om een factor 10 over een periode van minder dan 5 jaar kijk bijvoorbeeld naar ethernet 10/100/1000 Mbit/s in minder dan 15 jaar.
Wanneer in de maatschappij iets met een factor 10 sneller gaat, komen we eigenlijk in een andere dimensie terecht (wandelen, fietsen, brommer, auto, vliegtuig, raket), een dimensie die we daarvoor niet konden inschatten en waar nieuwe toepassingen mee mogelijk werden gemaakt.
Het gaat niet alleen om factoren sneller in een handvol jaren, maar ook bijvoorbeeld om het aantal apparaten, en het aantal type apparaten …. dat we konden aansluiten 20/ 10/ 5 jaar geleden….
Dat alles zorgt ervoor dat de interactie tussen ICT en de toepassingen nog hoog zal blijven en voor nu nog onvermoede toepassingen gaat zorgen. Daar komt nog bij dat de nieuwe toepassingen steeds dieper ingrijpen op de maatschappij…..
@Maarten, precies wat ik bedoel met een jong vakgebied. Typisch aan de ontwikkelingen in de ICT is dat de vooruitgang enorm snel is, dat wat vandaag moeilijk en onbetaalbaar is morgen makkelijk en goedkoop is en dat ontwikkelingen haasje over met elkaar spelen.
Zolang die ontwikkeling gaande is, is niet te voorspellen waarheen het gaat en wanneer (niet of) het stoppen zal.
Blijft ook het fenomeen dat in professionele organisaties behoefte bestaat aan stabiliteit en dat men dus, in tegenspraak met de genoemde niet te stoppen ontwikkelingen, stabiele omgevingen zal blijven creeren. Zo gauw de stabiliteit bereikt is, groeit de gap t.o.v. de ontwikkeling. Soms is dat zonder problemen en soms dwingt de nieuwe ontwikkeling zijn positie af, zoals het gebruik van BYOD.
Echt slim is het als nieuwe ontwikkelingen naadloos geintegreerd kunnen worden in de staande situatie. Een dergelijke modulariteit van de bestaande technologieen en downward en upward compatibiliteit van de nieuwe techniek, komt echter nog niet veel voor.