12 januari 2010, even voor vijf uur 's middags lokale tijd. Haïti wordt opgeschrikt door een aardbeving met een kracht van 7.0 op de schaal van Richter, gevolgd door meerdere zware naschokken over de volgende dagen. Het land werd totaal verwoest. Het uiteindelijke dodental bedroeg ruim 200.000 en het aantal gewonden liep op tot meer dan 300.000. 1,5 miljoen Haïtianen, een zesde van de totale bevolking, werd dakloos. Over de hele wereld werden hulpacties opgezet om inwoners van Haïti, een van de armste landen ter wereld, te helpen.
Nu ruim twee jaar later, is Haïti nog altijd een verwoest land, waar zo'n half miljoen mensen slaapt in tenten die aanvankelijk als noodmaatregel bedoeld waren. Toch zijn er ook lichtpuntjes. Niet alleen door de grote internationale hulporganisaties, maar ook door initiatieven van bedrijven uit de hele wereld. Een van die initiatieven is het Intel Education Service Corps (IESC), dat in oktober 2011 en maart 2012 een team van vrijwilligers naar Haïti stuurde om een school te voorzien van een moderne leerinfrastructuur, compleet met een server, ClassMate-laptops en een netwerk. Theoretisch betaalt de NGO de infrastructuur en Intel levert de mensen en de know-how voor het installeren, het trainen van de mensen die er mee moeten werken, etc.
Nieuwe harddisk-image
Ik had het voorrecht om in maart van dit jaar als lid van een team van vijf vrijwilligers naar de L'Ecole de Choix (EDC) in Haïti te mogen gaan, als opvolging van een team dat afgelopen oktober de basisinfrastructuur aanlegde en een eerste aanzet deed tot het opzetten van een interactieve leeromgeving, compleet met ClassMate-laptops. Sindsdien waren er problemen opgetreden met de server en moesten de ClassMates worden voorzien van een nieuwe harddisk-image.
Begin januari werd er door Intel een team naar Haïti gezonden, om daar de automatisering voor een school in orde te maken. Dit soort vrijwilligersprojecten heeft me altijd geïnteresseerd. Er zijn bij Intel echter altijd veel meer mensen te vinden voor deze projecten dan er plekken zijn, dus het was afwachten of ik ook daadwerkelijk zou worden geselecteerd. Mede gezien het feit dat ik zelf ervaring heb ik het wonen in gebieden zonder een betrouwbare elektriciteitsinfrastructuur en andere goede voorzieningen waar we hier zo gewend aan zijn, werd ik uiteindelijk geselecteerd.
Drie talen
Na enkele weken van voorbereiding en training arriveerden we op 16 maart 2012 aan in Mirebalais, een stadje met zo'n 80.000 inwoners, ongeveer zestig kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Port-au-Prince. Daar bevindt zich de L'Ecole de Choix, dat zich tot doel heeft gesteld om de toekomstige leiders van het land op te leiden. De school telt 176 leerlingen, variërend in leeftijd van vier tot twaalf jaar, waarvan sommigen nog nooit naar school waren geweest. De L'Ecole de Choix is in oktober 2010 opgezet door een professor uit Chicago, in samenwerking met Zynga Games en Fatem, een lokaal ontwikkelingsprogramma voor het gebied rond Mirebalais. Op de school wordt in drie talen lesgegeven: Creools, Frans en Engels.
De volgende dag was het meteen aan de slag. Een aantal teamleden ging aan het werk om de server weer up and running te krijgen, terwijl anderen zich stortten op het laden van de nieuwe images op de 35 ClassMate-pc's. Ook werd het vaste en draadloze netwerk geüpdatet, waarbij ook printers en scanners werden aangesloten. De server werd voorzien van een nieuwe Intel Core i7 quadcore processor, 16 GB geheugen een nieuwe externe back-up drive. Ook werd een nieuwe ups geïnstalleerd om de server te beschermen tegen de onbetrouwbare stroomvoorziening in het gebied. Er is een goed beveiligd draadloos netwerk aangelegd, dat gebruikt kan worden naast bestaande vaste Ethernet-lan. Het draadloze netwerk wordt vooral gebruikt door de leraren in de klas en in andere schoolgebouwen, terwijl de ClassMate-pc's verbonden zijn met het vaste netwerk. De ClassMates en de laptops van de leraren kregen de nieuwste Windows-updates en antivirussoftware, en nieuwe versies van de Waterford Early Learning educatieve software en andere educatieve toepassingen.
We hebben ook een aantal wetenschappelijke sensors en bijbehorende software gecheckt die de school in 2011 ontving. Deze usb-sensoren kunnen worden gebruikt voor allerlei leuke experimenten met eenvoudige middelen, zoals een glas water. Dat is natuurlijk geweldig in zo'n omgeving waar andere wetenschappelijke onderwijsmaterialen moeilijk te krijgen zijn.
Documentatie
Verder heeft het team uitgebreide documentatie geschreven voor de labmanager, de onderwijzers en voor de kinderen. Daarin staat precies hoe de leerlingen de pc's en de softwareprogramma's moeten starten. De leraren zien hoe ze rapporten kunnen uitdraaien, terwijl we voor de labmanager een handleiding ‘basic troubleshooting' en serveronderhoud is gemaakt. Alle documentatie is overigens in drie talen geschreven (Engels, Frans en Creools) en voor het onderhoud van de server zijn ook video's gemaakt waarin stap voor stap een aantal belangrijke handelingen wordt uitgelegd.
Na deze basiswerkzaamheden was mijn voornaamste taak tijdens de twee weken dat we daar verbleven om de kinderen en de leraren te trainen in het gebruik van de ClassMate-pc's en educatieve software, vooral voor taal, spelling en rekenen. Ons doel daarbij was om ervoor te zorgen dat de kinderen zelfstandig zouden kunnen werken in het computerlokaal, terwijl we de leraren een goed overzicht gaven van de mogelijkheden van ict en hoe dit in de lessen te integreren.
De eerste lesdag was voor onszelf een mooi leermoment. De eerste groep van dertig kinderen kwam joelend het leslokaal binnen en binnen tien minuten was de helft van de ClassMates gecrashed. Complete chaos! Dat hebben we niet nog een keer laten gebeuren. De kinderen van de volgende klas werden strikt één op één begeleid, totdat ze er hun eerste lesoefeningen op konden doen.
Educatieve software
In totaal hebben we gedurende de twee weken 180 leerlingen in de klas gehad. We hebben ze laten zien hoe ze de pc en de muis moesten gebruiken, hebben Lego-robots met ze geprogrammeerd en met ze gewerkt in de Watford Early Learning-software en BrainPOP-software.
Het Watford Early Learning is een in de VS ontwikkeld leersysteem voor de pc, gericht op leerlingen in de leeftijd van vier tot acht jaar. Kinderen worden hiermee gestimuleerd om individueel, in hun eigen tempo te leren, op het gebied van taal, rekenen en wetenschap. Het systeem maakt gebruik van interactief, rijk geïllustreerd lesmateriaal met veel animaties en muziek, waar kinderen helemaal zelfstandig aan kunnen werken. Aan de hand van een starttest wordt het kennisniveau van iedere leerling bepaald, waarna het programma zelf het lesmateriaal en het tempo afstemt op het kind. Maar ook voor leraren is het Waterford Early Learning system een welkom hulpmiddel. Zij hoeven alleen maar op een centrale computer aan te geven welke klas ze op dat moment hebben en kinderen kunnen aan de slag. Daarbij is ook gezorgd voor een koppeling met een klassikale lesuitleg, die kinderen vervolgens doorzetten op hun individuele computers.
Ook BrainPOP is educatiesoftware, dat een heel scala aan onderwerpen behandelt via filmpjes. Over het lesmateriaal kan vervolgens aan de hand van een quiz vragen gesteld worden. Het biedt onderwijzers ideeën voor de lessen en is er ook in een juniorversie.
Enthousiaste kinderen
Maar voor ons was het natuurlijk om meer te doen dan alleen de puur de technische kant van de zaak up and running te krijgen. Het enthousiasme en de leergierigheid van de leerlingen waren echt onvoorstelbaar en zeer inspirerend. Ze waren niet weg te slaan uit het computerlokaal. Dat ging zelfs zo ver dat één van de kinderen zich verstopte om ook na de les nog met de ClassMates aan de gang te kunnen gaan.
De kinderen in Mirebalais krijgen nu dagelijks één uur les in het computerlab, waarbij allerlei scores over de ontwikkeling en voortgang automatisch worden bijgehouden door de software. Ik ben er geweldig trots op dat ik een bijdrage heb mogen leveren aan dit project en aan de opbouw van dit zwaar getroffen land. De laatste dag was dan ook mooi en emotioneel, waarbij een aantal kinderen de Lego-robots aan ons demonstreerden die ze hadden gemaakt. Ik geloof echt dat we deze kinderen een stapje dichterbij een mooiere toekomst hebben gebracht.
Anne Mieke Driessen
Business development manager
Intel Benelux
