Met de verkiezingen van 12 september op komst lijkt het een zomer te worden waarin de landelijke politici zich eens stevig uitleven. Ik ben benieuwd of de politici in de dop deze kans gaan grijpen. Twitteren kunnen we sinds de zomer van 2006, dus je hebt zo’n zes jaar kunnen leren. In Nederland zijn meer dan een miljoen actieve Twitteraars actief. Dit aantal groeit nog steeds, dus een fantastisch kiezerspotentieel.
Twitter is een perfect medium om je boodschap als politicus te verspreiden, zonder dat de redacteur van een medium deze interpreteert.
Zo'n 80 procent van de kamerleden is actief op Twitter, maar er zijn grote verschillen. Het kamerlid Alexander Pechthold heeft 148.860 volgers en 4.817 tweets, maar er zijn enkelen die nog steeds een handvol volgers hebben.
Als ik een rondgang op Twitter maak langs de bestaande politici op Twitter lijkt het erop dat zij moeite hebben om hun standpunten in 140 tekens samen te vatten. Interactie en discussie is ver te zoeken, vaak is het een reeks van populaire oneliners die inhoudelijk volstrekt niets bijdrage aan de besluitvorming. Politici zenden veel, maar gaan weinig in discussie met hun potentiële kiezers. Het mooiste voorbeeld is natuurlijk Geert Wilders, die niemand volgt, niet reageert op boodschappen en ook niet retweet.
Naast dat de politici vooral veel met elkaar in gesprek gaan, twitteren ze ook veel privézaken. Ik lees tweets over tuinieren, slechte nachtrust en vakanties. Heel leuk allemaal, maar dit heeft helemaal niets met politiek te maken. Mijn stelling is dat politici privé en zakelijke informatie vooral niet naast elkaar moeten twitteren. De privé-informatie leidt te veel af van de politieke onderwerpen. De aandacht voor het privéleven van de politici wordt weliswaar wel groter, de vraag is of dit leidt tot een stem tijdens de verkiezingen wanneer het op harde politieke besluiten aankomt.
Conclusie: politici maken nog veel te weinig gebruik van de kansen die Twitter biedt. Vooral jongeren, die minder van klassieke media gebruik maken, zijn een doelgroep die ze kunnen bereiken via Twitter. Het nog onvoldoende in debat gaan via Twitter zorgt ervoor dat de traditionele media nog steeds nodig zijn voor een gezonde democratie.
Toch denk ik dat Twitter veel zal worden gebruikt en dat ook andere sociale media zal worden benut. Ik ben het met je eens dat politieke organisaties twitter moeten organiseren en vooral geen privé en politieke berichten moeten gaan mixen.
Ik ben benieuwd hoe dit zal uitpakken rond 12 september.
Nepaccounts, overdosis reacties waarop je niet kunt ingaan, nauwelijks nuances op standpunt aan kunnen geven, en alleen als trending topic opvallen – zoveel moeite voor maar een in mijn ogen relatief kleine groep kiezers. Immers net als op politieke fora zijn alleen degenen met interesse en vrijwel stabiele politieke kleur hier actief, dus zieltjes winnen doe je ook nauwelijks. Een kritisch/neutraal diepteinterview in de krant of op tv/radio, daar haal ik in elk geval meer zinnigs uit dan wat losse flodders van 140 tekens…
Dit stukje heeft een hoog gehalte van de melk horen klotsen maar nog niet weten waar de tepel hangt.
Als eerste zijn er namelijk hele leuke infographics, dashboards en andere bronnen over het gebruik van Twitter door politici en journalisten. Deze nieuwe media hebben namelijk het voordeel dat gebruik en bereik heel goed inzichtelijk te maken zijn.
Dat geldt echter niet voor de inhoud, de boodschap die in 140 karakters de wereld ingestuurd wordt. Twitter is dus niet meer dan een leuk middel voor het kaderen van gedachten in één pakkende oneliner. En populisten zijn daar dus beter in dan serieuze politici die niet aan fact-free politiek doen.