Ict begint steeds meer op voetbal te lijken daar heeft ook iedereen verstand van. Nederland heeft 16 miljoen bondscoaches, volgens een kenner met een grote snor. Maar als we iets van de geschiedenis hebben geleerd is dat we niet moeten luisteren naar mannen met een snor. Maar het klopt wel. We hebben 16 miljoen bondscoaches en afgelopen zondag zijn we er pijnlijk achter gekomen dat dat er 15.999.999 bondscoaches te veel zijn en één fatsoenlijke linksback te weinig.
Maar de mening van het volk wordt steeds belangrijker. SBS6 peilt ook altijd de mening van het volk. Dit doen ze altijd door de mensen op straat te interviewen. Midden op de dag. En ik weet niet of de mening van een man die midden op de dag op straat staat te bierdrinken een echt representatieve mening is. De mening van deze man op straat is ook bijna altijd hetzelfde: ja, en dat gebeurt allemaal van mijn belastinggeld. En dan denk ik altijd: jij hebt helemaal geen belastinggeld. Jij hebt alleen maar statiegeld.
Ook bij de aanschaf van ict-middelen willen bedrijven nog wel eens de fout in gaan door maar de mening van iedereen te vragen. De werkvloer beslist dan met welke oplossing men gaat werken. Niet altijd heel verstandig. Als een ict-oplossing een beetje goed zijn werk doet, heb je namelijk heel wat minder werkvloer nodig. Je vraagt dus eigenlijk aan de kalkoen: wat gaan we eten met de kerst? Dat wordt waarschijnlijk iets vegetarisch.
Wie moet je dan vragen? Moet je ook een soort ict-bondscoach hebben? Ja, inderdaad. Laat uw ict-middelen uitkiezen door beleidsbepalers. Mag iemand van de werkvloer dan geen mening hebben? Natuurlijk moet je er naar luisteren. Maar als de bondscoach aan Huntelaar vraagt wie er volgens hem in de spits moet staan dan lijkt het me stug dat hij Van Persie naar voren schuift.
Jacob Spoelstra is columnist en stand-up comedian. Kijk voor meer informatie op: www.jacobspoelstra.nl.
Jacob,
Het is zelden zo dat beleidsbepalers voldoende in de materie zijn onderlegd om op een verstandige manier te bepalen welke it middelen worden aangeschaft.
Het enige voordeel dat ik zie is dat we dan wel gelijk van de BYOD discussie verlost zijn.
Herkenbaar en terecht! Ik heb een tijd geleden een artikel op deze site gezet(Poldermodel of Hiërarchie)waarin hetzelfde vraagstuk in een projectomgeving beschreven was.
Naar mijn mening dient het beleid door een groep (managers, gebruikers, directie etc) bepaald te worden en daarna gewoon geadopteerd en doorgevoerd te worden. Dit betekent niet dat de stem vanuit gebruikersorganisatie geen rol heeft, juist niet! Het inzichtelijk maken van de behoefte en wensen vanuit organisatie is een deel in het proces om tot het beleid te komen.
Wat ik vaak zie, ook als in dit proces rekening gehouden is met de wensen vanuit organisatie dan bij het uitvoeren hebben we te maken met veel verzet en weerstand. Hoe komt dat? Dat komt doordat zoals jij aangaf we hebben 16,000,000 bondscoaches.
Pascal, bedoel je dat directies doorgaans niet in staat zijn om de beleidsbepalers met de juiste competenties aan te wijzen, of dat ICT-ers met de juiste inhoudelijke kennis te veel last van Asperger hebben om dit soort onderwerpen effectief met de gebruikers af te stemmen?
Het lijkt er toch op dat het hier gaat om een schoolvoorbeeld van buitenspel:
beleidsmakers die de ict-middelen gaan bepalen, dan worden er in een gestructureerd ICT-communicatiemodel wel een paar lagen (linies?) overgeslagen.
Daarnaast is er wat voor te zeggen dat de klant zich richt op functionaliteit en architectuur en de leverancier meer op de oplossing, de middelen, om zo samen te komen tot 1+1=>3
Maarten, een paar lagen overgeslagen? Goede beleidsmakers: a. hebben aardig wat verstand van desbetreffende zaken en b. zullen mensen zoals opdrachtgevers, leveranciers, architecten, gebruikers, beheerders en ontwikkelaars consulteren.
Bij zaken zoals BYOD is er na pakweg 15 jaar tijd nog steeds veel mis, maar zo’n 25-30 jaar geleden was het een stuk erger. Toen konden de systeembeheerders en hun leveranciers nog voor god spelen, en konden zij samen bepalen wat de organisatie en gebruiker mocht doen. En dat was meestal wat zij konden aanbieden op hun mini’s of mainframes.
Jacob,
Grappig stukje maar misschien dat er ook een beetje tegen de verkeerde kant van het probleem aan gekeken wordt. Want een bondscoach kiest misschien de spelers en bepaald het systeem hij speelt uiteindelijk niet het spelletje op het veld. Het is dus het team dat het resultaat bepaald, de bal rond speelt en in het juist doel trapt.
Zo is het ook in de ICT, de middelen en het systeem kunnen misschien gekozen worden maar de gebruikers bepalen zelf hoe ze ermee omgaan. Natuurlijk zullen er wel spelregels opgesteld moeten worden om te voorkomen dat er een Australische variant van voetbal gespeeld wordt.
ICT middelen blijven het gereedschap, de hamer om spijkers met koppen te slaan. En de keus van de hamer die het lekkerste in de hand ligt kan het beste aan gebruikers overgelaten worden. Want voor je het weet bepaald een beleidsmaker dat het goedkoper is om hier voortaan een steen voor te gebruiken.
Ik denk namelijk dat een bondscoach Huntelaar, van Persie of Robben echt niet hoeft te vertellen hoe ze moeten voetballen. Wel moet hij ervoor zorgen dat er een team staat, synergie is op het veld waardoor wedstrijden in het voordeel beslist worden.
Hilarisch stukje, chapeau. Voor de beleidsbepalers is het nodig te weten welke gereedschappen men op de werkvloer gebruikt en daar een actueel beeld van te maken. Je kunt het, getuige die 15.999.999 en hun mening, het domweg niet iedereen naar de zin maken. Waar het de werkvloer betreft mag die een ‘wens’ hebben voor waar het het aangeven van voorkeur betreft.
Uiteindelijk zal er een van Marwijk zien die er ene hamerslag op geeft. Hij kan dan inderdaad af en toe, ter spiegeling misschien, eens even met iemand brainstormen maar de uiteindelijke beslissing ligt natuurlijk bij die ‘van Marwijk’.
We hebben in Nederland niet alleen heel veel van die ‘van Marwijkjes’ op straat lopen maar komen die ook in het bedrijfsleven en in de politiek tegen. Soms gaat dat goed, soms heeft dat een desastreuze uitwerking.
Wanneer we dit zouden willen vertalen naar IT, dan kennen we denk ik voorbeelden genoeg hoe desastreus dat uit kan pakken omdat we daar genoeg te maken hebben met ‘ego’ en mensen die er ‘menen’ verstand van te hebben en zich dan ook, zonder gene, autoriteit hebben toegedicht om dan ook nog mee te mogen trommelen.
IT, met name de uitvoering daarvan, dient volkomen in lijn te zijn met de gedragingen van de materie IT. Heel lineair waarbij aan de noodzakelijke voorwaarden moet zijn voldaan, wil men iets in beweging zetten.
Er zijn parallellen te trekken maar die zijn er denk ik evenveel wel als niet.
It’s only a gambling *problem* when you’re losing.
Wat ik ermee bedoel is dat er geen gezeik was als we gewoon wonnen. De parallel die ik zie met “ons” team dit toernooi is dat je zonder goede sfeer en samenwerking nergens komt, hoe goed je IT dan ook mag zijn.
@edekkinga: Mooie reactie!
De kalkoen vond dat het konijn moest zijn (geserveerd met puree en bosbessensaus). Echter, het konijn antwoordde desgevraagd dat kip (met worteltjes) de meest voor de hand liggende optie was. De kip, op haar beurt, dacht daar geheel anders over en deed de aanbeveling van een goed stuk rundvlees (desnoods met een eitje). Navraag bij een representatieve groep koeien leverde het loeigoede voorstel op om varkenshaas op het menu te zetten (en vla toe). Maar de varkens verklaarden de koeien voor gek en knorden dat vis (á la picasso) vééél gezonder en lekkerder was. De vissen wist zich geen raad, schoolden samen voor overleg, maar werden zo een makkelijke vangst voor de mens.
Wie dus aan een kalkoen vraagt wat we eten met kerst, krijgt vis. Het lijkt wel ICT.
De beeldspraak is wel leuk maar er is vaak een reden waarom de werkvloer zich mengt bij de aanschaf aan ICT-middelen. Want als het aan de ‘bondscoach’ ligt moeten ze trainen op een veldje wat lekker dicht bij het kantoor is en ook gebruikt wordt voor dieren van een kinderboerderij. De spelers mogen trainen met gympies van de schoenenreus en gebruiken hun jassen als doelpalen. En dat is dan luxe vergeleken bij de voetbal teams die überhaupt trainen want er zijn ook zat teams die alles tijdens de wedstrijd moeten leren.
Voor de rest gaat de beeldspraak behoorlijk mank want in tegenstelling tot de voetballers verdient de ICT ‘coach’ een veelvoud van wat zijn ‘spelers’ verdienen en vertoont deze ook het bijbehorende vedette gedrag.