De dagbesteding van veel systeembeheerders bestaat voor een groot deel uit het onderhouden en beheren van de it-systemen binnen organisaties. Daarnaast moeten ze constant nieuwe oplossingen bedenken voor de veranderende behoeftes van collega's. De daaruit voortvloeiende projecten, denk aan een SAP- of erp-applicatie, nemen maanden in beslag om uit te rollen en halen vaak niet eens de eindstreep. Het kost dan teveel tijd en mankracht om ze in te passen binnen de al bestaande it-infrastructuur. Nieuwe it-oplossingen zijn nodig waarmee de installatie van een applicatie even makkelijk is als op een smartphone.
Iedere organisatie heeft haar eigen unieke activiteiten waarop hun it-systemen berekend moeten zijn. Bijvoorbeeld het verwerken van miljoenen transacties per dag, of het verzamelen van grote hoeveelheden klantgegevens. Uitgangspunt is hoe je een oplossing verzint die voldoet aan alle it-behoeftes binnen de organisatie. Om aan die behoeftes tegemoet te komen, gelden er vandaag de dag twee verschillende benaderingen.
De eerste is de keuze voor standaardisering, waarbij één systeemtype ingezet wordt om alle taken uit te voeren. Logischerwijs zorgt dit voor een situatie waarin sommige taken hier meer bij gebaat zijn dan anderen. De tweede benadering is het gebruik van diverse typen systemen. Deze zijn geoptimaliseerd voor, maar ook beperkt tot een specifieke taak. De keerzijde bij beide benaderingen ligt in het feit dat ruim tweederde van het it-budget opgaat aan onderhoud en beheer van deze systemen. Dit gaat ten koste van innovatie: activiteiten die daadwerkelijk waarde toevoegen aan een organisatie.
Daarom is er vanuit het management de vraag ontstaan naar een nieuwe categorie systemen. Een die het beste van beide benaderingen combineert; die minder ruimte in beslag neemt, snel uit te rollen is en het liefst moeiteloos te integreren valt met bestaande processen, kennis en software. Een systeem dat je kunt vergelijken met een keuken. De apparatuur die erin zit stel je naar eigen smaak samen en bedien je allemaal vanaf dezelfde locatie. En net als bij een stoomoven of inductiekookplaat wordt je niet met de techniek erachter geconfronteerd.
Deze nieuwe categorie systemen wordt momenteel op de markt gebracht. Ze combineren de flexibiliteit van gestandaardiseerde systemen en de optimalisatie van specifieke systemen. Ze integreren alle netwerk-, opslag- en rekenonderdelen in één apparaat. Vooraf ingestelde applicaties die optimale prestaties en efficiëntie garanderen, kunnen vanuit een online catalogus geïnstalleerd en geüpdatet worden. Met een enkele klik installeert de systeembeheerder de nieuwe SAP- of erp-applicatie alsof hij op zijn smartphone werkt. Het uitrollen van een applicatie wordt zo een kwestie van uren in plaats van maanden.
Met het integreren van de essentiële it-onderdelen in één apparaat, wordt een nieuw tijdperk van systeembeheer ingeluid. Ze stellen organisaties in staat elk onderdeel van de it-levenscyclus te verbeteren. De tijd en mankracht die ze hiermee besparen, kan dan in innovatie gestoken worden.
Gerard Smit
Chief technology officer
IBM Benelux
Klinkt goed, maar wat is een systeem? We hebben informatiesystemen en it-systemen.
De nuance is dat een informatiesysteem functionaliteit biedt voor besturing of ondersteuning van processen en dat die functionaliteit functioneert door gebruikmaking van één of meerdere (geïntegreerde) it-systemen. Bij informatiesystemen hebben we het dus vooral over de functionaliteit ‘verwerking van transacties’ en ‘verzamelen van klantgegevens’ en bij it-systemen hebben het vooral over hardware, systeemprogrammatuur en netwerken die gezamenlijk bepalen of, en de mate waarin (miljoenen keren per dag) die functionaliteit daadwerkelijk functioneert. Da’s belangrijk voor het goede begrip en het juiste perspectief.
Ik neem aan dat de schrijver een nieuw type it-systeem bedoeld dat voorbereid is op een zeer diverse behoefte aan informatiesystemen.
Ten overvloede: bij het implementeren van een nieuwe SAP- of erp applicatie dient u evengoed rekening te houden met organisatorische en procedurele aanpassingen of het verzorgen van maatwerk, vooraf dan wel achteraf. Tenzij IBM hier beweert maatwerk SAP en/of erp-informatiesystemen te kunnen leveren.
Gerard,
Een herkenbaar stuk, tenminste voor de systeembeheerder die als een manus-van-alles ingezet wordt en die naast de dagelijkse operationele taken ook allerlei projecten moet doen. Zeker wanneer er een lage automatiseringsgraad in beheer is zorgt dit vaak voor een behoorlijke werkdruk. Er is dan ‘kunst en vliegwerk’ nodig om alle bordjes draaiende en gebruikers tevreden te houden.
Een oplossing, zoals je zelf aangeeft is standarisatie maar dat is vaak alleen geschikt voor de ‘dertien in een dozijn’ oplossing. Want deze zijn niet geoptimaliseerd voor specifieke taken waardoor prestatie en response vaak tegenvallen. En maatwerk vraagt tijd, ervaring en kennis waar vaak gebrek aan is, zeker bij projecten en nieuwe oplossingen.
Er is tegenwoordig echter ook een consensus tussen standarisatie en maatwerk omdat oplossingen in een ‘virtual appliance’ vorm geleverd kunnen worden. Een stack waarin besturingssysteem en applicaties reeds geconfigureerd zijn en op elkaar afgestemd. Dat scheelt dus bij uitrol een hoop werk maar heeft wel één nadeel, het worden ‘blackboxes’ in de infrastructuur.
Want beheer komt uiteindelijk toch weer op kennis en kunde aan. Weten hoe dingen in elkaar steken is daarbij essentieel. Je kunt veel dingen automatiseren maar dat blijft uiteindelijk kunstmatige intelligentie, een digitale aap een kunstje leren.
Zeker een herkenbaar stuk.
Een CTO laat in Computable weten dat zijn bedrijf een ICT oplossing heeft dat op elk gebied even prachtig is. Daarbij gebruikt hij woorden als : flexibiliteit, beste van bla bla geintegreerd, optimale prestatie, efficientie.
Het geheel wordt compleet gemaakt met het aloude “Met een enkele klik installeert de systeembeheerder allerlei complexe zut”.
Ik mis alleen nog iets als “Systeembeheer 2.0” en de samenhang met Cloud en BigData. Maar dat komt wel weer in het volgende artikel 😉
Ik lees: nieuwe generatie mainframe 🙂
Er moet denk ik wel een onderscheid gemaakt worden tussen hardware en software. Eerste stukje gaat het over software, maar later krijg ik meer een hardware gedachte over de tekst.
Gebruik standaard systemen voor standaard oplossingen. Lees: E-mail, data opslag voor documenten, maken van documenten, beheren van agenda’s en tools om de samenwerking tussen mensen te bevorderen.
Specifieke vertikale systemen zijn er in twee smaken: One size fits all, je adopteert de oplossing die de leverancier heeft bedacht. Of een systeem dat moet worden ingericht voor de wensen van jouw organisatie.
De eerste is makkelijk en weinig flexibel en kan inderdaad afgenomen worden als een App op je mobiele telefoon. Voor de andere is geen quick fix oplossing. Daar komt gewoon intelligentie bij kijken en ervaring. Het juist vertalen van bedrijfsprocessen naar een systeem die deze optimaal ondersteund.
Ieder die een complex systeem in een one size fits all systeem verkoopt wat aansluit op verschillende type organisaties en complexiteit wegneemt, verteld niet het hele verhaal.
Linksom of rechtsom; als de systeembeheerder niet veel meer hoeft te doen, verplaatsen zijn werkzaamheden naar andere taken en personen.
Het enige product waarin weinig arbeid nodig is, is een standaard product die op een standaard manier gebruikt wordt. En omdat een standaard product niet alles kan heb je meerdere systemen nodig. Pas als veel van de producten zich open stellen met bijvoorbeeld API’s is integratie mogelijk.
Kortom ik geloof in platformen en in de kracht van zelfbediening.
Gerard heeft het over de nieuwe generatie pure flex en pure application server. Kijk op youtube http://m.youtube.com/#/watch?desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DC2_oiXggw4Q&v=C2_oiXggw4Q&gl=NL
“integreren van de essentiële it-onderdelen in één apparaat”: ik hoop dat het gaat om de integratie van de functies in één enkel IT-apparaat. Het gaat niet zo zeer om de hardware, waar het artikel op lijkt te doelen, maar wat mij betreft om de functies.
Dat maakt dan juist de uitrol effectief kan gebeuren. Hardware is tegenwoordig het minst interessante deel in I(C)T-infrastructuren. Dit in tegenstelling tot de toepassingen en in het bijzonder de communicatietoepassingen.
Tijd geleden had ik te maken met de ICT-omgeving van een advocatenkantoor met vestigingen in VS, China en een aantal landen in Europa. Ik was zeer on der de indruk hoe efficiënt en met beperkt aantal beheerders, de ICT afdeling de ICT-omgeving kon beheren. Hierdoor hadden ze genoeg tijd voor innovatie en optimalisatie van hun systemen.
Weet je wat de reden van hun succes was?
– De bedrijfsprocessen waren goed geoptimaliseerd.
– ICT was afgestemd op bedrijfsprocessen als ondersteuner
– Nuchter naar de behoefte binnen de organisatie en business kijken. Deze was leidend en niet de ontwikkelingen binnen de ICT (BYO, VDI, Cloud, etc) .
– Als business aangeeft dat er behoefte is aan verbetering van iets dan werd goed onderzocht wat er gedaan moest worden, in welk deel van hun ICT-landschap en de link naar de overige componenten binnen de keten.
– Er werd goed nagedacht over een nog aan te schaffen software(Welk effect heeft dit op de processen, wat bereiken we ermee, kunnen we niet met de huidige software het doel bereiken etc) Dit voorkomt een softwareoerwoud en geldverspilling.
Wanneer je ICT-bouwstenen met beleid op elkaar zet, een visie hebt en de behoefte uit business centraal zet en niet de gebruikers en besluitvormers die door fabrikanten beïnvloed zijn, dan heb je een gezonde ICT afdeling/omgeving.
De systeembeheerders van dit bedrijf draaiden mee in de projecten en ik was zeer onder de indruk van hun kennis en kunde. Dat kwam doordat ze in een gezonde organisatie werkzaam zijn, genoeg tijd voor eigen ontwikkeling hadden, de ict-omgeving onder controle was en nuchter gekeken wordt naar de opportunisme gedrag van sommige fabrikanten of dienstverleners.