Supermarkten strijden om de gunst van de klant middels het aanbieden van zaken als voetbalplaatjes, spaarzegels, wuppies en Eftelingspaarkaarten. Ook in de ict is een soort supermarktoorlog losgebarsten tussen de verschillende ict-leveranciers. Want hoe kan een ict-leverancier ten tijde van de crisis nog het verschil maken? Het antwoord is kort maar krachtig: door middel van de prijs. Ondanks het feit dat iedereen roept dat kwaliteit, vertrouwen en goed advies belangrijk zijn, geeft de prijs helaas vaak de doorslag. Op zich een logische tendens in deze zware economische tijden. Maar is de oplossing van de scherpste prijs wel altijd de beste?
Dit is en blijft altijd een lastig punt. Voor een dubbeltje op de eerste rij zitten kan namelijk leiden tot teleurstellingen. De vele rfp's, aanbestedingen en minicompetities die uitgeschreven worden, sturen echter nog te vaak aan op de scherpste prijs, hetgeen de kwaliteit niet altijd ten goede komt.
Het aansturen op de scherpste prijs kan resulteren in het gemis van cruciale functionaliteiten in de aangeboden oplossing. De geleverde oplossing kan beperkt of zelfs nog erger helemaal niet schaalbaar zijn. Ook kunnen er zeer hoge verborgen kosten zijn voor onderhoud of support. Want een leverancier moet uiteindelijk toch weer het geld dat hij misloopt, doordat hij de oplossing aanbiedt tegen een lage prijs, terugverdienen.
Fiasco voorkomen
Al deze zaken kunnen er toe leiden dat het project waar men zeer enthousiast mee is gestart, uitgroeit tot een groot fiasco. Praktijkvoorbeelden waar bijvoorbeeld het onderhoud of de implementatie weg gelaten is kom ik helaas nog te vaak tegen.
Hoe bescherm je jezelf als organisatie nu tegen bovengenoemde zaken? Het antwoord is eenvoudig: laat prijs niet de enige wegings/beslissingsfactor zijn. Een scherpe prijs is gezien de recessie een must maar de eerder genoemde voorbeelden kunnen uiteindelijk leiden tot een veel hogere prijs. Het is daarom goed om rekening te houden met een aantal voorwaarden:
• Schaalbaarheid
Hoe schaalbaar is de aangeboden oplossing? Dekt dit de periode waarover de oplossing afgeschreven moet worden? Schaalbare en modulaire oplossingen kunnen initieel kostbaarder zijn maar zullen uiteindelijk goedkoper zijn.
• Implementatie/migratie
Vaak wordt hier door leveranciers op bespaard of wordt dit helemaal buiten beschouwing gelaten als hier niet specifiek om wordt gevraagd. Een basisimplementatie is vaak relatief snel vergeten maar als er uiteindelijk een datamigratie gedaan moet worden kan het een dure aangelegenheid worden als deze kosten vooraf niet meegenomen zijn.
• Onderhoudskosten
Laat de leverancier de kosten voor onderhoud/support vooraf in kaart brengen. Bij voorkeur voor de gehele periode waarover de oplossing wordt afschreven. Zo maak je het inzichtelijk en kom je niet voor verrassingen te staan.
• Functionaliteit
Laat de leverancier de functionaliteit van de aangeboden oplossing inzichtelijk maken. Wat wordt er standaard bijgeleverd en welke functionaliteit kan er later nog toegevoegd worden? En last but not least wat is het prijskaartje om extra functionaliteit toe te voegen?
• Roadmap aangeboden oplossing
Eén van de belangrijkste punten is de roadmap van de aangeboden oplossing. Hoe lang is oplossing nog leverbaar en uitbreidbaar? Het kan namelijk zijn dat er een oplossing aangeboden wordt tegen een zeer scherpe prijs maar dat deze over een paar maanden uit het assortiment wordt gehaald. Of erger, dat er voor deze oplossing over een x aantal maanden geen uitbreidingen meer te leveren zijn.
• Referenties
De overvloed van al het beschikbare veelal op marketing gebaseerde materiaal maakt dit tot een lastig punt. Vraag de desbetreffende leverancier daarom om enkele referenties. En neem contact op met desbetreffende referentie. Een kort bezoekje of belletje verheldert meer dan een PDF waar alleen maar in staat hoe fantastisch de gekozen oplossing is.
Bovenstaande punten dienen in mijn ogen altijd mee genomen te worden tijdens de selectiefase. Zoals ik hier al vaker heb geroepen, kan een simpel consumentenbondoverzicht een hoop ellende besparen. Stel vooraf een lijst met beslissingscriteria (wensen/eisen/functionaliteit/prijs etc. ) op en verwerk deze in eerder genoemd overzicht. Hiermee kun je appels met appels vergelijken en wordt de kans op onvoorziene kosten een stuk kleiner.
In principe zijn er drie dimensies, die inhoudelijk behandeld moeten worden: techniek (functionaliteit), organisatie en financien. De meest praktische weg is eerst T en O, want die bepalen in de meeste situaties F. De focus eerst echter op F betekent dat de inhoud nooit meer leidend gaat worden.
Juist bij communicatie-infrastructuren, die “ongestoord” 6 tot 12 jaar mee moeten gaan, is de inhoud belangrijk, nee essentieel, misschien zelfs wel cruciaal.
Over het algemeen zijn communicatietoepassingen geen commodities en daardoor zou de prijs niet leidinggevend, maar hooguit richtinggevend moeten zijn in een aanbesteding.
Dit bijvoorbeeld in tegenstelling tot de aanbesteding van gebruikersapparaten…… dat is wel weer 20 krentenbollen in een dozijn en dus een commodity.
@ All,
Allereerst bedankt voor alle reacties. Het was zo te zien een hot topic. En ik heb al weer genoeg inspiratie op gedaan voor een nieuw artikel.
Helaas wordt er tegenwoordig te veel als commodity gezien. Complexe storage omgevingen, Cloud platforms, SAP omgevingen etc.etc. alles is tegenwoordig commodity.
Ook bij tenders en RFP’s is de laagste prijs 9 van de 10x nog steeds het meest belangrijk. En als dit een keer niet het geval is, dan wordt het voor de kleinere partijen door de hoge eisen op het gebied van referenties nog steeds onmogelijk gemaakt.
Kwaliteit en de juiste oplossing is steeds vaker ondergeschikt ten op zichte van een scherpe prijs.
Maar mijn ervaring is dat een scherpe prijs na afloop van het project vaak een stuk minder scherp is.
@Ruud,
Het is erg jammer dat bij een EU-aanbestedingsprocedure, waarbij eerst op de laagste prijs geselecteerd is, er geen boete op staat wanneer na oplevering er een hogere prijs is ontstaan door:
– meerwerk
– wijzigingen onderweg
– “missertjes” in de rfp tekst, die geld, €€’s kosten
– uitloop van het werk
– meer personele inzet dan vooraf opgegeven (gecalculeerd?)
– te laag inschrijven om de opdracht te “kopen”
– “projectorganisatie- en management”
Deze “puntjes” herinvullen in de financiële evaluatie zal in veel laagste prijs aanbestedingen een andere ranking geven.
Goed punt Maarten!
Op deze manier zullen de prijsvechters die nog wel eens slim trucje uithalen in het nadeel van de klant, zich nog wel even achter de oren krabben.
Echter denk ik dat dit helaas wel een utopie is en nooit zal gaan gebeuren. Maar wie weet……Fingers crossed.
@Ruud,
ik heb ook niet de illusie dat het verleden achteraf te repareren is, maar het is wel zinvol om van het verleden te leren en te zien of de winnaar ook de echte winnaar is, na afloop van de invoering. Op die manier kan het volgende PvE en het selectie- en invoeringstraject weer een stukje scherper zijn.