Telecom bedrijven maken nog steeds moeilijke tijden door. Het adagium is nu dat 'de smartphone een bedreiging voor de telecom sector betekent'. Dat adagium is natuurlijk waar, maar het veronderstelt wel het huidige model in de telecom sector.
Kosten en baten zijn in de telecom sector niet één op één geplakt. Je kunt stellen dat de faciliteit, de vaste of draadloze verbinding, tegen een lage prijs wordt aangeboden en dat de diensten (telefonie, sms, data, en internetdiensten) via die verbinding tegen een (te) hoge prijs worden aangeboden. Smartphones openen vooral op de draadloze markt de toegang tot voordelige diensten. De smartphones verdwijnen voorlopig niet. Wat nu?
Zou het gaan om autobanden, dan zou je de autoband bijna gratis krijgen en moet je voor de lucht heel veel betalen. Dat deden consumenten jaren lang en tegen beter weten in, totdat ze elders de lucht gratis konden krijgen. Toen voelden ze zich echter bekocht.
Telecom bedrijven hebben lange tijd het overstappen moeilijk gemaakt. Dat komt neer op de klant wijs maken dat de lucht van iemand anders niet in elke band past. Voor de zekerheid werd op elke dienst een ingewikkeld ventieltje gemaakt. Wat het voor de klant alleen maar minder geloofwaardig maakt. Zo duur is een nieuw ventieltje immers niet.
Waarom de klant gevangen houden?
Voor de providers is het aantrekkelijk om de klant aan één leverancier te ketenen, getuige de astronomische tarieven die bij international roaming nog altijd van kracht zijn – ondanks beperkingen die de EU heeft opgelegd. Maar voor de klant is het een aderlating en voor de niet-infrastructuur gebonden diensten (Skype, Whatsapp) een ramp. Door de hoge prijzen van de infrastructuur kan hun dienst immers nooit concurreren en dat is exact de bedoeling van de telecom bedrijven.
Smartphone makers willen geen partij kiezen. Voor de vermarkting van hun producten zijn ze weliswaar afhankelijk van de telecombedrijven, maar om hun producten aantrekkelijk en competitief te houden moeten daar infrastructuur onafhankelijke platforms en applicaties op werken. Ze moeten de diensten dus te vriend houden en ze verdienen er bovendien aan, getuige het aanbod in de appstores. Onderlinge concurrentie tussen smartphone makers is voor hun een groter probleem dan hun samenwerking met de telecombedrijven.
Telecom bedrijven lopen ondertussen niet vast in de smartphone markt, zoals ze beweren, maar in hun eigen bedrijfsmodel. Zo lang kosten en opbrengsten niet één op één worden toegerekend aan diensten resp. infrastructuur, zullen consumenten 'shoppen' bij zowel de voordeligste infra- als diensten aanbieders. Het is niet voor niets dat de wetgever deze consumentenvrijheid in de wet heeft verankerd.
De oplossing: Ontkoppel infrastructuur en abonnement diensten (billing service). Met andere woorden, het abonnement moet provider-onafhankelijk worden. Deze markt vraagt om partijen die bij diverse infrastrucuur-aanbieders op een spotmarkt capaciteit inkopen en die aan klanten verhandelen.
De koppeling tussen abonnement en provider houdt de consument gevangen in het netwerk van de provider, zelfs als er betere en voordeligere infrastructuur beschikbaar is. De 'cash cow' van de lucratieve roaming dienst is dus eigenlijk de gouden kooi van het bedrijfsmodel, ten nadele van zowel klant als telecom bedrijf.
Het is in deze markt onmogelijk om (billing) diensten aan infrastructuur te blijven koppelen, omdat de klant de vrijheid wil om zelf (gratis) diensten te kiezen op Internet. Helemaal, omdat die gratis diensten in veel gevallen inmiddels de marktleiders zijn. Een beperking van toegang tot Skype, Whatsapp, MSN en dergelijke diensten betekent: Waarde onttrekken aan het abonnement. Dit jaagt zonder twijfel klanten weg, met name de berekenende verbruikers.
Spotmarkt
Telecom bedrijven moeten daarom in een open business model terug naar hun core business: infrastructuur. Daar moeten ze met solide bedrijfsvoering een gezonde winst halen. De diensten moeten zakelijk van de infra worden losgekoppeld en levensvatbaar worden gemaakt. De abonnement service (billing) moet infrastructuur onafhankelijk worden en toegang krijgen tot de infra via een spotmarkt. De consument koopt het abonnement dan bij een (nieuwe) tussenpartij die per minuut de beste verbindingen van de telecom bedrijven inkoopt op een spotmarkt. Ook die spotmarkt moet er komen.
Dit betekent dat de consument met een vast nummer (gekoppeld aan een identiteit, is te verwachten) bij ieder telefoontje een vrije keuze krijgt voor de beste verbinding tegen de beste prijs. De verbinding wordt op aanwijzing van de abonnement dienst tot stand gebracht via de economisch optimale reeks van infrastructuur providers. Dat heeft dan meteen als voordeel dat bij bijvoorbeeld een brand in een schakelcentrum de klanten niet meteen in de kou staan. Het alternatief is eenvoudig de concurrerende infrastructuur dienst.
Het ligt voor de hand dat deze modernisering van de telecom markt met grote investeringen in R&D een kwaliteit van de service uitlokt. Infrabedrijven moeten immers investeren, omdat ze op de spotmarkt moeten kunnen concurreren op prijs/kwaliteit van de infra verbinding. Bijvoorbeeld door een grotere redundantie in kwetsbare datacenters in te bouwen. Omdat de diensten bereikbaarder worden èn op eigen benen komen te staan, ontstaat (ook) op diensten niveau een veel beter 'vlak' speelveld zodat ook daar in kwaliteit van de dienst moet worden geïnvesteerd. En door de spotmarkt kunnen kleine, zelfs lokale telecom providers ineens toegang tot deze markt krijgen. Uiterlijk zelfs iedere eigenaar van een compatibele Wifi router, mits hij (zij) aansluit op de spotmarkt. Juist daardoor is deze markt ook echt open.
De politiek (Europa) zal de weg voor de telecom operators niet plaveien. Het blijft een vrije markt, het beginsel in de EU. In het open model moeten telecombedrijven ook geen eigen 'ecosysteem' van diensten willen ontwikkelen. Dit geld wordt niet langer weggesmeten. Er ontstaat een veel gezonder open ecosysteem waarin samenwerking eindelijk meer vanzelf gaat spreken.
Telecom bedrijven zullen door de inrichting van hun bonusregelingen, niet 'spontaan' verstandiger worden. Alleen na een harde overlevingsstrijd, zal de wal het schip keren. De provider gebonden diensten prijzen zichzelf uit de markt, de infrastructuur blijft verstoken van investeringen. Het oude bedrijfsmodel is lek en verouderd. Voor de markt is dit de enige eerlijke boodschap.
N.B. De auteur heeft geen belangen of beleggingsposities in de telecomindustrie. Dit opinieartikel is niet bedoeld als beleggingsadvies.
Ik moest bij het plaatje gelijk aan least cost routing denken.
Het model is gunstig voor consumenten, maar ook voor tussenpartijen die als best broker ertussen gaan zitten. Naar mijn mening is dat al zo met de virtuele mobile operators, maar gaat dit een stap verder. Ik vraag mij echter af of de netwerkboeren (KPN is al een gescheiden netwerkbedrijf en businessbedrijf) dan nog wel onderling kunnen onderscheiden. In feite wordt de koek dan over alle netwerkboeren uitgesmeerd, maar of dat voordeliger uitpakt is maar de vraag, zeker als ze daar zelf invloed op kunnen uitoefenen (dat blijft toch voordeel van gesloten netwerk).
Ik zie meer heil in verschuiving van diensten, Nokia ging ook van autobanden naar mobieltjes naar ict.
Waar kan ik als consument nu onderscheid in krijgen?
Ik wil kwaliteit tegen zo laag mogelijke kosten en zo weinig mogelijk storingen, processen en een flexibel abo.
Ook hier is de strekking van het verhaal helder. De klant heeft de perceptie dat de provider ……. levert, iets wat door de aanbieder als zodanig, met heel veel knowhow op het vlak van klanten ‘geil’ maken, opgezet en in stand gehouden. Wanneer er plots een grote discrepantie gaat ontstaan tussen wat de klant denkt te krijgen en de leverancier levert, tja, dan zijn de rapen een tikkeltje garend.
Niettemin krijgen we dan te maken met de kosten/baten waarbij de hele telecom branche telkens weer nieuwe trucjes verzint om de klant binnen te houden. Overigens, men schreeuwt graag moord en brand en dat men vrijwel niets meer met de huidige verdienmodellen zou verdienen, de kwartaalcijfer spreken voor alsnog ander. Hoe dan ook, bottom line is dat de klant de vrijheid moet hebben een keus te kunnen maken en misschien is het iets wanneer de aanbieders gewoon eens wat transparanter worden?
Immers, als men stunt om nieuwe klanten aan te trekken waar de bestaande klanten niet van mee mogen/kunnen genieten, dan moet je niet vreemd opkijken dat de bestaande klant zegt,’ik heb de inkomsten voor die stunt mede opgebracht, maar mag er niet van meegenieten….’ Helder.
Helder verhaal Peter, wellicht lezen de telco’s ook.
Vraag is of de telco’s, zeker die in Nederland voldoende flexibel zijn om te schakelen. Ja de wereld veranderd zeker op dit gebied. De invloed van met name ook de jeugd op het gebruik van diensten en de grilligheid waarmee veranderingen in gebruik plaatsvinden vereisen een ander business model.
Zeker de oudere spelers op dit gebied zullen hier veel moeite meer gaan krijgen. Jarenlang de cash cow uitgemolken, nauwelijks tot niet geinvesteerd in opruiming van legacy en bij iedere inkomstendaling verbaasd de tarieven aanpassen met de verklaring dat de inkomsten uit xyz diensten tegenvielen.
Telco’s hebben door dat dataverkeer toch wel de boventoon gaat voeren maar zijn niet in staat om hun logge bedrijfsvoering hier op aan tepassen.
Ontkoppeling van infrastructuur en diensten zou inderdaad een hele goede ontwikkeling zijn maar past absoluut niet in het huidige diensten model en de ondersteunende ict diensten van de telco’s. Deze zouden eerst een jarenlange transitie nodig hebben om de spaghetti te ontwarren.
Het zal nog wel even aanmodderen worden…
Helder en aardig artikel over de telecommarkt en het businessmodel van telecomoperators. Ik werd met name getriggerd door de volgende tekst:
‘Telecom bedrijven lopen ondertussen niet vast in de smartphone markt, zoals ze beweren, maar in hun eigen bedrijfsmodel.(…)Telecom bedrijven moeten daarom in een open business model terug naar hun core business: infrastructuur. Daar moeten ze met solide bedrijfsvoering een gezonde winst halen.’
Mijns inziens zit daarin de crux: telecomoperators willen niet terug naar ‘de core business’, omdat er nog voldoende geld te verdienen is op de manier waarop zij nu werken. Bovendien vraag ik mij ook af welke partij deze verandering in gang gaat zetten. Vanuit de EU hoef je dit niet te verwachten en van de operators ook niet omdat de overstap nu nog te groot is. Mijns inziens zou dat ‘lek’ in het telecommodel eerst groter moeten worden voordat telecomoperators als het ware gedwongen worden om dergelijke stappen te zetten.
Basic infrastructuur is een commodity geworden en daarom zit daar financieel de klad in.
Maar dat geldt niet voor communicatietoepassingen met toegevoegde waarde, daar kan wel degelijk goed in verdiend worden. De markt zit gelukkig niet stil, maar het “negatieve” daarvan is dat als je wel stil zit je tegelijkertijd links rechts en bovenlangs ingehaald wordt.
@Peter
naar aanleiding van je opmerking over Skype.
Skype lijkt gratis, het gaat echter maar om een zeer beperkt aantal verkeerssoorten. Voor een grote klant heben we een keer een evaluatie gemaakt op basis van appels en apples, dus alle verkeerskosten genomen inclusief inschatting beheerskosten. dat totaliseren voor Skype, en voor een VoIP systeem maakte toen (2006/2007), dat het TCO plaatje van het totaal voor beiden gelijk was….. kortom er geldt nog steeds: there is no such thing as a free lunch…
@MO
Helemaal mee eens.
Peter,
Je hebt het hier volgens mij over telecombedrijven waar de ‘bruidsschat’ de infrastructuur is en dus zou het hier net zo goed over het spoor en stroomnet kunnen gaan. Scheiden van infrastructuur en dienst/content die erover getransporteerd wordt is iets wat trouwens wel gedaan wordt met bijvoorbeeld ‘carrier select’ en andere vormen van gedeeld gebruik. Telecombedrijven en kabelaars worden hiertoe door wetgeving gedwongen zoals ongecodeerd doorgeven publieke zenders met DVB-T, nummerportabiliteit enzovoort. Het lijkt me ook nogal logisch dat telecom bedrijven hun hakken in het zand zetten bij open stellen van hun netwerken, ze hebben daar net als met de veiling voor stukjes van het electro-magnetische spectrum behoorlijke investeringen in gedaan die, afhankelijk van looptijd wel terugverdiend moeten kunnen worden. En OPTA kijkt ook toe of er geen prijsafspraken zijn hoewel dit niet altijd goed gaat en achteraf opgelegde boetes nimmer naar gedupeerde terug stromen.
Dat het juist de spotmarkt is die voor problemen met capaciteit zorgt waardoor constant uitbreidingen gedaan moeten worden of gebruik ‘geknepen’ is iets wat je ook ziet bij decentralisatie van stroomopwekking door particulieren met zonnepanelen. Idee dat particulieren met een ‘huis-tuin-keuken’ router aansluiten op de spotmarkt is net als met zonnepanelen waarbij netwerk overbelast kan raken. De informatiseringstorm blaast zelf dus ook wel een beetje de ‘stoppen’ eruit want verdienmodel van de spotmarkt laat zich het beste vertalen als: massa is kassa. Dat netwerk ook nog eens belast wordt met ‘bagger’ omdat veel gratis sociale media diensten gewoon online marketingkanalen zijn moeten we ook niet moeten vergeten.
Dat telecom bedrijven door de ‘lemen voeten’ van afschrijvingen de wet van de remmende voorsprong kennen was trouwens goed te zien in Duitsland waar na val van de muur de infrastructuur in oostelijke gedeelte nieuw met laatste technologie aangelegd werd. Zelfde zie je nu ook in nieuwe EU lidstaten waar met subisidies een inhaalslag gemaakt wordt en deze landen (tijdelijk) op voorsprong zet omdat er geen oude technologie gebruikt wordt. En de klant is helemaal niet zo gevangen want we kunnen van verschillende netwerken gebruik maken waarbij we kunnen kiezen op prijs/kwaliteit en zelfs redundancy aanleggen. Dat we het niet doen omdat smartphones geen dual-sim hebben of de roamingkosten te hoog vinden is niet altijd de schuld van telecom bedrijven maar soms verkeerde zuinigheid.
@Ewout, daar heb je gelijk in, en dat laat volgens mij onverlet dat het model lek blijft.
Je laatste constatering trekt mijn bijzondere aandacht. Consumenten willen niet bij elk telefoontje een optimalisatieberekening maken en ik verwacht dat ook niet. Daarom betalen ze evenveel voor een beroerde verbinding als voor een goede.
Het is technisch een koud kunstje zijn om volautomatisch de (smart)phone dit algoritme te laten afwikkelen (de “handshake”. Daarvoor moet wel met de totstandkoming van de verbinding, prijsinformatie worden uitgewisseld. Precies dat gebeurt niet en dat straft niemand voor die hoge roaming kosten. Niet verwonderlijk, lopen telecoms niet warm voor een handshake met prijsinformatie. Ik heb een telefoon (een oude Ericsson T39) die daar een aanzet voor heeft, maar ik heb nooit 1 provider meegemaakt die er gebruik van maakte.
Alleen als een lage (spot)prijs en een betere kwaliteit tot een hogere omzet leidt, ontstaat een prikkel om te investeren. Tot die tijd is het oogsten op inderdaad, oude infra. Juist daarom is die spotmarkt ook zo belangrijk. Zonder die spotmarkt is die prikkel er niet. Hoogstens eens in de twee a drie jaar bij het vervangen van een abonnement.
Het is volgens mij nog maar de vraag of particulieren door aan de voorkant (van de weg tot de deurmat) mee te doen, meteen de hele nationale infra zouden overbelasten. Ik denk dat het de telecom bedrijven geld oplevert. De toevoeging van Wifi geeft een fijnmazigheid tegen -voor de telco- lage kosten die met geen enkel mastsysteem kan worden geevenaard.
Belangrijk: Er wordt dan gewoon betaald voor de verbinding! In het open model wordt daar ook per call voor betaald, itt het gesloten model met in heel veel gevallen fixed price op vaste verbinding.
Als de ‘wifi’ al niet substitutie zou zijn van een slechte GSM verbinding naar een goede Wifi – wat het GSM/UMTS/etc net kan ontlasten op piekmomenten! – dan zou het extra verbindingen opleveren. Dan zouden de telecom providers uit de extra omzet meer kunnen verdienen.
Er moet immers nog steeds in infra worden voorzien.
Ik geloof niet in een vrije markt waar free riding legaal is. Wel in een waar de baten correct worden toegerekend aan de partijen waar de kosten worden gemaakt.
Wi-Fi kan hooguit een inkoppelmechanisme zijn voor zeer plaatselijk IP verkeer( 30 meter max). Zeker niet iets dat dus een GSM/UMTS netwerk zal ontlasten.
Gezien de ontwikkelingen is het niet de weg, die de providers kiezen om de toegang tot hun netwerk makkelijker te maken, wel die van PGSM. Wi-Fi komt ook niet voor niets uit de consumentenhoek.
Daarnaast het GSM-netwerk is een non-IP netwerk en WiFI- heeft wel IP als basis dus ook daar geen match.