Er dreigt een groot tekort aan ict-personeel, 'war of talent' en schaarste aan technici. Minder mensen laten zich opleiden en vele technici hebben een ander vak gekozen. Wie kent ze niet, de alarmerende koppen dat het helemaal mis loopt met technisch personeel in Nederland.
Een opvallende categorie mensen kent die koppen onvoldoende, te weten Recruiters. Op vele fora en onder vele kandidaten, vrienden, kennissen, collega's is te beluisteren dat het niet zo best gesteld is met de recruitingcultuur in Nederland.
Hier is een lijstje met uitglijders:
– De vacature bestaat helemaal niet (Intermediair schreef er deze week over); Dit bewijst totaal ontbrekend respect voor kandidaten;
– Abstracte competenties als eisen vermelden, in plaats van concrete, specifieke kennis en vaardigheden;
– Geen bevestiging van de sollicitatie verzenden;
– Inschrijven kan alleen via een onhandige portal (ja – handig voor de recruiter, maar niet voor de sollicitant);
– Alleen een cv 'op maat gemaakt' heeft kans van matchen;
– Opdrachtgever niet bekend gemaakt;
– Kennismakingsgesprek mondt uit in een ondervraging, dank zij de STAR-methode;
– Communicatie stiltes: Wekenlang geen bericht;
– Hele hebben en houwen wordt gevraagd, ook wat geen betrekking op de functie heeft.
De meest storende gedragingen zijn afwijzingen die de verstandhouding tussen kandidaat en werkgever op scherp zetten. Bijna altijd onnodig; De kandidaat blijft met een gekwetst gevoel achter.
– Nietszeggende standaardbrief;
– Helemaal geen bericht;
– Onduidelijk wat de afwijzingsgrond is (of dooddoener met standaardzin); De kandidaat moet er achteraan bellen;
– Onduidelijk welk toekomst perspectief de kandidaat heeft (voorgoed afgewezen, alleen deze functie);
– Opname in het adressen bestand zonder duidelijke reden of perspectief – en later zonder opvolging;
– 'U heeft deze functie nog niet eerder gehad' – met andere woorden: Wij denken dat u nooit meer groeit en zeker niets meer zal leren.
Bovenstaande gebeurtenissen en boodschappen zijn allemaal indicaties dat de recruiter meer met zichzelf en eigen belangen bezig is, dan met de verstandhouding, situatie en mogelijkheden van de kandidaat.
Het kan echter ook zo:
– Kandidaten gericht benaderen, bijvoorbeeld via een cv-bank of LinkedIn;
– Directe bevestiging per email, of zelfs per telefoon;
– Normaal cv per email in te sturen (laagdrempeligheid);
– Heldere procedure, duidelijk aan wie brief is te richten;
– Opdrachtgever bekend;
– Concrete, voor de doelgroep herkenbare acceptatiecriteria, zonder voorbehouden;
– Informatie per proces-stap aan betrokkenen;
– Persoonlijk ommuniceren, bij voorkeur per telefoon;
– Laagdrempelig aanmelden: bijvoorbeeld door een LinkedIn-cv te accepteren;
– Beter nog, een LinkedIn-groep waar kandidaten op de hoogte blijven en feedback kunnen geven.
Bij een aanstelling van de kandidaat gaat het minder vaak mis, maar plezierig afwijzen kan ook als volgt;
– Selectiepunten eerst navragen bij kandidaat, voor besluit valt over een vervolg;
– Specifieke vermelding wat er in de ogen van de recruiter ontbreekt;
– Adviezen over wat de recruiter aan kansen ziet voor de kandidaat;
– Helderheid over kansen bij een volgende vacature van deze opdrachtgever of dit recruiting bureau;
– Weglaten van standaardzinnen in brieven;
– Niet alleen afwijzingsgronden aangeven, maar ook de aantrekkelijke kanten van de kandidaat onderstrepen en waar mogelijk complimenten uitdelen;
– Een aanmelding niet in behandeling nemen? Dan bij voorkeur telefonisch terugkoppelen; Lukt dat niet, dan per brief specifiek aangeven waarom;
– Bonuspunten: Netjes klasse briefpapier, ten teken dat de recruiter ècht belang hecht aan een goede presentatie. Het lijkt subtiel, maar het is een teken van respect.
Feedback
Ik ben nog nooit gevallen tegen gekomen, waar kandidaten niet beschikbaar waren voor bovenstaande feedback. Een afwijzing zal natuurlijk nooit het meest prettige bericht worden. De verwachting van veel opdrachtgevers is dat kandidaten desondanks ècht netjes worden behandeld en de declaraties van recruiters zijn daar ook naar. Een telefoontje kan er daarom best af. Dat biedt bovendien de gelegenheid om met goede intonatie respect en betrokkenheid over te brengen (als die er tenminste is). Om niet te vergeten dat een kleine moeite om even te luisteren, wonderen doet.
Nu wekt veel communicatie (emails, brieven) de indruk, dat de recruiter in kwestie de afgewezen sollicitant eigenlijk een lastige kostenpost vindt en hem (haar) niet ziet staan. Maar ja, wie weet kom je elkaar nog eens tegen en heeft de recruiter die kandidaat tòch nodig. Dan lijkt het veiliger, een niemendalletje als antwoord op te sturen.
Het effect is echter averechts, bij wijze van spreken een 'schop tegen de schenen'. Hoe komt dat? Sollicitanten zijn al snel ervaringsdeskundig en prikken moeiteloos de gekunstelde standaardboodschap door. Er zijn namelijk veel meer sollicitanten dan vacatures. Veel sollicitanten ontvangen daardoor keer op keer een onpersoonlijke, vaak slecht passende afwijzing.
'Gaat het misschien om iemand anders?' 'Lezen zij mijn cv wel?' Geen wonder, dat op fora vaak heftig wordt gereageerd.
Een veel gehoorde tegenwerping is dat 'bij zoveel sollicitanten, het onmogelijk is iedereen persoonlijk te benaderen'. Maar dat argument verwijst naar de volgende tekortkomingen:
– De vacaturetekst/advertentie is veel te algemeen gesteld, misschien wel uit angst te weinig passende kandidaten te vinden (de 'schot hagel – methode');
– Selectieve loyaliteit bij de recruiter, die alleen investeert in de mensen aan wie hij (zij) direct geld kan verdienen;
– Onvolledige informatie in de advertentie. Is de recruiter niet van plan om (afgewezen) kandidaten te informeren, dan verdient dat vermelding in de vacaturetekst.;
– Er is teveel bezuinigd op het recruiting proces, ten koste van kwaliteit, wat te voelen is in de benadering van de kandidaat. Dat is vaak een indicatie voor de cultuur bij de opdrachtgever!
Een goede relatie begint met eerlijke communicatie. Een aantal randvoorwaarden is gemakkelijk in de voetnoot te vermelden. Kandidaten kijken dan ook kritischer naar zichzelf en de echte match: waardoor een beter passende respons binnenkomt bij de recruiter.
Recruiters hebben het zelf in de hand: Een correcte, respectvolle benadering van sollicitanten kan een sterk onderscheidend criterium zijn naar zowel opdrachtgevers als sollicitanten. Zoals vele kandidaten kunnen beamen, zijn er wel degelijk recruiters die waarmaken wat kandidaten èn opdrachtgevers van hen verwachten.
Dank je Peter voor dit artikel.
Ik denk dat je de meeste ergernissen hier wel hebt aangekaart.
Wat mij zelf opvalt is dat iha wat kleinere bedrijven mogelijke kandidaten niet zo snel met een kluitje in het riet sturen.
De grootste ergernissen die je noemt worden voornamelijk veroorzaakt door al die detacheerders, uitzendburo’s en soortgelijke organisaties die bij elkaar proberen de vis af te pakken, zonder zich werkelijk om de vacature zelf te bekommeren.
Goed verhaal Peter, je hebt veel zaken die ik al meerdere malen heb meegemaakt keurig op een rij gezet. Ik denk dat dit zeker bijdrage levert aan het bewustzijn van de sollicitant hoe hier mee om te gaan, of het ook iets verandert aan de wijze waarop werkgevers en vooral intermediairs van sterk uiteenlopende pluimage hier mee omgaan, is nog maar de vraag.
Wat een helder artikel heb je geschreven Peter. Als ervaringsdeskundige (directeur van een werving & selectiebureau) heb ik je verhaal met kromme tenen gelezen. Wat is het over het algemeen slecht gesteld met onze branche. De zaken die jij weergeeft in je verhaal, hoor ik ook dagelijks wanneer ik bedrijven bezoek en kandidaten spreek…..
Ik onderschrijf de mening van Pascal in deze. Slechts een klein aantal, over het algemeen wat kleinere recruimentbureaus, gaan zorgvuldig en gedegen met hun kandidaten en opdrachtgevers om.
Het succes van een recuitment bureau valt of staat mijns inziens met de tijd, energie en aandacht voor kandidaat en opdrachtgever en met de liefde voor het vak van consultants. Wanneer je met passie dit vak uitoefent, is het onderhouden van open en eerlijk contact een logisch gevolg. Helaas komt dit in de praktijk (te)weinig voor en is commercie de belangrijkste drijfveer voor onze vakgenoten. Het is jammer, maar helaas……..
Hulde voor dit artikel! De waarheid moet en zal gezegd worden. Het is triest genoeg dat dit zo herkenbaar is. Alle grootspraak en marketing prietpraat van de recruiters ten spijt.
Mijn ervaringen van de afgelopen jaren zijn keurig verwoord in dit artikel. En dan heb ik het over kleine en grote recruiters. Allemaal, ZONDER uitzondering maken ze zich schuldig aan dit mens-onterende gedrag. Terwijl juist mensen hun belangrijkste, te koesteren, ‘handelswaar’ zou moeten zijn…
Dag Peter, kort maar bondig samengevat. Ik zie erg veel terug van de uitglijd punten die je hebt beschreven. Ben zelf momenteel sollicitant en de meeste punten heb ik zelf ook al ervaren. Wat nog het ergste is, je stelt een gerichte CV en brief op, blijkt het na een x aantal keer doorvragen aan diverse personen binnen het bedrijf een spookvacature te bevatten. Ook abstracte competenties als eisen vermelden komt me bekend voor.
Geweldig artikel Peter. Het is tenenkrommend dat recruiters, de goeden uiteraard daar gelaten, klaarblijkelijk niet meer in staat blijken op een acceptabele manier te communiceren, iets wat dodelijk is in dit soort beschreven gevallen. Want ze ‘eisen’ dat hun kandidaten dit wel moeten kunnen maar zijn niet bereid aan zelfreflectie te kunnen doen.
Het is niet alleen desastreus voor de naam van de organisatie waar men voor werkt, maar ook nog eens voor de betreffende klant. De tijd van het ‘eisen’ is een beetje voorbij. De tekorten worden steeds groter en ik vraag me af of ‘de recruiter’ dit ook beseft. Binnen de HR zie ik dat besef in elk geval niet, uiteraard ook de goeden ook hier weer daargelaten.
We hebben overigens nog steeds een aanzienlijk contingent waar uit zou kunnen worden geput, maar dan zouden de ogen van recruiters, HR en opdrachtgevers werkelijk moeten worden geopend.
ICT is een prachtig vak maar ik kan u nu al vertellen dat het oogmerk van dit vak, zaken stroomlijnen en daardoor besparingen bewerkstelligen, allang niet meer blijkt te leven in de perceptie van recruiter, HR en opdrachtgever, gezien de opstelling die zij graag hanteren. Jammer, want nu kost het alleen maar meer i.p.v. dat je besparing bewerkstelligd.
Werkelijk prachtig artikel.
Onder het motto van “business is key ” denken klaarblijkelijk velen zich zaken te kunnen veroorloven die weinig tot geen enkele verband houden met enige vorm van professionele ethiek of zorgvuldig handelen.
(Innerlijke) beschaving bestaat volgens mij bij de gratie hoe wij anderen benaderen en behandelen. Hetgeen in het artikel verwoord is toont juist het gebrek aan of enig defect bij mensen. Hetgeen dus niet door bedrijven afgedwongen kan worden middels beleid of
controle van haar mensen. Beschaving bezit men of niet …
Peter, het is triest dat zoveel hrm-managers, of wat daarvoor door moet gaan, hun bedrijf of instelling zoveel schade berokken door die uitglijders. Sollicitanten negatief behandelen, betekent dat mensen als ze alsnog welkom zijn, ze niet meer willen. Ook zullen zij zich over het gebeuren negatief uitlaten, al dan niet via de social media. In ieder geval wordt het moeilijker om de meest geschikte mensen te krijgen. Daarnaast zullen benadeelden ook niet graag met een arrogant bedrijf willen samenwerken.
Als de hrm-managers een echte hrm-opleiding hebben gehad, dan weten ze ook wel hoe het beter kan en moet. Blijkbaar is er een groter tekort aan hoog opgeleide HRM-managers, dan aan hoogopgeleide ict´ers.