De voormalige administratief medewerker Rob Z. van ICT Automatisering die 2,3 miljoen euro naar zijn eigen bankrekening sluisde, is geëmigreerd naar Italië. Daarmee onttrekt hij zich aan blikveld van zijn voormalige werkgever, die daarmee nauwelijks meer mogelijkheden heeft geld van de man terug te vorderen. ‘In Italië is hij lastig voor ons te volgen’, zegt financieel directeur Anno Kamphuis. Z. onderbouwt zijn vertrek met de verklaring dat hij ‘in Nederland niet meer aan de bak komt.’
Rob Z. werd op 28 oktober 2009 door de Rotterdamse rechtbank veroordeeld tot dertig maanden cel, met aftrek van voorarrest. Inmiddels is hij op vrije voeten. Z. schreef in dertig afzonderlijke betalingen 2,3 miljoen euro van zijn werkgever over naar zijn eigen rekening. Hij gebruikte het geld voor het kopen van grote hoeveelheden sterke drank, die hij goedkoop doorverkocht. Ook kocht hij dure auto's, elektronica, parfum en horloges. Hij liet ook collega's van zijn fraude profiteren. Z. zag zijn kans schoon bij de invoering van nieuwe boekhoudsoftware. Van het verdwenen geld is tot nu toe niets teruggevonden.
‘We hadden geen fraudeverzekering', vertelt financieel directeur Kamphuis. ICT Automatisering spreekt nog met verzekeringsmaatschappij Zurich over het verhalen van de schade via de aansprakelijkheidsverzekering. De dochteronderneming die schade heeft geleden spreekt hiervoor de holding aan, waar Z. werkte op de boekhoudafdeling waaraan de administratie was uitbesteed. Mogelijk leidt die constructie tot een uitkering door de verzekeraar, hoopt financieel directeur Kamphuis.
Verzekeringsexperts
De aansprakelijkheidsverzekering dekt doorgaans geen fraudegevallen als deze, weet ook Kamphuis. Die is eigenlijk bedoeld voor fysieke schade die gebruikers van systemen en software van het bedrijf lijden, of financiële gevolgschade als systemen of software niet goed functioneren. Hij spreekt nu met enkele verzekeringsexperts over die constructie. ‘We duiken diep in de kleine lettertjes van de polisvoorwaarden. Als de experts mij vertellen dat ik een kans maak, begin ik een zaak.'
Dat het bedrijf weinig fiducie in de uitkomst heeft, blijkt uit de balans over 2011. Daarin wordt het bedrag van de fraude afgevoerd van de post kortlopende vorderingen. Daarmee neemt de onderneming feitelijk zijn verlies in deze zaak.
Eehh…voor 2,3 miljoen euro wil ik wel heel graag 30 maanden gratis sporten en eten,lijkt me geen straf..en dan hoef ik daarna echt niet per se in NL weer aan de bak! Stelletje prutsers … het geld is niet gevonden…hmm.misschien wel terug te vinden in italie hahaha..geweldig…
30maanden zitten a 2,3 miljoen…is een loon van 76.666 euro per maand, netto…wie is hier nou dom, hij of de aanklager?
Misdaad loont hier duidelijk. 30 maanden cel voor 2,3 miljoen euro. Nu op het droge in Italië.
Wie in het veen zit kijkt niet op een turfje.
Zo zie je maar dat gewoon bijhouden wie wat over maakt, je veel ellende kan besparen. Het me denken aan het mopje van de secretaresse die zich beklaagt over het feit dat haar baas valt over een dubbeltje telefoonkosten. “U beslist dagelijks over miljoenen en U valt over een dubbeltje ?” Waarop de baas antwoordt:”dat dubbeltje begrijp ik, die miljoenen niet”.
Wellicht is het tijd voor een tbs-achtige maatregel voor dit soort misdrijven. Iemand die meer dan een miljoen euro steelt of verduistert mag pas vrijkomen nadat een rechter heeft vastgesteld dat hij volledig heeft meegewerkt aan het (voor zover mogelijk) schadeloos stellen van de slachtoffer.
Wat ik niet snap is dat die werkgever kennelijk het bedrag niet verhaald heeft op zijn (ex)werknemer. Anders had die wel een schuld en kon hij zomaar niet naar Italië vertrekken. Of heb ik het nou mis?
De medewerker is reeds schuldig bevonden door de rechtbank in zo’n geval altijd een eenvoudige incasso beginnen via een erkende gerechtsdeurwaarder daarna bij de rechtbank een nvoudige procedure starten om tot executoriaal beslag over te mogen gaan. Indien meerdere schuldeisers in het spel zijn denk aan hypotheek verstrekker te achterhalen via kadaster dan is hiermee reden om het faillisement aan te vragen. ook al valt er niet veel te halen dan weet je iig zeker dat in de toekomst deze fraudeur zijn hele leven lang geld zal moeten inleveren ook al is het niet veel maar de duur van het beslag gaat op den duur toch wel z’n tol eisen. Verder is het mogelijk om in een ander EU land de incasso te laten procereren waardoor ook daar deze fraudeur geconfronteerd zal blijven worden met zijn daden. Ja je bent er enige kosten aan kwijt maar dat weegt niet op als de fraudeur opgejaagd wordt! en voelt.
Management is en blijft eindverantwoordelijk voor de gang van zaken binnen het bedrijf. Het is niet goed te praten wat Z. heeft gedaan maar het is al helemaal uit den boze dat hij niet afdoende en zorgvuldig is gecontroleerd. Grote makke bij topmanagement dat beslist over andermans geld, aandeelhouders hollen altijd achter de feiten aan in deze. Reken maar dat John de Mol, Freddie Heineken etc. etc. het reilen en zeilen wel in de gaten houden/hielden, dat was hun eigen geld. Ahold, Enron etc.etc. tja…… Misschien een wetswijziging over dat de geleden schade te verhalen valt op het verantwoordelijk management. Daarmee voorkom je ook meteen Nina Brink (samen Amro) affaires. Afgelopen met gouden handdrukken en pensioengaten dichten na wanprestaties.