Ger Apeldoorn schreef in zijn aansprekende artikel 'Freelancer is zo slecht nog niet' over een aantal fabeltjes die een reden zouden zijn waarom opdrachtgevers eerder in zee zouden willen gaan met werknemers van een detacheringsbureau dan met freelancers. Als opdrachtgevers hieraan blijven vasthouden, moeten freelancers zelf de handen uit de mouwen steken om dit te veranderen. Zij moeten zichzelf beter organiseren.
Gemakshalve kan men freelancers in twee groepen verdelen: diegenen die zuiver hun vak willlen uitoefenen en op persoonlijke titel of via een tussenbureau een opdracht binnenhalen en diegenen die gezamelijk hun expertise willen aanbieden en hun sales- en marketingcapaciteiten gebruiken om een opdracht te vinden. De individuele expert kan door kennis en ervaring een opdracht tot een goed einde brengen, maar een groep van freelancers kan bovendien de risico's die de opdrachtgever plagen en die hem richting een detacheringsbureau doen kijken, verkleinen. Alleen op basis van het cv is het moeilijk onderscheid maken tussen beide groepen, maar wanneer een opdrachtnemer bij de uitvoering van zijn opdracht gesteund wordt door een gerenommeerde groep van freelancers, is de keuze voor een freelancer makkelijker.
Geruststelling
De freelancer moet niet klagen dat een opdrachtgever een voorkeur heeft voor medewerkers van een detacheringsbureau omdat het bureau meer continuiteit zou kunen bieden. De opdrachtgever heeft aan deze klacht geen boodschap. De freelancer moet niet aan het gevoel appelleren maar aan de ratio. De opdrachtgever mag er namelijk vanuit gaan dat de freelancer zijn reputatie waar wil maken. Wanneer een opdrachtgever een werknemer uit een detacheringsbureau betrekt, dan heeft hij de (mogelijk illusoire) geruststelling dat wanneer de ingehuurde specialist niet bevalt, hij een andere specialist daarvoor in de plaats kan krijgen.
Maar dat kan een freelancer natuurlijk ook garanderen. Hij kan de opdrachtgever in het contract de verzekering geven dat wanneer de opdracht niet naar tevredenheid wordt uitgevoerd, hij een partner uit zijn netwerk vraagt de opdracht van hem over te nemen. Deze garantie kan hij geven wanneer de freelancer aangesloten is bij een organisatie van freelancers die dezelfde competenties hebben. Mocht de freelancer niet voldoen, dan kan de opdrachtgever vervanging eisen die uit de pool van freelancers betrokken wordt. Natuurlijk bestaat de kans dat de opdrachtgever bot vangt en er op het moment dat de nood het hoogst is en geen andere specialist beschikbaar is, maar iets dergelijks kan ook gebeuren wanneer de opdrachtgever de invulling heeft laten bemiddelen door een detacheringsbureau. Beiden hebben niet graag iemand op de bank zitten.
No cure no pay
Een opdrachtgever dient zich voor het resultaat van de opdracht te verantwoorden bij zijn leidinggevende. Mocht een opdracht mislukken, dan kan de opdrachtgever claimen dat hij de werknemer betrokken heeft van een detacheringsbureau van naam en dat de kans op mislukking vrijwel uitgesloten had moeten zijn. De freelancer kan een dergelijke garantie ook bieden. Maar de freelancer hoeft zijn diensten niet aan te bieden op basis van no cure no pay.
Het moet er de opdrachtgever om gaan dat alles in het werk gesteld wordt om de opdracht tot een succes te maken eerder dan een opdracht aan te bieden die uiteindelijk niets kost wanneer de opdracht mislukt. Dit laatste zou een perverse drijfveer zijn. De freelancer kan zich aansluiten bij een organisatie van freelancers die conform bepaalde algemeen erkende kwaliteitsnormen (bijvoorbeeld ISO 9000) werkt en die deze werkwijze heeft laten certificeren door een erkend instituut.
Andere deelnemers
Detacheringsbureau's beroepen zich erop dat ontbrekende kennis bij de gedetacheerde werknemer opgevangen kan worden door de gebundelde kennis van het bureau. Ger Apeldoorn stelt dat deze kennis hooguit op algemeen niveau zoden aan de dijk zet. Maar zelfs als dit niet het geval zou zijn, waarom zou een freelancer niet zelf dergelijke kennis kunnen betrekken uit zijn netwerk? En beter: waarom zou hij die niet kunnen betrekken uit de organisatie waarbij hij aangesloten is? De ontbrekende kennis wordt dan geleverd door de andere deelnemers in de organisatie. Deze deelnemers hebben belang bij het leveren van deze kennis omdat zij op gegeven moment misschien ook een beroep moeten doen op deze kennis.
De deelnemers aan de freelance-organisatie hebben er belang bij dat de opdrachten die de organisatie accepteert een hoog slagingspercentage hebben zodat de reputatie van de organisatie hun voorgaat bij gesprekken over opdrachten met potentiële klanten. Zij hebben er belang bij een vinger aan de pols te houden bij het verloop van opdrachten van anderen in de organisatie en zullen gevraagd en ongevraagd hun kennis delen omdat dit in hun eigen belang is. De aanstelling van een spiegelmanager uit de groep die periodiek de voortgang van het project met de freelancers en/of opdrachtgever bespreekt draagt hier nog extra aan bij.
Vacature invullen
Een volgend fabeltje is dat freelancers moeilijk te vinden zijn omdat het er zo veel zijn en de potentiële opdrachtgever de freelancers niet kent. De opdrachtgever besteedt het vindproces dat de werknemer aan de opdracht koppelt, het liefst uit aan een detacheringsbureau. Maar ook hier biedt een organisatie van freelancers uitkomst. Zo' n organisatie kan de opdrachtgever ook dit proces uit handen nemen. Hoe groter de organisatie, hoe groter de kans dat de opdrachtgever zijn vacature kan invullen.
De individuele freelancer kan zijn organisatie promoten met andere competenties dan die van hemzelf. De bekendheid van de organisatie neemt bovendien meer dan lineair toe met het aantal freelancers dat zich aangesloten heeft. Zaak is het dus dat de organisatie van de freelancer groeit voorbij een kritische grootte. Daarna is het belang om de naamsbekendheid maximaal in de markt te zetten door te adverteren, succesverhalen te publiceren, deel te nemen aan seminars, netwerkbijeenkomsten te organiseren, etc. maar ook door contact op te nemen met potentiële opdrachtgevers en hun erop te wijzen dat de oplossing die de organisatie van de freelancer biedt, de oplossing is voor het probleem waarmee hij worstelt.
Voordelen
Kortom, wanneer freelancers zich in een organisatie verenigen, biedt dit de volgende voordelen voor de opdrachtgever:
* De opdrachtgever kan de risico´s verbonden aan de inhuur van een freelancer verder verkleinen door voor een freelancer te kiezen die zich aangesloten heeft bij een gerenommeerde groep van freelancers.
* De opdrachtgever kan een beroep doen op een vervangingsclausule in het contract wanneer de freelancer niet voldoet.
* Een kwaliteitscertificaat garandeert dat de freelancer volgens vastgelegde richtlijnen zijn werk op een hoog niveau zal uitvoeren.
* De opdrachtgever weet dat de de freelancer door zijn organisatie ondersteund wordt wanneer ergens kennis en ervaring ontbreekt.
De freelancer kan de bovenstaande voordelen zonder omwegen aan de opdrachtgever aanbieden omdat alle partners in zijn organisatie er belang bij hebben om opdrachten op deze standaard manier uit te voeren. Zo verzekeren zij zich van opdrachten in de toekomst.
Jan Willem Anemaet
Partner
CINX
Meestal word je freelancer omdat je uitgegroeid bent bij je (detacherings)bedrijf. Je wil je kennis op een andere manier verzilveren en inzetten. Kortom ervaring dat een rol speelt en de vrijheid.
Voor de opdrachtgever is er ook nog het voordeel van commitment. Een freelancer neemt de opdracht aan omdat hij/zij dat zelf wil en niet omdat de baas hem/haar stuurt. Is een freelancer meer committed en gemotiveerd ? Niet altijd vaak wel, speelt zeker een rol. Daarnaast huurt een bedrijf vaak een persoon in en vraagt ook een naam. De grenzen vervagen dus, kennis zit in de mens minder in het detacheringsbedrijf. (Het is anders als het om managed services gaat.)
…waarmee zo’n organisatie toch weer verdacht veel op een (weliswaar grote) detacheringsorganisatie begint te lijken…
In een reactie op het eerdere artikel heb ik een contra artikel geschreven waarin de besproken feiten en fabels van de andere kant werden belicht. Wat ik nu zie in dit artikel dat vooral die zaken – de voordelen van detacheringskrachten bij een (grote) detacheringsorganisatie – worden aangegrepen om daarmee freelancers in een samenwerkingsverband beter te positioneren, waarmee hun kennelijk toch wat zwakkere positie ten opzichte van detacheringsbureaus versterkt zou moeten worden. Vandaar mijn korte eerste reactie hierboven.
Maar er is meer aan de hand. Het is niet zozeer de vraag of een detacheringskracht beter is dan een freelancer of andersom. Het is meer de vraag wat voor type medewerker wordt gezocht en of de competenties van de kandidaat passen bij de rol die de opdrachtgever heeft. Waar je een onderscheid op zou willen maken is denk ik interessant om te onderzoeken. Op basis daarvan kun je dan bepalen of detacheringskrachten en freelancers op een aantal punten wezenlijk verschillen. Omdat je wil weten bij welke type inhuurkracht je de meeste kans maakt op de competenties die je zoekt. Dat is info waar bedrijven wat aan kunnen hebben en die hen helpt een keuze te maken tussen een detacheringsbureau en een freelance organisatie.
Overigens denk ik dat zodra een organisatie voor freelancers de bemiddeling gaat doen, zij zich feitelijk op hetzelfde vlak begeeft als de grote detacherings- of bemiddelingsbureaus: je hebt een pool met kandidaten en je zoekt de meest geschikte(n) bij de klus. Welke garantie heeft een aangesloten freelancer dan, anders dan een detacheringskracht, dat hij gelijkwaardig in dat proces wordt meegenomen? Het zou mij veel logischer lijken als zo’n organisatie er wel voor zorgt dat vacatures snel en effectief verspreid en gemonitord worden, maar niet daadwerkelijk gaat bemiddelen. Wat binnen een detacheringsorganisatie wel kan, maar binnen een samenwerkingsverband veel moeilijker is, is tegen iemand zeggen dat deze klus niet geschikt is en je dus nog even op de bank moet blijven zitten. Een detacheringskracht ontvangt evengoed zijn salaris en gaat gewoon door met opbouwen van zijn kennis, terwijl een freelancer nog even op een houtje moet bijten en wellicht toch weer op eigen kracht probeert een opdracht te vinden. Daar zal hij niet blij mee zijn.
Dan tot slot de voordelen van een detacheringskracht:
* De opdrachtgever kan de risico´s verbonden aan de inhuur van een detacheringskracht verder verkleinen door voor een detacheringskracht te kiezen die werkt bij een gerenommeerd (welke garanties biedt “gerenommeerd” eigenlijk?) detacheringsbureau.
* De opdrachtgever kan een beroep doen op een vervangingsclausule in het contract wanneer de detacheringskracht niet voldoet (ja, dat kan bij detacheringbureaus ook, sterker nog: als dat al voorkomt is dat vanzelfsprekend).
* Een kwaliteitscertificaat garandeert dat de detacheringskracht volgens vastgelegde richtlijnen zijn werk op een hoog niveau zal uitvoeren. (veel detacheringsbureaus, zeker in de ICT werken zich een slag in de rondte om aan allerlei (kwaliteits)certificeringen te voldoen)
* De opdrachtgever weet dat de detacheringskracht door zijn organisatie ondersteund wordt wanneer ergens kennis en ervaring ontbreekt. (dit laatste voordeel lijkt wat in tegenspraak met het voorlaatste voordeel, maar dat kan een kwestie van interpretatie zijn)
IK vind dit een geweldig verhaal, die uiteindelijk gebaseerd is op ‘wishfull thinking’. Er zijn namelijke een paar bijzonder rare fenomenen gaande die ik hier niet tegen kom. Als dat naelijk het antwoord zou zijn dan …..
– De zzp-er die eigenlijk geen zzp-er is
Door het loslaten van allerlei noodzakelijke criteria zoals een middenstandsdiploma, waar iemand wordt geleerd te kijken en handelen als ‘ondernemer’, hebben Balkenende, Donner, Rutte en Kamp aaneensluitend iets erg doms gedaan. En laat dat Domme nu zijn waar het IMF Nederland, in 2004 en 2007, Donner voor heeft gewaarschuwd.
Men is namelijk ‘en masse’ werk gaan maken van langdurige contracten. Zij die niets te vrezen hadden, omdat zij bijvoorbeeld Balkenende, Wientjes, Bos, Donner, Kamp en vele vele anderen, wiens plekje en zekerheid tot hun aow al volkomen gegarandeerd is, riepen dat we van al die lange en eindeloze contracten maar af moesten.
Mensen die in de WAO of WW zaten kregen zelfs de Machtige Opportinity zelfstandig ondernemer te worden. Neeeeeennnnn ….. u hoeft niets te leren, je hoeft alleen maar gewoon te doen wat je normaal gesproken ook zou doen en ……..
Vele regels werden afgeschaft, de opdrachtgevers en werknemers kraaiden hosanna…. geweldig …. een vrije… werkelijk vrije arbeidsmarkt…
Plots….. plots kwam daar de bankencrisis. Veroorzaakt door de banken. Iedereen schrok zich een hoedje. Wat gebeurd ons daar? Iedereen werd plots ernstig paranoide en waar begon men mee? Juist, het ‘loslaten’ van personeel die drie maanden of langer aan de kant zaten vanwege …. noemt u maar iets.
Ik zie Donner nog kwelen in fora …. mensen die langer dan drie maanden aan de kant zaten? Dat kan niet. Daar is iets mee. Die doen gewoon niet hard genoeg hun best. Iedereen die in de WW zat? Hup, zzp-er moet je worden. Lekker vrij, goed voor jezelf, goed voor de economie. Menigeen ging naar ‘een bank’, let wel zij die de crisis als eerste in gang hebben gezet en ….. zij kregen een gesloten deur. Neen… de banken waren natuurlijk ook geen financiele instelling die mede moesten helpen de economie los te trekken. Ben je mal zeg. Neeeheeeee….. de banken renden naar Bos en vroegen en kregen? Juist, heel veel belastinggeld steun.
En de zzp-er? Tja, die deed gewoon niet goed hun best zei Donner. Balkenende kweelde over het gebrek aan VOC mentaliteit. Hij heeft u laten zien hoe je dat doet. Donner heeft u laten zien hoe je dat doet. Je bent zo incompetent en impotent als de deur van een bankkluis, liegt en bedriegt een beetje en je zorgt gewoon goed voor jezelf. Heel VOC.
Maar nu de realiteit eventjes. Heel veel zzp-ers zijn uit nood zzp-er geworden maar missen alles wat je als zzp-er nodig hebt. Velen hebben een soort noodsprong gemaakt tot vreugde van Donner, Kamp en het UWV. Waarom? Omdat je meteen niet meer in de bedenkelijke statistieken van het CBS voor komt en al helemaal niet in de statistieken van het UWV.
Kijk ons het eens goed doen wordt er dan gekweeld, we kunnen het UWV verregaand hervormen en weet je, heel wat kunnen gewoon worden opgedoekt.
Ruim een jaar na dato? De laatste cijfers van het CBS spreken boekdelen. 496.000 werkelozen en het getal is dalende. Maar zij die in armoede thuis zitten, doordat zij een foute stap hebben gemaakt zzp-er te worden, die het eigenlijk niet zijn? Die mogen alles wat ze hebben opsouperen en maken nergens aanspraak op. Dat mijn beste schrijver en lezer, dat zijn er ca. een slordige 100.000.
Prachtig dat deze mensen zich zouden moeten organiseren natuurlijk. Maar dan wel er eerst voor zorgen dat menig leugen door velen hoog in stand gehouden aanpakken. Kort en goed, er zijn geen vacatures voor die mensen, banken houden deuren stijf dicht, politici kwellen hun brallerige balletje en verder gebeurd er helemaal niets. Heel veel zzp-er zijn geen zz-per en er verschijnen steeds meer vacatures met de tekst dat zzp-ers en zelfstandigen uitgesloten zijn van de sollicitatie procedure.
Discriminatie? Daar maalt geen opdrachtgever of werkgever meer om. Ik gun u de clustering, de verzameling en zelforganisatie, maar als er eenvoudigweg een aantal bottlenecks nu op een rijtje liggen en zij die iets kunnen, miljarden naar het buitenland sluizen ipv te investeren in een betere Nederlandse economie zoals Duitsland dat heeft gedaan.
Dan ga ik heel graag met u mee maar nu? Nu is het slechts windowsdressing. En dat is de zeer eenvoudige praktijk.
Jan Willem, prachtig artikel! Dat is precies de reden waarom een collega zzper en mijzelf een franchise overeenkomst met elkaar hebben getekend. Wij zijn beide als zzper actief op project en kwaliteits management o.a. in ICT. We werken dus onder 1 naam, maar zijn allebei zelf verantwoordelijk voor de meeste zaken. Maar weten we van opdrachten, spelen we die naar elkaar toe. We kunnen op elkaar terugvallen en toch zelfstandig blijven (lees ondernemer zijn). En er zijn al andere die geinformeerd hebben of ze ook niet kunnen aansluiten. Zo kunnen we een naam neerzetten waar opdrachtgevers dan terecht kunnen.
Wat ik een beetje mis in dit verhaal is de rol van de broker/intermediair. Veel zaken die aangegrepen worden: vervanging als iemand niet voldoet, vangnet voor kennis, oppertunities ‘scoren’, etc. kunnen prima worden ingevuld door een dergelijke organisatie. En als deze partijen dit onvoldoende doen? Dan ga je naar een andere broker. Volgens mij zijn er mogelijkheden genoeg binnen Nederland.
Misschien interessant initiatief naast de rol van brokers is Victalis. Dit is een strategisch adviesbureau en platform voor ZZP’ers met MVO/duurzaamheid als belangrijke invalshoek. Daarin opereer je als ZZP’er richting de klant als bedrijf met daarmee meer kans op leuke en uitdagende opdrachten. Er zijn diverse niveaus van (en tot volledige) participatie mogelijk. Meer info: http://www.victalis.nl