Of ik een cursus kan komen geven over ‘new age digital infrastructures’, was de vraag. En of ik dat dan in India kan komen doen. Hoeveel zweveriger kan dat worden? Zitten ze daar nog steeds met hun hoofd in de wolken? Of alweer?
Cloud computing ziet er voor velen eerder uit als een bedreiging dan een kans. Toch blijft het feit dat de groei in data die we hebben en in de aantallen servers en verbindingen die daarvoor nodig zijn niet met traditionele digitale infrastructuren kan worden gerealiseerd. Dat gaat ons vermogen te boven. De manier waarop traditioneel it wordt opgebouwd is gewoon te stroperig. Lees mijn oude columns maar. Het schaalt niet op.
Het belangrijkste van cloud computing is niet dat we met virtualisatie meer groene datacenters kunnen maken. Het belangrijkste van cloud computing is niet het vervangen van de huidige spullenboel. Als je geen business case hebt voor de cloud, doe het dan niet. Het belangrijkste van cloud computing is ook niet dat we geen cd-roms meer in servers hoeven stoppen. De oude slogan van Salesforce, 'no software', is goedbeschouwd volksverlakkerij. Hoe runnen ze die websites van hullie dan? Met elfjes en kabouters?
Het belangrijkste van cloud computing is dat we op een nieuwe manier naar it gaan kijken. Waar het om gaat is dat de gebruiker, of dat nu een individu of een organisatie is, zelf aan de knoppen komt te zitten. Voor de doorgewinterde it'er is dat een gruwel. 'Pas op', denkt-ie, 'daar komen ongelukken van'. En inderdaad, daar gaan ongelukken van komen. Dat is namelijk onvermijdelijk, bij nieuwe technologie. Dat was met vorige generaties it ook zo.
Daarom hebben it'ers twee taken. Ten eerste het opvoeden, adviseren en begeleiden van gebruikers bij hun eerste stapjes in deze nieuwe wereld. Ten tweede, zorgen dat die nieuwe wereld onder de motorkap goed in elkaar steekt. Dus naast de bouw van al die technologiesilo's ook kijken of al die technologiesilo's samen wel betrouwbare diensten bieden, die de gebruikers veilig zelf in kunnen zetten. Dat is de nieuwe tijd.
Voor mij is de noodzaak van een cloud (te weinig hardware en opslag) vergelijkbaar met een dagelijkse vollopende snelweg A4. We gaan nu auto’s op elkaar stapelen, en meer passagiers in elke auto stoppen. Gaat prima, tot er een ongeluk gebeurt. Dan is schade groter dan op een provinciale langzamere weg. Houdt de ‘rijkswaterstaat van de cloud’ echt alle virtuele wegen continue in de gaten? Wie houdt hen in de gaten? Elke automobilist denkt het beste te rijden, en zo is het met die silogebruikers ook. Is de kracht en grootte van de cloud niet gelijk de kracht en de zwakte?