Internet geeft ons vrijheid, velen zien internet als een fundamenteel recht. Maar onze online vrijheid wordt bedreigd. Door regulerende activiteiten van de overheid om bijvoorbeeld economische of intellectuele belangen te beschermen. Of om politieke redenen en macht. Welke vrijheden ons precies worden ontnomen, dat weten we vaak niet.
Dus, waar is mijn online vrijheid? Maar ook: wanneer is de vrijheid die je hebt op het internet om te doen wat je wil in strijd met de wet? Het evenwicht is vaak zoek; de mogelijkheden van het internet en daarmee de rechten van de mens worden beperkt, bijvoorbeeld ten gunste van het auteursrecht. Daarom is actie vereist! Beperk de mogelijkheden van het internet niet, maar vergroot deze juist. De overheid moet flink investeren in kennis en onderwijs, dat zorgt voor evenwicht. Vanuit dit oogpunt investeert SpicyLemon op gebied van beveiliging al jaren in gratis gastlessen op basisscholen en voortgezet onderwijs. Urgentie is overigens vereist, want we lopen in Nederland al behoorlijk achter!
Fundamenteel recht
Volgens een onderzoek, uitgevoerd door BBC World Service onder ruim 27.000 volwassenen in 26 landen, vindt bijna 80 procent van de internetgebruikers dat zij door het internet meer vrijheid heeft gekregen. Zij zien het internet als fundamenteel recht. Het merendeel van de respondenten vindt dat internet niet gereguleerd moet worden door de overheid (53 procent). Hoewel ze zich wel zorgen maken over fraude (32 procent), gewelddadige en schadelijke content (27 procent), bedreiging van de privacy (20 procent) (zie onze blog over privacy), censureren van de overheid (6 procent) en de (overheersende) aanwezigheid van bedrijven (3 procent).
Duidelijk is dat het merendeel van de ondervraagden vindt dat het grootste 'gevaar' die de 'nieuwe' vrijheid internet biedt, schuilt in regulerende activiteiten van de overheid. Deze kunnen om verschillende redenen door overheden uitgevoerd worden. Zoals politieke redenen en macht, wat met name bij onderdrukkende en autoritaire overheden gebeurt. Maar ook vanwege sociale normen en waarden (bijvoorbeeld 4chan en gewelddadige content) kunnen overheden besluiten beperkingen (social filtering) op te leggen. Bedreiging van de veiligheid (zoals Wikileaks of muslim brotherhood) is een reden voor overheden om sites en informatie te weren. Daarnaast worden netwerktools beperkt door overheden (zoals anonymisers en YouTube) om gebruikers mogelijkheden te ontnemen, die het internet biedt. Ook kunnen bepaalde diensten niet 'vindbaar' zijn voor internetgebruikers van een bepaald land of gebied, omdat dit tegen de economische belangen in gaat van (grote) instanties (bijvoobreeld VoIP). En worden er beperkingen opgelegd om intellectueel eigendom te beschermen door sites te blokkeren die het auteursrecht schenden (denk aan The Pirate Bay en Skype). Daarbij komt dat de overheden die beperkingen opleggen, hiermee niet te koop lopen. Het is dan lastig om te achterhalen welke vrijheden je allemaal ontnomen worden.
In strijd met de wet
Wanneer ben je in overtreding als je gebruik maakt van de vrijheden op het internet? Cybercriminaliteit is niet wezenlijk verschillend van een conventionele wetsovertreding. Het gaat in allebei de gevallen om een overtreding, en daar staat een sanctie van de staat tegenover.
Dus als daar de grens ligt, is er in veel gevallen geen sprake van een criminele activiteit. Waarom worden netwerk tools beperkt of diensten verboden die wellicht in strijd zijn met de economische belangen van bepaalde instanties, maar die voor de gebruiker wel een mogelijkheid bieden om op een veel economischer wijze te communiceren of informatie en/of kennis uit te wisselen? En waar ligt de grens van social filtering? Maar misschien nog wel belangrijker; wie bepaalt die grens eigenlijk? Wanneer ben ik in overtreding als ik doe wat ik wil doen? Dus, wanneer moet mijn vrijheid ingeperkt worden?
Een vrij persoon is iemand die van binnenuit zelf zijn eigen wensen en interesses verandert, ontwikkelt en bepaalt. Wil dat zeggen dat wat ik wil in verband staat met de vrijheid die ik heb? Dus als mijn wensen en interesses verminderen, vermindert ook mijn behoefte aan vrijheid? Dat lijkt op 'negatieve vrijheid', waar overheden momenteel druk mee bezig zijn: hoeveel ruimte mag een individu tot zijn beschikking hebben, om te doen of te zijn wat hij in staat is te zijn zonder dat de overheid zich hiermee bemoeit? Dit terwijl internetgebruikers juist aangeven in genoemd onderzoek, dat zij de vrijheid van het internet als fundamenteel recht zien. Ze willen geen regulatie door de overheid! Met andere woorden; gebruik willen kunnen maken van de mogelijkheden (en het ontbreken van beperkingen) om te doen wat ze willen. Dat noemen zij 'vrijheid'.
Maar is het vrijheid als je acteert op basis van interne restricties? Want wat wij in de westerse wereld 'vrijheid' vinden, wordt weer anders ervaren dan in het Midden-Oosten. Het verschil zit echter niet in de inhoud waar je vrij in wilt zijn, maar hoe je tot die inhoud bent gekomen. Als je volledig op de hoogte bent van alle mogelijke en redelijke opties, om dan tot de wens te komen te conformeren, kan gezien worden als vrijheid om tot zelfontplooiing.
Evenwicht
De overheid is door middel van onderwijs en informatievoorziening in staat de ontwikkeling van bepaalde wensen meer in evenwicht te laten zijn met de grens wanneer wat je doet een overtreding is van de wet. Uiteindelijk hebben we elkaar nodig om informatie te delen. Gestimuleerd door een omgeving waarin men geniet van collectieve vrijheid. Door de mogelijkheden van het internet niet te beperken maar te vergroten (stimuleer bijvoorbeeld modellen om IP te laten delen zonder auteursrechten te schenden) kan de flow van informatie meer mensen bereiken. En dat draagt weer bij aan de individuele vrijheid en kennisontwikkeling, zodat mensen tot zelfontplooiing kunnen komen. Dit draagt bij aan een positieve ontwikkeling van onze innovatieve capaciteiten.
De overheid moet niet te lang wachten om hiermee aan de slag te gaan. Want Nederland loopt achter als het gaat om hacken. We hebben een enorm tekort aanitT-beveiligingsexperts. Volgens prof. dr. Ir. Herbert Bos, de kersverse ‘beveiligingsprof' aan de VU, trekken bedrijven zijn studenten bijkans uit de collegebanken weg.
De vraag naar kennis en innovatieve capaciteiten is groot. Niet alleen in ons land, maar ook wereldwijd. Laten we ons druk maken over het creeren van online vrijheid en mogelijkheden om deze behoefte in te vullen en kennis ontwikkeling te stimuleren.
Goed en helder stuk, en ik kan me er goed in vinden. Hierbij een kleine bijdrage in wat ik hoop een goede opbouwende discussie kan worden.
Ik zie als een van de onderliggende grote problemen is het verschil in “scope”. Het internet is globaal, grensoverschreidend (of eigenlijk grenzenloos) een land is lokaal, begrensd. Regelgeving is gebaseerd op ideeen en concepten uit een tijd zonder internet: dieven bevinden zich op relatief kleine afstand van het vergrijp en bezit is tastbaar. Een dief pakt een ding uit een locatie en loopt daarmee snel weg, de plaatselijke bromsnor pakt de dief op en vind het gestolene op het lichaam van de dief.
Mensen kan je de mond snoeren door ze in huis op te sluiten en ideeen van buiten kan je tegenhouden door de mensen fysiek tegen te houden bij de grens van je landje.
In de tijd van internet zien we opeens dat veel van de concepten en ideeen die aan de grondslag liggen van de wet- en regelgeving niet meer geldig zijn. De dieven zitten aan de andere kant van de wereld en stelen geen fysieke dingen. Een simpel voorbeeld: ze laten het gestolene goed gewoon liggen en maken er een kopie van en het kopie is net zo goed als het orgineel.
En dan komt het leuke: in sommige landen is dat gewoon toegestaan. In het kader van vrije informatievergaring wordt bijvoorbeeld in Nederland veel toegestaan wat in het buitenland illegaal is. Dus de persoon is in Engeland een dief en in Nederland niet, en we hebben het over dezelfde persoon.
Waar de wetgeving ook in achterblijft is de locatie van het eigendom (in het geval van gegevens bijvoorbeeld). Als de server met de database zich bevind in de USA, en de eigenaar van de gegevens is een Nederlands bedrijf kan dit bedrijf met 2 (vaak tegenstrijdige) wetgevers te maken: die in Nederland en die in de USA.
Ideeen die een land niet gevallig zijn kunnen niet meer zomaar worden tegengehouden… en de enige manier die overheden in dat geval zien om dit te bewerkstelligen is het opzetten van een eigen internet (en roepen als overheid maar heel hard dat dit is om de eigen bevolking te beschermen tegen de perversiteiten die op het internet staan).
Deze problemen kunnen niet worden opgelost zolang landen en overheden op deze punten weigeren de soevereiniteit over te dragen naar een globale wetgever (ik noem als voorbeeld maar een VN). Een bijkomend probleem is dat bedrijven (net als de wetgevers in de landen) blijven vasthouden aan de concepten en ideeen uit de vorige eeuw voor wat betreft bezit en eigendom en weigeren (of gewoon niet in staat zijn) hun verdienmodel aan te passen aan een nieuwe tijd. Deze bedrijven kunnen middels ouderwetse lobbies en anderzins beinvloeding van politici heel wat voor elkaar krijgen wat in de praktijk niet meer dan een pyrrus overwinning is (zie Brein vs. XS4All et al). Rechters die niet op de hoogte zijn (of zich niet voldoende onafhankelijk op de hoogte laten brengen) van de materie doen uitspraken die ons als samenleving en internet gebruikers op een hellend vlak doen terechtkomen.
Het wordt mijns inziens tijd voor een echte internet-revolutie, niet het halfbakken symptoombestrijden wat er nu plaatsvindt.
Ik erken dat mijn bijdrage hier en daar wat lateraal verloopt, maar ik hoop dat de porte duidelijk wordt.
Nynke,
Vrijheid is vooral een sociaal-politiek begrip, een gevoel dat iedereen weer anders ervaart. We hebben namelijk niet de onafhankelijkheid om te doen en laten wat we willen omdat er regels zijn waaraan we ons moeten houden, vastgelegd in wetgeving. Wetgeving die trouwens in democratische landen de consensus van de meerderheid is hoewel dat ook nog geen perfecte vorm is van individuele vrijheid. Want hoe generieker het collectief wordt hoe meer onvrede er individueel ontstaat en dus komen er ook steeds weer nieuwe partijen of verenigingen bij.
We hebben uiteindelijk dus inderdaad niet meer dan collectieve vrijheid waarbij tussen de belangen van verschillende groepen gelaveerd moet worden om tot een voor iedereen acceptabele consensus te komen.
En deze proberen via lobbyisten hun belangen weer zoveel mogelijk te beschermen waardoor evenwicht niet zo eenvoudig te bereiken is. Ik ben het absoluut met je eens dat de overheid, die klassiek gezien een zorgplicht voor haar burgers heeft werk moet maken van de regulering van informatie op internet. Maar gelijk voorzie ik hierbij behoorlijke problemen omdat juist internet niet grensgebonden is waardoor wetgeving net zo moeilijk is als een grondwet voor Europa, waarvan grenzen ook veranderen en nu door allerlei niet eerder bekend gemaakte problemen er onrust op de markten is.
Je geeft halverwege het verhaal dan ook een mooie draai aan het begrip vrijheid door het ineens te hebben over zelfontplooiing waarbij je een lans breekt voor het opgeven van auteursrechten, welke net als de vaste boekenprijs niet alleen bescherming biedt tegen piraterij maar ook bedoeld is om innovatie te stimuleren. Want als intellectuele eigendommen ongestraft gekopieerd kunnen worden dan zullen velen brodeloos worden. Je kunt zelf natuurlijk het goede voorbeeld geven door hier de broncodes van de Antivirus programma’s van Spicylemon te publiceren in plaats van teksten van anderen te gebruiken. Of eens op de reacties van anderen te reageren in plaats van een eenzijdig marketing verhaal te vertellen. Wat dat betreft komt je verhaal, tenminste als jij dezelfde dame met bril in het haar bent, voor stichting Veilig Ontwikkelen authentieker op mij over: http://www.youtube.com/watch?v=lGTMs53MAHk
Dit was weer eens preken voor eigen parochie. Een eenzijdig verhaal.
Gemakshalve beschouwen veel mensen op internet ‘vrijheid’ als het ‘recht’ om uit eigenbelang maar hun gang te gaan. Bijvoorbeeld met het schenden van andermans auteursrecht. En owee, wie daar tussen durft te gaan staan! Die kan rekenen op een storm van kritiek, met grote woorden als ‘censuur’. Zelfs de artiesten die bestolen worden durven soms hun mond niet te openen uit angst zich onpopulair te maken.
Maar eigenlijk bestond die ‘vrijheid’ dus uit plat eigenbelang, opportunisme, egoïsme. Misbruik maken van mogelijkheden die ten koste gaan van de rechthebbenden. De gelegenheid toont de dieven. Massaal.
En is die storm van kritiek slechts een vorm van hypocrisie van mensen die niet willen opgeven wat ze in de schoot geworpen is. En die erop vertrouwen dat ze niet meer tegengehouden kunnen worden. Vergelijkbaar met een bende plunderaars die met de capuchon omhoog een winkel bestormt.
‘Vrijheid’ is NIET:
– Doodleuk iemand anders huis bewonen,
– Z’n dochter verkrachten,
– Z’n portemonnee leeghalen,
– En er vandoor gaan met z’n auto.
Ik kan me vinden in de reactie van ‘DatWasHetNieuws’, echter de andere kant van het verhaal is dat content vaak bijzonder duur wordt aangeboden. Het legaal bezitten van legale content (muziek, films, games, enz.) wordt ontmoedigd door de hoge prijzen. Op deze prijzen heb je geen invloed omdat er enkele groot machten bepalen hoe de prijsbepaling eruit ziet. Mooie oplossingen komen aan het licht bij Facebook en Android. Vaak gratis software, waarbij je onderdelen kunt kopen of waarbij de betaalde versie niet voorzien is van reclame. Ik zou het liefst alleen legale content in huis hebben, maar dan wel tegen een redelijke prijs..
En over ‘vrijheid’ kan je schrijven wat je wilt, maar wanneer elke stap die gezet wordt gevolgd kan worden is vrijheid een illusie. Plat gezegd; Hitler zou het in deze tijd een stuk makkelijker gehad hebben… Laten we hopen dat 70 jaar na dato niet iemand anders de macht weet te pakken.. Vrijheid,,, volgens mij weten mensen niet waar ze het over hebben… Laten we daarom ook dodenherdenking maar afschaffen :$