Onlangs hebben drie banken de Finbox aangekondigd. Openbaar, in de reclame, maar ook stiekem als nieuw item in mijn Internet bankieren scherm. Maar wat is nu eigenlijk de vernieuwende waarde hiervan? En, is het wel volledig te vertrouwen? De eerste ervaringen van klanten zullen het leren.
Ondergetekende is de laatste maanden bezig geweest met de verkoop van een huis. Geen eenvoudige taak, kan ik u zeggen, niet alleen gelet op de verwachte prijs van het object, maar ook op de papierwinkel die een dergelijke verkoop met zich meebrengt.
Het huis is namelijk niet van mij, maar van mijn vader. Hierdoor moeten er bewijsstukken worden overlegd als het eigendomsbewijs, notariële stukken, opstalverzekeringspolissen en dergelijke. Een hele waslijst van papier dus. Gelukkig heeft mijn vader dit altijd keurig bewaard in een doos. Een box, dus, ergens in zijn slaapkamer. Beveiligd met een klein sleuteltje, dat wel. Ik probeer me voor te stellen hoe dit geweest zou zijn als het digitale tijdperk eerder aangebroken was.
Waarschijnlijk zouden deze documenten digitaal ergens opgeslagen zijn, misschien ergens in een cloud, waarbij de toegang uitsluitend door een complexe pincode verkregen zou kunnen worden. Onwerkbaar, dus. Toevallig verscheen afgelopen week de regel 'Finbox' in mijn scherm tijdens het internetbankieren. Wat is dat toch en wil ik het hebben vroeg ik me af. De banksite vermeldde:
Wat is Finbox? Voortaan kunt u al uw financiële post op één plek ontvangen: in uw Finbox. In deze 'financiële brievenbus' kunt u digitaal uw rekeningen en andere financiële post, bijvoorbeeld uw salarisstrookje, ontvangen, bewaren en betalen.
Het lijkt erop dat het voordeel is dat ik deze post allemaal op één plek ontvang. Nou, dat gebeurde toch al, in de echte brievenbus namelijk op het huisadres. Bovendien had ik de vrijheid om zelf meerdere postbussen aan te houden, voor sommige documenten zelfs geheime postbussen, je weet maar nooit. Dan is het ook maar de vraag wie er allemaal rekeningen (acceptgiro’s, denk ik) in deze Finbox zullen plaatsen. Ik denk niet iedereen, dus blijf ik met een gescheiden levering zitten.
Daarnaast vind ik het soms prettig om papier in handen te hebben en in een map te stoppen (gesorteerd op naam van de zender, en op datum) zodat ik snel de facturen kan terugvinden, altijd handig. Ik verwacht dan ook dat de meeste mensen gewoon een printje zullen maken van de digitale nota.
Voor wie is de Finbox dan van toegevoegde waarde? Waarschijnlijk voor degene die postzegels uitspaart, dus de zender van de factuur. Dit uiteraard minus de toeslag die aan de bank betaald wordt voor de Finbox-dienst, want ja, voor niets gaat de zon op. Er zal dus een voordeel zijn, met name voor grote bulk verzenders van acceptgiro’s als telefoonmaatschappijen en gas, water, en lichtleveranciers. Voor de consument lijkt de Finbox mij echter teveel van het goede. Zo doet in mijn straat de regiopost nog steeds de betalingsopdracht van mijn tandarts in de bus. Werkt altijd.
Slap verhaal. Of wil je beweren dat je alle ACCEPTGIRO’s ook bewaard. Het gaat hier namelijk niet om de contracten/overeenkomsten, maar alleen om de betalingen. Ik zie JUIST een voordeel in FinBox vanwege het afnemend aantal rondslingerende of vergeten acceptgiro’s. En denk je nu echt dat je de jaarafrekening van je energieleverancier straks alleen in de FinBox kan ontvangen?
Vooraf wil ik alvast aangeven dat ik nog geen ervaring heb met de Finbox.
De vooruitgang van de techniek heeft natuurlijk mooie pluspunten, ook in het geval van de FinBox. De meest voor de hand liggende is natuurlijk de besparing van papier. Ook alles wat met de productie en bezorging van papier komt kijken. Zelfs als je besluit het later alsnog uit te printen scheelt het op zijn minst de envelop die niet getransporteerd hoeft te worden. Ten tweede lijkt het mij fantastisch om alles digitaal geordend binnen te krijgen, zelf irriteer ik mij vaak aan de binnenkomende facturen die eerst uit gemak op de keukentafel terecht komen om vervolgens nog te betalen en daarna in mappen te stoppen.
Al met al zie ik in Finbox niet echt nadelen, ik ben zelfs groot voorstander van dit soort initiatieven. En uiteraard zit je met een overgangsperiode waarbij niet alles via de nieuwe weg binnenkomt. Maar wat betreft de overgang van briefpost naar e-mail zijn we toch ook al helemaal over? Dat ging toch best goed? En dat internet op zichzelf is natuurlijk ook best groot geworden.
Blijkbaar zal dus niet iedereen er meteen de voordelen van inzien, maar ik weet zeker dat er ook veel mensen zijn die dit soort nieuwe mogelijkheden met open armen ontvangen.
Uiteraard zitten er ook nadelen aan de Finbox. Je krijgt een alert wanneer er een factuur aangeboden wordt. En voor elk alert betaal je dan 20 eurocent. Bij 20 berichten per maand ben je dus ook weer 4 euro kwijt.
En wanneer dan “iedereen” “lid” is van Finnbox wordt dit bedrag uiteraard verhoogd. Mensen kunnen dan nauwelijks meer zonder. Zo ging het vroeger ook met de prijs van het vrijwel gratis aardgas.
Lang, héél lang geleden, was er precies hetzelfde idee van Tante Pos, dat idee heette Privver (2001-2008).
Privver ging om meer dan alleen de financiële post en was dus een beter idee, maar het had een nadeel, namelijk beroerde integratie met andere (bank-)diensten. Erg handig was het daarom (nog) niet. Het stierf een stille dood. Ik ben benieuwd wanneer de eerste patentgeschillen in de pers komen.
Op de achtergrond gaat het niet alleen om de ‘postzegel’; volgens mij is dat ‘belang’ ondergeschikt. Voorop staan heel wat kostbaarder opdrachten aan de grote document services die de belastingaanslagen, facturen en bankafschriften digitaal omzetten in een gedrukt document en dan versturen. De banken willen mogelijk gaan concurreren met deze printbedrijven, en drie maal raden, momenteel grotendeels in handen van TNT. Of misschien is die “intentie” er nu “nog” niet, maar investeren ze wel alvast in de technische mogelijkheid.
Het komt wat ironisch op mij over, om het idee van TNT te gebruiken om precies dat bedrijf buiten spel te zetten. Maar misschien kan TNT (PostNL heet het nu, schiet mij plots te binnen) nog een eerlijk extra centje bijverdienen aan hun oorspronkelijke idee. Ik zie gunstige vooruitzichten voor de advocatuur in octrooien etc.
Uit het artikel:
“Waarschijnlijk zouden deze documenten digitaal ergens opgeslagen zijn, misschien ergens in een cloud, waarbij de toegang uitsluitend door een complexe pincode verkregen zou kunnen worden. Onwerkbaar, dus.”
Goh, nu is je vader overleden, en ga je opruimen. Je komt ergens wat sleuteltjes tegen waarvan niemand weet waar ze van zijn, dus je gooit ze maar weg. Huis verkocht, en de nieuwe bewoner gaat druk aan het verbouwen.
De nieuwe bewoner komt er vervolgens achter dat er in de kelder een dubbele muur zit met daarachter een kluis.
Wat zou er toch in die kluis zitten, maar vooral: hoe krijg ik hem open?
Tja, had je die sleutels toen toch maar niet weggegooid
Moraal van het verhaal: het maakt niet zoveel uit of je een fysieke of digitale kluis gebruikt, als de sleutel weg is wordt het heel lastig erin te komen.
Mij lijkt het overigens wel handig. Ik krijg nu rekeningen langs alle kanten binnen. De gemeente stuurt ze meteen naar de bank (bankmail heet het geloof ik wat ik heb); de verzekering naar m’n e-mail; de nutsvoorziening stuurt het nog met de fysieke post.
Een single point of entry heeft zo z’n voordelen; alles bij elkaar.
De uitdaging is te zorgen dat je single point of entry geen single point of failure wordt.
Volgens mij moet de titel van dit artikel zijn: DEZE consument zit niet te wachten op FINbox. Het is de mening van de schrijver maar dit wordt niet gestaafd door ervaringscijfers van consumenten. Daarnaast raad ik de auteur toch aan om zich eerst in branchecijfers te verdiepen voordat hij telefoonmaatschappijen en gas, water, en lichtleveranciers over één kam begint te scheren en de conclusie trekt dat dit bluk verzenders zijn… In de praktijk zou dit wel eens anders kunnen zijn. Kortom: toegevoegde waarde van dit artikel is nul.
Heel erg handig dat FinBox en ik wacht er al jaren op dat men het echt gaat gebruiken. Ja “gaat gebruiken” want Acceptgiro’s elektronisch aanbieden kan en kon al jaren. Kan via RaboBank en kon via GiroTel.
Maar ja als ik een eigen risico moet gaan betalen ….
Waarom is het toch zo dat nieuwe technieken zich moeten bewijzen, voordat we er objectief over kunnen oordelen?
Een aantal jaren geleden kwam ik in aanraking met zgn. aangetekende e-mail. Nog nooit in de honderden jaren posthistorie werd het zo veilig post te versturen, waarbij daadwerkelijk de geaddresseerde en niemand anders het aangetekend stuk te lezen kreeg. Maar voortdurend hoorde ik mensen ach en wee roepen over de (vermeende) gaten in de veiligheid.
Het blijft vreemd.
Een digitale brievenbus wil ik als consument graag hebben, maar dan wel een die op een of andere manier echt van mij en mijn mede-consumenten is (van een stichting die in handen is van de leden bijvoorbeeld). Niet een die eigendom is van een commercieel verband van banken…. het idee is verder prima. Het rare is alleen dat ze niet gebruik maken van bijvoorbeeld een Qui wat al bestaat, dat is al veel breder inzetbaar ook voor salarissen e.d.. Dan is het ook inzetbaar voor andere digitale post en zaak afhandeling.
Wat mij betreft een goed idee, maar de uitwerking vooralsnog niet. Persoonlijk zal ik geen gebruiker worden.
Legt nou niemand het verband met andere digitale diensten die de banken aanbieden?
We hebben problemen met de privacy(schending) van Google en consorten. Maar dat commerciele (!) bedrijven als ABNAMRO zowel Finbox als digitaal huishoudboekje promoten… dat valt niet op…
De bank heeft dus perfect inzicht in je hele santemekraam van je financiele reilen en zeilen, zelfs tot op niveau waar je het allemaal aan uitgeeft en hoe het binnenkomt, wat je betalingsgedrag is, etc, etc.
En die info gaan ze niet ge(mis)bruiken hoor…. nee, echt niet…
Dream on!