Onlangs werd ik getipt door een collega. Hij was erg enthousiast over een nieuwe tool voor de smartphone: StreetFlow. Streetflow voegt informatie samen en dat wekte mijn interesse.
Streetflow is een app waarbij informatie uit Wikipedia en Flickr wordt gekoppeld aan de locatie waar je je op dat moment bevindt. iSpeech laat dan vervolgens horen wat er in je omgeving allemaal te beleven valt (Wikipedia) en toont daarbij ook de bijbehorende foto’s (Flickr). Zo wist Streetflow, toen ik bij mijn garage was, dat in de buurt Paleis het Loo te vinden was. Ook de Naald werd getoond. De Naald werd ooit door de Apeldoornse burgers aan Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik geschonken ter gelegenheid van hun huwelijk. De Naald is inmiddels meer bekend van de aanslag tijdens Koninginnedag en dat laatste werd direct gekoppeld aan het monument in de tool met foto’s die ik eigenlijk niet wilde zien.
Of de informatie relevant is, vind ik nu even niet belangrijk voor het idee, maar is het natuurlijk wel. Het gaat mij in eerste instantie om het idee dat bestaande informatiebronnen worden samengevoegd en aan de gebruiker aangeboden als deze die informatie zou willen hebben. De gebruiker zit aan het stuur en zoekt zijn eigen informatie. Ik noem dat, vergelijkbaar aan 'bring your own device' (byod), use your own information. Dit is een aspect van het concept 'use your own', dat ik krachtiger vind dan byod, omdat het gebruik (use) centraal staat en ik het 'use your own information'-idee erin kan passen, en daar past het ook goed.
Eigenlijk ligt impliciet in de naamgeving use YOUR own al besloten dat je zelf bepaalt welke informatie je tot je neemt. Dat kan op twee manieren: ofwel je kiest een applicatie die de voor jou relevante data ophaalt en laat zien als de gewenste informatie óf je kunt een bepaalde applicatie zo instellen dat je kunt opgeven welke elementen je wél en welke je níet zou willen zien.
In bovenstaand voorbeeld: het tonen van de beelden van de Naald zou niet geschikt zijn voor kinderen. Ik zou dus nog een optie willen hebben om bepaalde content (R rated) niet mee te nemen. Of je voorkeuren opgeven: ik ben meer geïnteresseerd in de architectonische informatie dan in het aantal auto’s dat dagelijks passeert (om maar even een voorbeeld te geven). Maar ook moet er nog aan eigenaarschap gedacht worden. Als je een foto uploadt naar Flickr, wie is dan de eigenaar en wie geeft de metadata ervan? Is de informatie betrouwbaar? Is de informatie altijd beschikbaar op het moment dat je het nodig hebt? Ik kan er nog een paar verzinnen en ze komen vast in de reacties onder aan het artikel te staan. Maar het zijn allemaal praktische zaken die nu nog niet opgelost zijn, maar die uiteindelijk goed gaan komen. Wel moet daar nu aan gedacht worden.
In mijn beleving gaat het in de ontwikkeling dan ook die kant op. Mensen, en op termijn ook organisaties, zullen steeds vaker zelf beslissen op basis van welke informatie ze kennis willen opdoen of zelfs besluiten nemen. Moeten organisaties echt een eigen adressenbestand gaan bijhouden als deze gegevens, waarschijnlijk, actueler op het web te vinden zijn? Streetflow doet feitelijk niets anders dan vrij beschikbare gegevens koppelen en als informatie (gratis) aan mij aanbieden.
Dus in plaats van alle beren op de weg: probeer eens de kansen of mogelijkheden te zien van 'use your own'. Ik ben benieuwd!
Interessant onderwerp..Eindgebruikers die zelf zoeken naar informatie en die hun eigen bronnen gaan raadplegen. Ik plaats echter wel wat kanttekeningen: de informatiebronnen die de gebruiker raadpleegt zijn niet zo betrouwbaar en onafhankelijk als lijkt (bijv.: betalende partijen worden eerder door Google getoond dan niet-betalende).Je moet je als gebruiker zeer bewust zijn van de filterende werking van de informatiediensten en je altijd beseffen dat het niet een uitputtende waarheid is.
(We hebben tegenwoordig toch al de neiging om te denken dat iets niet bestaat als het niet snel gevonden kan worden via de “Google’s” van deze wereld.. )
Het is aan de gebruiker meerdere bronnen te raadplegen om de informatie te checken en double-checken (net zoals dat altijd al gebeurde in de wetenschap en in de journalistiek..).
Want met de explosieve toename van informatie en de mogelijkheid dat iedereen informatie kan delen en publiceren, zijn de onwaarheden en leugens ook in anatal toegenomen..
De filter en doublecheck functie is bij de consument komen te liggen; en niet iedereen is zich daarvan bewust of is daartoe in staat..
Heel scherp uiteengezet Aad! Dit sluit aan bij een basiswet van de systeemkunde: levensvatbare (viable) systemen hebben adequate filters, niet alleen om het geheel te beschermen maar ook om de onderdelen (recursieve systemen) te beschermen. Lees Stafford Beer en Raul Espejo (viable system theory) er maar op na.
Nu iedereen op Internet gewoon zijn mening geeft, niet in de laatste plaats via Wikipedia, moet je er niet alleen rekening mee houden dat deze niet altijd inhoudelijk klopt, maar ook dat deze niet aansluit bij de behoeften. De winnende eigenschap van een systeem is daardoor geworden, de passende selectie te maken die wèl aansluit bij de informatiebehoefte van de eindgebruiker, als ultiem onderdeel van het werkende business model.
Wat een kul. Waarom praten we steeds in in zwaar vergankelijke termen? Wellicht omdat we er nu van moeten leven. Bring, choose, use, whatever…backend cloud (private or of generic) frontend toys for boys and girls. Werken, prive, 2 devices, 3 devices, joinedm unified devices…allemaal mogelijk en unstoppable. Ken er nog een paar: ‘select, give away, share, forget, crash en shit on’ etc… Kul dus. Net voor 2000 spraken we van ASP en bedoelden toen al hetzelfde. Het heette eerst IT en nu ICT. We hadden spraak-data-integratie, convergentie, unified communications. Ga ’s naar het Verre Oosten, of kijk ’s naar kinderen en je ziet waar we heen gaan. Of kijk naar Autonomy (had Apotheker best goed gezien). IT wordt door voortschrijdende techniek steeds organischer. Mijn mening en we kunnen volgens mij alles in dit perspectief zien. Spreken we nu van bedrijfskritisch of consumentkritsch? Enfin, Houdoe oftewel Huawei!
Je snapt het niet helemaal, Yo!. Als je al de termen in het engels zegt, dan lijk je heel slim!
En het beste is, je hoeft niet eens goed te zijn in Engels (of Nederlands)
Ik heb hier nauwelijks woorden voor.
Lijkt wel of we enthousiast moeten zijn omdat Aad Brinkman nu eindelijk ook het internet met al zijn pro’s en contra’s ontdekt heeft.
Ik heb nog niemand hier een artikel zien neer zetten waarin verwezen wordt naar toepassingen of diensten die daadwerkelijk van enig profesioneel nut zijn, terwijl juist het internet daar tal van mogelijkheden voor bied.
Lui die daar efficient gebruik van maken hoor je daar inderdaad nooit over, die vinden het delen van kennis heel gewoon.
@Pascal
Om maar eens een toepasselijke reactie (geen artikel) te geven op je oproep, ja, wij gebruiken zeer regelmatig het internet om in ons beroep gebruik te maken van vrij toegankelijke informatie. Hoe? Als er voor een af te geven bouwvergunning meer informatie nodig is om te bepalen hoe iets in het landschap past kun je (niet alleen via google maps) beeld informatie ophalen over de omgeving. dit kun je weer koppelen aan gegevens uit het kadaster met een kadastrale kaart (die moet wel worden betaald 2,95) die in PDF prima is te gebruiken voor het bepalen van erfgrenzen, dit projecteer je op het bouwplan zodat er bijvoorbeeld te zien is of de geplande bebouwing niet te dicht op de erfgrens komt. De voornoemde PDF converteer je naar een DWG en pas je in de te maken bouwtekening in.
Zo kun je (in het kort) een praktische oplossing vinden van de combinatie betaalde informatie en vrij toegankelijke informatie, zie hiervoor ook eens het geoloket.
Groet,
G.J.