Sinds 1994 heb ik inmiddels een grote database opgebouwd van ervaren ict’ers. Tegelijkertijd moet ik zeggen dat het woord ‘ervaren’ misleidend of onvoldoende duidelijk is. Wie is namelijk een echte ict’er? Heeft hij of zij geprogrammeerd, technisch of functioneel beheer gedaan of geheel andere taken gehad?
Vaak krijg ik in mijn kamer een ontkennend antwoord als ik vraag of er een echte ict'er tegenover mij zit. De persoon in kwestie geeft dan aan dat ict-elementen wel deel uitmaken van de taak, maar dat hij/zij zich vooral richt op logistiek, human resource management, organisatorische problemen, etc. Voor dit soort mensen is ict een organisatorisch hulpmiddel. Niets meer of minder.
Kinderschoenentijdperk
De arbeidsmarkt is al jaren opgebouwd uit ervaren mensen, min of meer ervaren mensen en starters. Daar is nauwelijks verandering in gekomen. Alhoewel we in de tijd leven van de iPad en iPhone zijn er mensen zat die nog steeds het mainframetijdperk hebben omarmd. Vele ict-vernieuwingen verkeren nog in het kinderschoenentijdperk en blijven er weinig mensen die de nieuwe specifieke ervaring hebben of kunnen delen.
Bij organisaties die echt afhankelijk zijn van ict-systemen zie je vaak de meeste ervaren mensen. Zij zijn trouw aan de organisatie, hun duidelijke taak en het goede salaris dat op deze plekken verdiend kan worden. Met elkaar verzekeren zij de organisatie van een goed en efficiënt gebruik van ict.
Ict-lat niet hoog
Min of meer ervaren mensen die je vooral in de middelgrote bedrijven. Deze zijn onvoldoende boeiend voor de echte ervaren man. Deze werkt onder zijn niveau, kan niets bijleren of zit als ras financieel gezien aan zijn plafond. Min of meer ervaren, breed inzetbaar tegen een niet te hoge prijs, is altijd al de wens geweest van de mkb-ondernemer. Deze bedrijven willen de ict-lat niet hoog leggen en zoeken snel hun heil in standaardoplossingen. Mensen die aan standaardoplossingen werken zijn vaak niet de duurste krachten.
Starters zie je vooral in de kleinere bedrijven en bij de bedrijven die zelf nog maar net begonnen zijn. Daarnaast zie je de vraag naar trainees, hoog opgeleid, bij de bekende detacheerders, maar deze hebben steeds meer problemen mensen aan te trekken. Veel jonge mensen en toetreders op de arbeidsmarkt hebben moeite met de oude uitgangspunten. ‘Jij gaat naar waar wij jou naar toezenden.' ‘Je krijgt een auto en een gerichte opleiding.' ‘Jij moet vooral doen wat wij zeggen.' Of mensen nu meer inzicht hebben gekregen, geen zakelijke kilometers willen rijden of het heft in eigen hand willen houden? Het is duidelijk dat zij niet staan te springen om in te treden.
Geen opdracht, geen plaats
Als je kijkt naar de vraag van de markt, dan wordt die vaak schromelijk overdreven. Dat heeft alles te maken met grote partijen die aan window dressing doen. Of ze nu wel of niet echt mensen nodig hebben, ze vragen er altijd om. Ze willen ook altijd praten, want een nieuwe naam toevoegen aan je database kan nooit kwaad. Als je aan mensen die zoekende zijn op de arbeidsmarkt vraagt of ze dit fenomeen herkennen, dan antwoorden zij bevestigend. Zij zijn vaak bij allerlei grote jongens op bezoek geweest. Ze hebben er gesproken en kregen er geen warm gevoel. Omdat er geen zicht op een directe opdracht was, dus ook geen plaats.
Ook speelt in de praktijk wat ik noem de ‘vraagverdubbelaar'. Omdat sommige kennis weinig voor handen is, vragen diverse partijen tegelijkertijd naar mensen met deze kennis en lijkt het net of de vraag immens is. Dezelfde vraag komt gewoon uit diverse monden die allemaal naar hetzelfde verlangen. Daarom wordt niet gekeken naar wat iemand voor kennis en/of ervaring heeft opgedaan. Je moet in het gesprek gaan uitleggen waarom je niet thuis bent in Java, .Net, SAP, of andere hypes op gebied van kennis en of vaardigheid.
Zwarte cijfers
Momenteel zit als het om ict gaat de gehele arbeidsmarkt op slot. Bedrijven keren terug naar de core business en hebben geen zin in uitbreiding en/of diversificatie. Er worden geen banen gecreëerd en ook geen looppaden georganiseerd. Kapitaal moet worden behouden. Shareholders willen zwarte cijfers zien. Daarom ook heerst een status quo.
Gelukkig is er een tegenstroom en die zit in de mens zelf. Mensen willen namelijk groeien, kunnen best even de broekriem aantrekken, maar voor hen moet er daarna weer groei zijn. Nu lijkt het alsof veel mensen honkvast zijn. Het tegendeel is waar. Zodra de markt aantrekt, verwacht ik dat veel mensen naar een andere werkplek gaan uitkijken. Zij willen opnieuw ruimte en verandering proeven en voelen. Zij zijn het zat te moeten afwachten wat de organisatie met hen van plan is. De laatste tijd is dat veel te weinig geweest en dat is fnuikend. Let op: binnen drie jaar zal het allemaal anders zijn.
Mooi verhaal Boudewijn !
Vooral omdat je ondanks je opinie toch nog een slag om de arm houd.
Er zijn b.v. mensen die zo specialistisch zijn dat er geen markt is voor een groot kantoor.
Toch zullen die mensen beslist hun uitdaging hebben.
Zelf heb ik dat opgelost door naast mijn baan een eigen bedrijf te runnen waarin ik aleen maar dingen doe die ik uitdagend, leerzaam of gewoon leuk vind.
Beetje generaliserend artikel. Iets te generaliserend als je mij vraagt. Ervaring an sich zegt niet zo veel. Relevante ervaring zeg al wat meer maar ook niet alles. Pas als je die ervaring gestoeld is op een theoretisch fundament al dan niet tijdens de genoten opleiding kun je zeggen dat iemand kundig is en de nodige aspecten beheerst en kun je spreken van vakmanschap. Iets wat nog steeds in ontwikkeling is in ICT-land.
Peter ik moet toegeven dat de door jou bedoelde theoretisch onderbouwde kennis opgedaan door ervaring niet expliciet zo door Boudewijn genoemd wordt.
Echter in mijn onozelheid ga ik er meestal (welicht onterecht) vanuit dat dit wel het geval is.
Toegegeven het tegendeel ben ik net als jij vaak tegengekomen.
Despite, denk ik dat het verhaal de kern van de zaak raakt.
In essentie komt het gewoon weer neer op goed opgeleide mensen. Studeren is meer dan braaf naar school gaan of nietszeggende certificaten halen!
Peter, ook helemaal met jou eens. Zelf ben ik vrij breed geschoold (oa. AMBI, Microsoft, docent, programmering, projectleiding) en sinds 1986 o.a. werkzaam geweest bij echt grote, complexe bedrijven als zorgverzekeraars in zowel netwerk(windows/btos) midrange (unix) als mainframe (comparex/IBM)omgevingen. Daarbij zowel technisch als functioneel beheer gedaan, geprogrammeerd,projecten gedraaid, enz. Dus aan ervaring geen gebrek lijkt me. Sinds een jaar of 6 werkzaam als hoofd automatisering bij een uit de kluiten gewassen MKB bedrijf, waar ik het prima naar mijn zin heb. Het is een bedrijf wat graag vooroploopt bij ontwikkelingen, wat voor voldoende uitdaging zorgt. Als gevolg van de crisis is dat nu natuurlijk een stuk minder, maar dat is overal zo. En geld alleen maakt niet gelukkig hoor. Mensen wiens enige doel is daar achteraan te rennen moet je niet hebben, want die zullen nooit echt hart hebben voor de zaak.
De echte ervaren mensen durven het aan om in deze tijden als ZZPer zelfstandig te worden. Gewoon tegen de stroom in en ballen tonen.
In april dit jaar de stap gemaakt, en veel meer werk dan ik aankan. Gewoon een verifieerbaar track record opgebouwd en dat nu uitnutten. Ik kies nu mijn eigen uitdagingen.
@Andre Bal “De echte ervaren mensen durven het aan om in deze tijden als ZZPer zelfstandig te worden. Gewoon tegen de stroom in en ballen tonen.”
Was het maar zo simpel. Inschrijven als ZZP is simpel. Ingehuurd worden (zeker boven de 40!) is een heel ander verhaal. Ook als je kennis up-to-date is. Ca. 50% van de ZZP-ers is effectief werkloos, dat is 50% van ca. 700.000 mensen dus ca. 350.000 verborgen werklozen, evenveel als WW-ers en bijstanders. Werkloosheid dus minimaal 15%.
ICT of IT (because the C is already in IT) bestaat niet echt. Als je bij de Kwit-fit werkt, zeg je ook niet dat je in de autobranche zit. In de bouwbranche zijn er aannemers, loodgieters, timmermannen, vlechters, metselaars…etc. Daar zijn we nog niet in IT. Veel te vaag wat mij betreft en nog teveel mistery. De markt is zich nu aan het ontvlechten. Maar goed ook. Dé ICT-er bestaat dus niet. Wel leuk stuk Boudewijn!
Boudewijn,
Mag ik je vragen wat je doet met die database vol met ervaren I(C)T ers.
Ik ben op dit moment 58 en begin jaren 80 begonnen in de IT met . . . ja programmeren.
Regelmatig bijscholen en op de hoogte blijven van diverse ontwikkelingen is nodig om met de veranderingen mee te kunnen gaan.
Met kennis vergaren en werken heb ik m’n “ervaring” wel opgedaan, ja ik mag mij een “ervaren” I(C)T er noemen.
Heel goed dat er aandacht geschonken wordt aan de “ervaren” beroeps bevolking.
Dit artikel zegt eigenlijk weinig nieuws. Ik werk nu zo’n 12 jaar in de ICT en het gaat steeds Up-and-Down. De economie zakt in, mensen blijven zitten, de economie trekt aan, mensen gaan jobhoppen. Sommigen worden freelancer en sommigen gaan weer in loondienst werken. Wat er echter nooit veranderd zijn personen (zeg maar: managers en HRM-ers) die geen verstand hebben van ICT maar dit wel willen/moeten managen. De echte ICT-er is een techneut die bij wil leren en dit ook doet, ongeacht of zijn baas daar ruimte voor schept of niet. Zo iemand als ikzelf (een java architect) die ook PHP “klopt” in het weekend voor de fun. Een echte ICT-er in mijn ogen is dus een fanatieke techneut. En uiteraard kan deze persoon ook veel business kennis hebben en kan deze persoon verstand hebben van management. De omgekeerde weg is echter (vaak) niet waar, want uit ervaring heb ik maar al te vaak managers/architecten/business consultants meegemaakt die ook wel eens iets met “javascript” hadden gedaan en dus jou wel gingen vertellen hoe het moest.
Nogmaals: een ervaren ICT-er is in de eerste plaats een techneut en daarbij mogelijk een consultant met business kennis.
Er zou dus een tekort aan Ict-ers zijn;
Maar wat is een Ict-er; Aan wat voor mensen met voor opleidingen is er dan nu behoefte?