De afgelopen jaren zijn offshoring en nearshoring erg populair geworden bij Westerse bedrijven. Deze industrie zal waarschijnlijk nog veel meer groeien omdat er te weinig ervaren (IT) mensen beschikbaar zijn in West-Europa, de lonen voor deze mensen zijn erg hoog en we hebben te maken met vergrijzing. Het gezicht van de industrie zal veranderen.
Offshoring begon met een aantal grote multinationals die werk verplaatsten naar bedrijven in India. Leveranciers uit India richtten zich op het leveren van ‘mankracht’ voor Westerse bedrijven. De laatste jaren zijn offshoreleveranciers opgeklommen en leveren meer toegevoegde waarde zoals consulting en end-to-end it-diensten. De verwachting is dat deze trend door zal zetten.
Een paar maanden geleden sprak ik met iemand van Deloitte, die mij vertelde dat ze duizenden mensen aannemen in India, zodat ze de stijgende vraag naar Indiase arbeid kunnen bijbenen. Het Indiase kantoor van Deloitte levert diensten aan Europese en Amerikaanse klanten, waaronder bijvoorbeeld ontwikkelingsrapporten, it-diensten en zelfs consultancy (waarvoor Indiase consultants naar het westen vliegen voor bepaalde projecten).
De meeste offshore samenwerkingen zijn gebaseerd op het idee dat outsourcing een project of proces is. Een klant uit Europa beschrijft een project of proces en hij outsourced dit naar een offshoreleverancier die het uitvoert. Ik denk dat deze manier van werken de voornaamste reden is voor het idee dat offshoring lastig is. Het begin van deze problemen komt door de 'black box' benadering van outsourcing: de outsourcer beschrijft iets in een document, verstuurt dat document naar een black box (de leverancier) en verwacht het terug te krijgen voor een bepaald budget, met een overeengekomen deadline en volgens bepaalde verwachtingen. De klant heeft totaal geen invloed op wat er in de black box gebeurt.
Een ander belangrijk punt bij offshoring is ‘relaties’: een menselijke band die (met de tijd) groeit tussen twee of meer mensen. In de black box approach is dit heel moeilijk omdat mensen meestal een contract of sla managen, niet een relatie. De outsourcer heeft meestal geen invloed op welke mensen er betrokken zijn bij de samenwerking, of wat deze mensen doen of hoe ze werken. Dit is een beperking van het traditionele outsourcing model. Het outsourcing model kan succesvol zijn, dat hangt af van de vereisten, maar er is een andere aanpak die andere resultaten geeft.
Global staffing
In plaats van de black box approach te gebruiken kan de outsourcer zich richten op het aantrekken van de juiste mensen. Offshoring gaat dan niet over een proces of project dat naar India wordt verstuurd, maar over het aantrekken, aannemen en behouden van slimme getalenteerde mensen die kunnen helpen bij de groei van je bedrijf. Het gaat over de beste mensen betrekken bij de waarde die je wilt toevoegen. Die mensen kunnen op een afstand werken vanuit een ander land en direct gemanaged worden door het eigen kantoor (hierdoor worden veel overbodige communicatie/management niveaus vermeden). Ik denk dat dit model populairder zal worden en over een paar jaar praten we niet meer over outsourcing of offshoring, maar over ‘global staffing'.
Binnen een organisatie willen mensen iets doen dat waarde toevoegt aan het leven van anderen. Hoe slimmer de mensen die waarde toevoegen, hoe meer het bedrijf kan betekenen in het leven van anderen. Organisaties willen altijd de slimste en meest getalenteerde mensen aantrekken. De kansen om deze mensen te vinden worden groter als de arbeidsmarkt groter wordt, en dat is het doel van global staffing. Als de juiste mensen gevonden zijn en op de juiste positie zitten, dan zijn relaties het belangrijkste voor een succesvolle samenwerking.
De relatie wordt beter als het offshore team gezien wordt als een integraal onderdeel van de organisatie en de mensen de cultuur, normen en waarden van de organisatie ervaren. Het offshore team wordt hetzelfde behandeld als een lokale collega, beiden hebben coaching, vertrouwen en ondersteuning nodig om het maximale uit zichzelf te halen.
“Deze industrie zal waarschijnlijk nog veel meer groeien omdat er te weinig ervaren (IT) mensen beschikbaar zijn in West-Europa, de lonen voor deze mensen zijn erg hoog en we hebben te maken met vergrijzing.”
Ik denk dat de ICT branch te veel last heeft van papagaaien. En elkaar maar napraten en onzin verkopen. Sales talk. We hebben voldoende ervaren ITers. De lonen zijn helemaal niet hoog….wat is hoog? En de vergrijzing wordt opgelost door langer te gaan werken.
Mooi verhaal. Staat alleen een beetje te ver van de realiteit.
Te weinig goeie, ervaren ITers in het westen? Als je ze ontslaat zijn ze er inderdaad niet, en door de kosten gedreven IT strategie van veel multinationals denken goeie mensen wel 2 keer om voor die bedrijven te gaan werken.
Inmiddels ben ik een aantal keren in Bangalore geweest en de mensen daar zijn allemaal van goede wil, daar ligt het niet aan. Maar de aansturing gebeurt doormiddel van KPI’s en daar gaat het fout. Mensen denken niet mee, ze willen calls afsluiten en het liefste zo snel mogelijk waarbij kwaliteit snel uit het oog wordt verloren.
Een veel gebruikte statement bij ons gebruikers: you pay peanuts, you get monkey’s.
Laatste hoorde ik dat het top management een eigen helpdesk heeft voor hun IT problemen. Drie keer raden waar die zit……. Denk dat dat genoeg zegt.
Laat CIO’s snel in zien dat outsourcing niet werkt, voordat alle goeie ITers eieren voor hun geld hebben gekozen!!!
Hi Hugo,
als ik jou artikel zo lees, dan passen wij bij Redkiwi “Global Staffing” toe, maar noemen dat zelf nog offshoring: http://www.redkiwi.nl/nieuws/laatste-nieuws/nieuwsbericht/hoe-maak-je-van-offshoring-een-succes.html
Zijn wij nu een goede case voor “Global Staffing” of is het doodgewone offshoring wat wij doen 🙂 ?