In het land van elektronisch factureren zijn vele discussies gaande over standaarden. Sommigen schreeuwen, smeken, om standaarden. Anderen zien het als een utopie en laten het daarom los.
Bij de Europese Gemeenschap is men er nog niet uit. Weliswaar heeft de Ecofin Council in maart 2010 een besluit genomen dat elektronische facturen in Europa voortaan gelijkwaardig behandeld moet worden als papieren facturen, maar heeft niet aangegeven in welk formaat of formaten deze facturen gestuurd moeten worden. Er zijn voldoende formaten die voor de hand liggen. Uiteraard word pdf het meeste gebruikt, of pdf-a voor gesigneerde documenten. Daarnaast wordt UBL 2.0, XML of SETU XML steeds meer gebruikt als standaard of zelfs een combinatie van pdf en XML, afhankelijk van het land in Europa.
Zeker als je internationaal werkt en je facturen in een elektronische vorm naar diverse landen wilt sturen, is het bijna ondoenbaar om met een standaard voor alle klanten te werken. Je zou met een portal kunnen werken, maar dan heb je extra beheer in de vorm van de portal zelf, maar ook de user profiles en passwords. Bovendien moeten je klanten een natuurlijke barrière overschrijden door zelf de factuur ergens vandaan te halen.
Je zou met een service provider kunnen werken, maar dan dien je jezelf en je klanten eveneens aan een bepaalde standaard te onderwerpen.
Daarom zie ik een trend in met name het mkb-segment in Nederland dat bedrijven liever een software oplossing inzetten, zodat ze volledig in eigen beheer de onbewerkte output uit financiële of erp-applicaties precies op kunnen maken en elektronisch kunnen aanbieden, zoals de klanten het graag ontvangen. En met op E-invoicing gebaseerde Output Management software ben je in de gelegenheid om je facturen aan te passen aan de wensen en eisen van je klant en hoef je dus ook niet klanten te vragen om zich aan een standaard te conformeren of actie te ondernemen om een factuur ergens vandaan te halen.
Dat betekent dus ook weer dat het in dat geval eigenlijk niet nodig is dat er één uniform standaard formaat komt in Europa voor de elektronische factuur. Dat is zowat ondoenbaar met alle verschillende culturen en infrastructuren binnen Europa, dus laten we dat dan ook niet proberen na te streven. Wel zou het goed zijn om met elkaar af te spreken dat een factuur in ieder geval voorzien wordt van een digitale handtekening, zodat de authenticiteit en integriteit van de factuur zoveel mogelijk gewaarborgd kan worden. Dat is weliswaar misschien niet meer noodzakelijk, vanuit fiscaal en handelsrechtelijk oogpunt is het nog steeds wel erg handig om de echtheid van je e-factuur vorm te geven.
Voor wat betreft het opzetten van een e-factureren strategie met de inzet van Output Management software , moet het natuurlijk wel zo zijn, dat je de software eenvoudig zelf kunt implementeren en beheren. Dus: zonder maatwerk aanpassingen aan je financiële en erp-applicaties. Bovendien moet het mogelijk zijn voor medewerkers van marketing en pr-afdelingen om huisstijl aanpassingen zelf door te voeren en niet voor elke aanpassing naar it hoeven te stappen. Dan kun je e-factureren perfect in eigen beheer opzetten en uitvoeren en geleidelijk toewerken naar een zo hoog mogelijke adoptiegraad bij de klanten en dus ontvangers van de facturen.
Beelden uit mijn kinderjaren: Edifact en natuurlijk Tradacom voor het Verenigd Koninkrijk en elke branch die zijn eigen variant maakt hierop.
Niets is zo fnuikend voor een standaard als het overlaten van een standaard aan de markt. Of anders gezegd: het mooie van standaarden is dat je er uit zoveel kunt kiezen…
Reactie verwijderd!!!!
Inhoudelijk op een artikel reageren mag, maar dit is niet de plek om reclame te maken voor de (eigen) producten die een oplossing bieden.
Redactie Computable